Op zoek naar uitzicht

Gaaaaaap! Is het nu al kwart over 7? Ik lag zo lekker te slapen... We hebben een Kingsize bed waar we elkaar bijna in kwijt raken. Dat bed staat in een kamer waar je bijna een plattegrond van moet hebben zo groot is hij, maar het bed lijkt maar een ieniemienie bedje en totaal niet de 2 meter bij 2 meter wat het eigenlijk is. Maar goed, het bed lag lekker en het waterbedeffect was minimaal de afgelopen nacht, dus ik voel me een stuk beter als ik wakker word.

Na een douche en alvast alles in de koffer terug te hebben gepakt, is het tijd voor het ontbijt. We verwachten niet al te veel na gisteren. Dit hotel is ook 2 sterren, dus het zal wel niet veel soeps zijn denken we. Het valt gelukkig erg mee. Er zijn 4 soorten bagels, cream cheese en andere soorten typisch Amerikaans beleg. Yoghurt en kleine bakjes met vruchtjes (er zijn ook verse appels) en een heel assortiment aan zoete dingen als donuts en wafels. Als warm ontbijt zijn er kleine sausage burgers in zakjes die je in de magnetron kunt stoppen. Je kunt ook nog de nodige cereals en havermout krijgen en 3 soorten vruchtensap en uiteraard koffie :D De koffie viel wat tegen, maar de kaas/uienbagels smaken lekker!

Na het ontbijt pakken we onze spullen en gaan bij de receptie nog even onze tickets voor morgen uitprinten. Morgen gaan we richting Tampa en wel naar Busch Gardens. Een pretpark gecombineerd met dierentuin. Ik weet niet wat we ervan moeten verwachten, maar we gaan het wel zien.

De WiFi verbinding in dit hotel is echt allerbelabberdst. Ik heb het verslag van gisteren offline getikt en met veel geduld online gekregen, maar daar hield het dan ook wel mee op. Kurt was wat geduldiger en heeft zowaar nog foto's op Facebook gekregen. Bij mij was de laptop denk ik door het raam gegaan en aangezien ik veel te blij met mijn monstertje ben, heb ik maar offline gewerkt. Aangezien de pc en printer in de lobby ook in het netwerk hangen, duurt het bijna een uur voordat ik de tickets geboekt heb en geprint.

Daarna is het tijd om te vertrekken en als ik naar buiten stap is het best wel heel erg koud, maar de zon schijnt! Positief dus! Helaas was het dit weer gisteren niet zeggen we meteen. Vandaag dus maar een beetje inhalen hopen we.

We rijden richting Cedar Key om daar eens een kijkje te nemen en onderweg hopen we wat mooie dingen te zien. Helaas komen we er al snel achter dat onze route niet echt langs het water gaat en ons uitzicht voornamelijk op bomen, bomen en nog eens bomen is.

Gelukkig is er een heel klein weggetje vlak onder Perry dat ons naar de baai van Mexico brengt. Bijna missen we hem, maar Kurt kan heel goed sturen ;)

Deze route is een stuk aangenamer en diverser. Hier zijn moerassen en we zien uiteindelijk de baai voor ons opdoemen. We missen de afrit naar Dekle Beach, maar maken dat meer dan goed bij Keaton Beach. Een heerlijk rustig gehuchtje waar blijkbaar veel vakantiegangers naar toe (kunnen) gaan.

Het is zo'n 15C als we uit de auto stappen, maar het zonnetje schijnt en geeft veel warmte. We nemen een kijkje bij de waterkant waar mooie strandpriëlen geplaatst zijn waar je overdekt op een bankje kunt zitten en uitkijken over de zee. Op het moment dat wij er zijn, is het eb en liggen de priëlen droog. Als het vloed is staan ze in het water en kun je er over een vlonder naar toe lopen. Ik ben er helemaal van gecharmeerd!

We staan even te kijken en merken dan beweging op. Er schiet plots iets van links naar rechts en beneden ons krioelen allemaal kleine krabbetjes. Uiteraard wordt dit allemaal weer vastgelegd op de camera door strandjutter Kurt.

Na de priëlen lopen we door naar een pier die een eindje de baai in gaat. Links en rechts liggen honderden oesterschelpen en we zien zelfs nog een degenkrab op zijn rug liggen. We denken dat deze niet meer levend is, maar hij is te ver om zeker te zijn.

We stappen de auto weer in om verder te rijden naar Cedar Key. We komen onderweg nog langs Steinhatchee wat ook geprezen wordt in de reisgids, maar we denken dan dat we te weinig tijd gaan hebben in Cedar Key en misschien geen boottochtje kunnen maken. Onderweg komen we nog een dood hert tegen waar de kalkoengieren zich tegoed aan doen. Kurt ontpopt zich als de ware natuurfotograaf en legt alles vast. Ik hou me wel bezig met het in de gaten houden van de mijlenverre lege weg of er toch niet toevallig iets aan komt...

Vanaf dat we weer op de doorgaande weg zitten, gaat het weer saai langs bomen, bomen en nog eens bomen met heel af en toe een stroompje of riviertje waar we overheen gaan en het duurt niet heel lang voor we de weg naar Cedar Key inrijden.

