Kerry naar Clare

Ik word rond 20 voor 7 wakker doordat het heel erg licht is in onze kamer. We hebben een rolgordijn en nog van die prachtige crèmekleurige gordijnen met enige bloementjes erop geborduurd die eroverheen hangen. Aangezien beide lagen licht van kleur zijn en niet over verduisterende kwaliteiten beschikken, is het dus binnen in de kamer net zo licht als dat het buiten is. Ik ben pas na 12 uur in slaap gevallen, dus het was weer een kort nachtje. Kurt ligt nog heerlijk te slapen en heeft geen last van het licht. Uiteindelijk maak ik hem ook wakker en ga ik me douchen. Daarna is het tijd voor ontbijt en lopen we dus naar de serre waar we denken dat er wat te halen valt haha

Gelukkig is het vandaag niet zo tropisch in de serre. Het is een stuk meer bewolkt dan gisteren en het is nog best uit te houden daar. Er is echter geen tafeltje meer beschikbaar, dus we gaan in de eetkamer zitten naast het buffet. We worden hartelijk ontvangen door Pat, Ann en Ann-Marie. Pat komt bij onze tafel staan en kijkt een beetje bezorgd. Of we vannacht ook zo'n last gehad hebben van de buren? Nee, wij niet. We hebben best lekker geslapen. Pat is zichtbaar ontdaan als hij zegt dat hij zelfs een sms heeft gestuurd naar de mensen in kamer 2 omdat ze zo'n herrie maakten. Het valt ons ineens ook op dat onze buren niet aan het ontbijt zijn verschenen. Pat is stomverbaasd dat we niets gehoord hebben, maar ook opgelucht. Hij maakte zich er erg druk om dat we wel goed geslapen hebben. Yup, lekker geslapen hebben we zeker. Daarna krijgen we weer zo'n cafetiere met lekkere koffie en het ontbijtmenu.

Vandaag wagen we er ons maar eens aan. We gaan voor de havermout met room, bruine suiker en Baileys. Voor de zekerheid nemen we maar 1 kom om met z'n tweeën te delen. Achteraf gezien hadden we beter allebei een kom genomen want het is echt heel erg lekker. Totaal bizar, maar ik ga het zeker thuis nog eens maken. Alleen dan niet 's ochtend, maar voor een middaghapje op een koude winterdag ofzo. Het lijkt ons ideaal. Kurt heeft verder nog roerei met zalm en tomaat en ik heb 2 crêpes met honing en bessencompote. Mijn ontbijt is mogelijk wel het schattigste ontbijtje wat ik gehad heb. De bessencompote is zelf gemaakt en de honing is lokale honing. De crêpes zijn yummie, maar ze mochten wat groter en met meer zijn haha. Ik eet er dan maar 2 sneetjes toast bij met bessencompote en een klein beetje Griekse yoghurt met gemengd vers fruit.

We vragen ook nog het recept voor de cake die we gistermiddag gegeten hebben toen we aankwamen. Het blijkt een cake met Guinness te zijn.. interessant! Ik heb mijn emailadres doorgegeven en hopelijk ontvang ik binnenkort een recept in mijn inbox. We zijn er ondertussen ook achter dat Ann een opleiding in de horeca en catering gevolgd heeft en erg lekkere dingen klaar kan maken. Ze is heel correct en vriendelijk. Pat is van huis uit geschiedenis- en wiskundeleraar en heeft een eigen Ierse geschiedenis uurtje op de radio. Helaas in het Iers, dus ik kan het niet eens terugluisteren. Het is zo'n leraar die uren kan vertellen en je les doet lijken alsof je bij het kampvuur naar verhalen zit te luisteren. Hun dochter Ann-Marie is ook heel vriendelijk en alles is gewoon fijn hier. Vanaf het moment dat we binnenstapten voelden we ons thuis hier, dus blij dat alles uitverkocht was en we hier terecht kwamen. Het enige minpunt van de B[e-38]B is dat het vochtig is. Toen we wakker werden, waren de ramen compleet beslagen (enkel glas) en was alles in de kamer een beetje vochtig. Net alsof je op de camping staat. Maar goed, de rest maakt dat allemaal ruimschoots goed.

