Van dino tot donjon

Gisteravond hebben we het wel weer een beetje laat gemaakt. Nog foto's geupload en vol bewondering zitten kijken hoe lang je kunt doen over het snijden van groenten. De 3 jongens waren weer bezig. Ze hebben 1 kok en die is niet de snelste. Hij heeft zo'n 2 uur groenten staan choppen om vervolgens nog te moeten gaan koken. Wij gingen iets na 11 naar onze kamer en toen waren ze bezig met opscheppen, maar de saus was nog niet bepaald klaar. Ik denk dat ze niet voor23:30 uur aan hun eten hebben gezeten haha

Zelf zijn we onze bedjes in gekropen en hebben nog een paar pagina's gelezen voor het licht uit ging. Ik slaap hier eigenlijk super goed. Als ik mijn ogen dicht doe, ben ik zo'n beetje meteen vertrokken. Ook wel bijzonder, normaal lig ik nog een heel eind te draaien en te doen.

Als rond half 8 de wekker gaat, voel ik me vandaag best uitgerust. We kunnen vandaag rustig aan doen. Onze eerste stop opent maar om 10 uur en is minder dan een uur rijden. Dus op ons gemak douchen en ontbijten en de boel bij elkaar rapen. We vertrekken toch een beetje te laat en zijn pas tegen 10:30 waar we wezen willen, maar goed, maakt niet uit.

We rijden vandaag weer dwars door de Brecon Beacons en dat is weer fantastisch. Overal vogeltjes en vlinders, mooi groen, heuvels en bergen en af en toe een roofvogel die even met ons meevliegt of boven ons aan het bidden is. We genieten!

Als eerste doen we vandaag de National Showcaves for Wales. Hier willen we een stukje van de Dan-Yr-Ogof gaan bekijken. Dit is een immens grottenstelsel waarvan gedacht wordt dat het misschien wel de grootste van de UK is. Je kunt er hier maar zo'n 2,5 kilometer van bezoeken, maar de rest is veel te lastig voor speleoleekjes zoals wij. Er moeten ook wat dino's zijn en nog wat andere tuttel en pruttel, maar wij gaan voor de grotten!

Als we aankomen rijden, zien we de eerste dino al staan. Ok, die zijn dus best wel gaaf! Ze zijn levensgroot en staan erg mooi in de bossen en natuur rond de grotten opgesteld. Je wandelt er onder- en tussendoor. Cool!

De eerste grot die we doen is meteen ook de langste. We wandelen door kronkelige gangen en tussen mooie kalkformaties door. Links en rechts komt water naar beneden druppelen of stromen. Het is super dat je zelf mag lopen en niet met een gids hoeft. Daardoor kun je overal net zo lang blijven staan als je wilt. We nemen er onze tijd voor. Er wordt ook een verhaal vertelt met luidsprekers en hier en daar een pop over de broers die het grottenstelsel ontdekt hebben. Wij luisteren daar niet zo erg naar, niet zo'n zin in.

Het is vandaag weer eens vreemd weer. Toen we vanmorgen de auto uitstapten was het amper 13C en we liepen buiten te bibberen. In de grot is het beter te doen om eerlijk te zijn. Ik heb mijn fleece meegenomen omdat het koud kon zijn in de grotten, maar ik heb hem aan omdat het buiten brrr is.

Na de grot lopen we door naar de volgende attractie. Er is even verwarring omdat de toiletten buiten de grottenzone liggen en we terug door het hek moeten en weer terug het park in, maar het komt allemaal goed. We gaan nu naar de Cathedral Cave. Hier lopen we via een heel erg steil pad omhoog naar toe. De zon is inmiddels gaan schijnen en er beginnen zich alweer her en der druppels te vormen op mijn voorhoofd. Gelukkig kunnen we onderweg genieten van alle dino's. Er staan er meer dan 200 in het park en daarmee is het een van de grootste dino attracties ter wereld.

Kurt wil bij deze grot ook graag een safety light meenemen. Er staan bij elke grot een aantal van die gele bakbeesten om mee te nemen. Dan is er licht in de grot voor het geval er iets gebeurd. Je mag ze niet gebruiken onderweg, tenzij er dus wat misgaat. In mijn ogen is het dus nogal nutteloos om zo'n ding mee te slepen, maar goed..

