Wolken en wandelen

Laatste nachtje in Geiranger en in ons mega zachte bed. Veel mensen zullen het prettig vinden, maar wij hebben liever wat stevigs voor de ruggetjes. Douchen en richting ontbijt. Vandaag vliegt er vanalles rond in de ontbijtzaal wat ook op het daar uitgestalde voedsel landt. Ik bekijk het allemaal eens en besluit dat ik geen vleeswaren etc neem waar de vliegen over lopen. Ik ga voor de pannenkoeken die in een afgedekte bak staan. Beetje bacon en jam erbij en that's it. Better safe than sorry!

Terug naar de kamer en de boel inpakken en vertrekken. We kunnen pas om 3 uur inchecken bij ons volgende hotel en het is maar 2 uur rijden. We moeten dus nog wat verzinnen voor onderweg hoewel we eigenlijk bijna de hele route al 4 keer gereden hebben haha

Ons hotel ligt bijna in de de wolken als we vertrekken. Het druppelt een beetje en we rijden de berg op echt de wolken in. Af en toe valt er een gat in de wolken en kunnen we de omgeving zien. De weg is goed zichtbaar, maar eromheen is het erwtensoep. Als we een eindje gestegen zijn, komen we boven het eerste wolkendek uit en rijden we in een mysterieuze sprookjeswereld. Er kronkelen mistslierten tussen de rotsen door en watervallen komen uit het niets naar beneden storten. Alles glinstert van het vocht in de zonnestralen die tussen de wolken door piepen. Het is echt zo geweldig hoe het er hier elke dag weer anders uit kan zien. Dit is nu de derde dag dat we deze berg oprijden en het is echt elke keer weer anders en gewoon super om te zien!

Ons tijdverdrijf wordt een rondje pokémon in Stryn. We hadden gehoopt op een raid of 2, maar er is niets te beleven. Dus we banjeren wat rond door het Noorse stadje en draaien aan alle stops en vangen alles wat voor de voeten komt. Een paar gyms gaan omver en als we op de terugweg naar de auto zijn, vinden we nog een creditcard van een dame. We zijn aan het begin van de ronde langs een politiepost gelopen, dus daar gaat de kaart naar toe.

Eerst nog even tanken bij Cirkle K en een plasje doen. Er staat een enorme rij voor de toiletten (op zondag is er bijna niets open, dus het zijn de enige publieke toiletten in de buurt) en daarna rijden we met de auto even langs het politiebureau. Nou ja, bureau.. Het zit in hetzelfde gebouw als de supermarkt en er zitten woningen boven. Bovendien is het gesloten. Het is maar open van maandag tot vrijdag tussen 9 en 3. Ik leg de kaart maar op het bordje naast de deur binnen, daar wordt het toch niet gestolen. Hier wordt niets gestolen. We liepen net langs de bloemenwinkel en die had alle plantjes en bloemen nog buiten staan en was vandaag niet geopend. In Noorwegen is bijzonder weinig criminaliteit en zeker buiten de grote stad gebeurt er weinig.

Na de politie is het tijd voor boodschappen. We zouden eigenlijk naar Kiwi gaan, maar er zit ook een Extra en daar zijn we nog niet geweest. Het blijkt een wat luxere versie van Coop te zijn, maar wel een erg nette. De winkel is netjes en het is nog wat goedkoper dan de Kiwi. Er is een aanbieding op alles wat brood is, en daar waren we net naar op zoek. We nemen 4 mini pizza's mee en een pak polarbroodjes (die vinden we eigenlijk best wel lekker ondertussen) Kurt heeft zin in een ijsje en gaat er eentje uitkiezen. Ik kijk ook even, maar heb eigenlijk meer zin in een grote bak lokale frambozen waar ik net bij heb staan kwijlen. Dus ik ga voor de frambozen en Kurt neemt een frozen yoghurt cornetto.

We rijden Stryn weer uit terwijl we van ons ijsje en de frambozen zitten te genieten. We rijden alleen een beetje verkeerd, dus even de navigatie instellen en die wijst ons, in plaats van te keren op de weg, via een lokale weg die wat hoger op de berg ligt terug de juiste richting op. We rijden via Loen en Olden naar Briksdalbre. Het is een leuke rit langs veel meren en stromen en het is eigenlijk het Noorwegen zoals je je het voorstelt. Zonnig, besneeuwde toppen, houten huisjes her en der en prachtige dalen met meren er in. Bovendien schijnt het zonnetje vrolijk, dus het heeft een hoog vakantiegehalte.

