De bergen in

Volgens Kurt wordt vandaag een rustig dagje, dus de wekker hoeft niet heel vroeg en we kunnen rustig aan doen. We staan dus maar om 20 over 8 op en nemen alle tijd om onze spullen te pakken, te douchen en te ontbijten. Vandaag is het ontbijt wat luxer. Ik heb de muffins geroosterd en we eten ze met boter en kaas. Muffins zijn hier net de zoete cupcake-achtige dingen, maar een soort broodjes die wel een beetje weg hebben van beschuitbollen.

Het is tegen 11 uur als we vertrekken. Komt ook goed uit want men wil onze kamer schoonmaken. Deze jeugdherberg heeft gewoon ook nog schoonmaak erbij zitten. Onze prullenbakken worden geleegd en de badkamer wordt schoongemaakt en de kamer gestofzuigd. Best netjes, maar ze zouden echt wat aan het geluid moeten doen hier. Dat is echt ons grootste probleem. De muren lijken wel van karton. Ik heb gelukkig oordopjes bij me, maar Kurt heeft er wel flinke last van. Maar goed, we vertrekken.

Er staat vandaag maar 1 kasteel op de planning, de rest is allemaal natuur. Aankomen en vertrekken vanuit Conwy is echt een genot. Je rijdt altijd langs de baai en de ene keer kom je over de brug Conwy binnen rijden met uitzicht over het kasteel en de andere keer door tunnels en kustwegen over de North Wales Expressway. Het is hier in Noord Wales fijner dan in Zuid Wales. Het spreekt meer aan en lijkt ook alsof het hier beter gaat dan in het zuiden.

Wij rijden vandaag Snowdonia in en beginnen bij Llanwrust met een prachtige stenen brug genaamd Pont Fawr met aan de overkant een met klimop overwoekerd theehuisje. We zetten de auto ergens neer en lopen over de brug naar de overkant en nemen een kijkje op het grasveld waar een steencirkel staat. We kunnen alleen de herkomst of reden van de steencirkel niet vinden, dus we wandelen een beetje door. De rivier Conwy is hier niet diep, maar gaat wel over een rotsige bodem, wat wel een mooie kabbelende rivier oplevert. Blijkbaar is die rivier niet altijd kabbelend want in december 2015 is de hele vallei nog overstroomd.

We pakken de auto weer en vervolgen onze route, waarbij we over de brug moeten... Leuk! Het is even prutsen omdat je er maar met 1 tegelijk over kunt, maar als het onze beurt is, is het wel heel tof. We zijn dol op dit soort bruggen, damen en andere bouwsels en als we er maar even bij in de buurt kunnen komen, doen we dat ook.

Ik ben me ondertussen aan het insmeren want de zon schijnt ongenadig en ik voelde mijn huid alweer prikken toen ik net buitenliep. Kurt heeft dus mijn telefoon met de navigatie even vast en er gaat wat mis met de aanwijzingen. We hadden aan het einde van de weg die van de brug leidt, naar links gemoeten en wij zijn rechts gegaan. Google zegt dan ook niet dat je moet keren, nee die laat je dan gewoon doorrijden tot je ergens een lus hebt en stuurt je dan weer terug. Maar goed, hebben we deze kant ook gezien en weer een dorpje meer erbij. Het maakt niet uit, we hebben geen haast.

Als we de goede kant op gaan, is het inderdaad maar een klein stukje rijden voor we bij Pont Y Pair zijn. Volgens Google moeten we nog een grote 100 yard rijden, maar we zien rechts van de weg een mooie parkeerplek waar al een rijtje auto's staat. We zetten de auto neer en gaan te voet verder. Kunnen we ook eens de debiel uithangen die langs een weg gaat lopen waar je 96 mag rijden ;)

