When it's raining, it's raining..

Het is een baggernacht. We slapen allebei voor geen meter. Hoe het komt? Geen idee, maar het is om half 7 echt veel te vroeg. Dan toch maar iets langzamer opstarten en douchen. Om 8 uur gaan we ontbijten en kunnen we in de woonkamer plaatsnemen aan de tafel met uitzicht op de rivier. Er staan al verschillende dingen klaar. Kleine potjes met jam en een honingpot, yoghurt, een bakje rabarber en boter die in de vorm van kleine bloemetjes is gesneden. Heather komt onze bestelling voor het warme gedeelte opnemen en we kiezen voor toast en eieren. Kurt neemt roerei en ik ga voor gepocheerd. We krijgen ook nog uitleg over de jam. Heather heeft alle jam zelf gemaakt. De aardbeien en rabarber komen uit eigen tuin, de frambozen bij een vriendin. Ze heeft ook jam van rabarber en gin gemaakt en deze blijkt erg lekker. We krijgen er ook een cafetiere bij met koffie, maar deze valt niet zo in de smaak bij mij. Zelfs zo slecht dat ik niet eens mijn mok koffie op krijg. Tijdens het ontbijt komen Adam en Heather nog elkaar afwisselen om met ons te kletsen (best gezellig, maar we schieten niet echt op zo) en geven nog diverse tips over waar we naar toe kunnen in de omgeving. Veel van de tips hebben we inderdaad al op onze lijstjes staan, maar een meer hebben we voor vandaag maar toegevoegd. Na het eten is het snel naar boven en tassen bij elkaar rapen en vertrekken. We geven de sleutel aan Heather en zeggen buiten nog even gedag tegen Adam en zijn even na 9 foetsie.

Vandaag hebben we minder goed weer. Het miezert en is grijs en er hangt een mist over de heuvels en velden. Maar hey, er is niet zoiets als slecht weer, alleen slechte kleding en we hebben onze regenkleding mee. We rijden als eerste naar Kinsale, een middeleeuws stadje waar Kurt een wandeling voor gevonden heeft. Als we de auto daar echter neergezet hebben, is het echt nat en druilerig. We doen dus, heel decadent, met de auto een rondje in plaats van te voet. Kurt wurmt de auto door hele smalle middeleeuwse straatjes en we zien inderdaad een paar heel mooie gebouwen links en rechts. Het moet een erg leuk stadje zijn als het wat beter weer is.

Na Kinsale rijden we door naar Charles Fort. Dit is een stervormig fort uit de 17e eeuw. We komen er iets te vroeg aan want de poort gaat pas om 10 uur open. Dus we wachten nog even in de auto en trekken dan onze regenjassen aan en duiken de regen in. Bij binnenkomst worden we meteen welkom geheten en krijgen we de complimenten voor ons doorzettingsvermogen met dit weer hahaha. Het is gelukkig niet al te koud, alleen maar nat. Het waait wel een beetje, maar alles prima te doen. We mogen weer naar binnen met onze OPW passen en krijgen een uitleg van de indeling van het fort. Het is een joekeltje!

We gaan naar buiten en het fort verkennen. Helaas zijn er niet veel gebouwen meer waar je veilig in kunt. Veel staat in de steigers en is verboden toegang. Je kunt wel een flink eind rondbanjeren en alsnog vele hoeken en gaten ontdekken en dat doen we dan ook. We bekijken ook nog 3 kleine tentoonstellingen over het leven in het fort en zo komen we ook tegen dat dit fort gebouwd is door een Engelsman op basis van de ontwerpen van Vauban. Het is alleen aangepast aan de ligging op de rotsen en het schuin aflopende van de helling. Het fort zou in twee gedeeltes gebouwd worden, maar alleen het lagere gedeelte is afgekomen. Het tweede gedeelte, wat zou moeten voorkomen dat een aanval van hoger gelegen terrein zou slagen, is nooit gebouwd. Dit laatste is het fort uiteindelijk noodlottig geworden.

Vanaf de omloop van het fort hebben we een redelijk mooi uitzicht over de baai en het land om ons heen. Door de aanhoudende regen is het uitzicht helaas wel enigszins beperkt. Met een beetje droog weer moet het fantastisch zijn. We hebben alles wel verkend als we terug naar de auto lopen. Op de parkeerplaats staat een Duitse camper op 2 parkeerplekken met zijn achterwielen en volle fietsendrager over de stoep geparkeerd. Echt super handig omdat je als voetganger nergens anders langs kunt. Gelukkig rijden ze net weg als ik aan kom lopen, ik hoef maar heel even te wachten. Vond het in ieder geval weer een knap staaltje van asociaal gedrag.

