Inhaalslagje
Blijf op de hoogte en volg Eveline
05 Augustus 2016 | Frans Polynesië, Bora Bora
Goed, als je niet veel doet, heb je niet veel te tikken. Dus ik ga de afgelopen 2 dagen maar in 1 verslag proppen :D
Op Taha'a was het uitchecken nog een dingetje. Mijn creditcard had net wel, of net niet genoeg limiet over. Ik had eerder al geld teruggestort, maar dat stond er nog niet bij. Gelukkig hebben we veel minder besteed dat gedacht en pakte de credit card gewoon. Ook weer een zweetmomentje minder. We gaan bij de receptie zitten en vullen nog de enquete in over het hotel. We hebben wel een paar puntjes van kritiek, dus ik priegel de lijntjes vol.
Als ik nog even naar de wc ben, komt Kurt me achterna gerend bijna. De general manager is bezig de mensen uitgeleide te doen en hij zat nou niet bepaald op zo'n beleefdheidsbabbel te wachten. Ik ook niet, dus we scharrelen nog wat in de buurt rond tot het tijd is om naar de boot te gaan. We krijgen weer een schelpenketting omgehangen en we varen weer zo'n 40 minuten terug naar Raiatea. Daar gaat het inchecken van een leien dakje en zitten we nog een uurtje te wachten tot ons vliegtuigje landt en we mogen boarden.
Het weer is ondertussen wel betrokken. Het is bewolkt, fris en af en toe valt er een druppel. Hopelijk is het niet van dat prut weer op Bora Bora. De code voor Bora Bora is trouwens BOB op onze vliegtickets. Bob jij of Bob ik? Raiatea heeft tot nu toe nog het netste vliegveld. Er is een restaurantje bij en er is een wachtruimte voor aankomst en een wat luxere ruimte voor vertrekkende passagiers. Uiteraard geen security checks etc gelukkig.
Vanaf Raiatea is het 14 minuten vliegen naar Bora Bora. We zijn links gaan zitten omdat dat overal stond aangegeven dat je dan het beste uitzicht hebt. We vliegen eerst over het eiland Taha'a, maar er zijn onwijs veel wolken en het zicht is niet bepaald optimaal. Als we bij Bora Bora komen, valt het zicht ook een beetje tegen. We zien het barriererif en de hoogste berg de Otemanu ligt in de wolken.
We worden weer ontvangen met bloemenslingers en moeten even wachten tot onze koffers er zijn. Dat had mij tijd gegeven om de geocache te gaan pakken die bij de luchthaven ligt, ware het niet dat ik mijn pen niet kan vinden. Dat doen we dus maar op de terugweg met de zaklamp erbij. Hij moet niet moeilijk zijn. Als ik het goed heb, kan ik hem van waar ik sta al zien.
Als we onze koffers hebben, worden we op de boot van ons resort geholpen en racen we, samen met nog een stel, over de lagune naar ons resort. Onze koffers liggen achter op de boot en we beginnen een beetje te vrezen dat ze er misschien af kunnen schieten als de boot zo stuitert. De jongen tegenover ons gaat even kijken en komt gerustgesteld terug. Blijkbaar ligt alles goed vast. Als we aanleggen zien we ineens een derde mannetje van de achterkant springen en blijkbaar heeft hij ervoor gezorgd dat de boel bleef liggen. Moet er toch niet aan denken dat mijn koffer 20 meter onder de zee zou verdwijnen!
We worden ingecheckt en krijgen een drankje. Ik vind het ronduit smerig, maar goed. Gelukkig deze keer geen general manager! Wel een heleboel papier. We zitten in een resort dat bij The Leading Hotels of the World hoort. Dat is best behoorlijk exclusief, maar de stemming hier is wel een stuk losser en prettiger dan ons Relais & Chateaux resort waar we net vandaan komen. De papieren zijn prettig. Alles wat we in voorgaande hotels misten, hebben ze hier wel. Alle activiteiten, restaurants, speciale dingen, uitjes, alles staat beschreven. Top!
