Valse start

Vandaag slapen we uit tot 8 uur. Het was wel nodig ook en om eerlijk te zijn hebben we ook niet al te best geslapen hier. We missen onze rustige jeugdherberg in he zuiden. De bedden waren daar beter en het was een heel stuk rustiger. Ik ben blij met mijn oordopjes, maar toch een paar keer wakker geworden vannacht helaas.

We hebben hier een heuze badkamer met douchecabine, toilet en wastafel en alles is netjes schoon en verzorgd. De douche is alleen zo eentje die vast zit aan de muur en alleen aan kan als je in de cabine staat. Met andere woorden; je bent meteen wakker door het koude water wat je eest over je heen krijgt. Ik heb me ook rot lopen zoeken naar het lichtknopje, maar dit blijkt met een bewegingssensor te gaan en het gaat dus vanzelf weer uit. De douche is op zich wel fijn, goede waterdruk en temperatuur is ook aangenaam als je hem eenmaal op warm hebt gezet. Het enige is dat hij een beetje laag gemonteerd is. Ik moet al een beetje bukken en Kurt moet er onder kruipen haha. Hij kijkt bijna over de rand van de douchecabine heen.

Na het douchen richting ontbijt waar ik in de keuken een babbel maak met een groep mannen uit Yorkshire. Zij zijn uitgebreid aan het kokkerellen en lunch aan het klaarmaken. Ze hebben een hindoestaanse achtergrond en het snuffelt allemaal erg lekker. Vanavond gaan ze curry maken rond een uur of 5 en of wij er ook nog waren dan. Yup! Volgens mij zouden we vanaaf zo mee kunnen eten haha

Wij eten ons schamele ontbijtje op van (geroosterd) brood met boter en kaas en een paar likken coronation chicken vergezeld van respectievelijk cola en een kop koffie en zijn ook best tevreden. Zo tegen 10 uur vertrekken we want onze eerste bestemming opent pas om 10:30 en ligt niet heel ver bij ons vandaan.

De route er naar toe is gaaf! De omgeving is hier een stukje mooier dan in het zuiden. Het is hier overal mooi, niet alleen als je de bergen in gaat bedoel ik dan. We rijden langs de baai en de weg is ook prettig. We hebben er zin in vandaag! We zijn ook lekker op tijd bij onze bestemming, We staan tegen 10:30 in de rij en om 10:33 gaan de deuren van het ticket office van Penrhyn Castle open. We zijn snel aan de beurt en krijgen de vraag of we de early bird rondleiding willen doen. Die is meteen als we binnen komen en duurt een half uur. Kurt merkt op dat we nogal tijdsdruk hebben omdat we nog heel veel te doen hebben, dus ik zeg dat we het maar niet doen. Geen kaartjes daarvoor dus. We krijgen onze gewone toegangskaartjes en even later komen we er achter dat het kasteel zelf maar om 12 uur open gaat.. WAT?? Nu te laat om nog kaartjes voor de rondleiding te vragen, dus we proberen gewoon naar het kasteel te lopen en vragen of we mee mogen.

We sjezen naar boven en boven gekomen doet een mevrouw inderdaad de deur open voor de rondleiding, maar wij mogen niet mee. Daar had je een kaartje voor moeten hebben, sorry! En de deur wordt dicht gegooid. Niet dat je extra hoefde te betalen voor die rondleiding trouwens. En we zijn maar met zijn tweetjes, dus heel veel meer plaats nemen we niet in. Ik heb er even heel erg stevig de balen van. Ook de manier waarop dat mens even hooghartig laat weten dat we niet gewenst zijn. Ik heb een flinke woede aanval en de plattegrond van het kasteel moet het ontgelden, maar daarna kan ik nog steeds niet blij zijn met de boel hier. Wat mij betreft steken ze dat hele piep kasteel ergens waar de zon niet schijnt.

