Nog wat noordelijker

Zei ik gisteravond dat het wel mee zou vallen met de pub? Nou, dat viel dus tegen. Het gebouw is enorm gehorig en we horen alles van alle naastgelegen kamers en van de pub beneden en als om half 11 de live muziek begint, is het helemaal de hel op aarde. We waren van plan vroeg te gaan slapen, maar het werd nu rond 12 uur omdat we toen de ogen niet meer open konden houden. Het bed is ronduit rampzalig. Er zit geen vulling meer in de matras anders dan veren. Keer je je om in bed? Dan draait de ander mee. Het is een soort trampoline op een plank. Hoef dus niet te zeggen dat we voor geen meter geslapen hebben vannacht. Toen de live muziek begon, snapten we ook ineens waarom het ontbijt pas om 9 uur begint hier. Ze moeten allemaal even bijkomen van de afgelopen nacht. Het hele dorp moet dit gehoord hebben.

Het ontbijt is ook niet om over naar huis te schrijven (al doe ik dat nu wel, sort of) De toast is wel perfect geroosterd, maar de eieren en de rest zijn echt triest. De koffie hoort die naam niet te krijgen. Het was water met een kleurtje, er zat echt helemaal geen smaak aan. Kurt neemt nog dapper een kopje en gooit er maar melk met suiker in en drinkt in feite warm water met melk en suiker. Het is misschien wat Brits? Telkens als we in de UK ergens koffie hebben bij het ontbijt, is het echt niet te zuipen. In Ierland hebben we telkens redelijk tot goede koffie.Gelukkig is er nog sinaasappelsap.

Na het ontbijt weer terug naar de kamer om daar vervolgens nog een paar keer m'n hoofd te stoten aan de schuine wanden en een douche die nauwelijks druk heeft. Nope, hier zou ik zeker weten nooit meer naar toe gaan. Ik had nog liever in de auto ergens op een parkeerplaats geslapen geloof ik. Dit was ook echt een gevalletje veel te laat met boeken en dan is er weinig meer te kiezen. Ik ben het grondig zat en wil alleen nog maar weg hier en we vertrekken dan ook snel en pakken alles weer in de auto en rijden richting Donegal, weer terug naar Ierland.

Belleek ligt echt net over de grens en als we de brug oversteken, zijn we weer in Ierland. Richting Donegal rijden we door glooiende groene heuvels en we dopen het Windows Land (naar het startscherm van Windows) Het is een lieflijk landschap met schapjes, witte huisjes, dennenbomen en ronde heuvels. Leuk, maar wij zijn meer van ruig, woest en onstuimig.

Het gaat redelijk naar Donegal en daar aangekomen beseffen we dat we geluk hebben dat we er op een zondag zijn. We kunnen namelijk de auto gratis parkeren in de straat waar we zijn moeten en dan nog recht tegenover de ingang. Luxe hoor! We beginnen vandaag met Donegal Castle. We hebben nog goed moeten zoeken wat we vandaag gingen doen want het is hier wat minder bedeeld met de bezienswaardigheden. Er ligt her en der wel wat, maar het is of voor een halve dag, of iets met sport of water waar we geen tijd voor hebben als we onderweg zijn.

Donegal Castle is weer te doen met onze OPW kaarten en we worden weer in het grote boek ingetekend. Vervolgens krijgen we een Nederlandstalige informatiekaart mee en gaan we de binnenplaats van het kasteel op. Daar krijgen we een korte uitleg over het kasteel en wat we waar kunnen vinden. Het kasteel is gedeeltelijk gerestaureerd en ziet er erg leuk uit.

Donegal Castle is in twee fases gebouwd. Als eerste was er de familie O'Donnell. Clan O'Donnell regeerde hier over het koninkrijk Tir Chonaill. Zij waren een van de machtigste clans van het middeleeuwse en vroeg moderne Ierland. Vermoedelijk bouwde een lid van deze familie omstreeks 1474 de woontoren die nu onderdeel is van het kasteel. Begin 1600 moet de clan het gebied verlaten vanwege De negen jarige oorlog, of Tyrone's rebellie.

