Go North!

Het heeft de hele nacht keihard geregend en als de wekker gaat, regent het nog steeds. Net als gisteren kunnen we de bergen aan de overkant van de baai niet meer zien en de baai lijkt ook wel verdwenen. De wereld is grijs en nat en dit is onze laatste dag hier in Connemara. Dus weer een zakje koffie in m'n mok en vandaag geen brandalarm als ik mijn bammetjes toast. Gisteren deed ik twee keer twee minuten (perfect getoast dan) en toen ging elke keer het brandalarm als de toast klaar was. Dus Kurt stond vanmorgen al klaar naast de brandmelder, maar het was niet nodig. De bammetjes waren iets minder perfect getoast op standje 3, maar het scheelt een hoop gepiep en pijn aan je oren.

Dan alles weer bij elkaar rapen en in de tassen proppen. De pod is klein en heeft weinig opbergmogelijkheden, dus alles ligt en staat waar er plek is. Een beetje chaotisch dus en onhandig. Douchen en dan het afval weggooien en we zijn weer weg. Nog even een berichtje aan Susie sturen dat we weer vertrokken zijn ook. We rijden vanaf Dooyeher weer naar Carna en komen dan een kleine kudden koeien met een jongen tegen. De koeien en kalfjes worden naar een andere weide gebracht. De dames lopen niet goed en de jongen spurt over een muur door een tuin om voor de koeien uit te komen en ze de weide in te laten. We staan rustig te wachten tot de dames weer weg zijn en rijden dan weer door.

De weg door Connemara is weer mooi. Deze omgeving vinden we altijd mooi. Als de zon schijnt is het prachtig en als het regent heeft het ook een mooie sfeer. De mist hangt als een grijze wollige deken over de heuvels en bergen en de wereld is een stuk kleiner geworden. Bij Maam Cross moeten we afslaan en dat gaat zo makkelijk nog niet. Blijkbaar is er op zaterdag hier een veemarkt want er staan kraampjes en tientallen auto's met veewagens erachter. De kraampjes bieden allerlei kleding en gereedschap aan die handig zijn als boer en als laatste natuurlijk nog een koffietentje. De Ieren lijken meer van de koffie dan de thee te zijn. We zien in ieder geval meer mensen aan de koffie dan aan de thee op de plekken waar we komen.

Als we verder rijden zien we overal watervallen van de bergen afstromen. Het is echt super mooi en we stoppen op een paar plekken om er naar te kijken en een paar foto's te maken. We zijn echt fan van Connemara en we zijn het er roerig over eens dat dit tot nu toe wel het mooiste gebied is waar we doorheen getrokken zijn. Helaas komt er een einde aan Connemara en langs Lough Carrib rijden we County Mayo binnen. Wat wel bizar is is dat zodra we de grens over zijn de zon gaat schijnen en ik me weer in moet smeren (dat is dan weer minder) Maar vanaf de grens tussen Galway en Mayo klaart het weer op.

In Ballinrobe doen we even een korte stop bij de Tesco Superstore voor een sanitaire pauze en Kurt rijdt daarna door naar de milieustraat achter de winkel om zijn auto een beetje uit te mesten. Dat was best wel nodig om heel eerlijk te zijn. Een heel stuk minder rammelend rijden we weer door naar Sligo.

Mayo is het vooral veel boerenland en groene muren langs de weg met bomen die half over de weg zijn gegroeid. In Claremorris is het file dus Google stuurt ons eromheen via een klein weggetje vol hidden dips. Gelukkig is het een kort weggetje en zitten we daarna op de snelweg naar Sligo. Ik zeg dan wel snelweg, maar het is een 100km weg waar je 100 mag rijden, als je kan. Vandaag lijkt het ons aardig te lukken en we gaan goed vooruit. Om ons heen is het landschap niet heel erg interessant. Het bestaat uit bos, heide en wat huizen hier en daar. Het is niet het meest boeiende landschap van wat we tot nu toe hebben gehad.

In Sligo is het even puzzelen. We gaan een abdij bezoeken en in Sligo is het heel erg druk. Ik had al gezien dat er tegenover de abdij een parkeerplaats is, dus we hopen dat daar nog een plekje vrij is. Met Google vinden we gelukkig waar we zijn moeten want het is behoorlijk ingewikkeld hier. Allemaal smalle straatjes en eenrichtingsverkeer. Op de parkeerplaats is er nog een plaatsje vrij en we betalen voor een uur parkeren en steken over naar de abdij.

Bij de abdij is het blijkbaar vandaag gratis entree, dus we hoeven onze OPW kaarten niet te laten zien. We krijgen een Nederlandstalige informatiekaart mee waarop een route staat om de abdij te verkennen. Er is vrij veel van de abdij bewaard gebleven, dus er is aardig wat te verkennen.