Broeierig dreun ik achter Kurt aan. Ik loop mezelf in mijn hoofd te vervloeken dat ik niet zelf negekeken heb op internet hoe laat het kasteel daadwerkelijk open gaat. De tuinen zijn open ja, maar het kasteel is waar het ons om gaat. Gelukkig zijn de bijgebouwen van het kasteel al wel open. Vraag me niet waarom die wel en het kasteel niet, maar we doen het er maar mee. Ik stam chagrijnig door de victoriaanse keukens en verklaar de britten nog wat veerder voor gek als we lezen dat ze in de victoriaanse tijd al hun groenten en aardappels in dezelfde vorm gesneden wilden hebben en dat ze daar speciale vormen voor hadden. Elk wortelje, boontje, aardappeltje, bietje etc moest precies hetzelfde zijn.. hoe ziek is dat?

Daarna is het door naar de tuinen, we moeten per slot van rekening nog anderhalf uur rondhangen hier. We lopen naar de ommuurde tuin en die is wel aardig. Er zoemen zeer veel bijen en er bloeit van alles. Ik heb nog steeds een kop als een oorwurm, dus het gaat me allemaal een beetje voorbij. Tot ik bij een vijvertje een kitten spot met een roze halsbandje compleet met belletje. Het is een lief diertje en erg aanhankelijk. Ik kriebel en krabbel het en het beestje kruipt helemaal tegen me aan en ik begin me weer beter te voelen. Dieren hebben echt een rustgevende uitwerking op mensen. Na de kitten therapie kan ik ook weer een beetje genieten van de tuin en zwengelen we dan maar Pokemon aan. Hier geen Dragonites, maar wel veel Snubbuls, die zijn thuis ook zeldzaam, dus gotta catch em all!

Er is ook een treinen museum met diverse antieke stoomlocomotieven, zoals de Fire Queen, en ander spoorwergspul er in. Je kunt de locs van alle kanten bekijken en zie zien er mooi en goed opgepoetst en onderhouden uit. Aan het einde zijn er nog een paar modeltreintjes. Helaas geen diorama, dat was helemaal leuk geweest.
We staan iets voor 12 voor de deur en zijn als eerste binnen. De man die open doet heeft een joekel van een sleutel vast en ik merk op dat dat een indrukwekkend ding is. Ja zegt hij en het is niet eens de originele, die is tijdens de Kerst gestolen. Zo zonde! De dieven hebben er ook nog eens niets aan, want de sleutel opent het kasteel alleen van binnen uit.

We zijn eigenlijk meteen bij binnenkomst onder de indruk van het kasteel. We komen er later achter dat het kasteel maar uit het begin van de 19e eeuw stamt en eigenlijk een landhuis had moeten zijn. De architect vond echter dat het geen stijl was om een landhuis te midden van al die kastelen te bouwen, het moest dus ook een kasteel worden. En wat voor kasteel..

De grote trap is van onder tot boven voorzien van beeldhouwwerken. Ze hebben er zo'n 10 jaar over gedaan om hem af te krijgen en tja, hij is ook best indrukwekkend. Je komt echt ogen tekort om alles te kunnen zien. Elke spijl, elk randje, elk rondje, krulletje, zuiltje, etc is anders dan het vorige. Niets is hetzelfde en daardoor is het erg overweldigend om naar te kijken. Het geheel is uit een bijzondere kalksteen gehouwen die blauw is al hij uit de groeve komt. De steen moet moet nat gehouden worden om hem in model te krijgen en als hij daarna opdroogt is het zo hard dat het alleen nog met een diamantboor bewerkt kan worden.