Deze opstand tegen de Engelse overheersing aanhoudende verovering van Ierse gebieden door de Tudors werd voornamelijk geleid door Hugh O'Neill of Tyrone en Hugh Roe O'Donnell of Tyrconnell. De oorlog werd door het hele land uitgevochten, maar was het hevigst in Ulster (Noord Ierland) Die Ierse clans wonnen in eerste instantie meerdere slagen, maar uiteindelijk bleken de Engelsen te sterk en werd in 1603 het verdrag van Mellifont ondertekend. Hierop volgend ontvluchten vele van de hogere families en clanleiders Ierland en zo ook de clan O'Donnell. Dit betekende het einde van Gaelic Ierland en leidde tot de volksplantingen (plantation) in Ulster. Dit betekende dat er zogenaamde undertakers land ter beschikking kregen en dit moesten verdelen onder ten minste 48 volwassen mannen die bij voorkeur Brits en Protestants waren. Zo werd de provincie Ulster eigenlijk gekolonialiseerd op een manier die de Britten zo min mogelijk geld en moeite kostte en een zo groot mogelijk aantal trouwe onderdanen opleverde en een Engels Ierland. Het is redelijk vergelijkbaar met wat er in Schotland gebeurde na Culloden.

Door de volksplantingen kwam het kasteel en de grond in 1611 in het bezit van de familie Brooke. Het hoofd van deze familie, Basil Brooke, verbouwde het kasteel en bouwde een gedeelte aan de woontoren waardoor het meer een woonkasteel werd in de Engelse stijl. Er kwamen ook erkers aan de toren en kantelen bij en een betere omwalling. De familie Brooke woonde tot rond 1670 in het kasteel en verhuisden toen en verkochten het aan de familie Gore. Deze familie voegde niets meer toen en bewoonde het kasteel tot in de 18e eeuw. Na hun vertrek is het kasteel in verval geraakt tot het eind 20e eeuw gerenoveerd is en gedeeltelijk hersteld.

Wij kunnen nu dus weer de toren in en rondwandelen door het kasteel en dat gaan we doen. We beginnen in de voorraadruimtes op de begane grond waar nog de originele keienvloer uit de 15e eeuw ligt. Nogal een onregelmatige vloer om het zacht uit te drukken. Je moet goed uitkijken om je enkels niet te breken. De gewelven zijn gedeeltelijk nog origineel. In deze voorraadkamers bevindt zich ook de oorspronkelijke toegang tot het kasteel. Deze is alleen dichtgemetseld toen de Brooke familie een erker aan de toren bouwde en de muur meer gewicht moest dragen. Voortaan moest je via een andere weg het kasteel binnen.

Schuin tegenover de deur zit een wenteltrapje dat ons naar een tussenverdieping met een garderobe brengt. Misschien weet je dit nog van Listowel Castle, maar een garderobe was een combinatie van toilet en plek om je jas op te hangen zodat deze "gereinigd" kon worden in de ammoniakdampen van je net uitgescheiden urine.

Nog een stukje naar boven komen we dan in de eetzaal. In de eetzaal is de erker gerestaureerd en geeft een heel mooi uitzicht over Donegal. Het mooiste onderdeel is echter de enorme gebeeldhouwde schouw. Echt een enorm en schitterend ding. Met een trap gaan we dan naar de bovenste etage van de toren. Hier komen we onder het dak uit. Het hele dak is gerenoveerd in hout en bestaat alleen maar uit hout. Er is geen metalen spijker aan te pas gekomen. Alles is met pen en gat verbindingen gedaan. Als je over de vloer loopt, zie je dat ook goed. De planken zijn vastgezet met kleine deuveltjes en ook aan het dak zie je deze methode. Het is gaaf om te zien en ook dat ze al die vakmensen gebruikt hebben om deze renovatie zo origineel mogelijk te maken. Ze hadden er ook gewoon een dak op kunnen zetten, maar zo is het wel zoals het eruit moet hebben gezien. Er zou alleen nog wel een verdieping tussen hebben gezeten. Boven deze verdieping, waar de slaapkamers van de kasteelheer en -vrouwe en de werkkamer van meneer zouden hebben gelegen, waren de zolderkamers. In de hoeken onder het dak kun je ook de erkers zien die er door de Brookes aangebouwd zijn.