Wij duiken de auto weer in en vertrekken naar Timoleague Friary. Het is een ruïne van een abdij op een leuk plekje en we zijn wel benieuwd. Onderweg komen we nog een triatlon tegen die aan het fietsgedeelte bezig is. Die rijden hier dus gewoon tussen het gewone verkeer op smalle landweggetjes.. Succes!

Als we bij de abdij aankomen kijken we echter een beetje op onze neus. Het is inderdaad een ruïne, maar eentje die gebruikt wordt als begraafplaats en nog steeds. We komen een redelijk vers graf tegen van 2021 waarbij een bult aarde bovenop een graf gelegd is en daarbovenop staan allerlei kaarsjes en decoraties. Het doet een beetje vreemd aan, maar we doen dan toch maar een rondje tussen de graven en zerken door om de abdij te verkennen. Dat duurt niet heel lang kan ik je vertellen. Het is hier en daar wel uitdagend omdat de doorgangen heel erg laag zijn en we bijna dubbel moeten vouwen om er onderdoor te komen. Tja, een abdij was natuurlijk gewijde grond, dus die begraafplaats klopt dan wel weer.. sort of..

Na de abdij "sjezen" we door naar Drombeg Stone Circle. Deze steencirkel ligt aan het einde van een uitdagend smal weggetje, maar oh zo mooi met alle wilde bloemen en planten langs de kanten. Het is hier in Ierland sowieso indrukwekkend hoeveel bloemen er langs de weg staan. Vooral een soort met fel oranje bloemen valt bij ons goed in de smaak, maar ook de enorme fuchsia planten en de vele kamperfoelie zijn indrukwekkend. Je ziet ook enorm veel vlinderplanten links en rechts. We weten niet of het aangeplant is, of dat het er al jaren zo uitziet, maar het is prachtig!

We zetten de auto op de parkeerplaats en lopen dan over een leuk pad naar de steencirkel. Om ons heen is het mistig en dat draagt dan wel weer bij aan het mysterieuze van de plaats. De vorige bezoekers vertrekken net, dus we hebben de steencirkel en de overblijfselen van de huizen voor ons alleen en we kunnen rustig rondkijken. Best een leuke steencirkel en nog redelijk goed in orde. Het is altijd leuk om te denken wat er op die plek gebeurd zou zijn. Wie er in de huizen gewoon hebben. Zouden het een soort geestelijken zijn die bij de steencirkel dienst deden? Was het een familie die een begraafplaats had met steencirkel? Was het iets wat je moest hebben als je een nederzetting begon? Was het religieus? Of gewoon een kalender? Misschien vinden ze ooit iets wat het allemaal verklaart, maar momenteel roepen steencirkels meer vragen op dan dat er antwoorden zijn. Maar ze bezoeken blijft leuk en als we er eentje tegenkomen, dan bekijken we hem meestal wel.

Na de steencirkel gaan we richting rijden we naar het meer wat aanbevolen is door Adam. Het is even puzzelen hoe het ook alweer heette maar dan navigeren we er ook zo naar toe. Het is ondertussen niet bepaald droger geworden en als we er aankomen druppelt het gestaag door. Regenjassen maar weer aan en even een klein stukje langs het meer lopen. Ooit, duizenden jaren geleden, was het een meer zonder verbinding met de zee, maar de zee heeft het land langzaam afgekalfd en daarnaast is de zeespiegel gestegen en zo is er uiteindelijk een verbinding met de zee ontstaan en is Lough Hyne nu een getijdemeer. Het is het eerste maritieme reservaat van Ierland en heeft een enorme biodiversiteit doordat het redelijk klein en ondiep. Het zoute water warmt daardoor een beetje op en daardoor leven hier soorten die nergens anders in Ierland voorkomen. Door de regen zien wij echter geen visjes of andere beestjes. Wel zien we diverse zwemmers. Of je nou nat wordt door de regen of door de zee, nat wordt je toch.. blijkbaar.