De abdij is rond 1252 gesticht door de Normandische heer en hoogste rechter van Ierland, Maurice Fitzgerald. De aanwezige kerk dateert uit de 13e eeuw, maar er zijn ook delen die in de 15e eeuw bijgebouwd zijn. Niet alles staat er meer uiteraard, maar toch is er heel veel bewaard gebleven van deze abdij. Eigenlijk was het een priorij, een tweede vestiging van een abdij. Hier huisde een orde van Dominicaner broeders tot ver in de 18e eeuw toen ze naar een ander klooster verhuisden.

We beginnen bij het schip van de kerk en wandelen onder het koor door wat gedeeltelijk nog origineel is en gedeeltelijk gerestaureerd. Onder de klokkentoren door die daar nog staat sinds de 15e eeuw, maar inmiddels niet meer toegankelijk is omdat de route ernaar toe vervallen is. Achterin het schip staat het altaar en dit is het enige gebeeldhouwde hoogaltaar dat bewaard gebleven is in Ierland. Het staat ook onder een speciaal afdakje om het te beschutten tegen de regen en verdere beschadiging. Daarna lopen we onder een poortje door naar de sacristie. Daar kunnen we een aantal kamers binnen waar de laatste het kapittelhuis betreft. Vanuit daar komen we de kloostergang in en daar kunnen we een rondje om de kloostertuin lopen. De zuilen van de kloostergang hebben allemaal andere stijlen en vormen en op een van de zuilen in een liefdesknoop of wenssteen te zien. Mensen geloofden dat als je deze steen aanraakte en een wens deed, deze wens uitkwam. Onder de steen is een vaag menselijk hoofd uitgehouwen en even verderop steekt een ramskop uit de muur.

We slaan de hoek om en lopen dan met de trap omhoog naar de verdieping van het klooster. Dit is dus wel tof. Normaal gesproken hebben klooster ruïnes alleen nog een paar muren en liggen er nog een paar grafstenen her en der, maar verdiepingen en kamers zijn over het algemeen verdwenen. Deze ruïne heeft meerdere kamers en je kunt voor een gedeelte nog op de eerste verdieping lopen.

Op de verdieping lopen we door de refter en door naar de slaapzalen. Vanaf de achterkant van de slaapzalen kun je de trap weer naar beneden nemen naar de sacristie en vroeger kon je vanaf hier ook doorlopen naar de klokkentoren, maar zoals gezegd, die route is niet meer begaanbaar. Wij lopen terug naar de trap en gaan nog even op het balkonnetje boven de kloostertuin staan. Hier zat ooit een broeder voor te lezen uit de heilige geschriften terwijl de rest zat te eten.

Na de rondgang dwalen we nog even rond om de laatste dingen te bekijken zoals het kerkhof. Dit kerkhof is enorm aangegroeid tijdens een choleraepidemie. Deze begraafplaats en die begrafenissen hebben blijkbaar Bram Stoker geïnspireerd tot het schrijven van Dracula.

Terug naar de auto waar we nog een double decker eten als lekkere ongezonde lunch en daarna rijden we door naar een kasteel in de buurt genaamd Parke's Castle. We moeten hiervoor wat smallere weggetjes door, maar het is een leuk ritje langs een meer en we zien op een gegeven moment in de verte het kasteel al liggen.

Het kasteel is ook OPW, dus we trekken onze kaarten weer. Seamus, de man achter de balie, heeft niet zijn dag blijkbaar want hij is niet echt gediend van de grapjes die ik maak op zijn opmerking dat zijn dag beter kon. Hij kijkt ons de rest van de tijd dat we daar zijn in ieder geval niet meer aan en we hebben geen vrienden gemaakt. De dame achter de balie vindt het blijkbaar niet raar ofzo en is supervriendelijk. Misschien dat Seamus een geboren mopperpot is en normaal geen bijdehandse opmerkingen terug krijgt?

Anyhow, we worden weer ingetekend in het grote boek en krijgen een Nederlandse rondleiding en mogen dan plaatsnemen bij een informatiefilm. De film gaat over alle historische plaatsen in de buurt en de relevantie met andere plekken in Ierland. Sommige van die plaatsen hebben we in de afgelopen weken bezocht en herkennen we ook. Na de film gaan we naar de binnenplaats waar we een introductie tot het kasteel krijgen door drill sergeant Seamus (hij staat behoorlijk te bulderen) en daarna kunnen we zelf een rondje doen.