Na het ontbijt pakken we de boel weer in en vertrekken op ons gemakje en rijden de Conor Pass in. De B[e-38]B ligt aan de weg naar de Conor Pass, dus we zijn goed op weg. We rijden dus de bergen in en op het hoogste punt stoppen we bij het uitkijkpunt. Daar staan informatieborden die uitleggen hoe Ierland ontstaan is en hoe de bergen en meren voor ons gevormd zijn. Hint.. het heeft iets met ijstijden en gletsjers en murenes te maken. De meren liggen in een soort ketenvorm en worden daarom rozenkrans meren genoemd. We zien ze inderdaad in de diepte en verte in een rijtje liggen, net een kralenketting met een riviertje ertussen als snoer.

Even verderop stoppen we bij Conor waterfall. Dit is een bescheiden, maar leuke waterval naast de weg. Langs een bedding waar in de lente een beekje over stroomt, kun je verder de berg oplopen naar Peddler's lake. Ik heb hier echt totaal de verkeerde schoenen voor aan. Ik heb alleen lage schoenen bij me en m'n voeten schuiven er een beetje in en ik heb er last mee op schuine hellingen, laat staan op rotsen en gladde stenen. Kurt gaat helemaal omhoog en ik een klein stukje dus tot het echt klimgeitenwerk wordt. Ik nestel me op een uitstekende rots en ga lekker zitten kijken hoe mensen naar boven en naar beneden glibberen en glijden en geniet van dat en het uitzicht op de wereld om me heen. Lekker m'n hoofd leeg en zen. Kurt komt een eindje later terug met mooie foto's en het is inderdaad de moeite om door te klauteren.

Daarna rijden we door naar Ardfert om de ruïne van een kathedraal te bezoeken. Het landschap is hier weer anders. De bergen lopen gelijkmatig uit in een vlakke kustlijn zonder kliffen, maar met zandstranden. Hier en daar een riviertje en veel van die leuke huisjes met mooie tuinen en veel bloemen. De weg is prima, hier en daar een bocht en daar hebben de Ieren ook een mooie waarschuwing voor. Het begint bij Slow en even verderop hebben ze dan nog een keer Slower op de weg gekalkt. Toen we dat een paar dagen geleden voor het eerst zagen, dachten we dat mensen die daar in de buurt wonen dat zelf gedaan hadden, maar je komt het veel tegen, dus het zal wel standaard zijn. Ik verwacht elke keer nog dat er een slowest achteraan komt, maar dat dan weer niet. Tegen dan ben je in de scherpe bocht of op het nauwe bruggetje beland.

Ardfert Cathedral kunnen we weer bezoeken met onze OPW passen. We zetten de auto neer naast een grote speeltuin en lopen naar het museum. We krijgen een korte uitleg over het ontstaan van de site, de volgorde van de verschillende kerken (er hebben er 4 gestaan) en nog wat achtergrondinformatie over de heilige aan wie deze site gewijd is. Het betreft de Heilige Sint Brendan. Brendan wordt ook wel Brendan the Navigator genoemd en de legende gaat dat hij Amerika ontdekt heeft voordat Columbus dat deed. Deze Brendan is in ieder geval in deze regio geboren, dus de kerken hier zijn zo'n beetje allemaal aan hem gewijd.

De site zelf is best interessant. We lopen tussen, onder, over en langs de overblijfselen van de kathedraal. Waar bijna alle muren nog van staan en eigenlijk alleen het dak maar mist. De kathedraal is onder andere opgetrokken uit een lokale steen die purper en rood van kleur is. Dit contrasteert heel mooi met de grijze stenen die verder gebruikt zijn. Er zijn tientallen prachtige decoratieve stenen en kleine decoraties in verwerkt en het is de moeite om er even de tijd voor te nemen om alles te bekijken. Daarnaast staat een van de muren van de kathedraal echt uit het lood, maar er zijn geen scheuren of barsten te vinden. De muur leunt helemaal naar buiten en het lijkt bijna onmogelijk dat hij zo blijft staan zonder ondersteuning, maar het staat er zo ruim 1000 jaar zo, dus het zal wel stevig zijn denken we terwijl we er onderdoor lopen haha

Na het bezoek aan de kathedraal ga ik nog even naar de wc bij de publieke toiletten bij de speeltuin. In Ardfert wonen nog geen duizend mensen, maar ze hebben een prachtige moderne speeltuin met supermooie toiletten erbij die schoon en modern zijn en waar het toiletpapier niet eens op is. Geen vernieling, beschadiging of smerige veeg ergens te bekennen. Goed bezig hier!