Het nepkasteel is uitbundig gedecoreerd, aangekleed en ingericht en we hebben veel te zien en rond te lopen. We krijgen nog een uitleg over de schilderijen die er hangen van een aardige oudere meneer. Er was ook een Rembrandt, maar die hangt nu in het Rijks. Best sneu voor de meisjes die hem wilden zien een tijdje geleden en er speciaal voor uit Amsterdam waren gekomen, waar ze normaal dagelijks langs het Rijks fietsen om naar hun werk te gaan.. Er hangt ook een schilderij dat door Willem van Oranje meegenomen is naar Engeland. Het is de legende van Sint Hubertus. De man die ging jagen en een hert vond met een kruis tussen zijn gewei. De man vertelt ons het verhaal, maar nu ik het net nagekeken heb, klopt zijn verhaal van geen kant, maar goed, het was een leuk verhaal.

We zijn ondertussen wel zo'n beetje door het kasteel heen en het is tijd om de rest van onze planning af te werken. We hebben nog een drukke middag voor de boeg!

We rijden weer verder door dit mooie gedeelte van Wales en wel richtin Beaumaris. Het is een tikkeltje lastig om onze auto kwijt te raken aangezien er overal parkeerplaatsen voor vele ponden aangeboden worden, maar wij niet geneigd zijn uren te blijven. Onze volgende stop is een lege ruine en meer dan een uur hebben we niet nodig. We zijn ook erg blij als we een kort parkeren plekje vinden vlak bij de haven waar we gratis max 2 uur mogen staan. Dat komt wel in orde. Parkeren en vlug naar onze volgende stop.

Volgende stop, volgend kasteel, maar nu een echte; Beaumaris Castle. Dit kasteel is een groots kasteel en had het perfecte kasteel moeten zijn van Edward I. Het is zijn laatste kasteel en het is helaas nooit af gebouwd. De muren en torens hadden nog een stuk hoger gemoeten en er had nog een extra muur omheen gebouwd moeten worden. Edward was ondertussen een oorlog tegen de Schotten begonnen en al zijn geld ging daar naar toe.

Het geeft allemaal niets, de overblijfselen zijn mooi genoeg. Het is een symetrisch kasteel met een grote poort voor en achter en 12 torens. Je kunt het kasteel van noord naar zuid spiegelen en van west naar oost. Trappetjes, gangetjes, torens, omlopen, kelders, ze zijn allemaal weer aanwezig. Alleen wil het weer niet zo meehelpen en het wordt steeds donkerder en uiteindelijk gaat het regenen.

Wij zijn ondertussen ook wel door het kasteel heen en lopen over de hangbrug weer naar buiten en volgen de slotgracht weer naar de uitgang. Dit was weer een CADW bezienswaardigheid. Ons lidmaatschap van de English Heritage hebben we er wel weer uit dit jaar.

Onze volgende halte is een super toeristisch iets, maar ik heb hem op mijn lijstje staan van achterlijke dingen die ik gedaan wil hebben in mijn leven. Dus bij deze kan ik afstrepen dat ik op de foto ben geweest met het naambord van de plaats met de langste naam van Europa. Het gaat hier om de plaats Llanfairpwll­gwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Goed.. Heb je dat? Nee he. Ik ook niet hoor. Zelfs met de uitspraak erbij breek ik hier mijn tong over. Voor de Eyjafjallajökull draai ik mijn tong niet om, maar deze gaat er echt niet uit komen. De naam betekent trouwens het volgende: Parochie van de Heilige Maria in het dal van de witte hazelaar bij de snelle maalstroom en de parochie van de Heilige Tysilio bij de rode grot. Voor de langste naam ter wereld moet je naar de Bangkok en de tweede langste ter wereld ligt in Nieuw Zeeland.

We zetten de auto bij het station neer en ik banjer snel over het prachtig geschilderde bruggetje over het spoor naar de overkant zodat ik onder het bord kan staan. Gelukkig is het op het moment rustig en staat er maar 1 gezin dat foto's neemt. Het kan hier mega druk zijn met busladingen mensen die die foto willen nemen. Het kost ons dus maar 5 minuten en ik heb weer een vinkje op mijn bucket list haha Af en toe mag je best de toerist uithangen toch? Overigens voldoe ik helemaal aan de reden waarom dit dorp zo'n lange naam heeft. In de 19e eeuw heeft het bestuur van het dorp dit bedacht om de langste stationsnaam te krijgen van het land en om mensen als toerist naar zich toe te trekken. Nou, dat is aardig gelukt!