Het kasteel was ooit een tower house, maar dit is verloren gegaan nadat de eigenaar wegens hoogverraad opgehangen werd. Hij had Spanjaarden die in de baai van Sligo schipbreuk hadden geleden opgevangen en gezorgd dat ze weer terug naar Spanje konden. Spanje was in oorlog met Engeland en Ierland behoorde toen tot Engeland. Nadat hij opgehangen was, is het grondgebied aan een loyalist gegeven en die heeft er een Engels slot op gebouwd, compleet met 4 torens en omgangen met kantelen. Zo'n echt kasteel dus. Inmiddels is niet alles meer over van het kasteel, maar er is wel veel gerestaureerd. We kunnen in 1 toren en over 1 van de omlopen lopen. We kijken eerst binnen bij de smidse en daarna bij de Sortie (Sally port) Dit is een kleine waterpoort die als verhulde toegang en uitgang van een kasteel diende. Meestal werden ze gebruikt als vluchtweg.

Na de Sortie klimmen we naar de omgang en lopen we daarna het kasteel in. Het kasteel is niet groot en er zijn maar een paar kamers en in deze kamers staat wat informatie over de omgeving en in sommige kamers staan poppen opgesteld zoals het dagelijks leven eruit gezien moet hebben toen het bewoond werd. We lopen in een u-bocht door het kasteel en komen aan de andere kant van de binnenplaats van het kasteel weer eruit. Via een poort lopen we over een grasland naar de waterkant waar nog een primitieve sauna te vinden is. Het is een kamer waar ze hete stenen in legden, vervolgens de ingang dichtmaakten en dan koud water over de stenen goten. Deze methode dateert van uit de vikingtijd en kan meegenomen zijn naar Ierland door de Noormannen. Er wordt niet gezegd van wanneer deze sauna is en of het bij het kasteel hoort of dat het toevallig tijdens de opgravingen gevonden is.

Na het kasteel gaan we op weg naar Belleek waar we slapen vannacht. Kurt weigert het eerste smalle weggetje in te rijden, maar door dat te doen, rijden we steeds verder van de weg waar we eigenlijk moeten zijn. We moeten ergens de doorsteek maken over zo'n prutsweggetje en uiteindelijk nemen we er toch maar eentje. Kurt is not amused en baalt als een stekker. We moeten nu een kilometer of 10 over van die weggetjes. Zeker de eerste 4 a 5 kilometer zijn redelijk zweet in je handen weggetjes. Er zijn veel bochten en weinig plaats en de eeuwige hidden dips en je ziet dus niet wat er op je af komt. We redden het uiteindelijk om er zonder ongelukken door te komen en rijden dan weer op de 100km weg. Het is dan nog maar een paar minuten tot Belleek.

In Belleek moeten we onze auto kwijt op de hoofdstraat. Belleek ligt trouwens alweer in Noord-Ierland, we zijn dus de grens overgestoken tussen Ierland en Groot Brittannië. Kurt vindt een plek en steekt de auto er in. De stoep is hier alleen erg laag, dus de onderkant schuurt een beetje over de stoep heen. Dan alles even overpakken. We hebben de koffers achterin liggen en pakken er telkens uit wat we nodig hebben voor de komende nacht en wisselen zo steeds. Dat is handiger dan steeds de koffer mee te moeten slepen.

We checken in bij de pub The Fiddlestone waar we helaas te horen krijgen dat er geen eten meer geserveerd wordt. We moeten dus ergens anders naar toe. Ik krijg een paar adresjes en vraag voor de zekerheid niet of er geen pub is om te eten, maar de barman zegt dat die er wel zijn, maar dat hij het zeker niet aanraadt. Onze kamer is prima, niets bijzonders, gewoon een kamer met badkamer. Het is een beetje gehorig met de pub beneden, maar die sluit ergens tussen 11 en 12, dus moeten we niet al teveel last van hebben.

Omdat we toch zin hebben in wat warms te eten vanavond, gaan we naar the Forge, een van de adressen die wordt aangeraden. Het blijkt een beetje vreemde cafetaria te zijn. Of restaurant, of snackbar, of een veredelde boerenschuur.. zeg het maar. Hier eten we allebei een hamburger en duimdikke vers gesneden frieten. De hamburger is op zich prima, maar de friet is echt te dik. Het zijn bijna gefrituurde aardappels en dan niet op de lekkerste manier. De prijs is ook niet al te super, maar goed, we hebben weer gegeten.

Daarna terug naar de kamer en tikken. Dan ben ik eens op tijd klaar met m'n verslag en kan ik rustig een kopje koffie drinken en op tijd m'n nest in. Ik ben moe en blijf moe ondertussen. Als we eind volgende week weer thuis zijn, ga ik een poging doen tot uitslapen en dan geen wekker zetten! We weten nog niet precies wat we morgen wel of niet gaan doen, dus dat is nog een verrassing ook voor ons. Voor nu, fijne avond en tot morgen!