De echte fossen zijn gevonden!

De wekker hebben we vandaag toch maar een half uurtje later gezet. Dus we kunnen uitslapen tot half 8. Niet dat dat echt lukt omdat het hotel nogal gehorig is en al eerder wakker is en ik dus ook. Gisteravond hebben we ook mee kunnen genieten van het snurkconcert in d mineur. We hoopten maar dat de beste man (of vrouw) alleen op een kamer lag. Volgens ons was het in de kamer niet uit te houden, tenzij je je gehoorapparaat uit kunt zetten natuurlijk.

De douche is hier wat minder qua waterdruk, maar het gaat redelijk. Door het enorme douchegordijn (van IKEA) wordt het hoekje om in te douchen alleen een beetje klein. Het is sowieso een klein badkamertje en een beetje provisorisch in elkaar gezet. De wastafel is een soort kunstof ding wat op houten latten bevestigd is en alle aansluitingen hangen eronderuit. Niets is afgewerkt daar. De vloer in het douchehoekje is dan wel weer erg netjes in een soort bruine paarlemoer tegeltjes, maar die kloppen voor geen meter met het blauwe randje tegels van de muur. Het is gewoon een beetje vreemd hotel.

We gaan richting ontbijt en dat is natuurlijk wel weer een beetje slikken na de weelde van Bergen. Eigenlijk is het slikken na alle eerdere ontbijtjes. De keuze is niet echt denderend, maar we redden ons. Het brood is heerlijk knapperig en vers en de boter is ook erg lekker. Met een beetje roerei en wat jam komen we er wel.

Na het ontbijt pakken we onze tassen in en gaan richting de auto. We gaan vandaag een rondrit maken langs een zijarm van het Hardangerfjord. We rijden terug naar de enorme tunnel en nemen de afslag richting Oslo en Osa op de rotonde in de tunnel en als we uit de tunnel komen, rijden we over de Hardanger brug. Een lange brug die aan beide zijden een prachtig uitzicht over het fjord biedt.

We volgen nu weer de 13 die we gisteren ook een eindje gevolgd hebben. Het is tegelijk ook weer een Turistikvegen, dus uitzicht moet wel lukken. We rijden weer pal langs het fjord over tegen de berg aangeplakte wegen. Aan de andere kant van het fjord zijn bergen met besneeuwde toppen. Langs de flanken lopen hier en daar enorme watervallen naar beneden. Eerst twijfelen we nog of het wel echt watervallen zijn, maar als we ze naderen, blijken het toch echt watervallen te zijn. Na de zoveelste waterval hebben we besloten dat gisteren eigenlijk omgedoopt moet worden naar sneue stroompjes dag en dat vandaag een echte watervallendag is.

De weg slingert zich om de bergen heen en we rijden door diverse tunnels en stoppen links en rechts, als we kunnen (en ook als we eigenlijk niet kunnen) om ons te vergapen aan de uitzichten en de watervallen. We hadden niet heel veel van deze rit verwacht, maar we zijn redelijk overdenderd. De uitloper van het fjord wordt steeds smaller en de bergen langs beide zijden zijn zeker duizend meter hoog en op sommige plaatsen nog een heel stuk hoger.

Als we in de buurt van Odda komen, zien we plotseling de gletsjer liggen aan de overkant. Het is een enorm stuk sneeuw en ijs wat bovenop de bergen ligt. De bergen zijn het nationaal park Folgefonna, genoemd naar de gletsjer. Folgefonna is een samentreksel van 2 dingen. Folge wat zoveel betekent als dunne laag sneeuw en Fonn wat massa sneeuw betekent. De gletsjer bestaat uit 3 kleinere gletsjers waarvan de grootste meer dan 200 vierkante kilometer is. Daarmee is het ook de op 2 na grootste gletsjer op het vaste land van Noorwegen. Wij kunnen vanaf de weg een uitloper zien genaamd Bruarbreen waarvan de vertaling is de Bruidsgletsjer.
Het is volgens mij de eerste keer dat ik bewust een gletsjer zie en ik ben echt onder de indruk van de enorme klont sneeuw en ijs daarboven. Later lees ik dat er zelfs een zomer ski centre is, ik geloof het meteen!

