Boeken, bier en andere bezienswaardigheden

Vandaag beginnen we met The Book of Kells, een van de mooiste geïllustreerde middeleeuwse manuscripten ter wereld. We hebben kaartjes voor 8:30 omdat we hopen dat het dan nog niet al te druk is. Dus opstaan en bakje koffie maken en drinken bij het raam met uitzicht op waar we straks naar toe gaan en dan banjeren we naar de overkant van het plein. We komen bedrogen uit met de hoop dat het rustig is. Er staat al een enorme rij en het is ook al behoorlijk warm buiten. Dus we staan te smelten en moeten tot precies half negen wachten tot we naar binnen mogen.

We komen als eerste in een museum rond het boek. Waar we meer kunnen leren over het boek, hoe het gemaakt is, door wie, waarom, in welke periode, de materialen, het onderzoek ernaar, etc etc.. Ware het niet dat die hele meute mensen dus nu op een kluitje staat in het museum en je dus echt nergens bij kunt. Bovendien is het heel erg warm in het museum, dus niet te doen. We meanderen door de mensenmassa en proberen links en rechts wat mee te pikken, maar het is een soort jammerdebammer ervaring. Dan maar door naar het boek. Daar hebben we ook een beetje pech. We kunnen het boek best goed bekijken, dat schijnt niet vaak voor te komen als het druk is, maar de pagina's die open liggen zijn niet de meest decoratieve. Men slaat regelmatig een pagina om in het boek, dus je weet nooit welke pagina's er te zien zijn tijdens je bezoek. Ik moet wel zeggen dat het heel goed neergezet is het museum en de ruimte waar het boek zich bevindt. Het oogt allemaal erg mooi en er is veel te lezen en te zien.

Na het boek gaan we door naar The Long Room en dit is het gedeelte waar onze kamer op uitkijkt. Deze ruimte is een hele mooie oude bibliotheek met in het midden een open ruimte en links en rechts 2 verdiepingen met rijen en rijen boekenkasten. Het heet The Long Room omdat het eigenlijk meer een lange gang is met zijbeuken met boekenkasten. De kamer is rond de 65 meter lang en is gebouwd tussen 1712 en 1732. De Amerikanen zijn hier intens van onder de indruk, wij vinden het normaal dat er zulke oude dingen zijn om te bekijken. Maar goed, wij vinden deze ruimte ook wel erg leuk om te bekijken. Het heeft ook wel wat weg van de Harry Potter bibliotheek en ondanks de drukte lukt het ook aardig om hier een rondje te maken. De ruimte bevat zo'n 200.000 boeken die nog steeds gebruikt mogen worden. Alle bibliotheken op de campus zijn nog in gebruik en je kunt dus een boek gewoon lenen. Je mag het alleen niet meenemen, maar bekijken in de speciale reading room aan het einde van de long room. Wij mogen daar niet naar binnen. In het midden van de bieb staat ook de oudste harp van Ierland, want Ierland zonder harp is natuurlijk geen Ierland.

Als we klaar zijn met ons rondje lopen we de trap af en komen in de giftshop van Trinity College. Hier kun je het zo gek niet bedenken of ze hebben het wel. We doen ook hier een rondje, maar vinden niet echt wat wat mee zou moeten naar huis. Dus we gaan weer terug naar onze kamer. Als ik op mijn telefoon kijk, schrik ik behoorlijk. We hebben maar een half uur doorgebracht in de bieb. Best een prijzig bezoekje voor 18 euro per persoon! Als het niet zo druk was geweest en niet zo warm, was het misschien een langer bezoek geweest, maar nu konden we echt niet meer doen. Het zij zo.

Ik ga me nog vlug douchen en dan vertrekken we richting onze volgende bestemming en dat is The Guinness Storehouse. We gaan eens kijken hoe Guinness gemaakt wordt. Onderweg kopen we nog een sandwich voor ons ontbijt en we lopen alweer behoorlijk te puffen van de hitte. Het is ruim een half uur lopen en bij normale temperaturen zou het een fijne wandeling zijn denk ik. Nu is het een bezoeking. Maar hey, we zijn er gekomen.

Om 12 uur mogen we naar binnen en krijgen een voucher voor onze gratis pint in de Gravity Bar. Vervolgens gaan we met een roltrap omhoog en komen in een soort Disneyland terecht. Guinness heeft er wel wat van gemaakt zeg. Het is een soort informatief bierpretpark met veel multimedia, aankleding en uitleg. Het ziet er erg gelikt uit. Sommige mensen hebben blijkbaar geen idee hoe bier tot stand komt, want we zien heel wat verbaasde mensen voorbij komen. Omdat we in slots naar binnen gaan, is het in het begin achter andere mensen aan schuifelen en dat begint bij ons op de zenuwen te werken. Zeker als er een mevrouw is die eerste alle informatiepanelen op de foto zet (lees ervoor gaat staan en een fotosessie houdt) en dan vervolgens alles nog eens wil gaan lezen. Wij besluiten dan dat we eigenlijk wel weten hoe bier gebrouwen wordt en dat we een beetje rondkijken en kijken waar niemand staat en dingen lezen die er heel leuk uitzien. Kurt vindt dat een bezoek aan de Dolle Brouwers of bijvoorbeeld Gouden Carolus leuker omdat je daar het proces in werking ziet. Hier is alles op panelen en gefilmd, maar nergens echt. Ik vind wel dat hij gelijk heeft. Dit is, zoals ik al eerder zei, een bierpretpark. Het is erg goed opgezet, maar niet "the real deal". Overigens kun je op afspraak wel de echte brouwerij bezoeken, maar dan alleen in het weekend als er niet gewerkt wordt.