Als we bij Pont Y Pair aankomen zijn we blij met onze parkeerbeslissing. Men heeft hier een bak mensen leeggekieperd en overal staat, zit of hangt wel iemand op de rotsen. Pont Y Pair is een brug die over een waterval heen gaat. Hier dendert de rivier de Llugwy naar beneden om zich bij de Conwy te voegen. Het is een mooi gezicht, maar het is erg jammer dat het er zo vol mensen staat. Er is ook een toiletgebouw, maar je moet er 50 pence voor betalen. Ik wil eigenlijk wel even naar het toilet, maar we zijn ons kleingeld vergeten in de auto. Dus Kurt gaat de auto ophalen en ik dwaal nog wat rond en ga nog eens bij de toiletten kijken. Daar heeft iemand inmiddels een vuilbakje tussen de deur gezet en je kunt er nu gewoon naar binnen lopen. Dus hop, naar de toiletten en weer buiten en in de auto haha

We rijden door de drukte naar ons volgende puntje en dat zijn de Fairy Glen, of Ffos Anoddun. Ook zo'n punt wat op Google gevonden is en in geen enkele reisgids beschreven. Ik heb vandaag gelukkig heel slim de kaart van Noord Wales offline geladen en vandaag hebben we geen navigatieproblemen!

We rijden werkelijk door een schitterend landschap hier in Snowdonia. Volgens Kurt doet het niet onder voor Schotland. Dat gaat me nog een eindje te ver om te zeggen, maar mooi is het zeker! We rijden een klein weggetje door de bossen in en volgens Google moeten onze watervallen ergens naast de weg naar beneden zijn. We rijden een keer heen en weer en zien dan een klein pad dat de struiken in gaat. We zetten de auto ergens neer waar hij niet in de weg staat en gaan op pad.

Het is een modderig pad en ik sta tot mijn enkels in de smurrie. Gelukkig heb ik vlak voor de vakantie nog nieuwe wandelschoenen gekocht die tot de enkels waterdicht zijn, dus dit gaat prima! Het pad gaat naar beneden en dan staan we aan de rand van de kloof waar de rivier doorheen raast over enorme rotsblokken. Het landschap er omheen ziet er inderdaad uit alsof er elk moment elfjes en kaboutertjes tevoorschijn kunnen komen. Het is groen en bemost en gewoon sprookjesachtig en we zijn alleen! Kurt is wat beter in het klauteren over rotsen, dus die waagt zich wat verder. Ik ga zo ver ik kan en geniet vanaf daar van het uitzicht.

Ik heb moeite met te grote afstanden omdat ik geen diepte zie. Rotsen beklimmen gaat nog wel, maar als ik naar beneden moet en alles is grijs en oneffen, zie ik niet waar ik mijn voet neer moet zetten. Soms lukt het wel, maar hier was de afstand naar beneden een beetje te groot en een plons in die rivier overleef je niet, of je komt er erg ongelukkig uit in ieder geval. Kurt echter springt over rotsen als een dansende hinde (hihi) maar doet dat met veel beleid. Ik sta al jaren een beetje jarloers te kijken dat hij op plekken komt waar ik niet kan komen. Maar hij maakt altijd veel foto's, dus dan kan ik nog een beetje meegenieten.

We ontdekken een aantal paden die naar verschillende punten gaan vanwaar we een fijn uitzicht hebben en ik ben reuze nieuwsgierig naar de foto's ervan. Het is echt een heel bijzondere plaats. Als we vertrekken, komt er net een jong stelletje aanlopen waar het een beetje van afstraalt dat ze ook erg van deze plek gaan genieten..

Met onze modderpoten stappen we weer in de auto en gaan naar het volgende elfenplaatsje. Deze keer is het de fairy Glen. We rijden een paar minuten verder en komen bij een weggetje dat naar de Fairy Glen leidt. We moeten er alleen blijkbaar voor betalen. 1 pond voor de auto en 50 pence voor elke wandelaar. Niet een bedrag om echt over te vallen, dus we besluiten de auto te parkeren en de wandeling te gaan doen. Het is een half uur heen en terug, moet zat kunnen.

Ik heb het geld in de hand en we moeten het bij een hek in een donatiebus gooien. Ik gooi er een pond in en Kurt zegt laat de rest maar. Ondertussen is er ook een oude baas naar ons toegesneld en die opent meteen de bus om het geld te tellen en hij roept ons ook terug dat we te weinig betaalt hebben. Hij heeft een alarm op de parkeerplaats geplaatst zodat hij weet of er een auto bij is, dus 1 pond erbij. Feitelijk heeft hij helemaal gelijk, er staat een bordje dat we ervoor moeten betalen, maar de manier waarop is een beetje triest. Daarbij komt dat het hele gebeuren ook niet op zijn land is, we moeten een klein stukje over zijn land wandelen en daar moeten we voor betalen. Ach ja..