Na de toren gaan we weer naar beneden en nemen we nog een kijkje in het herenhuis wat er later aangebouwd is. Dit is niet gerenoveerd en heeft dus geen dak. We doen daarna nog een rondje over de binnenplaats en leveren daarna onze informatiekaarten weer in en stappen weer in de auto.

We rijden Donegal weer uit en gaan verder naar het noorden. Onderweg komen we nog een paar treintjes met voorop een camper tegen. Campers hebben nooit verkeer voor zich, die snappen vast niet wat al die andere mensen toch te zeuren hebben over traag verkeer.. Wij gaan in ieder geval redelijk rap vooruit en richting Slieve League. Dit is ongeveer een uur rijden vanaf Donegal, dus we zetten de muziek weer aan en kijken wat de omgeving ons te bieden heeft. Dat zijn voornamelijk weer Windows en Teletubbies heuvels.

Slieve League betekent berg van stenen pilaren. Het is een berg met de op een na hoogste kliffen van Ierland. De hoogste kliffen liggen op het eiland Achill en horen bij de berg Croaghaun. De kliffen zijn 601 meter hoog en dat is een duizelingwekkende hoogte om vanaf naar beneden te kijken kan ik je vertellen. Maar goed, we moeten er eerst komen.

Volgens Maps kun je er met de auto komen, maar we worden aan de voet van de kliffen tegengehouden en moeten de auto parkeren. We hebben dan nog geluk, we hebben 1 van de laatste 3 parkeerplaatsen. De mensen na ons moeten omkeren en terug naar het een paar kilometer terug gelegen bezoekerscentrum. We betalen 5 euro om 2 uur te mogen parkeren, de andere optie is 15 euro voor een hele dag. Ik moet me wel ff flink insmeren want de zon staat weer aan de hemel te branden. Daarna trek ik m'n hoed met brede rand over m'n oren en zet m'n zonnebril op en ik ben redelijk incognito. Ook nog even een plasje want we hebben al uitzicht op wat ons te wachten staat en dat is een flinke wandeling nog. En dan begint de pret..

Om de hoogste kliffen van "Mainland" Ierland te bekijken, moeten we dus een heel eind omhoog en dat gaat heel erg steil omhoog. Het is geen pretje, maar langzaamaan komen we er wel. Onderweg is het wel genieten van de omgeving. Er stromen kleine beekjes en er lopen meerdere schaapjes. We hebben uitzicht over de baai en aan de andere kant liggen County Sligo en Mayo. Het is behoorlijk helder weer, dus we kunnen ver kijken. Halverwege gaat het wat beter en langzamer omhoog en uiteindelijk zijn we boven. Wij bereiken alleen het eerste uitkijkplatform omdat we moeten lopen. De mensen van het bezoekerscentrum hebben voor het merendeel de pendelbus genomen. (Als ze slim zijn. We zien er op de terugweg ook meerdere lopend op weg naar de kliffen en ik wil niet weten hoe kapot die gaan zijn als ze weer terug zijn.) Dus die zijn nog lekker fris en fruitig en kunnen nog een eindje door klauteren de berg op. Kurt gaat nog wel een eindje die kant op, maar ik blijf even op hem wachten en geniet van het uitzicht op de kliffen en van de golven. Ik tel de golven en hoor om de 4 kleine golven een enorme dreun als een grotere golf in een kleine inham tegen de kliffen slaat. Doet me ook weer denken aan Papillon, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hier honderden meters naar beneden te duiken.In de diepte zien we een paar bootjes die aan het vissen zijn en het lijken kleine stipjes vergeleken met de enorme steile kliffen.

Bij het eerste uitzichtpunt staan ook kleine foodtrucks die hapjes verkopen. Er is ook een klein terrasje gemaakt waar mensen even kunnen zitten en van het uitzicht kunnen genieten. Er staan ook 2 wagens met souvenirs. Het is niet schreeuwerig of mega commercieel, gewoon precies goed en handig. Kurt en ik nemen een ijsje. Elk 2 bolletjes vers gemaakt ijs. Kurt gaat voor vanille en honeycomb en ik ga voor mint met chocolatechips en chocolate met chocolatechips. Het ijs is echt heel erg lekker en al smikkelend lopen we de kliffen weer af. Al bij al zijn we er een grote anderhalf uur geweest, dus die 2 uur is wel redelijk goed getimed van de mensen. Er staan ook weer mensen te wachten op een parkeerplaats, dus wij rijden vlug weg en gaan dan op weg naar onze overnachtingsplaats.