Dan beginnen we aan de wandeling naar onze bungalow. We hebben hier een end of the pontoon bungalow en we zullen het weten ook. Je kunt dus echt niet verder lopen dan onze bungalow. Het is zo'n 400 meter over de steigers lopen. Dus we krijgen onze lichaamsbeweging ook weer. In onze bungalow staat ons een fles champagne op te wachten :D Allemaal omdat we het luxe pakket hebben. Er liggen ook snorkels en duikbrillen klaar en badhanddoeken. De snorkels en duikbrillen negeren we. Ze zijn algemeen gebruik en dat valt ook te zien en bovendien hebben we onze eigen uitrusting bij ons die vele malen fijner werkt. De badhanddoeken zijn wel fijn, dat scheelt ons zo'n 700 meter enkele reis als we gaan zwemmen. Ze worden ook vervangen voor ons indien nodig. We wensen de meneer van de receptie een fijne avond en gaan op onderzoek.
Al snel hebben we door dat we verwend zijn door Taha'a. We vinden de bungalow klein aanvoelen. Hij is niet klein, laat ik dat voorop stellen, maar op Taha'a was de bungalow gewoon enorm, met een enorm terras. Na de verkenning van de bungalow gaan we wat eten in het restaurant. We hadden een beetje gehoopt dat de bar hier ook hapjes zou doen, maar die is tijdelijk gesloten blijkbaar. Het restaurant heeft hier een dresscode; Smart Casual. Ik heb het maar even gegoogled. Tja, dat zit dus niet in onze koffers. We rapen maar wat spullen bij elkaar en hopen dat het goed genoeg is. Kurt is er bepaald niet van gediend in ieder geval. In het restaurant valt het enorm mee. Mensen lopen in allerlei outfits en ik heb zoiets van prima, morgen weer korte broek haha.
We beginnen met een cocktail uiteraard! Helaas is de ananas op en kan die van mij niet gemaakt worden. Dan maar een gewoon sapje. Kurt neemt er eentje die bijzonder lekker smaakt. Iets met perzikenlikeur en vodka, vruchtensap en kokosijs... MJAM!!
Ons hoofdgerecht hier is tenminste weer een normaal bordje vol. Mijn geroosterde kip is erg lekker en Kurt's eendenborst smaakt ook goed. We doen het zonder toetje omdat ik al redelijk plof zit na zo'n bord vol eten.
Als we teruglopen naar onze bungalow, zien we plotseling een grote schaduw. Het blijk een grijze haai te zijn van zo'n anderhalve meter die onder de steiger door richting het strand zwemt. Het water is hier zo'n meter diep, dus yup! Haaien zwemmen in ondiep water en langs het strand :D
In de bungalow gaan we de champagne burgemeester maken. Tenminste, dat is het plan. Het is bepaald het meest decadente dat ik ooit gedaan heb trouwens. Met een glas champagne op het terras van mijn end of pontoon over water bungalow over de lagune uitkijken en naar de sterren staren boven me. De champagne was trouwens iets te droog naar mijn mening, maar ik heb er desalnietemin toch bijna anderhalf glas van opgekregen. Een hele prestatie voor moi.
Het slapen is hier wel weer een beetje een opgave. De bungalow is rondom voorzien van die shutters zodat je eigenlijk aan alle kanten kunt ventileren. Dat betekent ook dat je eigenlijk geen muren hebt en alle geluiden van buiten, binnen net zo duidelijk hoorbaar zijn. Nou, neem daar dus een klotsende zee bij en veel wind en ik ben er al snel klaar mee. Het klinkt net zoals wanneer je in een bootje op zee zit.
Gisteren werden we eens niet om 6 uur wakker. Kurt heeft zichzelf nog een champagne ontbijtje gegund, de fles was nog niet leeg en daarna zijn we maar aan het echte ontbijt gegaan.
Dat ontbijt valt hier mee en tegen. Ze hebben eggs benedict, maar de saus was echt slecht. Verder is er weinig vers fruit, wat ik echt een gemis vind. Ik ben gek op een bord met tropisch fruit. Het broos is hier wat uitgedroogd en ik mis de zoete hapjes van Le Taha'a. Verwende krengen dat we zijn!
Na het ontbijt is het terug naar de kamer waar ik plaatsneem op een ligbed op ons terras. Blijkbaar hebben we hier de hele dag toch schaduw! Joepie! Ik ben aan een nieuw boek begonnen en ondertussen is het fijn rond te kijken. We hebben echt 180C vrij zicht vanaf ons terras. We zien geen andere bungalows, tenzij we er moeite voor doen. Toppie!