We rijden door naar Odda en het einde van het fjord en volgen de 13 richting Skare. Het is enorm druk op de weg en dat komt waarschijnlijk door onze bestemming voor vandaag. De Latefossen. En inderdaad, als we bij de parkeerplaats aankomen is het een puinzooi daar. Iedereen rijdt door elkaar en bijna over elkaar heen. Kurt dropt mij af en rijdt een heel stuk verder langs de weg om te voet terug te keren. Het is ronduit bizar. Al die mensen die hier halsbrekende toeren uithalen om naar de waterval te komen kijken die in het toeristenboekje staat, maar de rest die ze onderweg tegenkomen wordt niet gezien. Gelukkig waarschijnlijk voor ons, anders konden we nergens meer kijken.

Ik moet wel eerlijk bekennen dat dit een mooie waterval is. Hij komt langs 2 kanten naar beneden met in het midden een rots en stroomt dan verder in de rivier waar we net langs gereden zijn. Overigens ook erg aangenaam voor de ogen. De Grondalslona (streepje door de eerste o) is een snelstromende rivier die zich over keien en rotsen worstelt. Ze klotst en schuimt en heeft een mooi verval wat dus een aangenaam schouwspel oplevert.

Er ligt een rots naast de uitstroom van de waterval waar ik mijn kont op ga parkeren om een en ander eens goed te gaan bekijken. De wind sproeit ondertussen fijne druppeltjes water over me heen en dat maakt het aangenaam koel en ik zit hier prima op mijn gemakje. Het is vandaag een stukje warmer en zonniger dan gisteren. Gisteren was het bewolkt en fris. Zo fris dat ik vandaag zowaar hetzelfde tshirt als gisteren aan kon trekken zonder mijn neus op te moeten halen haha. Nou, na vandaag mag het in de was.

Kurt heeft op pokemon een weggetje gezien dat wat omhoog gaat en vanwaar je de waterval mooi kunt zien aan de andere kant. Hij loopt die kant alvast. Hij gokt dat de weg te steil zal zijn voor mijn knie en ik laat hem dus in eerste instantie alleen gaan. Ik begin alleen toch te twijfelen. Ik wil de andere kant van de waterval ook wel zien eigenlijk. Dus ik besluit er maar achteraan te gaan. Even een stukje over de weg lopen. Gelukkig gaan al de automobilisten netjes aan de kant voor me en dan ook aan het pad beginnen.

Het pad blijkt een haarspeldwandelpad te zijn en dat is handig. Door de haarspelden is de helling niet te groot en lukt het me om rap achter Kurt aan te gaan. Het is wel een beetje doorploeteren, maar bovenaan wordt je dan wel beloont met een erg mooi uitkijkpunt over de andere stroom van de waterval en kun je ook de bovenste watervallen goed zien. Kurt heeft nog niet door dat ik achter hem aan ben gesjeest en loopt net nog een stuk door naar boven als ik bovenaan de haarspelden kom. Ik blijf daar wachten, het uitzicht is mooi genoeg hier. Vanaf dit punt kun je de Espelandfossen aan de andere kant van de weg goed zien. Je hebt hier dus aan beide zijden van de weg een mooi uitzicht. Als Kurt terug is, genieten we nog even samen van het uitzicht, echt super! Daarna is het weer terug naar de auto.

We rijden terug naar Odda en gooien daar de auto weer vol aan bijna 2 euro per liter (auw!) en parkeren de auto op de grote parkeerplaats. Het is zondag en dat zijn we straal vergeten. Zondag betekent hier dat er echt niets open is en we hebben niets te eten bij ons behalve een rol koekjes en een klein bakje blauwe bessen. Op dat moment hebben we nog niet echt trek, maar voor vanavond moeten we wel wat verzinnen.

We doen een klein rondje Odda. Er staan wat leuke huisjes, maar de meeste huizen hier zijn niet echt joepie. Langs het water is het wel aangenaam bij de bootjes. Het busstation heeft gelukkig een toilet en we kunnen zelfs een gym overnemen. Maar daarmee is het wel een beetje gezegd voor Odda, dus we stappen weer in de auto en rijden door naar Utne en het einde van onze rondrit.

