Saint Pat, nog meer boeken en wat groen.

Vanmorgen is het weer opstarten met mijn kopje koffie en het raam omhoog. Onze kamer heeft zo'n antiek schuifraam dat met touw en contragewichten werkt. Omhoog gaat behoorlijk zwaar, maar naar beneden erg gemakkelijk en toch blijft het raam zo ver omhoog staan als je hem schuift. Maar goed, koffie dus en uitkijken over Library square waar dezelfde dame als gisteren haar ochtendmeditatie houdt en een ander bezig is met ochtendgymnastiek en het is heerlijk koel en rustig. Ik zit lekker naar buiten te kijken als er ineens een vos over het gras loopt. Het beestje steekt schuin het gras over en loopt aan de overkant richting de bibliotheek en de voetgangerspassage aan Nassau street. Niemand van de mensen die aanwezig is, lijkt het vreemd te vinden dat de vos er loopt, maar ik roep toch Kurt er even bij en we vinden het een leuk begin van de dag.

Nog een grappig feitje waar ik achter kwam toen ik aan het lezen was over het huis waarin we overnachten. Wij slapen dus in House 30 wat onderdeel is van Graduates Memorial Building. Dit gebouw is in de plaats gekomen van Rotten Row. Toen ik in Glasgow studeerde, woonde ik in een studentenkamer aan Rottenrow (niet helemaal hetzelfde, maar bijna). Ik vond het in ieder geval wel een mooi cirkeltje dat ik weer overnacht op een campus en dan stiekem gewoon weer aan The Rottenrow (sort of).

Na het douchen, pakken we onze tassen in en gaan we weer op pad. We gaan richting Saint Patrick's Cathedral en daarna naar Marsh's Library. Het is een stuk frisser, dus we kunnen wat beter doorlopen. Het lijkt ook een beetje rustiger op straat. Het is een grote 20 minuten lopen en dan zijn we er ook. Het is een beetje onduidelijk waar we naar binnen moeten en we volgen uiteindelijk maar een groep en gaan in de rij staan. Blijkbaar was dat niet de juiste route en we worden uiteindelijk een eind terug gestuurd om daar door een hek naar binnen te gaan en om een hoek de ingang te vinden. Ik heb combinatiekaartjes voor de kerk en de bibliotheek, maar we krijgen tickets voor de kerk. Het gaat allemaal wat raar, maar we moeten gewoon straks de bevestiging bij de bieb laten zien en dan komt het wel goed volgens de mevrouw.. ok dan..

Een paar passen verder staat een dame die ons vraagt welke taal we spreken en ik zeg Dutch. Ze kijkt een beetje bedenkelijk en vraagt of German of Netherlands ook goed is? Uhm, Netherlands is prima, dat is Dutch namelijk.. Ooooh.. Tja.. Zoals ik zei, het gaat een beetje vreemd.. We krijgen een Nederlands foldertje mee met daarin de rondleiding door de kerk en we gaan van start. De kathedraal is overlopen door groepen en andere toeristen, dus het is DRUK!!

In de 12e eeuw werd de eerste kerk op deze plek gebouwd. Het huidige gebouw stamt echter uit 1220, wat toch ook behoorlijk indrukwekkend is. De inrichting van de kerk is een beetje verwarrend. Ze hebben de kerk echt volgestouwd met allerlei zaken en het maakt het er allemaal niet overzichtelijker op. We lopen met onze plattegrond langs de highlights en bewonderen ondertussen de glas-in-loodramen. Daar zijn er nogal veel van in deze kerk en zeker die in de Lady Chapel zijn prachtig. Overigens is de Lady Chapel op zichzelf erg mooi. De kapel bevindt zich achter het koor en werd rond 1270 door de Hugenoten toegevoegd. De ruimte is licht en rustgevend, ik kan het niet anders beschrijven. Het is prettig om te zijn en met alle ramen om je heen, heb je genoeg om naar te kijken. Helaas wordt de rust een beetje verstoord door de rondleidingen van groepen. Ik heb ook al niet naar een erfenis van Oranje Nassau kunnen kijken omdat de Franse gids daar bleef hangen. Je gunt al die mensen prima hun dagje uit, maar doordat er zoveel groepen zijn en ze steeds de beste plekken pakken, kom je als "losse" bezoeker niet echt bij de mooie dingen.