Kurt is nog even gaan snorkelen en bij het koraalrif gaan kijken. Er is hier weer een koraalkwekerij en daar zit behoorlijk wat vis. De vissen hier zijn ook ernstig tam. Ze zwemmen dicht met je mee en je kunt ze gemakkelijk observeren. Wij vermoeden dat ze er aan gewend zijn om gevoerd te worden.
In de middag is het echter uit met de pret. Het begint te regenen net als wij van plan zijn om met het bij de bungalow geleverde bloemen en planten boekje de botanische tuin hier te gaan verkennen. Het hele resort ligt in een enorm mooi aangelegde botanische tuin en je kunt daar goed in wandelen blijkbaar, maar in de regen is daar weinig aan. Het regent en het blijft regenen. Het regent zelfs nog als we naar het eten gaan.
Onder de paraplu de steiger aflopen is bepaald geen pretje. Mijn sandalen zijn compleet doorweekt als we er zijn en mijn broek is drijfnat. Tja, droogt wel weer op.
We gaan eerst in de loungebar een cocktail drinken. Ik ga voor een virgin strawberry margarita en Kurt neemt eentje die ik een beetje vergeten ben. De bar is lekker zitten. Overdag heb je hier een mooi uitzicht op Bora Bora, maar nu niet. De hele middag is Bora Bora al verdwenen door de regen. We zien nog net een randje van de kust, maar de berg is foetsie. andere motu op het rif zijn ook in nevelen gehuld. Echt prutweer.
Daarna door naar het eten en vandaag ga ik voor een tenderloin en Kurt neemt een stukje vis genaamd wahoo. Na google geraadpleegd te hebben, weet ik inmiddels dat het een makreelachtige vis is. Het eten is echt super lekker, maar veel voor onze maagjes. Mijn biefje is super mals en per ongeluk niet goed medium gebakken, maar ik eet het graag zo dus je hoort mij niet klagen. Over het toetje hebben we wel klagen. Ze zijn ons vergeten denk ik want we zitten al meer dan een half uur te wachten als de ober zich komt verontschuldigen.
Vervolgens komt ons toetje nog een eindje later en ben ik teleurgesteld. Ik heb een aardbeiengazpacho met witte chocoladeschuim en Kurt een tropisch trio van ijs. Het klinkt allemaal beter dan het is. Mijn bord wordt bevolkt door een aardbeiendrapje en daarop zit een chocoladedrapje, afgetopt met een plakkerige halve bol van getrokken, blauwe suiker. De chocoladeprut smaakt wel ok, maar de aardbeienprut is net jam die te vloeibaar is. Kurt heeft 3 bolletjes ijs gekregen en tja, dat is het. Zo fantastisch als het eten hier is, zo teleurstellend zijn de toetjes.
Na het eten banjeren we weer naar de bungalow. De regen is weggetrokken gelukkig. Het waait wel onwijs en er zijn hoge golven en alles klotst en kraakt.
Als ik 's nachts even naar het toilet ben geweest, kijk ik door het plexiglas naast het bad naar de zee onder me omdat een schaduw mijn aandacht trok. Het blijkt een fors formaatje haai te zijn die onder ons door komt zwemmen. Ter uwer informatie, het water is hier net een meter diep ;)
Vanmorgen word ik toch een beetje vermoeid wakker. Opstarten gaat wat langzaam, maar we zitten toch redelijk op tijd bij het ontbijt. Geen eggs benedict vandaag, dus dan een omelet met ham en kaas op 2 getoaste boterhammen en daarmee zit ik ook eigenlijk wel vol. Ik sta nu ook elke ochtend als volleerde gifmengster de tropische sapjes te combineren tot mijn eigen persoonlijke sapje en heb uitgevonden dat vooral het mango- en bananensap erg goed met elkaar combineren. Daar een groot glas van en de geroosterde boterhammen met ei en je zit goed vol dus.
Na het ontbijt gaan we een auto voor morgen reserveren. We gaan Bora Bora eens verkennen. We huren weer een auto voor 8 uur want 4 uur lijkt ons te kort. De vrouw kijkt ons nog verbaasd aan, maar tja, we hebben geen zin om ons te moeten haasten.
