Door naar het volgende paradijsje

Vandaag worden we wakker door de wekker. We zijn eens niet om 5 uur al wakker. Misschien zijn het de Mai Tais van gisteren? Ik weet het niet, maar we zijn redelijk gaar ook. Toch gaat alles nog redelijk vlug. We hadden de tassen al zo goed als ingepakt en kleding klaargelegd voor vandaag, dus goed geregeld. We gaan eerst uitchecken en de rekening betalen en daarna nog ontbijten. Op de een of andere manier hebben we niet veel trek en met een bordje fruit en een donut heb ik meer dan genoeg. Als we klaar zijn met het ontbijt, staat onze shuttle naar het vliegveld er ook al, dus onszelf ingeladen en de koffers er achteraan en we zijn weer op weg.

Op het vliegveld van Mo'orea is het niet bepaald druk, maar volgens mij kan dat ook niet met het aantal mensen dat maar mee kan met zo'n vliegtuigje. We gaan inchecken en daar blijkt mijn koffer veel te zwaar te zijn. Ik heb al mijn jassen en onze truien in de koffer zitten en een fles wijn en verder nog dingen die eigenlijk in de handbagage zaten. We zijn dus gedwongen om de jassen eruit te halen en in de handbagage te doen en nog wat vieze truien en dan mag de koffer ook mee. Pfff, lekker suf eigenlijk..

We moeten nog ruim een uur wachten op het vliegtuig. Het zou eigenlijk om 8:50 landen, maar het landt pas om 5 over 9. Op een vliegreis van 5 minuten is dat due 300% vertraging! Denk alleen niet dat je daarmee aan moet komen bij de vliegmaatschappij om een schadevergoeding haha

Vandaag hebben we zowaar een stuk meer beenruimte en krijgen we nog een bekertje ananassap (Rotui uiteraard) uitgedeeld. De vliegreis naar Raiatea duurt maar zo'n 35 minuten en is lekker rustig. Bij het vertrek van Mo'orea uiteraard nog foto's genomen van het eiland, maar ons raampje was redelijk smerig, dus geen idee wat het geworden is.

We zijn vandaag geland op Raiatea, het zustereiland van Taha'a waar we theoretisch verblijven. Feitelijk verblijven we op een motu. Dat is een eiland op de rand van het barriere rif. De luchthaven stelt hier weer bijzonder weinig voor, maar onze ontvangst dan weer wel. We verblijven 3 nachten in Le Taha'a en dat is een 5 sterren hotel en schijnt een van de beste hotels te zijn van heel Frans Polynesië. We hebben er niet voor gekozen, zat in de pakketreis die we doen. Maar omdat we een upgrade gedaan hebben van onze totaalreis, zijn de hotels dus beter. Ach, we gaan wel zien en het is maar voor 3 nachten haha. In de hal van het vliegveld (uhm er is maar 1 ruimte) worden we opgewacht achter een klein loketje van het hotel en krijgen we labels om aan onze koffers te hangen. De bagageband is hier een rek. Alle koffers liggen netjes in rekken en als de rolluiken omhoog gaan, kun je je koffer uit het rek pakken. Dat is ook meteen het laatste moment dat je je koffer aanraakt tot je in je kamer bent. Het personeel van het hotel regelt alles voor je. Je hoeft alleen nog maar in de shuttleboot achter het vliegveld te gaan zitten en te genieten van de boottocht. Deze duurt een groot half uur en we varen door de gedeelde baai langs Taha'a en dan richting ons stukje paradijs.

Bij de steiger worden we opgewacht en Kurt krijgt een slinger omgehangen met tiaré bloempjes (tiaré betekent in het Polynesisch trouwens bloem) en ik krijg vandaag een kroon opgezet. Ook eens gaaf! We worden naar de receptie begeleid waar we neergezet worden en een cocktail aangeboden krijgen van vanille en diverse citrusvruchten.. LEKKER!!!! Daarna worden we ingecheckt en komt de general manager kennis met ons maken en een babbeltje doen. Ok, hoe awkward!! Ik begin het "Oh, madame!" en "My pleasure madame" en "Please madame" als spuugbeu te raken. Ze zijn hier zo gedienstig, niets voor ons. Doe alsjeblieft normaal en gezellig en praat gewoon tegen ons. Je bent net zo goed een mens als wij. Het is gewoon bijna zielig.

Het meisje dat ons incheckt is erg vriendelijk en ook mooi. Ze heeft donkerblond haar, zongebruind en de mooiste blauwe ogen die echt als vuurwerk uit haar gezicht knallen. (Bas, je zou geen woord meer uit kunnen brengen vrees ik ;p) Ze loopt met ons mee naar onze bungalow, maar het is net beginnen te regenen. We krijgen dus een plu en lopen al babbelend naar de bungalow. We proberen op hetzelfde niveau te komen, maar ze blijft zich lager opstellen. Zelfs na mijn compliment over de oorbel die door het middenstukje van haar oor zit. Haar antwoord is "Thank you madame for noticing and complimenting me. You are too kind" Ze begon met te zeggen dat het eens iets anders is, maar al snel kwam het gerobotiseerde antwoord eruit. Zo jammer!