Eigenlijk gaan we naar de Cedar Keys. Cedar Key is het gehucht dat op de Cedar Keys ligt en het moet een leuk vissersgehuchtje zijn. Als we Cedar Key binnenrijden schijnt het zonnetje echt lekker en rijden we door straatjes met allemaal verschillende kleuren huisjes. Het doet meteen een vakantiegevoel in je naar boven borrelen. Heel relaxed en rustig en toch gezellig, bijna knus.

In Cedar Key stond vroeger de potlodenfabriek van Faber. Door deze industrie zijn de eilanden helemaal ontbost. Er is geen boom meer te vinden die heel erg oud is en het gevolg is ook dat het eiland helemaal volgebouwd is, maar zoals ik al zei, het doet gezellig aan.

Startpunt is de haven omdat daar de bootjes vandaan vertrekken. Helaas zijn we in het verkeerde seizoen. Er varen geen bootjes momenteel, dus dan maar gewoon wat rondbanjeren. Kurt is nog even helemaal ondersteboven als iemand ons begroet met "Howdy" Ik hoor achter me wat gestamel en er komt een soort van How uh lo? uit. Hij was helemaal perplex dat mensen echt howdy zeggen, dat doen ze toch alleen maar in films? We hebben ons rot gelachen daarna uiteraard.

Langs het water staan omgebouwde pakhuizen op hoge palen in het water. Het is heel bijzonder om hier te lopen. Je loopt zo een loopbrug op en komt ergens op een balkon terecht van verschillende huizen/winkels die samen een knus binnenplaatsje vormen waar bankjes staan en waar je kunt genieten van het uitzicht. Dat allemaal zo'n 5 a 6 meter boven de zee. Ik vind het geweldig!

We wandelen naar de vispier waar veel mensen aan het vissen zijn en gaan daar op een bankje zitten genieten van de zon en de rust om ons heen. Wat ook erg leuk is, zijn de pelikanen op de pier. Het is een stelletje bedelaars waar menig huisdier nog wat van kan leren. Telkens als een visser zijn lijn ophaalt, zijn zij er als de kippen bij. Ze waggelen dan op een typische flap flap manier naar de visser toe en gaan daar heel verwachtingsvol staan kijken. Vaak krijgen ze het visje of de garnaal die aan de lijn zit ook toegeworpen. Eigenlijk zijn het gewoon typisch Amerikaanse pelikanen, weinig doen en je gewoon een beetje volvreten.

Na de pier rijden we nog een stukje over het eiland en gaan dan richting Crystal River waar ook ons hotel voor vannacht is. Volgens de reisgidsen is het een aardige badplaats en wordt het overspoeld tijdens spring break. Wij vinden het echter vies tegenvallen als we er zijn.

We rijden naar 2 parkjes aan het water. De eerste is mooi aangelegd, maar de locatie is niet echt super. De tweede is wat minder goed aangelegd, maar de locatie is beter. Het water is er kristalhelder (goh.. Crystal River..) maar er is weinig te zien. We worden nog even aangesproken door een duikster die echter voor haar duik een beetje diep in het glaasje gedoken is en behoorlijk wankel op de benen staat. Ach, ze babbelt wat over hoe prachtig het onder water is en we geloven haar meteen.

Na de parkjes proberen we nog wat leuks of moois te vinden, maar op een stel oude treinen na die op het vroegere eindpunt van de spoorlijn na, is er niets te vinden. De treinen blijken bij nadere inspectie ook nog eens niet te bekijken zijn omdat er bedrijven in gevestigd zijn. We geven het dus maar op en rijden terug naar ons hotel en gaan maar inchecken. We vinden het ondertussen jammer dat we Steinhatchee links hebben laten liggen.

We zitten weer in een soort motel en vandaag is het de Quality Inn. We zitten in kamer 216 op de eerste etage, dus we moeten een trap op, maar dit is geen hoge trap gelukkig. De kamer is weer ruim, maar de badkamer is wat krapjes te noemen. Het plafond komt ook wel op ons af na de enorm hoge plafonds van afgelopen hotel. We hebben ook weer een kingsize bed en deze keer bijna helemaal geen waterbed, maar een lekker harde matras (nu lijkt hij nog lekker, morgenochtend weet ik meer)

Na alles op de kamer gezet te hebben en even rondgekeken te hebben, zijn we nog een hapje gaan eten bij een Denny's die 2 minuten verder zit bij een ander hotel. Was weer prima te doen, maar de Denny's aan het begin van International Drive in Orlando was beter.

Bij terugkomst een bak koffie gezet en dit verslag gaan zitten tikken aan het wiebelbureautje. Echt een heel licht houten geval die meewiebelt met mijn tikken. Misschien ram ik toch nog te hard op het toetsenbord :D

Zo lekker bedje in en tukken en morgen vroeg op en kijken hoe uitgebreid het ontbijt hier is. We hebben dit hotel gekozen vanwege het ontbijt. We hadden de keuze uit 2 hotels en het ontbijt zag er hier beter uit hahaha

Dit is alweer de laaste nacht van onze rondrit. Morgen na Tampa weer door naar Kissimmee en daar nog 3 nachten voor we weer terug vliegen naar Nederland. Vier weken lijken enorm lang als je er aan begint, maar ik kan zeggen dat ze voorbij vliegen!

Maar goed, welterusten en tot morgen ofzo maar weer!