Na deze korte stop gaan wij weer door naar ons volgende kasteel. Deze keer is het Caernarfon Castle. Ook dit kasteel is door Edward gebouwd en staat net als Beaumaris te boek als Unesco werelderfgoed. Overigens nog samen met Harlech castle en Conwy castle. We gaan alle kastelen bekijken trouwens, als je iets doet, doe het dan goed ;)

We rijden de plaats Caernarfon binnen en dit is een behoorlijke stad. De navigatie brengt ons tot naast het kasteel, maar parkeren is hier niet te doen. We zitten midden in de ommuurde stad en het is behoorlijk druk. We zien weer een grote parkeerplaats bij het water, maar deze is ook weer voor long stay bedoelt en ettelijke ponden. We zien geen short stay plekjes en rijden dus een beetje op goed geluk rond in de nauwe straatjes rond het kasteel tot we gelukkig en ook nog vrij vlot een mooi plekje vinden op een parkeerplaats waar je per uur kunt betalen. We betalen en gaan naar het kasteel.

Caernarfon castle wordt sinds 1911 gebruikt om de nieuwe Prince of Wales te installeren. Vandaar dat dit een waar bedevaartsoord geworden is voor de Britten. Iedereen wil graag zien waar Prins Charlie zijn regalia kreeg in 1969. Het kasteel op zich is een ruiine, maar nog in redelijke staat omdat het voor 1969 natuurlijk een flinke opknapbeurt gekregen heeft. Er zijn tig wenteltrappen om te beklimmen en doen er een paar van, waaronder de grootste toren de Eagle tower. Deze toren heeft meerdere wenteltrappen en 3 spitsen en op elke spits zit een adelaar.

Helaas maak ik op een van de trappen een verkeerde draai met mijn linkerknie en dat doet pijn. Het trappen lopen is daarna niet te doen. We lopen nog wat rond en gezien de regen houden wij het ook snel weer voor gezien.

Na de drukte van de stadjes en kastelen gaan we de natuur weer in. Het gaat een latertje worden vandaag, maar we hebben het er voor over. We rijden door naar Trefor pier. Een verlaten bouwwerk waar je een mooi zicht hebt op de zee en de kust er omheen. De oude houten pier steekt vervallen uit in de zee en meeuwen vliegen om ons hoofd. Hier zijn we lekker rustig op onszelf. Het weggetje er naar toe is ieniemini en er paste net een auto door in plaats van een hele horde toeristen. Het zonnetje is ondertussen weer vrolijk beginnen te schijnen en smeren is te laat. Ik hou mijn fleece jack dan maar aan en capuchon op. Het is een beetje warm, maar ik verbrand tenminste niet (al te erg)

Als we doorrijden naar ons volgende puntje, zien we een bordje met een naam die Kurt eerder gezien heeft, maar afgeschreven had als stop. We besluiten hem nu alsnog mee te nemen en rijden de weg in. We komen uit bij een weg die uitkijkt over Nant Gwrtheyrn. Het is een enorm steile weg, maar het uitzicht is super. In de verte zien we een waterval die over de hele lengte van de berg naar beneden klettert. Het uitzicht aan deze kant is nog veel beter dan net bij Trefor. Hier zie je de bergen echt mooi en de kliffen die in zee uitlopen. Toch weer even mooi meegenomen!