Terug in de bungalow begint het luizenleventje weer. We liggen heerlijk te lezen en rond te kijken op onze ligbedjes en 's middags banjeren en zwemmen we met onze rifschoentjes aan naar de koraalkwekerij een paar honderd meter verder tussen de bungalows.
De vissen zijn hier echt tam. Je hebt hier geen broodje nodig om ze naar je toe te lokken. Het liefst lijken ze nog achter je duikbril te willen kruipen. Ik moet er een beetje aan wennen want ze zijn ook best wel groot hier. Onderweg heb ik nog een aanvaring met een redelijke papegaaivis. We zagen elkaar niet en knalden tegen elkaar op waarbij hij toch sneller hersteld was dan ik. Glibberig beest!
Bij de koraalkwekerij bevind ik me ineens in een enorme school met vis en dat wordt me toch ff te gek. Overal schieten vissen om me heen en ik zie niet meer wat voor, onder, boven of achter me is. Ik moet er even afstand van nemen en dan weer terug. Dan is het best wel heel erg gaaf, al vind ik dat sommige vissen mij een beetje te interessant vinden. Zo zijn er grijs en zwart gestreepte exemplaren met koraaltandjes die me lastig blijven vallen. De koraalvlinders zijn nieuwsgierig, maar houden nog een beetje afstand als je ze niet in de buurt wilt hebben.
Op de terugweg vinden we nog een enorme hoeveelheid vissen onder een stukje pier waar een man ze staat te voeren. We zien hier ook een paar soorten die we nog niet eerder gezien hebben. Er zitten enorme halve maanvormige vissen bij in diep donker zwart en doorschijnend wit. De laatste soort is bijna niet te zien in het heldere water en de zon die door het water schijnt.
Na het douchen en wat warmere kleding aantrekken (het koelt hier wat meer af naar de avond toe) gaan we richting het restaurant waar we genieten van een mediterraans buffet, uiteraard niet voordat we in de loungebar een cocktail gedronken hebben ;)
Daarna is het hup het bed in en oordopjes in omdat we de wekker op kwart voor 7 hebben staan. Om 9 uur vertrekt de pendelboot naar Bora Bora namelijk :)
Op Taha'a was het uitchecken nog een dingetje. Mijn creditcard had net wel, of net niet genoeg limiet over. Ik had eerder al geld teruggestort, maar dat stond er nog niet bij. Gelukkig hebben we veel minder besteed dat gedacht en pakte de credit card gewoon. Ook weer een zweetmomentje minder. We gaan bij de receptie zitten en vullen nog de enquete in over het hotel. We hebben wel een paar puntjes van kritiek, dus ik priegel de lijntjes vol.
Als ik nog even naar de wc ben, komt Kurt me achterna gerend bijna. De general manager is bezig de mensen uitgeleide te doen en hij zat nou niet bepaald op zo'n beleefdheidsbabbel te wachten. Ik ook niet, dus we scharrelen nog wat in de buurt rond tot het tijd is om naar de boot te gaan. We krijgen weer een schelpenketting omgehangen en we varen weer zo'n 40 minuten terug naar Raiatea. Daar gaat het inchecken van een leien dakje en zitten we nog een uurtje te wachten tot ons vliegtuigje landt en we mogen boarden.
Het weer is ondertussen wel betrokken. Het is bewolkt, fris en af en toe valt er een druppel. Hopelijk is het niet van dat prut weer op Bora Bora. De code voor Bora Bora is trouwens BOB op onze vliegtickets. Bob jij of Bob ik? Raiatea heeft tot nu toe nog het netste vliegveld. Er is een restaurantje bij en er is een wachtruimte voor aankomst en een wat luxere ruimte voor vertrekkende passagiers. Uiteraard geen security checks etc gelukkig.
Vanaf Raiatea is het 14 minuten vliegen naar Bora Bora. We zijn links gaan zitten omdat dat overal stond aangegeven dat je dan het beste uitzicht hebt. We vliegen eerst over het eiland Taha'a, maar er zijn onwijs veel wolken en het zicht is niet bepaald optimaal. Als we bij Bora Bora komen, valt het zicht ook een beetje tegen. We zien het barriererif en de hoogste berg de Otemanu ligt in de wolken.