Na de Lady Chapel nemen we een kijkje in het koor. Je mag hier naar binnen lopen en kunt dan in het midden staan en rondkijken. Dat in het midden staan, snapt niet iedereen en hele kluiten met mensen blijven bij de ingang plakken in plaats van door te lopen. Wij wurmen ons dus om die mensen heen en lopen naar het midden en hebben zo het koor eigenlijk voor onszelf omdat de rest niet door kan lopen. Dat is dan geen punt natuurlijk, dat begrijp je haha. Het koor is wel gaaf. Alle familiewapens en ridderordes zijn vertegenwoordigd door grote vlaggen die boven de koorbanken hangen en de banken zelf zijn ook mooi. Ik moet nog vertellen trouwens dat de hele kerk van de meest prachtige en uitbundige tegelvloeren is voorzien. Het is echt een lust voor het oog, zo kleurig en mooi!

Even verderop is nog wat leuks. In het zuidelijke dwarsschip is een ontdekkingsruimte ingericht. Hier liggen dingen die je mag aanraken zoals glas-in-lood, een rijkelijk versierd stuk borduurwerk, metalen hekken en steenwerk. Je kunt een maquette van de kathedraal nabouwen. Er is een puzzel op een lichtbak van een glas-in-loodraam en er staat een aanraaktafel waarop je veel verschillende informatie kunt krijgen en kleine opdrachten doen. Ik ga aan de slag om een wrijfplaatje te maken van een bronzen plaat van Saint Patrick. Er liggen stroken papier en er staan 8 speciale kastjes waar je je papier in kunt leggen. Je hebt de keuze uit verschillende heiligen, maar Saint Pat it is natuurlijk. Het is nog een precies werkje omdat je niet te wild kunt wrijven want dan gaat je papier scheef. Mijn eerste versie lukt ook niet helemaal, maar de tweede is prima. Dus ik heb er weer een souvenirtje bij :D

We lopen verder langs de kansel van Jonathan Swift (Gulivers reizen) en zijn graf. Ook zijn dodenmasker en een afgietsel van zijn schedel zijn te zien. Men hield zich vroeger bezig met frenologie of schedelleer. Men dacht dat je uit de vorm van iemands schedel diens karakter en levenswandel af te lezen was en dit heeft men toen ook voor meneer Swift gedaan. Er staat alleen niet bij wat de conclusie was.

Verderop staan nog een aantal behoorlijke beeldenpartijen en grafmonumenten die zeker ook de moeite zijn en middenin dit alles de souvenirshop. Die best wel in de weg staat bij het bewonderen van de beeldengroepen. Je kunt niet een paar passen achteruit zetten om een beter overzicht te krijgen zonder over een kast met sleutelhangers of een kudde toeristen te struikelen.

Na de kathedraal gaan we naar Marsh's Library. Dit is Ierlands eerste "openbare" bibliotheek. Tussen aanhalingstekens openbaar want je moest natuurlijk wel man zijn en van een zekere standing. Maar goed, het was een begin. De bibliotheek opende in 1707 en de boeken zoals we ze vandaag zien, staan nog altijd op dezelfde plek als waar ze toen stonden. De bibliotheek bevat meer dan 25.000 boeken en zo'n 300 manuscripten en is in het leven geroepen door Narcissus Marsh, de aartsbisschop van de kerk van Ierland. Hij had de gedachte dat boeken beter beschikbaar zouden moeten zijn en niet alleen voor mensen die aan de universiteit studeren of toevallig een goed gevulde boekenkast. Een nobel idee al zeg ik het zelf.