In de Cathedral Cave kletteren 2 grote watervallen de grot binnen en om daar te komen loop je eerst door een tunnel. In de tunnel wordt de evolutie een beetje nader toegelicht en wordt er ook nog een verhaal vertelt waar wij weer geen zin in hadden om naar te kijken/luisteren. Het wandelpad gaat over in een soort houten paden en deze lopen onder de watervallen door. Je wordt er wel een beetje nat van, maar niet al te erg. Ik moet zeggen dat het wel mooi is om de watervallen zo de grot in te zien kletteren. Ooit, duizenden jaren geleden, liep het water door tunnels in het gesteente, maar door erosie en ijstijden zijn de tunnels weggesleten en zijn de watervallen ontstaan.

Het gaat weer verder langs nog meer dino's en deze keer ook diverse waterexemplaren in een vijver en vervolgens mogen we een helm opzetten. We moeten door een onmogelijk lage gang lopen naar de volgende grot. We krijgen allebei serieus last van onze ruggen door het gebukt lopen en het is geen kort stukje ook. Mja, je wilt wat zien he.

We kruip/lopen naar de Bone cave. Hier zijn 42 skeletten gevonden uit de bronstijd. Er is een diorama opgesteld met mensen die zogenaamd de opgraving doen en aan de andere kant wie en wat er vroeger allemaal in de grot geleefd moet hebben. Aan de hand van het verhaal, gaat de verlichting steeds aan op een stuk van de grot. We zijn deze keer dus gedwongen om het verhaal te staan luisteren en kijken... ach ja.. vooruit dan maar..

Op de terugweg doen we de helm af. Dan hebben we toch een paar centimeter meer speling om door de gang te lopen en kunnen we iets meer rechtop lopen. Dat scheelt toch aanzienlijk voor de ruggetjes.

Na de grot gaan we nog even kijken bij de televisieschermen die voor op een muur hangen voor de vijver met dino's. Hierop zijn zogenaamd onderwater beelden te zien van wat er in het water gebeurd. Je kunt de schermen aanraken en zo kiezen welk onderwaterbeest je wilt bekijken. Je ziet de enorme beesten op visjes jagen en ze met hun grote muil naar binnen werken. Best geinig gedaan.

We hebben nu bijna alles gedaan wat we interessant vinden. Nog 1 flinke trap af naar beneden waar nog enkele dino's te zien zijn en waar je nog een mooi uitzicht hebt op het omringende landschap. Er is nog een huisje waar je kunt zien wat archeologen doen en in een van de bakken laten ze zien wat er in 3015 gevonden gaat worden.. goh.. ;)

Daarna is het nog een kort wandelingetje door het museum waar nog een paar bewegende dino's staan en waar je nog fossielen en gesteente aan kunt raken en gaan we via de souvenirshop naar buiten. We hebben eigenlijk wel zin in iets te eten, maar het restaurant serveert niet echt yummie hapjes en is bovendien erg warm en benauwd en je kunt nergens buiten zitten. We slaan over dus. Terug naar de auto dan maar nadat we nog wel even een gym hebben vrijgespeeld.

We rijden weer terug door de Brecon Beacons naar Hay on Wye. We zijn op de heenweg al een stuwmeertje gepasseerd, maar op de terugweg schijnt de zon zo mooi dat we even stoppen. Het is echt een plaatje en er staat al een man met een professionele camera op statief een foto te nemen. Wij nemen ook een foto, die zeker niet zal vastleggen hoe geweldig mooi het uitzicht is, maar hopelijk wel in de buurt kan komen. Het is het Cray Reservoir. Tegenwoordig met streetview kunnen we iedereen een beetje mee laten genieten van dingen, dus mocht je willen zien wat wij zagen.. ( https://www.google.co.uk/maps/@51.8694445,-3.6319533,3a,75y,33.05h,97.26t/data=!3m6!1e1!3m4!1sTG7ri1epW8c2zM8YC-mAvA!2e0!7i13312!8i6656?hl=nl )
Haakjes even verwijderen.. en bij ons was het een heel stuk zonniger haha

Hay on Wye is een literair stadje met tig boekhandels en aanverwante artikelen. Het spreekt me heel erg aan en op zich is het ook wel een leuk plaatsje om te zien als we erdoor rijden. Het is alleen druuuuuuk! Het staat dan ook in alle reisgidsen, dus iedereen wil daar geweest zijn. Wij besluiten dus gewoon er door te rijden en zien zo ook genoeg van het centrum. Om eerlijk te zijn hebben we ook niet echt tijd om in allerlei boeken te gaan neuzen die we toch niet willen kopen. Is ook beter voor mijn gemoedsrust. Boeken zijn echt onweerstaanbaar en ik heb nou niet bepaald veel plek meer voor die dingen. Ik heb niet voor niets een abo genomen bij de bieb..