De wandeling zelf is niet al te inspannend, maar de zon staat alweer behoorlijk aan de hemel, dus het is warm. We wandelen langs schaapjes en door een klein bos. Daarna begint de lol weer. We moeten over rotsen en een glibberig pad om vervolgens langs een soort in de rotsen uitgehakte trap naar beneden te klauteren. Ik ben niet echt een happy bunny nu en het zweet druipt van mijn hoofd af van de inspanning om mijn voeten goed op de treden te krijgen en niet onderuit te glijden. Gelukkig helpt Kurt me overal en kom ik zonder kleerscheuren (deze keer niet) beneden. Kurt dartelt weer rond over de rotsen en ik zoek een mooie grote rots uit om lekker op te gaan zitten en van het uitzicht te genieten.

We komen erachter dat het dezelfde vallei is waar we net aan de andere kant hebben staan kijken, maar dan een rivierbocht verder. We genieten weer van de sprookjesachtige omgeving. Het zonlicht dat gefilterd wordt door de overhangende bomen over de rotsen schijnt en de rivier die bruisend door de nauwe vallei snelt. Geen straf om hier even te zitten.

Daarna gaat het weer omhoog en lopen we nog een ander pad langs de rivier terug. Dit is af en toe best een smal pad en de afgrond naar de rivier is soms best wel diep, maar ook dit gaat goed. We staan nog even te kijken bij een man die in waadpak midden in de rivier staat te vissen. Hij doet het vaker zo te zien, bij het uitwerpen zie je bij elke slag mooi de lijn langer worden. Dan is het weer tussen de schaapjes door naar de auto. Deze schaapjes zijn niet bang voor mensen en laten zich graag even krabbelen. We hebben binnen no time een heel troepje nieuwsgierige schaapjes staan die gekrabbeld willen worden. Dat wordt wel een beetje gekkigheid, dus door naar de auto. Als we bij het hek komen, zien we de oude boer nog steeds op wacht staan. Er is net een Brits gezien naar binnen gegaan zonder betalen, dus ook deze mensen worden onderschept..

Wij stappen weer in de auto en gaan dwars door Snowdonia en de Vale of Ffestiniog. Dit is echt het hart van Snowdonia en het is prachtig met de bergen om ons heen. Veel van de hellingen zijn paars van de heide. Afgewisseld met groene planten en bomen en het grijs van de alomtegenwoordige leisteen. We nemen eigenlijk een route die zo dicht mogelijk in de buurt komt van de smalspoor stoomtrein die hier ook rijdt. We hebben overwogen om deze rit ook te gaan doen, maar gezien de prijs en de tijd die zo'n rit kost, hebben we ervan afgezien. We wilden nog heel wat andere dingen doen die we dan niet meer konden doen en deze rondrit is ook erg gaaf.

Bovenop de berg komen we bij Blaenau Ffestiniog. Dit is een oude leisteen mijn en we rijden letterlijk tussen bergen afgedankte leisteen. Omdat maar ongeveer 10% van de leisteen die naar boven werd gehaald bruibaar was, kun je je voorstellen wat voor immense bergen er daar liggen. Elke leisteen dakpan in de Victoriaanse tijd kwam hier vandaan. Niet verwonderlijk met de grootste leisteenmijn ter wereld en nog diverse kleinere mijnen ernaast. Vandaag de dag wordt er nog maar mondjesmaat leisteen gemijnd omdat de vraag ernaar enorm gedaald is.

Door de leisteenindustrie heeft Blaenau ook lang niet bij het nationale park gehoord. Ze waren letterlijk een eilandje midden in het park en kregen daardoor ook geen extra's en toelagen. Dat was best hard voor de mensen die er woonden en hun baan kwijt raakten door de steeds minder wordende vraag naar leisteen. Uiteindelijk heeft de overheid Blaenau als industrieel erfgoed aangewezen en daardoor kwamen er alsnog toeristen.