We overleggen in de auto nog even wat we nu gaan doen want we zijn redelijk vroeg aan en besluiten dan naar Listowel te rijden om daar een kasteel te bekijken. Nou ja kasteel, een muur van een kasteel. Het schijnt alleen wel erg indrukwekkend te zijn. Dus weer in de auto en over de weggetjes die kant op. Op een gegeven moment schiet er een rat over de weg. Hij rent precies tussen de tegenligger en ons door zonder geraakt te worden. Ik schrok me rot en ben weer blij dat we hem niet geraakt hebben. Al vindt Kurt dat ratten ongedierte zijn en best dood mogen. Ik ben het er niet mee eens..

In Listowel zetten we de auto op een parkeerplaats bij de renbaan aan de rivier en lopen we naar het kasteel. We laten onze OPW kaarten weer inschrijven in het grote boek. Elke bezienswaardigheid hier heeft een soort registerboek voor de kaarten. Daarin noteren ze het nummer, onze naam en waar we vandaan komen. Vervolgens zetten wij een handtekening en dat is dat en mogen we naar binnen. Deze keer zegt Margaret dat het net lunchpauze is en dat ze alleen zit. Dus als we een rondleiding willen, moeten we even wachten. We willen wel een rondleiding, dus we besluiten dat we dan later terugkomen en zo gezegd zo gedaan.

We zetten onze Pokémon aan en lopen Listowel in. Het is enorm druk op de weg door Listowel (de doorgaande weg voor de regio) en het is lastig om de weg over te steken. Listowel is een druk stadje met een bont assortiment van winkelgevels. We zien alle kleuren van de regenboog en diverse uitbundige decoraties. Het zijn houten en stenen gevels en allemaal authentiek zoals ze er 200 jaar geleden ook uitgezien moeten hebben. Dus het is een leuk knus stadje. Als we op de markt even op een bankje zitten, zien we een moeder en kinderen allemaal lekker aan een softijsje bezig. Dat willen wij ook wel, maar waar koop je dat? Kurt had het al gespot en even later zie ik het ook. Softijs koop je hier bij de slager! Ok dan..

Wij dus zo'n oud winkeltje binnen en daar staat meteen naast de deur bij binnenkomst een softijsmachine en alles wat erbij hoort. We vragen aan de slager of we een ijsje mogen kopen en de typisch jolig vriendelijke Ierse meneer wast meteen zijn handen en komt achter zijn vitrine vandaan om ons aan een ijsje te helpen. Het gaat allemaal lekker kneuterig en bij ons zou dit niet door de keuring komen, maar het is wel gezellig en leuk. Ik neem een bakje softijs met een scheutje karamelsaus en Kurt gaat voor een hoorntje. Kurt krijgt er ook een flake in gedrukt en die wil ik ook wel, dus ik vraag ook nog om een flake waarop de slager vraagt of ik jaloers op de chocolade was.. Tuurlijk! Flakes zijn lekker! We gaan buiten het ijsje op zitten eten. Het is niet dat het nou zo warm is ofzo, maar de ijsjes zagen er erg lekker uit en ze smaken inderdaad goed en het is vakantie he :D

Na het ijsje lopen we terug naar het kasteel en Margaret neemt ons mee op een rondleiding. We zijn op dat moment de enige bezoekers, dus het is een privé rondleiding. De rondleiding is echt super! Ik moet nog een review schrijven op Google en Tripadvisor hierover, maar echt.. een aanrader!! Als je ooit in de buurt van Listowel bent, doe de rondleiding!! Het is de moeite! Een zee van weetjes en anekdotes en dingen die we nog niet eerder gehoord hebben. We zijn helemaal happy!

Van het kasteel zijn alleen de beide achterste torens nog over. In totaal waren er 4 torens die met muren en gangen aan elkaar verbonden waren. De torens zijn zo'n 15 meter hoog en de muur dus ook. Tussen de torens loopt een bakstenen boog die dus ook 15 meter hoog was. Het was een kasteel van een Noorman. Normaal bouwden deze mensen een donjon of woontoren, maar de kasteelheer van dit gebied wilde iets bijzonders, dus bouwde hij een verdedigingskasteel met 4 torens die ingewikkeld met elkaar verbonden werden. De bogen waren puur architectonisch en voor het oog, ze waren niet functioneel. Wat deze overgebleven boog en torens vandaag de dag nog wel zijn, is erg indrukwekkend!