We hebben blijkbaar een upgrade gekregen van onze bungalow merk ik als ze aan het uitleggen is waar we zitten. We hebben een uitzicht op Bora Bora en de lagune en kunnen naar de zonsondergang kijken. We zouden eigenlijk uitzicht hebben op Taha'a, maar zitten nu een paar stapjes hoger in de food chain blijkbaar. Ach, geeft niet :D

Als de de bungalow binnen gaan ben ik compleet overrompeld. Yup, 5 sterren is dit! Het is weer een compleet appartement. Ik ben meteen verliefd op de bank onder het panorama raam aan de voorzijde. Het lijkt wel op zo'n erkerraam waar ik altijd al van droom. Dit raam biedt echter een uitzicht op een stuk paradijs. In de verte zie je Bora Bora. Links het strand en de palmbomen van onze motu en rechts liggen nog een paar kleinere motu. In de voorgrond is nog een piepklein eilandje met een picknicktafeltje erop te zien. Dit alles ligt in water dat kristalhelder is en wisselt tussen azuurblauw en zacht groen. Het is het soort plaatjes dat je alleen maar kunt verzinnen in je dromen.

Voor ons bed hebben we een glazen bak waar we de deksel van open kunnen klappen. Door het glas kun je naar het water kijken en hopelijk ook de visjes die onder de bungalow zwemmen. Achter het bed is een groot bureau en daarachter zijn 2 grote met houtsnedes bewerkte schuifdeuren die naar de badkamer gaan. In het midden is een bad met erachter weer een glasplaat zodat je vanuit bad ook naar de visjes kunt kijken. Je kunt ook 2 raampjes open zetten zodat je naar buiten kunt kijken. Aan weerskanten van het bad is een wastafel en dan is er nog een ruime douche en een ruim toilet. De hele kamer is bezaaid met bloemen en bladeren die in prachtige motieven neergelegd zijn. Ik verzamel alle tiaré bloemen om ze op water te zetten. Het zijn er 47 in totaal! Even later worden onze koffers gebracht en kunnen we gaan genieten.

Bij deze bungalow hebben we een groot terras met een overdekte houten hoekbank en tafel en 2 grote ligbedden. Van het terras ga je met een trap naar de vlonder vanaf waar je met een laddertje in het water kunt gaan.

We eten eerst ons welkomstbordje leeg. Deze keer geen fruit helaas, maar een truffel, cakeje en een soort noten blokje. Best te eten, maar ons welkomstbordje op Mo'orea was indrukwekkender met de ananas. Daarna gaan we op visjes jacht en spotten een paar mooie vissen. Kurt gaat even snorkelen om te zien wat er rond zwemt, maar hier is weinig koraal, dus er zwemmen niet heel veel mooie vissen rond. Wat later in de middag spot hij een pijlstaartrog en wil er achteraan gaan, maar hij is weg voordat hij zijn snorkelspullen bij elkaar heeft. Gelukkig is er even later alsnog eentje (of dezelfde) en kan hij in de achtervolging. Uiteindelijk heeft hij er 2 op de camera staan. Prachtig om te zien hoe die beesten door het water zweven.

's Middags doen we nog een verkenningstocht over onze motu. We banjeren richting de koraaltuin, maar vanaf de kant zie je weinig. Overal zitten trouwens gaten waarin krabben wonen. We zien diverse krabben wegschieten of voorzichtig uit hun holletjes kijken. Er zitten echte joekels bij en ook piepkleine. Uiteindelijk lopen we de hele motu rond. Je kunt heel duidelijk zien dat het een eiland is dat ontstaan is uit koraal want je loopt over niets anders dan puur wit, afgestorven koraal. Hier en daar zie je het vulkanische gesteente waar het eiland ooit uit ontstaan is, maar dat is meer aan de kant van de oceaan.

Aan de andere kant van de motu blijkt een helicopterplatform te zijn en deze is serieus in gebruik. Er stijgt er net eentje op als we aan komen lopen. Tja, 5 sterren he.. Voor bij het platform lopen we door een soort jungle en zo'n beetje alles is vruchtdragend wat we zien. Er zijn ook diverse kleine huisjes waar mensen wonen en druk aan het barbecu'en zijn. Er is ook een klein meertje wat we van de andere kant al gezien hebben en een soort vuilnisbelt, maar met overwegend plantaardig afval zo te zien. We lopen hier wel op het gedeelte waar naar ons idee weinig andere gasten van het resort ooit komen. Mja, wij willen graag alles zien he :D We komen uiteindelijk achter de tennisbanen weer uit en zijn weer terug bij het hotel. Daar bekijken we de andere pier met bungalows nog eens en we moeten concluderen dat onze rij echt het beste uitzicht heeft (danku voor de upgrade!)

We gaan meteen ook even bij de activities desk langs om een excursie te boeken voor morgen. We gaan morgen dus op een jeepsafari over Taha'a en gaan een pearl farm en vanille plantage bezoeken. Precies wat we graag willen zien en verder rijden we nog over het eiland en worden er lokale planten en gebruiken uitgelegd. Het zal mij benieuwen hoe het gaat zijn. Onze shuttleboot vertrekt om 9 uur 's ochtends en we moeten rond kwart voor 9 bij de receptie zijn.