Bij Olden slaan we af en volgen de weg naar Briksdalbreen (de Briksdal gletsjer) Ons hotel ligt aan het einde van de weg en aan het begin van het wandelpad naar de gletsjer. Een beetje per ongeluk zitten we helemaal geweldig vandaag.

De weg naar ons hotel is een smalle. Het volgt een meer en komt langs diverse campings en boerderijen. Onderweg zien we enorme watervallen naar beneden komen. We worden hier omringd door bergen waarop de Jostedalsbreen ligt. Het is de grootste gletsjer op het vaste land van Europa. Ruim 100 kilometer lang en zo'n 15 kilometer breed met een ijsdikte tot ongeveer 600 meter. Door de hoge temperaturen smelt het ijs als een malle en kolkt het water naar beneden wat een spectaculair zicht oplevert.

We zijn klokslag 3 uur op de plaats van bestemming, maar het is hier wel even flink puzzelen. Het staat vol met touringcars en het krioelt van de mensen. Ons hotel ligt aan de start van de wandeling die honderden toeristen ook willen doen en vindt tussen de souvenirsshops en restaurants maar eens je incheck punt. Ik ga het even vragen bij de souvenirshop en die verwijst me naar het restaurant, dus naar het volgende gebouw. Daar spreek ik iemand aan die net de koffiebonen aan het bijvullen is (mmm dat ruikt lekker!) en ze zegt dat ik juist ben. Dus inchecken maar. Ik krijg een sleutel mee voor kamer 1 en een uitleg waar we de auto kunnen parkeren. Gelukkig is dat niet een paar honderd meter terug de berg af waar de rest van de toeristen geparkeerd staat.

We mogen de auto voor de hoteldeur zetten. Ons hotel, of de kamers, bevinden zich onder de souvenirshop en het is een hele nette kamer. Best ruim met een aangenaam bed een fris badkamertje en een raam dat uitkijkt op de kolkende rivier achter ons.

De wandeling naar de gletsjer staat pas aan het eind van de middag op de planning, dus we hebben alle tijd en gaan rustig een hapje eten en doen nog een raid bij de gym hier. Kurt is helemaal gelukkig, we krijgen het voor elkaar om een weather boosted Ttar omver te krijgen met nog 10 seconden over. Best een prestatie!

Ik heb wat ontzettend lekkers ontdekt! Die polarkoeken zijn onwijs lekker als je er een lik choco pasta opsmeert en er dan een paar frambozen op doet. Het is bijna een gebakje en na de eerste heb ik zo erg genoten dat ik nog een tweede neem hoewel ik niet echt trek meer heb, het is gewoon te lekker..

Tegen half 6 beginnen we aan de wandeling. Ik heb me van top tot teen ingesmeerd met factor 50 want de zon staat nog behoorlijk te branden hier en vol goede moed gaan we van start. Na de eerste steile helling betreur ik die tweede polar taart variatie van me. Dat was een beetje teveel van het goed voor je inspanning gaat leveren. Ach ja, negeren haha.

We moeten stevig klimmen voor het eerste gedeelte. Het gaat behoorlijk naar boven. Gelukkig is het een goed pad en hebben we onze wandelschoenen aan, dus het gaat prima. We komen wel veel mensen die er nogal doorweekt uitzien tegen, geen idee wat die gedaan hebben, maar het ziet er erg nat uit. Terwijl we lopen hebben we al een mooi zicht op de gletsjerarm in de verte waar de wandeling naar toe gaat. Briksdalbreen is een van de 50 uitlopers van de Jostedalsbreen.

Achter ons dondert er een waterval naar benden, rechts boven langs de bergrichel zien we een rand blauw van de gletsjer, naast ons kolkt de rivier die het smeltwater afvoert en overal om ons heen liggen enorme rotsblokken en met mos begroeide keien in een sprookjesachtig laag berkenbos. Met andere woorden, je komt ogen tekort tijdens de wandeling.