Na het lough gaan we richting Mizen Head. We pikken hier een stukje van The Wild Atlantic Way op, een rondrit in Ierland. We komen uit op de Mizen Scenic route en gaan deze volgen. Scenic is de route zeker.. WAUW!! Kliffen, rotsen, heuvels, moerassen, bloemen, wilde luchten en veel heide. Echt een ruig stukje en heel erg ons ding. De weg is weer smal, maar precies breed genoeg om met 2 auto's elkaar te kunnen passeren. Je moet dan alleen wel weten hoe breed je auto is. We komen meermaals in de problemen door mensen die denken dat ze in een hummer rijden terwijl het eigenlijk modelletje golf of panda is. Kurt pruttelt en vloekt een paar keer flink en stuurt zo ver mogelijk naar links elke keer en ik heb een paar keer het hart in de keel als er weer zo'n halvegare midden op de weg een blinde bocht om komt zeilen.

We nemen nog een kijkje bij Mizen Head Signal Station waar je via een brug naar een eilandje kunt lopen waar een vuurtoren en wachtstation staat. Het waait alleen als een bezetene en het giet. Het zicht is slecht en we denken dat we van het pad dan wel brug geblazen worden. Bovendien moet je entree betalen voor dit gedeelte en dat vinden we zonde. We kijken even rond bij de parkeerplaats en de kliffen hier, ook mooi! En keren dan weer om met de auto.

Het is nog een half uur rijden naar onze overnachtingsplaats voor vandaag, dus we gaan zoetjesaan maar die kant op. We hadden eigenlijk verwacht dat het veel langer ging duren vandaag, maar dat was gerekend met mooi weer. Het is nu echt te slecht weer om bepaalde dingen te kunnen doen, dus we hebben uiteindelijk tijd over en zijn lekker op tijd bij ons bedje voor vanaaf. We slapen in een pub in Durrus. Onze kamer is erg netjes en het gaat hier weer super relaxed. Martin (de eigenaar denken we) laat ons onze kamer zien en onderweg wijst hij nog ff op de eetkamer waar alles al klaar staat voor het ontbijt morgen. Brood staat daar, in de koelkast vind je nog van alles en neem maar wat je wilt en hoe laat je het wilt en uitchecken is om 12 uur.. ok.. haha

We installeren ons in onze kamer en ik drink nog een kopje koffie. Daarna gaan we naar de overkant om bij een andere pub wat te eten. Onze pub serveert geen eten namelijk. We nemen plaats aan hele lage tafeltjes, maar dat schijnt hier normaal te zijn en bekijken de kaart. De prijzen zijn belachelijk laag, dus dat zal niet veel zijn denken we nog. Kurt gaat voor Fish and chips en ik neem Breaded camembert en een extra bakje frietjes. Murphy's voor Kurt en lemonade voor mij. Ok, de porties zijn dus wel ruim voldoende hier. Kurt krijgt een enorme vis en een berg friet en daarbij een bakje tartaarsaus en een minibakje mushy peas. Ik krijg 2 camemberts in een korstje met een bakje bessencompote erbij en een half bord met salade (hele lekkere salade!) en een mandje frieten. Het is een hele berg en het smaakt heel erg goed! Kurts berg kostte 14 euro en mijn camembert was 7 euro en de extra friet 3 euro. Belachelijk lage prijzen dus.

Als we onze buikjes vol hebben, gaan we nog even naar de overkant en nemen nog een drankje in "onze" pub en zitten nog gezellig te kletsen. Mijn drankje is vooral heel interessant bij de locals omdat het de Guinness 0,0 is. Daar is een speciaal apparaat voor waar een blik in geplaatst moet worden en dat alleen maar uitschenkt als het op de perfecte temperatuur is etc. Dus ik moet even wachten op mijn pint en de mannen van het dorp vinden het reuze interessant want ik ben blijkbaar de eerste die het aandurft er een te bestellen ofzo. Na de pints gaan we een deurtje verder en terug naar onze kamer en is het tijd voor het verslag en zo lekker slapen :-) We hebben alleen geen wifi hier, dus ik ga zo proberen om dit verslag via de hotspot van mijn telefoon online te krijgen.

Morgen is een minder drukke dag, maar wel leuke dingen weer. Het gaat weer regenen hebben we gezien op het nieuws. Dus we hopen dat we hier en daar nog een kleine opklaring hebben en misschien wat meer van de verre omgeving kunnen zien. Al heeft de mist ook wel wat en doet onze regenjas goed zijn werk. We gaan het allemaal morgen wel zien, dus tot morgen!