We slapen de komende 2 nachten in een kleine cottage in Noord Ierland. Dus we moeten nog een eindje door naar het noorden. Vlak bij de grens tussen Ierland en de UK duiken ineens allemaal tankstations op. Het zal misschien zijn dat de prijs in Ierland lager ligt of iets dergelijks. We merken wel dat we de grens over zijn. De huizen zijn ineens Brits, de straten zijn Brits en alles lijkt wat meer geordend enzo. De stenen muurtjes zijn bijvoorbeeld allemaal netjes afgewerkt, waar ze in Ierland ruw gestapeld zijn, ligt er hier overal een laagje cement overheen zodat het bovenaan glad is. Op een gegeven moment moeten we door Derry heen. Hier had ik eigenlijk nooit van gedacht dat ik hier ooit in de buurt zou komen. Derry en Belfast zijn toch steden die ik associeer met de onrusten van de vorige eeuw en nog steeds zijn het plekken waar ik zo niet naar toe zou gaan. Waar we ook aan merken dat we in de UK zijn, zijn de rotondes. We rijden op een snelweg en we kunnen geen 2 kilometer rijden zonder een rotonde te moeten nemen, het is echt te zot voor woorden.

Als we Derry voorbij zijn, zijn we bijna bij de supermarkt waar we boodschappen voor vanavond en morgen gaan doen. We hebben een Tesco Superstore gevonden en ook deze moeten we met de meest bizarre rotonde constructies bereiken, maar het lukt Kurt zowaar om het in 1 keer uit te vogelen hoe het moet. Het zijn 2 of 3 aan elkaar geplakte rotondes en we moeten 3 kwart rond volgens maps, maar hoe dat werkt op zo'n gedrocht.. Dus bravo Kurt! Bij Tesco doen we een rondje supermarkt. We vinden dat altijd leuk om even rond te snuffelen. Uiteindelijk kopen we Indiase magnetron maaltijden voor vanavond met voor elk een naanbrood erbij. We zijn wel fan van de Indiase maaltijden van Tesco en eten dat toch wel graag als we in de UK zijn. In Ierland kun je die curries niet krijgen in de supermarkt, maar we zijn nu in de UK..

Dan is het nog een paar minuten voor we bij onze cottage zijn. We slaan een klein weggetje links in en dan zitten we allebei van ooooh wat schattig!! We zijn er dus! We hebben het eerste gedeelte van een verbouwde rij Ierse cottages. Ons kleine huisje voor 2 nachten heet Cissy's cottage en is witgekalkt en heeft een woonkamer/keuken een slaapkamer en een badkamer. Het is echt van alle moderne gemakken voorzien en volledig gerenoveerd, maar ingericht met klassieke meubelen en andere aankleding die je eind 19e, begin 20e eeuw in zo'n cottage kon verwachten. We zijn er helemaal verliefd op, inclusief de lage doorgangen waar we gebukt onderdoor moeten en de badkamer die wel in een bedstee gemaakt lijkt te zijn. In de woonkamer staat een grote houten servieskast met daarin een verzameling porselein uitgestald.

We maken vlug ons eten klaar en dat smaakt echt supergoed. Morgen maar weer zoiets ritselen, of misschien een pie die we in de oven kunnen maken. We gaan het wel zien. Ik heb hier in ieder geval een goede plek om mijn verslag te zitten tikken. Ik zit aan de eettafel met uitzicht door het kleine raampje op de voorkant. Ik heb voor mezelf ook 2 lekkere sterke bakken koffie gezet in de cafetiere die hier klaar stond met de koffie die erbij was geleverd. Er lagen ook pancakes en brownies voor ons klaar en in de kasten is van alles te vinden om je verblijf hier gemakkelijk te maken. Het is hier echt de dik tevreden show wat ons betreft!

Ondertussen is het alweer kwart over 10 hier en ik heb nog wat slaap in te halen, dus ik ga hier weer afsluiten en het heerlijk liggende bed eens opzoeken. Tot morgen!