We worden weer ontvangen met bloemenslingers en moeten even wachten tot onze koffers er zijn. Dat had mij tijd gegeven om de geocache te gaan pakken die bij de luchthaven ligt, ware het niet dat ik mijn pen niet kan vinden. Dat doen we dus maar op de terugweg met de zaklamp erbij. Hij moet niet moeilijk zijn. Als ik het goed heb, kan ik hem van waar ik sta al zien.
Als we onze koffers hebben, worden we op de boot van ons resort geholpen en racen we, samen met nog een stel, over de lagune naar ons resort. Onze koffers liggen achter op de boot en we beginnen een beetje te vrezen dat ze er misschien af kunnen schieten als de boot zo stuitert. De jongen tegenover ons gaat even kijken en komt gerustgesteld terug. Blijkbaar ligt alles goed vast. Als we aanleggen zien we ineens een derde mannetje van de achterkant springen en blijkbaar heeft hij ervoor gezorgd dat de boel bleef liggen. Moet er toch niet aan denken dat mijn koffer 20 meter onder de zee zou verdwijnen!
We worden ingecheckt en krijgen een drankje. Ik vind het ronduit smerig, maar goed. Gelukkig deze keer geen general manager! Wel een heleboel papier. We zitten in een resort dat bij The Leading Hotels of the World hoort. Dat is best behoorlijk exclusief, maar de stemming hier is wel een stuk losser en prettiger dan ons Relais & Chateaux resort waar we net vandaan komen. De papieren zijn prettig. Alles wat we in voorgaande hotels misten, hebben ze hier wel. Alle activiteiten, restaurants, speciale dingen, uitjes, alles staat beschreven. Top!
Dan beginnen we aan de wandeling naar onze bungalow. We hebben hier een end of the pontoon bungalow en we zullen het weten ook. Je kunt dus echt niet verder lopen dan onze bungalow. Het is zo'n 400 meter over de steigers lopen. Dus we krijgen onze lichaamsbeweging ook weer. In onze bungalow staat ons een fles champagne op te wachten :D Allemaal omdat we het luxe pakket hebben. Er liggen ook snorkels en duikbrillen klaar en badhanddoeken. De snorkels en duikbrillen negeren we. Ze zijn algemeen gebruik en dat valt ook te zien en bovendien hebben we onze eigen uitrusting bij ons die vele malen fijner werkt. De badhanddoeken zijn wel fijn, dat scheelt ons zo'n 700 meter enkele reis als we gaan zwemmen. Ze worden ook vervangen voor ons indien nodig. We wensen de meneer van de receptie een fijne avond en gaan op onderzoek.
Al snel hebben we door dat we verwend zijn door Taha'a. We vinden de bungalow klein aanvoelen. Hij is niet klein, laat ik dat voorop stellen, maar op Taha'a was de bungalow gewoon enorm, met een enorm terras. Na de verkenning van de bungalow gaan we wat eten in het restaurant. We hadden een beetje gehoopt dat de bar hier ook hapjes zou doen, maar die is tijdelijk gesloten blijkbaar. Het restaurant heeft hier een dresscode; Smart Casual. Ik heb het maar even gegoogled. Tja, dat zit dus niet in onze koffers. We rapen maar wat spullen bij elkaar en hopen dat het goed genoeg is. Kurt is er bepaald niet van gediend in ieder geval. In het restaurant valt het enorm mee. Mensen lopen in allerlei outfits en ik heb zoiets van prima, morgen weer korte broek haha.
We beginnen met een cocktail uiteraard! Helaas is de ananas op en kan die van mij niet gemaakt worden. Dan maar een gewoon sapje. Kurt neemt er eentje die bijzonder lekker smaakt. Iets met perzikenlikeur en vodka, vruchtensap en kokosijs... MJAM!!
Ons hoofdgerecht hier is tenminste weer een normaal bordje vol. Mijn geroosterde kip is erg lekker en Kurt's eendenborst smaakt ook goed. We doen het zonder toetje omdat ik al redelijk plof zit na zo'n bord vol eten.