Wij staan dus aan de achterkant en hier had de kasteelheer een ontsnappingsroute. Vanuit zijn toilet op de derde etage kon hij via een platform en een touw naar beneden klauteren en zo een invasie ontsnappen. Nogal een onderneming als je het ons vraagt. We zien hier ook de afvoer van de toiletten. Hier kwam alles uit in een grote ton. Een boer kwam deze ton legen en gooide de uitwerpselen op het land en liet de urine in de ton zitten. Margaret laat ons raden wat er met die urine gebeurde en we hebben geen idee. Als we even later in het wachthuis van de garde staan, vertelt ze het ons. Het toilet (genaamd garderobe) van de garde hangt boven die ton met urine. 's nachts hingen de wachters hun jassen in de garderobe en werd de urine geroerd. De ammoniakdampen van de urine stegen dan op naar de garderobe en zorgden ervoor dat eventuele vlooien, luizen en ander ongedierte in de jassen gedood werd. Mensen moeten echt bijzonder lekker geroken hebben toen.. not!

We klimmen door de toren heen en lopen door de muur naar andere ruimtes en overal heeft Margaret iets interessants te vertellen. Van musket tot lamp en van jas tot wieg, overal valt wat te leren. We zijn zo blij met deze rondleiding. Als je dan beseft dat dit gewoon gratis toegankelijk is, snap je er eigenlijk weinig van. We hebben aan het begin van de rondleiding nog een Amerikaan opgepikt en na de rondleiding staan we nog even na te praten voor we naar de auto gaan.

Om bij ons overnachtingsadres voor vanavond te komen, moeten we de Shannon over. Daar heb ik gisteren alvast een overtocht voor gekocht, dus we rijden richting Tarbert waar de veerboot vertrekt. Met het oversteken van het estuarium van de Shannon, steken we ook de grens over naar County Clare en laten we Kerry achter ons. Het is een rustige overtocht in een miezerbuitje. We beklimmen een van de zijkanten van de veerboot en kijken uit over de Shannon en de beide oevers. We zien veel energiecentrales en industrie. Het is niet het mooiste uitzicht. Binnen een minuut of 20 staan we aan de overkant en kunnen we er meteen weer afrijden en dan is het nog een minuut of 7 naar Bistro Zoë in Kilrush, waar we overnachten.

We zetten de auto op een parkeerplaats neer en pakken onze spullen en lopen naar de bistro waar we even met een glas water moeten wachten tot we ingecheckt kunnen worden. Vervolgens gaan we weer naar buiten en de volgende roze deur weer naar binnen en een trap op en kris kras door een gang om in onze kamer te komen. Het is weer een aangename kamer en we zijn weer tevreden. Voor dat het een last minute rondje boeken was, zijn we tot nu toe toch op prima plekken terecht gekomen. We reserveren ook meteen een tafeltje in de bistro voor het avondeten.

Om 18:00 schuiven we aan aan ons tafeltje in de bistro. We hebben net al een studie gemaakt van het menu, dus we weten eigenlijk al wat we gaan eten, maar we laten de meneer braaf uitpraten en nemen een menu. We gaan allebei voor de sliders als voorgerecht. Drie kleine broodjes hamburger met varken, rund en lam. Ernstig lekker! Kurt gaat daarna voor de kabeljauw met van alles uit de zee en ik neem de kip met risotto van parelgort. Het is lekker en het vult enorm. We zitten serieus te smikkelen en smullen... Heerlijk! Ik denk dat dit de lekkerste kip is die ik in een restaurant gegeten heb. Heerlijk gekruid en mals en sappig. Kurt vindt zijn kabeljauw net iets te flauw gekruid, maar zit wel te smullen van zijn schelpjes, krabbenscharen, garnalen en weet ik wat er verder nog in die enorme bak voor hem liggen. We zitten uiteindelijk zo vol dat ik mijn glas water nauwelijks op krijg en dat we geen ruimte meer hebben voor een toetje helaas. Er stonden nog interessante hapjes op het menu, maar het lukt mij in ieder geval echt niet meer.

We rekenen af en gaan een deurtje verder weer naar onze kamer en bezig met dit verslag. Het is nu 22:00 en Kurt is ondertussen al gaan slapen. Morgen hebben we een lange dag voor de boeg. We zijn nu steeds maar een klein stukje opgeschoven, maar morgen gaan we een grotere sprong maken en is het een eindje rijden plus dat we nog wat dingen willen zien, dus het gaat een lange dag worden. We zitten dan ook in een gebied waar we waarschijnlijk geen internetdekking meer hebben en we slapen ergens zonder wifi. Dus als je de komende 2 dagen geen verslag ontvangt.. komt daardoor ;-) Ik ga nu nog even de route voor morgen voorbereiden en dan ook mijn bedje in. Welterusten en tot de volgende!