We rijden nog verder door Snowdonia en ik val in herhaling, maar we genieten erg van het tussen de bergen rijden. We gaan weer een kasteel bezoeken en deze keer Harlech Castle. Wales is echt bezaaid met kastelen, letterlijk elk gehucht heeft wel iets dat voor een kasteel door heeft moeten gaan.

We hebben een probleem bij de parkeermeter. Deze vreet nog geen nieuwe pondstukken. Ach ja, dan maar 2 pond er in gooien en extra lang de tijd nemen. We zien al mensen met heel erg lekker ogende ijsjes lopen, dus die gaan we straks ook even opzoeken. Voor we het kasteel gaan bezoeken, kopen we nog een blikje lekker koud drinken in het restaurantje wat erbij zit en dat staan we genietend van het uitzicht op te drinken. Daarna is het door naar het kasteel met onze groene armbandjes om. Geen idee wat daar de diepere reden van is, maar blijkbaar willen mensen graag in en uit lopen bij de ruine, dus kregen we allemaal een soort festivalbanje omgeplakt.

Harlech Castle is weer een kasteel van Edward en Unesco Werelderfgoed. Het is een leuk kasteel, of wat er nog van over is. Het stamt dus uit de overgang van de dertiende naar de veertiende eeuw en het is inmiddels een aardige ruine. Vroeger kwam de zee tot bijna bij het kasteel, nu ligt die enkele honderden meters verder. Dat is best jammer want het verprutst het uitzicht wel een beetje. Door de ligging aan zee kon het kasteel tijdens een beleg bevoorraad worden vanaf de Ierse zee. Er was zelfs een speciale waterpoort en geheime toegang voor ingericht. Wij klimmen weer naar boven in de torens van het poortgebouw en lopen over de muren en vermaken ons prima.

Na het bezoek aan het kasteel gaan we op zoek naar de ijsjes en die hebben we snel gevonden. Het is een klein winkeltje wat zelf ijs maakt en met typische smaken van Wales. We nemen allebei een ijsje. Kurt een wafel hoorntje met 2 smaken en ik vind het gezegend en neem een bakje met 3 smaken. Kurt gaat voor de vanille (ze maken zelf hun vanille essence en dat duurt een jaar) en Merlyn. Merlyn is de Welsh versie van Baileys, dus dat moeten we even proberen. Ik ga ook voor Merlyn en neem er raspberry riple en elderflower (vlierbloesem) bij. Ik ben gek op alles wat naar vlierbloesem smaakt, dus dit ijs smaakt me enorm goed. Alle smaken trouwens, maar ik vind het stiekem toch jammer dat ik niet 3x elderflower genomen heb. Ze hebben met die ook een zilveren medaille gewonnen bij "The taste of Wales" We eten ons ijs op op het terrasje voor het winkeltje en het is gewoon echt lekker genieten van je vakantie.

Na ons bezoek aan Harlech rijden we weer Snowdonia in en passeren Beddgelert en stoppen nog bij een rivier waar je normaal op mag kajakken. Het water staat momenteel alleen veel te laag en eigenlijk overal waar we komen, dus geen kajakkers te vinden in Snowdonia momenteel.

We rijden weer terug naar Conwy en gaan daarvoor verder dwars door Snowdonia. We stoppen onderweg nog hier en daar voor wat mooie foto's zoals ook bij het meer Llyn Cwellyn. Hier ligt ook een YHA met een super uitzicht. Achter de YHA ligt de hoogste berg van Snowdonia, de Snowdon. Het is de 61e hoogste berg van de UK. De 60 die voor hem liggen, kun je allemaal in Schotland vinden.. tja.. hihi

Aangezien we laat ontbeten en vertrokken zijn en onderweg nog een ijsje gegeten hebben, hebben we onze meegenomen lunch niet gegeten. We besluiten dan ook maar om de broodjes op te eten bij een kop soep in de jeugdherberg terwijl we daar ook weer van het uitzicht op Snowdonia aan de ene kant en de baai van Conwy aan de andere kant genieten. Daarna heb ik nog wat inhaalwerk aan het verslag van gisteren en dit verslag en ben ik op een gegeven moment te gaar om het nog af te ronden en gaat het licht uit. Morgen weer een dag hoor :)