Als we teruglopen naar onze bungalow, zien we plotseling een grote schaduw. Het blijk een grijze haai te zijn van zo'n anderhalve meter die onder de steiger door richting het strand zwemt. Het water is hier zo'n meter diep, dus yup! Haaien zwemmen in ondiep water en langs het strand :D
In de bungalow gaan we de champagne burgemeester maken. Tenminste, dat is het plan. Het is bepaald het meest decadente dat ik ooit gedaan heb trouwens. Met een glas champagne op het terras van mijn end of pontoon over water bungalow over de lagune uitkijken en naar de sterren staren boven me. De champagne was trouwens iets te droog naar mijn mening, maar ik heb er desalnietemin toch bijna anderhalf glas van opgekregen. Een hele prestatie voor moi.
Het slapen is hier wel weer een beetje een opgave. De bungalow is rondom voorzien van die shutters zodat je eigenlijk aan alle kanten kunt ventileren. Dat betekent ook dat je eigenlijk geen muren hebt en alle geluiden van buiten, binnen net zo duidelijk hoorbaar zijn. Nou, neem daar dus een klotsende zee bij en veel wind en ik ben er al snel klaar mee. Het klinkt net zoals wanneer je in een bootje op zee zit.
Gisteren werden we eens niet om 6 uur wakker. Kurt heeft zichzelf nog een champagne ontbijtje gegund, de fles was nog niet leeg en daarna zijn we maar aan het echte ontbijt gegaan.
Dat ontbijt valt hier mee en tegen. Ze hebben eggs benedict, maar de saus was echt slecht. Verder is er weinig vers fruit, wat ik echt een gemis vind. Ik ben gek op een bord met tropisch fruit. Het broos is hier wat uitgedroogd en ik mis de zoete hapjes van Le Taha'a. Verwende krengen dat we zijn!
Na het ontbijt is het terug naar de kamer waar ik plaatsneem op een ligbed op ons terras. Blijkbaar hebben we hier de hele dag toch schaduw! Joepie! Ik ben aan een nieuw boek begonnen en ondertussen is het fijn rond te kijken. We hebben echt 180C vrij zicht vanaf ons terras. We zien geen andere bungalows, tenzij we er moeite voor doen. Toppie!
Kurt is nog even gaan snorkelen en bij het koraalrif gaan kijken. Er is hier weer een koraalkwekerij en daar zit behoorlijk wat vis. De vissen hier zijn ook ernstig tam. Ze zwemmen dicht met je mee en je kunt ze gemakkelijk observeren. Wij vermoeden dat ze er aan gewend zijn om gevoerd te worden.
In de middag is het echter uit met de pret. Het begint te regenen net als wij van plan zijn om met het bij de bungalow geleverde bloemen en planten boekje de botanische tuin hier te gaan verkennen. Het hele resort ligt in een enorm mooi aangelegde botanische tuin en je kunt daar goed in wandelen blijkbaar, maar in de regen is daar weinig aan. Het regent en het blijft regenen. Het regent zelfs nog als we naar het eten gaan.
Onder de paraplu de steiger aflopen is bepaald geen pretje. Mijn sandalen zijn compleet doorweekt als we er zijn en mijn broek is drijfnat. Tja, droogt wel weer op.
We gaan eerst in de loungebar een cocktail drinken. Ik ga voor een virgin strawberry margarita en Kurt neemt eentje die ik een beetje vergeten ben. De bar is lekker zitten. Overdag heb je hier een mooi uitzicht op Bora Bora, maar nu niet. De hele middag is Bora Bora al verdwenen door de regen. We zien nog net een randje van de kust, maar de berg is foetsie. andere motu op het rif zijn ook in nevelen gehuld. Echt prutweer.
Daarna door naar het eten en vandaag ga ik voor een tenderloin en Kurt neemt een stukje vis genaamd wahoo. Na google geraadpleegd te hebben, weet ik inmiddels dat het een makreelachtige vis is. Het eten is echt super lekker, maar veel voor onze maagjes. Mijn biefje is super mals en per ongeluk niet goed medium gebakken, maar ik eet het graag zo dus je hoort mij niet klagen. Over het toetje hebben we wel klagen. Ze zijn ons vergeten denk ik want we zitten al meer dan een half uur te wachten als de ober zich komt verontschuldigen.