Bij binnenkomst worden we welkom geheten door iemand van het personeel en ze geeft ons een erg informatieve en enthousiaste uitleg. Ze blijkt ook een zus te hebben die in Nederland woont in Heemstede en een vakantiewoning bij Hoenderloo, we beginnen al goed. Vervolgens mijn opmerking dat ik opgeleid ben tot bibliothecaris (ja echt, het staat op mijn diploma haha) helpt ook. Ze heeft het over verschillende boeken en zo ook de Atlas Maior van Blaeu. Ja, die ken ik wel. Dat is een van mijn absolute favorieten. Nou ja, het bestaat uit meerdere delen, maar ik vind ze geweldig. Ik ben sowieso fan van atlassen en natuurboeken. Dus ik vertel dat ik in Glasgow in de bibliotheek gewerkt heb en daar een van de delen vast heb mogen houden en in heb mogen kijken. Ik laat maar even weg dat ik hem ook heb laten vallen. Het boek bleek wat zwaarder dan gedacht toen ik het uit de kluis pakte. Ik heb me weken kapot geschaamd!

Terug naar Dublin. We hebben een enthousiaste discussie over van alles en nog wat en de mevrouw gooit er nog net een schepje bovenop omdat we zo enthousiast zijn. Al babbelend en uitleg ontvangend, wandelen we naar the reading room die de 2 vleugels van de bibliotheek verbindt. Hier staan 2 oude stoelen waar je nog in mag gaan zitten. Deze stoelen staan hier al sinds begin 1800 en hebben ooit de billen van Bram Stoker en James Joyce mogen voelen. We mogen ook gaan zitten, maar dat voelt toch een beetje als heiligschennis en we slaan dat dan maar over. Bovendien, het zijn 2 heel gewone stoelen, het is gewoon het idee dat je ergens bent waar zoveel literaire helden gezeten en gelopen hebben, dat is wel tof.

Hierna worden we losgelaten en mogen we de bibliotheek zelf ontdekken. We lopen weer terug naar het begin en gaan alle boekenkasten langs en proberen te ontcijferen wat er op de ruggen staat. Sommige boeken zijn echt heel erg nodig aan onderhoud toe en anderen zien er zo goed als nieuw uit. Er staat van alles van esoterie tot Hebreeuwse bijbel en de verzamelde werken van Cicero. Supergaaf!! Deze bieb is leuker dan de bieb in Trinity College en zeker ook omdat de toeristenmassa deze nog niet ontdekt heeft en we dus op ons gemakje overal kunnen snuffelen. Terwijl we staan te kijken, komt de mevrouw nog langs lopen en merkt op dat mijn tas nagekeken wordt voor we vertrekken haha Dat is ook een verwijzing naar de kooien aan het einde van de tweede vleugel. Er werden op een gegeven moment zoveel werken gestolen dat ze besloten kooien te maken waarin ze de lezers opsloten en ze mochten er pas uit als alle geleende werken present waren. Overigens mag je tegenwoordig nog steeds de boeken inzien als je dit aanvraagt. Ik had dus een aanvraag voor de Atlas van Blaeu kunnen doen, maar ik wist het niet..

Na de bieb is het tijd voor Temple Bar, de uitgaanswijk van Dublin. Hier zitten straten vol met pubs. Echt pub na pub na pub. Kurt is door een vriend van hem gevraagd om bij het Hard Rock Café een magneet te kopen van HRC Dublin, dus we gaan die kant op. We komen veel mooie oude pubs tegen en het zal hier 's avonds een dolle boel zijn gokken we. Wij hebben het uitgaansleven links laten liggen omdat we een beetje te gaar zijn door het warme weer en steeds vroeg wakker zijn. We moeten nog 2 weken en we zijn geen 21 meer enzo haha Na de magneet gaan we onze lunch ophalen. Ik heb een Groupon gekocht voor Cornish pasties en we hebben er 4 met blikjes drinken. We lopen over Ha'Penny bridge naar de overkant en gaan daar zitten op een lange bank die op een steiger staat die aan de kade vast hangt (volg je het nog?) Onder onze voeten zien we tussen de planken het water van Liffey voorbij stromen.Het is verraderlijk weer vandaag. Het is niet heel warm en bewolkt, maar toch brandt de zon nog behoorlijk en als ik daar op de bank zit, voel ik dat ik zit te verbranden. Dus ik pak mijn fles zonnebrand er maar weer bij en smeer me maar weer plakkerdeplak in. Ha'Penny heet trouwens zo vanwege de half penny tol die betaald moest worden om de brug over te steken. Het is een boogbrug die niet echt heel bijzonder is, maar blijkbaar op de een of andere manier toch mega populair geworden is bij de toeristen.