Het hele complex van Guinness is trouwens enorm groot. Het beslaat een groot gedeelte van de straat en de wijk. Als we later door de straten lopen zie je in elke zijstraat wel een toegangspoort naar het Guinness terrein. Om het complex liggen ook veel arbeidershuisjes waarvan we vermoeden dat die vroeger bewoond werden door arbeiders in de brouwerij. Tijdens ons bezoek komen we nog een leuk treintje tegen dat vroeger rondreed op het terrein. We hebben toen we aan kwamen lopen nog oude rails zien liggen tussen de kinderkopjes.

Als we doorlopen worden we door 2 medewerkers gewezen op een gratis tasting session. Dus we sluiten aan in de rij. We hebben perfecte timing want we kunnen bijna meteen doorlopen. We komen in een witte ruimte waar een soort wasbakken opgesteld staan waar de geur van de ingrediënten van Guinness uit opwaait in een soort mistwolkje. Heel hip! We snuffelen aan de wolken en krijgen dan een kleine uitleg over wat er gaat gebeuren. Degene die de uitleg doet, heeft waarschijnlijk les gehad in Amerika want we moeten applaudisseren, juichen en hyper-enthousiast doen en dan krijgen we een baby pintje Guinness waarmee we naar de volgende ruimte gaan. Hij zegt er nog bij dat we de "pint" niet moeten opdrinken, maar even wachten. Dat is niet helemaal doorgedrongen bij de meesten, want tegen dat we in de volgende ruimte zijn, hebben zij hun mini al achterover geslagen. Wij hebben wel geluisterd en doen mee met de tasting session. Die overigens samen te vatten valt in dat je eerst moet ruiken, dan vooral een grote slok moet nemen en dat ff in je mond moet laten rondgaan en dan goed door blijven drinken. Ik drink 2 grote slokken en geef de rest aan Kurt, waar hij me zooo dankbaar voor is.. ahum..

We dwalen nog wat rond op de verdiepingen en kijken bijvoorbeeld naar de reclames van Guinness die ze hebben neergezet als een soort dierentuin omdat Guinness veel dieren in hun reclame-uitingen gebruikt. Van fluitende oesters tot vrolijke toekan en zeehond, alles is aanwezig. Daarna is het tijd geworden om richting Gravity bar te gaan en onze pint te gaan drinken.

In de Gravity bar staat de airco gelukkig aan want rondom is het volledig glas. Het is het hoogste punt van the Storehouse en we hebben een goed uitzicht op Dublin. Ik bestel voor mezelf een Guinness 0,0 en Kurt neemt een standaard uitvoering. We hebben geluk want er is net een tafeltje vrij, dus we gaan lekker zitten en genieten van ons drankje en een beetje om ons heen kijken. Dit is wel erg leuk. De muziek is leuk, de sfeer is leuk en ik vind m'n drankje lekker. Echt een beetje een pub gevoel, tof! Zo zitten we een eindje tot we alles op hebben en dan staan we onze tafel af aan de volgende personen die vinden dat ze geluk hebben met een zitplekje. Er lopen er genoeg rond omdat ze niet konden zitten namelijk. We gaan alle trappen weer af naar beneden en gaan dan naar 1837 waar we een tafelreservering hebben.

In the Storehouse zitten meerdere cafe's en restaurants waar je wat kunt eten. Wij hebben voor 1837 gekozen omdat ze hier aan food pairing doen en het eten dus of met Guinness bereid hebben, of het perfect matchen met een soort Guinness bier. Kurt gaat voor de Guinness stew met een Guinness Foreign en ik ga voor een caesar salade met een 7upje (er is een max aan het bier wat ik kan verstouwen) Vooral Kurt's bord is enorm. Hij krijgt een enorm bord met de stoofpot en een flinke dot aardappelpuree erbovenop. Daarbij dus zijn Foreign die nog een tikkeltje stouter is dan de standaard Guinness. Ik vind hem erg lekker, maar Kurt trekt rare bekken als hij een slok neemt en er komt aan walging grenzende opmerking uit over koffiebonen. Hij smaakt inderdaad naar koffiebonen, maar ook zoet en chocoladerig en er zit een hintje citrus in en een lekker rond zoetje. Maar goed, je moet ervan houden ;) Mijn salade is wat bescheidener van formaat, maar ook prima te doen en de 7up is gewoon 7up haha. De stew is lekker, maar we halen er niet echt Guinness uit ofzo. We krijgen er ook donker Guinness brood bij en dat is wel erg lekker. Zeker als je het in de stew doopt en dan eet hihi. De kip in mijn salade is erg lekker gemarineerd en we vinden het prima smikkelvoer. Als toetje nemen we chocolademousse met Guinness en dat is ernstig lekker! We hebben ons buikje behoorlijk vol na dit alles.