Daarna gaan we, tot grote tevredenheid van onze google maps navigatie dame, verder naar onze volgende stop. Om hier te komen rijden we over een smal weggetje tussen de paarse en gele heide door. Het is echt een kronkelweg tussen wolken van geel en paars, prachtig! We rijden tegen een klif op en bovenop worden we begroet door blatende schapen en zoemende bijen. Hier staan een oude kustwachthut en een vogelobservatiehut. We zijn aangekomen bij Mynydd en kijken uit op Bardsey Island. Bardsey Island is in de vroege middeleeuwen een heilig eiland en de paus besloot dat 3 keer op bedevaart naar dit eiland gelijk stond aan een bedevaart naar Rome. Bardsey is heel wat beter te doen dan Rome voor de mensen van toen, dus je begrijpt hoe druk het was in die tijd. Veel pelgrims gingen ook naar dit eiland om er te sterven. Er zijn zoveel mensen begraven op Bardsey dat men (volgens de verhalen) met de botten in de 19e eeuw hekwerken heeft gemaakt. Bardsey is ook kandidaat om het eiland Avalon te zijn uit de Arthur legende en volgens folklore staat er ergens op het eiland een glazen kasteel waar Merlijn sluimert om ooit weer te ontwaken.

Wij lopen de klif rond via een pad en banjeren tussen de heide door. Dit levert af en toe een behoorlijk boos gezoem op van de aanwezige bijen en regelmatig moeten we even een paar zwart/gele vriendjes uitleggen dat we ze geen kwaad willen doen. Het uitzicht vanaf de klif op Bardsey, de kust en de zee is wauw en we zijn blij dat we deze kant nog opgekomen zijn.

We hebben alleen een probleem. Er is geen internet hier en onze volgende 2 stops staan niet in Navigon. Kurt heeft ze via Google Maps gevonden, maar niet helemaal opgeschreven waar ze precies zijn. Op goed geluk rijden we wat rond, maar we kunnen ze echt niet vinden. Als ik eindelijk weer internet heb, blijft dat we de punten al ruim voorbij gereden zijn en om nu weer een half uur terug te rijden vinden we ook een slecht plan. We moeten nog eten regelen voor vanavond en het is al tegen 7 uur. We gaan dus terug naar Conwy en ik plot een route naar de Tesco Superstore.

Bij de Tesco gaan we voor een indiaas maaltijdpakket van 6,50 voor 2 personen. Ik vind het een goede deal, 2 curries, een bak rijst en nog een bijgerecht en een naanbrood. We kopen nog een pak English muffins voor bij het ontbijt, broodjes voor morgen en wat beleg en een paar biertjes voor Kurt voor 's avonds en dan is het tegen half 9 als we klaar zijn. Tegen kwart voor 9 zijn we terug bij de jeugdherberg en gaan we direct aan de slag met ons eten.

De mannen uit Yorkshire zijn net klaar met het bereiden van hun eten en hebben een waar feestmaal. Granaatappel, wortel, chappati's, naans, rijst, etc etc etc en een kip curry die uren heeft staan pruttelen tot perfectie. We worden uitgenodigd om er vooral wat van te nemen en dat doen we dan ook. Ik schep er een klein schaaltje van en een ander meisje neemt ook een bakje.

Onze maaltijd is ook een berg en de curry van de mannen smaakt fantastisch, al vinden Kurt en het meisje dat hij nogal pikant is. Ik eet hem met het naanbrood en de rijst en dan valt het wel mee. Onze magnetronmaaltijd verbleekt met de smaak van die curry uiteraard. Het is voor Kurt de eerste keer dat hij zo'n curry eet en hij zit te smullen. Ik bedank de mannen voor de curry en prijs hun kookkunsten en ze zitten te glimmen.

We hebben ons buikje meer dan vol gegeten, maar het is ondertussen heel erg laat. Dus terug naar de kamer en beginnen met het verslag. Ik ben super moe en het lukt me niet om het verslag af te ronden, dus ik smokkel een beetje en het is nu zondag als ik dit verslag schrijf. Helaas moet ik nu dus ook nog het verslag van zondag tikken en het is al kwart voor 11 ondertussen.

Snel deze uploaden en door met de volgende dus, maar dat kan misschien ook wel weer een dagje duren ;)