We rijden dus door en gaan naar Hay Bluff. Dit is een bergtop die op de grens tussen Zuid-Wales en Engeland ligt. Hij ligt in het noordelijke puntje van de Black Mountains en is zeer de moeite waard om naar toe te rijden! We rijden Hay on Wye uit en even later zijn er geen mensenmassa's meer, maar alleen nog schapen, gras en rots. Onze voorkeur qua natuur. We voelen ons weer helemaal in ons element en eens te meer beseffen we ons dat we het liefst in ruige, onbewoonde gebieden op vakantie gaan en niemand om ons heen hebben. Lekker uitwaaien en zo tot rust komen, zalig!

We stoppen even op een parkeerplaats als we het hoogste punt bereikt hebben. Hier voel je je een beetje op het dak van de wereld. Je staat niet heel hoog, zo'n 650 meter, maar het is wel het hoogste in de omgeving. Na de tussenstop gaan we door de Gospel pass naar de andere kant van de berg.. wauw! Nog mooier.. yup, we genieten! Deze kun je trouwens ook op maps vinden, maar die moet je zelf maar opzoeken. De hele weg van Hay on Wye naar Hay Bluff en Gospel pass staan op street view, dus je kunt je ogen ook uitkijken ;)

We rijden door over dezelfde weg op weg naar het volgende punt. Dit is Llanthony Priory. Helaas is de weg na een eindje weer voorzien van muurtjes en natuurwallen en zien we minder van het omliggende landschap. We komen nog een enorme landrover tegen die zo'n beetje de hele groene tunnel in neemt. Wij kunnen niet achteruit, dus hij moet. Het gaat niet bepaald van harte, blijkbaar is het lastig sturen met zo'n bakbeest.

Llanthony priory is de plaats waar 2 kluizenaars besloten hun leven aan god te wijden. Er werd een kerk gebouwd en volgelingen kwamen. De mensen in Wales waren het daar in eerste instantie niet zo mee eens en ze werden van de plaats verdreven. Familie van de kluizenaars vonden het toch niet kunnen dat dat stuk grond daar zomaar lag en hebben het toen alsnog flink doorgezet en de priory weer opgebouwd. Zodoende is de priorij een van de belangrijkste middeleeuwse gebouwen van Wales.

De ruine van de priorij is een soorgelijke zoals die in Tintern. Hij is alleen een heel stuk kleiner, maar toch leuk om te zien. We banjeren rond in onze regenjassen en hebben het best wel warm met de zon die nu wel schijnt. Toen we de auto uitstapten was het aan het regenen en een minuut of 10 later is het weer blakende zonneschijn... zucht!

We zijn erg voorspoedig bezig met ons schema, dus we hebben zat tijd om Tretower Castle nog te gaan bezoeken. Dit blijkt een landhuis en een kasteel ruine bij elkaar te zijn. We wandelen eerst naar het oudste gedeelte, het kasteel. Hiervan staat alleen nog maar een toren overeind met diepe scheuren er in. We kunnen er via een paar trappen in komen en dan met een laatste restant van een wenteltrap naar de eerste verdieping waar een soort van balkon gemaakt is. Tretower castle is eerst als een mottekasteel gebouwd, maar dat voldeed niet aan de eisen van de eigenaar en die heeft toen alles binnen de kasteel muren laten slopen en het kasteel vervolgens gewijzigd naar een shell keep, wat lijkt op een ronde donjon. Het is dus een verstevigde rond woontoren en dat is wat er nu nog half overeind staat.