We moeten even wachten met afrekenen omdat er net een groep bejaarden binnen is gekomen en die moeten allemaal uitgeserveerd worden. Daarna gaan we nog even kijken bij de merchandise, maar druuuuuuk! En dan gaan we door naar de volgende stop. We moeten nog aanpoten want het is 20 minuten lopen en dat zouden we net redden. Dus weer de zon in en gaan met die banaan en negeren dat het zweet je overal vandaan loopt.

Ik had vanmorgen nog vlug even gekeken of er kaartjes beschikbaar zijn voor Dublin Castle en zowaar waren die er nog, dus ik heb voor 4 uur kaartjes geboekt. Wel handig die Irish Heritage, zo kun je even wat dingen meepikken. Dublin Castle is een samenraapsel van gebouwen van verschillende periodes. Het begint in de middeleeuwen met een kasteel dat gebouwd is aan de Dark Pool of Dubh Linn. Hier dankt Dublin haar naam aan. Dublin is hier dus begonnen en verder uitgegroeid. Van het middeleeuwse kasteel is nog maar een klein stukje over en dat kunnen we helaas niet bezoeken. Wij brengen vandaag een bezoekje aan de State apartments. Dit waren de kamers van de Lord Lieutenant tijdens het seizoen. Het seizoen was het moment dat jonge dames die de huwbare leeftijd hadden bereikt als debutantes voorgesteld werden en op zoek gingen naar een geschikte partner. Hiervoor werden bals georganiseerd. De debutantes debuteerden op de trap van dit kasteel en het feest werd gehouden in de balzaal. Het seizoen liep van januari tot Saint Patrick's Day in maart. Tegenwoordig wordt dit gedeelte gebruikt voor staatsbezoeken en regeringsaangelegenheden en is het de plek waar nieuwe presidenten ingezworen worden en overleden presidenten worden opgebaard.

Ons bezoek begint bij de trap en die is al indrukwekkend. De decoratie is heel uitbundig en de grote trap is verpakt in dik rood tapijt. Er is een centrale trap die dan opsplitst in 2 trappen die boven op de landing uitkomen. We gaan naar rechts de state gallery in wat een indrukwekkende gang is. We bekijken een slaapkamer met een mooi uitzicht over Dublin en de tuin van het kasteel. Waar ooit de Dark Pool lag, ligt nu een grasveld en een tuin. We lopen door en in de verschillende kamers is op dit moment een tentoonstelling van een kunstenaar die echt van alle markten thuis was. Van hyper realistisch tot compleet abstract. We genieten van de werken en de kamers. Ik had het niet echt verwacht dat er veel te zien zou zijn, maar het is een zeer aangename verrassing en we vergapen ons aan de overdaad en aankleding van alles. Helaas is de mooiste en grootste kamer, de balzaal, gesloten. Dat is wel jammer, maar de rest van de ruimtes is het bezoek meer dan waard.

Na ons bezoek banjeren we nog een eindje door de binnenstad en winkelstraten. Dublin is verwarrend qua architectuur. Modern staat naast oud, en dat in dezelfde straat. Waar andere steden hele blokken in dezelfde periodestijl hebben, heeft Dublin echt een mengelmoes en we weten niet helemaal wat we ervan moeten vinden. Morgen gaan we echt wandelen en kijken, dus misschien dat ik er dan wat meer van kan vertellen, maar momenteel vind ik het gewoon verwarrend en heb ik nog geen oordeel of ik Dublin nou een mooie stad vind of niet. We wandelen in ieder geval nog even door George Street Arcade een oud overdekt winkelcentrum en door wat straatjes in Temple Bar voor we weer neerploffen in onze kamer.

Ons eten bestaat vanavond uit een Too Good To Go pakket van Sprout [e-38] Co even verderop. We hebben een grote bak met Tom Ka Kai soep, een bakje met tortilla chips en onwijs lekkere guac en een grote bak met warme quinoa, kip, spicy zoete aardappel en nog allerlei lekkers. Erbij nog 2 potjes dressing en een plak lekker brood. Het is zoveel dat we het met z'n tweeën nauwelijks op krijgen. Too Good To Go is hier in Dublin zeer ruim vertegenwoordigd. Ik heb op 1km afstand van ons plekje keuze uit bijna 80 adresjes.

Terwijl ik dit verslag heb zitten tikken aan het bureau van ik weet niet hoeveel studenten voor mij en nog heel veel na mij, is het buiten donker geworden en lekker afgekoeld. Morgen wordt het, als het goed is maximaal 20C en kunnen we dus eens flink rond gaan banjeren hier. Fingers crossed dan maar voor het koelere weer en tot morgen!