Terug in onze bungalow begin ik vast te tikken aan een reisverslag en Kurt gaat nog een beetje lezen. We wachten tot de zon ondergaat en genieten van het uitzicht. Daarna is het tijd om iets warmers aan te trekken, het is hier een tikkeltje frisser 's avonds, en richting het eten te gaan.

We hebben een voucher gekregen voor een 3 gangen diner met water en cocktails omdat we zo onwijs vroeg geboekt hebben en we zijn reuze benieuwd wat we krijgen.

Het restaurant is poepiechique en we voelen ons totaal niet op ons gemak. We passen ook totaal niet bij de rest van de gasten die allemaal netjes aangekleed en opgedoft zijn. Wat een ellende :( We mogen kiezen uit een speciaal menu en Kurt gaat voor een mango martini (zonder martini) en ik neem een virgin pina colada. De cocktails zijn echt buitengewoon, super en geweldig. Die van mij is verse ananas gepureerd met kokosijs en room en daarbij nog een stokje met papaya, banaan en stukken ananas. Het is een enorme cocktail en ik ben tevreden. Die van Kurt zit natuurlijk in een martiniglas en is ieniemini, maar smaakt wel goed. Het is vodka met mangolikeur. Kurt neemt ook nog een glas wijn bij het eten en gaat voor een pinot noir die ernstig lekker is. Vol, rond en romig in de mond met een fluweelzachte afdronk (ik ben niet zo goed in wijn beschrijven, sorry) echt een glaasje genieten. Ons wachtbordje is een of andere vissoort en Kurt zit te smullen. Ach als hij geniet, geniet ik ook mee :)

Onze voorgerechten gaan echt op de turbo. Ik heb een soort bananensoep met citrus en groene ui. Kurt heeft een bordje met lokale vis. Ik durfde de soep eerst niet te nemen, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Het is een soort curry en smaakt ernstig lekker. Kurt's vis is ook om je vingers bij af te likken. Het enige probleem is de afmeting van het gerecht. We hopen dat het hoofdgerecht wat groter van formaat is.

Blijkbaar werken ze hier echt in een super versnelling ofzo want we zijn bijna nog niet uitgegeten of ons hoofdgerecht komt al. En nee, de porties worden niet groter. Ik heb risotto met truffel en Kurt heeft entrecote met een wijnsausje en een glaasje met daarin aardappelpuree met kruiden. Mijn risotto had iets langer mogen koken, de korrels zijn mij nog wat te hard, maar de smaak is om door een ringetje te halen. Kurt's vlees is ook erg lekker. Maar die porties he.. Ik ga dan maar voor de kleine hapjes en heel langzaam eten. Je hersenen hebben een kwartier nodig om het signaal door te geven dat ze vol zitten, dus langzaaaaaaam eten hahaha Ik eet er ook nog een broodje met licht gezouten boter bij en slurp mijn cocktail langzaam op. Tot mijn schrik werkt de theorie beter dan ik dacht en ik begin aardig vol te raken en we moeten nog een toetje eten.. Oh jee!

Kurt neemt een moelleux met een bol vanille ijs en ik ga voor de vanille crême brulée. Het smaakt fantastisch. Vanille is hier echt vanille in de overtreffende trap. Zo zoet, zacht en aromatisch. Kurt's moelleux is net wat te ver, maar het midden is nog net wel lopend. Het is zo'n chocolade cakeje met het midden nog vloeibaar. Ik heb mijn crême brulée nog niet voor de helft opgekregen, dus Kurt had geluk en mocht de rest op eten.

Voor zover wij kunnen zien is dit het enige restaurant op de motu waar je kunt eten 's avonds, dus tja. Morgen eens zien wat je krijgt als je van de gewone kaart betelt en anders overmorgen roomservice bestellen. Dat is een totaal andere kaart dan het restaurant op de een of andere wazige manier.

Als we terug komen in onze bungalow is deze klaargemaakt voor de nacht. Serieus! Ze komen hier de gordijnen voor je dicht doen, nieuwe flesjes water brengen en je bed nog eens opmaken. Je krijgt ook nieuwe handdoeken en de douche en het toilet worden nog eens schoongemaakt. Te gek voor woorden, we staan even met de mond open te kijken. Vooral ook omdat we er een totale puinzooi van gemaakt hadden en er kleding her en der rondslingerde en de koffers wagenwijd open lagen. Dit hadden we dus even niet aan zien komen! Even rekening mee houden morgen dus.

Ik ga nog op visjes jacht en besluit de visjes een mueslireep te voeren. Blijkbaar werd het op prijs gesteld want we hadden een grote school met vissen onder onze bungalow. Geen idee wat het waren, maar ze waren wel met een heleboel rondjes onder ons aan het draaien. Ik ben ze maar gaan bekijken vanaf de zwemvlonder. Daar zit je dichter bij het water en heb je beter zicht. Daarna was het bedtijd.