Vervolgens komt ons toetje nog een eindje later en ben ik teleurgesteld. Ik heb een aardbeiengazpacho met witte chocoladeschuim en Kurt een tropisch trio van ijs. Het klinkt allemaal beter dan het is. Mijn bord wordt bevolkt door een aardbeiendrapje en daarop zit een chocoladedrapje, afgetopt met een plakkerige halve bol van getrokken, blauwe suiker. De chocoladeprut smaakt wel ok, maar de aardbeienprut is net jam die te vloeibaar is. Kurt heeft 3 bolletjes ijs gekregen en tja, dat is het. Zo fantastisch als het eten hier is, zo teleurstellend zijn de toetjes.
Na het eten banjeren we weer naar de bungalow. De regen is weggetrokken gelukkig. Het waait wel onwijs en er zijn hoge golven en alles klotst en kraakt.
Als ik 's nachts even naar het toilet ben geweest, kijk ik door het plexiglas naast het bad naar de zee onder me omdat een schaduw mijn aandacht trok. Het blijkt een fors formaatje haai te zijn die onder ons door komt zwemmen. Ter uwer informatie, het water is hier net een meter diep ;)
Vanmorgen word ik toch een beetje vermoeid wakker. Opstarten gaat wat langzaam, maar we zitten toch redelijk op tijd bij het ontbijt. Geen eggs benedict vandaag, dus dan een omelet met ham en kaas op 2 getoaste boterhammen en daarmee zit ik ook eigenlijk wel vol. Ik sta nu ook elke ochtend als volleerde gifmengster de tropische sapjes te combineren tot mijn eigen persoonlijke sapje en heb uitgevonden dat vooral het mango- en bananensap erg goed met elkaar combineren. Daar een groot glas van en de geroosterde boterhammen met ei en je zit goed vol dus.
Na het ontbijt gaan we een auto voor morgen reserveren. We gaan Bora Bora eens verkennen. We huren weer een auto voor 8 uur want 4 uur lijkt ons te kort. De vrouw kijkt ons nog verbaasd aan, maar tja, we hebben geen zin om ons te moeten haasten.
Terug in de bungalow begint het luizenleventje weer. We liggen heerlijk te lezen en rond te kijken op onze ligbedjes en 's middags banjeren en zwemmen we met onze rifschoentjes aan naar de koraalkwekerij een paar honderd meter verder tussen de bungalows.
De vissen zijn hier echt tam. Je hebt hier geen broodje nodig om ze naar je toe te lokken. Het liefst lijken ze nog achter je duikbril te willen kruipen. Ik moet er een beetje aan wennen want ze zijn ook best wel groot hier. Onderweg heb ik nog een aanvaring met een redelijke papegaaivis. We zagen elkaar niet en knalden tegen elkaar op waarbij hij toch sneller hersteld was dan ik. Glibberig beest!
Bij de koraalkwekerij bevind ik me ineens in een enorme school met vis en dat wordt me toch ff te gek. Overal schieten vissen om me heen en ik zie niet meer wat voor, onder, boven of achter me is. Ik moet er even afstand van nemen en dan weer terug. Dan is het best wel heel erg gaaf, al vind ik dat sommige vissen mij een beetje te interessant vinden. Zo zijn er grijs en zwart gestreepte exemplaren met koraaltandjes die me lastig blijven vallen. De koraalvlinders zijn nieuwsgierig, maar houden nog een beetje afstand als je ze niet in de buurt wilt hebben.
Op de terugweg vinden we nog een enorme hoeveelheid vissen onder een stukje pier waar een man ze staat te voeren. We zien hier ook een paar soorten die we nog niet eerder gezien hebben. Er zitten enorme halve maanvormige vissen bij in diep donker zwart en doorschijnend wit. De laatste soort is bijna niet te zien in het heldere water en de zon die door het water schijnt.
Na het douchen en wat warmere kleding aantrekken (het koelt hier wat meer af naar de avond toe) gaan we richting het restaurant waar we genieten van een mediterraans buffet, uiteraard niet voordat we in de loungebar een cocktail gedronken hebben ;)
Daarna is het hup het bed in en oordopjes in omdat we de wekker op kwart voor 7 hebben staan. Om 9 uur vertrekt de pendelboot naar Bora Bora namelijk :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