Utne ligt aan het einde van de weg langs de overkant van het fjord. We rijden nu dus onder alle watervallen door die we op de heenweg gezien hebben. Bij de grootste stoppen we even en lopen, niet helemaal netjes, over de weg naar de waterval. Mensen moeten maar even iets beter opletten hier. De waterval is eigenlijk nog beter dan de mega toeristische. Het is de rivier AEdna (a en e aanelkaar plakken) die hier van zo'n 1400 meter hoog naar beneden dendert en daarbij de laatste 305 meter als waterval echt over blokken rots klettert met enorme wolken waterdruppels erbij. Het is een spektakeltje! De rivier wordt direct gevoed door de gletsjer. De waterval is met 170 meter een van de breedste van Noorwegen blijkbaar en wij zijn de enige die de moeite nemen om even terug te lopen en te kijken.. Ach ja..

Na de waterval vervolgen we onze weg naar Utne waar we voor 15:30 willen zijn omdat de veerboot naar de overkant vertrekt. We slaan dus een kleine kruidenier met zondagopening over omdat we dan precies op tijd zijn. We zijn dus inderdaad precies op tijd, maar we komen niet meer met deze veerboot. Er moesten een paar campers, bus en vrachtwagen mee, dus de boot was snel vol. We moeten een uur wachten op de volgende en gaan wat rondwandelen in Utne. Er zijn hier een aantal pokestops en gyms, dus het uur is zo voorbij. We komen er via de pokestops achter dat Utne een van de oudste hotel van Noorwegen heeft. Een mooi houten gebouw uit 1722 wat constant uitgebaat is sindsdien. Je leert nog eens wat van pokemon ;)

Bij de volgende veerboot mogen we gelukkig mee en het gaat heel snel. Het is een roll on, roll off principe. Dus de veerboot heeft geen voor- of achterkant. Je rijdt er aan de ene kant op en aan de andere kant van het water gaat de boot weer open en rij je er zo weer vanaf. De overtoch van zo'n 20 minuten kost ons 146 Kroon, wat rond de 15 euro is. Dat haal je er dik uit want terugrijden zou je buiten de benzine nog eens een berg tol kosten. Alle wegen hier in de omgeving zijn tolwegen. Je komt er pas achter als er een bordje met exorbitant bedrag naast de weg staat. Maar goed, vakantie en we wisten dat het duur ging worden.. ofzo..

Aan de overkant rijden we van de boot af en gaan weer door de lange tunnel met rotonde en crossen richting Ulvik terwijl we om ons heen kijken of er ergens een winkel open is. We zien er eentje met een zondagsopening, maar dat blijk maar tot 17:00 te zijn en het is inmiddels 17:04... grrr! Door naar Ulvik dan maar, waar ook alles dicht blijkt te zijn en het kraampje dat hamburgers en worsten verkoopt op het centrale plein is ook net bezig op te doeken. Dan maar in het hotel eten.

We krijgen te horen dat het vanavond buffet is. Nou vooruit dan, niet helemaal de bedoeling, maar het moet maar. We dachten dat het buffet van 6 tot 8 was, dat was gisteren zo volgens ons, maar het restaurant is niet geopend. We zitten wat te wachten en wachten en gaan dan maar eens vragen bij de receptie hoe laat het buffet dan opent. Ja, van 7 tot 9, maar er is geen plek meer om 7 uur. Je kunt pas reserveren om 8 uur. Uhm, waarom zeg je dat een uur geleden niet meisje? Je weet wel toen we vroegen wat er vandaag te eten was? Hoe lastig is het om te zeggen dat je moet reserveren enzo? Zucht!! We hebben zo'n trek dat het niet echt te halen valt tot 8 uur, dus het wordt een samengestelde maaltijd van dingen die we tot onze beschikking hebben. Als voorgerecht eten we een zak zoute popcorn van 200 gram, het hoofdgerecht worden chocoladekoekjes en als toetje eten we blauwe bessen met een kop koffie. De ergste trek is daar wel mee gestild. Morgen doen we wel een aanval op het ontbijtbuffet ofzo.

Ik heb ondertussen ook dit verslag zitten tikken met mijn kop koffie in de stoel naast het raam. Nog lekker genietend van het uitzicht op het fjord en de waterval aan de overkant. Vanaf morgen zitten we aan een ander fjord. Hopelijk hebben we dan net zo'n mooi plekje om te zitten want ondanks het rare hotel, is het uitzicht wel fantastisch! Tot morgen!