Na de pasties lopen we door naar de Hungry tree. Dit is een plataan die in een parkje staat en deze boom heeft een bank "opgegeten". Het is een soort grappige bezienswaardigheid. We nemen een foto en lopen weer terug naar Trinity. Ik heb al een paar dagen een beetje last van m'n rug en weinig slaap en sjokken helpt er niet bij. Dus we gaan even terug naar de kamer en kijken wat we verder nog gaan doen, het is nog vroeg. Onderweg wandelen we nog door de winkelstraten en komen we de spire tegen. Dit is een naald van 120 meter hoog. De naald heeft op de grond een diameter van 3 meter en op 120 meter hoogte is deze diameter afgenomen tot 15 centimeter. Het geheel is van roestvrijstaal.

In onze kamer bekijken we wat er nog allemaal te doen is. We kunnen misschien nog een museum pakken, maar het natuurhistorisch museum blijk dicht te zijn wegens renovatie en het archeologisch museum is volgens Google Maps extreem druk. Laat dat maar zitten dan. Ik kijk ook nog even op Too Good to go of er nog een hapje voor vanavond is en het restaurant wat gisteren annuleerde blijkt er net boxen op gezet te hebben, dus we nemen er daar 1 van en zijn nieuwsgierig wat we vanavond weer gaan eten. Uiteindelijk begin ik maar gewoon aan mijn verslag en gaan we daarna richting St. Stephen's Green, een park hier in de buurt.

Het park is ook echt verschrikkelijk druk. Overal zitten en lopen mensen en de grasvelden zijn bezaaid met mensen die lekker liggen te luieren of zitten te picknicken of een balletje trappen. Het is een bedrijvig geheel. We maken een rondje en bekijken alle beelden, de fontein en lezen de borden die de gebeurtenis tijdens The Easter Rising vertellen. Na het park banjeren we nog wat door de wijk en nemen toch een kijkje bij de musea omdat ze in erg mooie gebouwen zitten. We gluren nog even naar binnen bij The National Library en ik neem nog een paar foto's van sokkels van zuilen die langs ramen van het gebouw zijn gebouwd. Op de sokkels staan tafereeltjes met dieren. Op de een jaagt een hazewindhond op een haas en lachen 2 ratten om de jacht en op een ander zijn apen aan het biljarten. Deze twee zijn het best bewaard gebleven, de overige zijn niet helemaal meer te ontcijferen. Goed, ik heb het net even opgezocht. De ratten zijn dus kraaghagedissen (dat had ik er niet uitgehaald) en het is al eeuwen een mysterie waarom er apen biljard spelen, maar leuk is het wel :)

Dan is het tijd om ons eten op te halen en weer terug naar de kamer te gaan. Vanavond hebben we een bak met salade, een grote bak met mac [e-38] cheese en een soort ovenschotel met heerlijke kipfilet, broccoli en wortels. Het is weer ernstig lekker en heel erg veel voor 5 euro. Ik hoorde mijn ouders gewoon roepen "Hoe komt Jan Splinter door de winter?" Maar we vinden het gewoon leuk om een verrassingsmaaltijd op te halen en het is nu 2x echt een feestje geweest, dus mooi meegenomen.

Morgenochtend vertrekken we uit Dublin en trekken we Ierland verder in. Als het meezit gaan we voor vertrek nog even naar The Buttery, de mensa van de universiteit, voor het ontbijt en daarna hebben we nog een druk dagje voor de boeg. Morgen slapen we in Waterford, maar onderweg gaan we nog heel wat doen, als de planning gehaald wordt tenminste. Maar dat lezen jullie morgen wel. Voor nu, welterusten en tot de volgende!