Er is vrij weinig te zien bij de kasteel ruine, dus we wandelen terug naar het landhuis. Dit staat nog wel steeds overeind omdat het gedurende de eeuwen voor vanalles gebruikt is. Tot het begin van de 20e eeuw zelfs als varkensstal tot de staat het beheer overnam en een en ander met behulp van stichtingen gerenoveerd is. We kunnen nu 2 verdiepingen helemaal bezoeken. Er staan in de keukens diverse gebruiksvoorwerpen uitgestald en in de eetzaal is een waar buffet opgesteld. Boven kun je de hele rond maken en ook over de verdedigingsmuur lopen vanwaar men vroeger het landhuis verdedigde. Wat me wel opvalt is dat er in iedere kamer, behalve de bierkelder, een toilet is. Heel bijzonder voor die tijd. Naast het huis is ook nog een leuk tuintje met bloemen en kruiden aangelegd en dit moet vroeger de keukentuin geweest zijn.

Al bij al zijn we er nog vlot door, het is niet groot en er zijn weinig mensen, dus het gaat snel. Het is wel leuk om te zien, maar geef ons toch maar de grote kasteelruines waar we nog lekker mogen klimmen en klauteren.

Na Tretower zijn we eigenlijk door onze planning heen en hebben we nog erg veel tijd over voor we terug willen. We gaan dus op zoek naar het Monmouthshire and Brecon canal. Hier varen zo over met van die lange smalle kanaalbootjes en dat lijkt ons wel leuk om te zien en nog even langs te wandelen. Maar goed, waar zoek je een kanaal in je navigatie? Ik heb geen kaart, anders was het gemakkelijk geweest. Internet werkt ook niet, dus we zitten even te prutsen. Dan maar rijden tot we ergens internet hebben en zo Google maps kunnen gebruiken. Bingo! Instellen en weg zijn we!

Aangekomen op de plek waar we naar het kanaal kunnen lopen, blijkt dit een doodlopende straat te zijn en we zouden dwars door de tuinen van de mensen daar moeten lopen om bij het kanaal te komen. Nope, Google, niet goed! Terug dan maar en zelf gaan speuren. We vinden het kanaal wel, maar je mag er blijkbaar nergens je auto in de buurt parkeren. Geen wandeling dus. Ondertussen zijn we het ook wel een beetje zat en besluiten dan maar boodschappen te gaan doen.

Deze keer gaan we naar de ASDA superstore en plotten een koers. Deze gaat over wegen die niet meer bestaan omdat ze hier in de buurt heel hard aan de weg aan het werken zijn. Google is helemaal de kluts kwijt, maar gelukkig wij ons richtingevoel nog niet en we komen netjes bij de supermarkt uit. We kiezen uiteindelijk voor magnetronmaaltijden en nemen een bak met Butter chicken en een bak met pulao rijst en daarbij een salade. Nog brood voor morgen en we hebben zelfs Cornisch pasties gevonden! Die gaan dan maar koud gegeten worden morgen onderweg haha

Dan gaan we terug en deze keer zet ik de navigatie maar eens aan. Nu gaan we wel heel hoog de berg op en zien we in de diepte de wegwerkzaamheden. Het is best gaaf om zo rond je te kunnen kijken en nog een leuke bonus voor vandaag. Helaas is het wel intensief rijden voor Kurt en die was al redelijk moe. Als we in de jeugdherberg aankomen is het dus snel de boel opwarmen en eten. Het smaakt verrassend goed en het is binnen no time op. De salade stoppen we nog in een paar overgebleven wraps en we zitten best te smullen om eerlijk te zijn.

Tijdens het eten komt de eigenaar nog binnen wandelen en maakt een praatje. We hoeven morgen niets te doen of zeggen, gewoon vertrekken wanneer we daaraan toe zijn en dat is dat. Er zijn hier geen regels of dat soort dingen. Gewoon relaxed genieten van alles en dat klopt wel. Het is hier lekker rustig en ik voel me hier prima op mijn gemak. Zelfs de spinnen in de slaapkamer maken me niet zoveel uit haha

Maar goed, het is ondertussen half 10 en morgen gaan we door naar de volgende jeugdherberg in het noorden van Wales. Gaat dus weer een leuk dagje worden. Zeker met de zware regen die ze voorspellen voor heel Wales morgen. We houden ons hart vast in dat opzicht, zeker met de kleine weggetjes her en der. Jullie gaan het wel lezen morgen haha

Tot morgen!