Er staan onderweg ook informatieborden over diverse dingen zoals tot waar de gletsjer kwam en dat gletsjers ook striae hebben. Dat zijn lange groeven in de rotsen waarover de gletsjer zich voortbeweegt. Stenen en keien onderin de gletsjer kerven lange lijnen in de rotsen waarover de gletsjer glijdt. Aan de lijnen kun je zien in welke richting de gletsjer ging.

De wandeling is redelijk zwaar in het begin, maar halverwege gaat het gemakkelijker. We zien ook de trollbuss die voorbij komt. Mensen laten zich voor 230 NOK (kleine 25 euro) tot op 200 meter van de gletsjer rijden. Ze missen daardoor echt wel een ervaring. Deze wandeling is ongetwijfeld een van de meest gave dingen die we al gedaan hebben. Gewoon de gletsjer om ons heen, de watervallen, het dal waardoor je loopt. Het is geweldig. Echt, als je naar Noorwegen gaat, dan moet je deze wandeling eigenlijk doen. Wacht er alleen niet te lang mee want de Briksdalbreen is ernstig bedreigd door de opwarming van de aarde. In de afgelopen paar jaar is de arm al 150 meter teruggetrokken en momenteel dreigt de arm van de hoofdgletsjer afgesneden te worden en dan is het eigenlijk voorbij voor de gletsjer en zal er binnen een paar jaar geen Briksdalbreen meer bestaan. Zo triest!

Wij kunnen er vandaag gelukkig nog van genieten en dat doen we dan ook. We lopen langs de snelstromende, kolkende, klotsende en bruisende rivier en beseffen dan ineens waarom iedereen zo doorweekt is. De rivier van smeltwater komt via een enorm monster van een waterval naar beneden en je moet over een brug aan de voet van de waterval om het pad te volgen. Het opspattende water daar is erger dan een zware regenbui en ook al proberen we een beetje te rennen, we zijn compleet doorweekt aan de andere kant van de brug.

Gelukkig schijnt de zon en al klotsend lopen we verder. Weer een stuk schuin omhoog en dan een paar trappen op en we zijn bovenaan de waterval. Het is gewoon niet te bevatten hoeveel water hier voorbij komt. Tot 10.000 liter water per seconde spuit hier voorbij.. damn! Vanaf hier gaat het nog een klein stukje omhoog en dan is het een vlakke wandeling langs een weiland met een paar geiten en jonge geitjes en dan staan we eigenlijk bij het gletsjermeer en wauw!

We maken een paar foto's en lopen dan langs de rand van het meer tot het hek. Je mag niet voorbij het hek vanwege instortingsgevaar van de gletsjer. We zien af en toe brokken van de gletsjer afbreken en soms ontstaan er nieuwe waterlopen onder het ijs. Je ziet echt dat deze arm onder druk staat. De spleten en barsten worden steeds meer en tja, aan alles is te zien dat dit niet lang meer zal blijven. Hopelijk zijn er een paar heel lange en koude winters en nog een paar zeer koude zomers de komende jaren..

Het is jammer dat we ook weer terug moeten. Ik zou willen dat ik achteruit kon lopen om naar de gletsjer te blijven kijken want ik blijf het een overweldigende, nederig makende ervaring vinden. We draaien ons om de zoveel meter dus even om om naar het blauwe ijs te kunnen kijken en zien af en toe nog meer brokken vallen helaas.

De zon is ondertussen wat gezakt en een groot gedeelte van de wandeling is nu in de schaduw. Zo ook het stuk rond de waterval. Het is bitter koud als we erdoor moeten en daarna nog erger met de wind die van de gletsjer komt waaien brrr! We zijn blij als we van de heuvels af zijn en de wind die uit het dal komt voelen, deze is aangenaam warm en we lopen niet meer zo te bibberen.

Eigenlijk veel te snel zijn we weer bij ons hotel en in onze kamer. We hebben onze wandeling wel goed getimed. Alle toeristenbussen zijn verdwenen. Er lopen nog wel wat mensen, maar je wordt niet gestoord van de drukte. Dat was vanmiddag toen we aankwamen wel anders. Toen kon je over de koppen lopen, nu hadden we de wandeling bijna voor onszelf :)

Morgenochtend moeten we om half 9 aan het ontbijt verschijnen, dus nu snel het verslag uploaden en dan lekker dromen van een onwijs gave ervaring die ons de rest van ons leven bij zal blijven.