Suzuki of Nissan? Nee, Honda!
Blijf op de hoogte en volg Eveline
20 December 2014 | Verenigde Staten, Florida City
Vanmorgen rond 8 uur opgestaan, Ontbijt op mijn ligbedje in onze privetuin gegeten, was best relaxed. Daarna rustig aan douchen en vertrekken. Voel me nog steeds alles behalve super, dus we gaan vandaag geen inspannende dingen doen.
Aangezien we eergisteren niet naar Bahia Honda State Park konden, doen we dat vandaag. Eigenlijk is het een van de eilanden in de Keys waar een staatspark van gemaakt is. Er ligt nog een stuk van de oude spoorlijn naar Key West waar je een eindje op kunt lopen. Verder zou het het mooiste strand van de Keys moeten hebben.
We beginnen met het strand aan de Atlantische Oceaan kant. Dit is een smal strand met veel zeegras, maar kristalhelder water dat rustig om je voeten kabbelt als we langs lopen. Her en der liggen kleine stukjes koraal en je kunt er goed schelpjes zoeken.
Hierna lopen we via de haven naar de andere kant van het eiland. Het eiland is niet heel erg breed, dus je bent er zo. Aan de andere kant van het eiland is het een heel stuk drukker. hier is het strand erg mooi. Hagelwit zand en de baai is redelijk beschut tussen de Overseas Highway en Key Honda. Er zijn picknickbanken en beschutte plekjes om te zitten. het doet allemaal best idyllisch aan.
We wandelen nog een eindje langs deze kant van de baai en Kurt ontpopt zich als een ware Meester Prikkebeen, maar dan met camera. Er dwarrelen hier overal vlinders en die moeten allemaal op de foto :) Ze zijn dan ook wel erg mooi.
We gaan nog even langs bij het Nature Center hier, maar dat stelt echt weinig voor. We doen even een raad-eens-wat-er-in-dit-bakje-zit spelletje, maar dat is dan ook wel het leukste. Maar goed, complimenten aan de rangers voor de moeite hoor.
Na het Nature Center is het tijd voor de spoorbrug. Henry Flagler, de spoorwegbarron van Florida, vond dat zijn in 1896 afgeronde spoorweg naar Miami nog niet ver genoeg doorliep. Hij vond dat het eigenlijk zonde was dat de Keys niet bereikbaar waren voor de gewone mens en ook zakelijk. Er was immers enorm veel vrachtverkeer tussen Cuba en de VS. Dus in 1904 begon hij met de aanleg van de Overseas Railroad.
Het was niet bepaald een simpel spoorweggetje dat aangelegd moest worden. Het terrein was lastig, de omstandigheden zoals muggen en orkanen maakten het nog veel zwaarder. In sommige jaren werd al het werk weer ongedaan gemaakt doordat er een orkaan overheen raasde. Uiteindelijk was de spoorweg in januari 1912 klaar en kon men van New York direct helemaal doorrijden naar Key West. Men noemde het ook wel het achtste wereldwonder.
Helaas mocht dit alles niet lang blijven bestaan. In 1935 werd bijna 65km van de spoorlijn vernield en vernietigd tijdens de zwaarste orkaan die Amerika ooit gezien heeft. Flagler was toen al een tijdje overleden en men viel er niet van te overtuigen dat de spoorlijn hebouwd moest worden. Vooral ook omdat het project veel meer heeft gekost dan dat het hooit opgebracht had. De schatting is dat Flagler zo'n 50 miljoen dollar (1,3 miljard tegenwoordig) uit eigen zak betaald heeft om de spoorlijn voor elkaar te krijgen.
Aangezien de structuren van de viaducten er al lagen en deze wel stormbestendig waren, besloot men om er een weg van te maken. In 1938 was deze weg een feit en sindsdien is het toerisme ook echt op gang gekomen in de Keys. In 1980 is een groot gedeelte van de weg opnieuw aangelegd en zo zijn er naast de weg van tegenwoordig nog gedeeltes van de oude spoorlijn en snelweg naar Key West te zien en toegankelijk voor voetgangers en fietsers.
Wij beklimmen vandaag het stukje dus bij Bahia Honda. Dit is een van de hoge bruggen en het biedt een mooi uitzicht over de Keys, de Baai van Mexico en de Oceaan. Aan het einde van de brug is een hek gemaakt en men heeft een stuk tussen het loopgedeelte en de oude spoorbrug gehaald om het mogelijk te maken voor grote zeilschepen om te passeren. Ik krijg wel even kriebels in mijn buik als ik zo naar beneden staar. We staan zo'n 23 meter boven het wateroppervlak ook en dat kolkt daar toch best wel daar beneden.. slik!
Na de brug gaan we nog even een kijkje nemen in de souvernirwinkel en de snackbar. We hebben gisteren geen kans gehad om te shoppen in Key West omdat ik daar veel te ziek voor was en we moeten nog steeds cadeautjes regelen voor Sinterkerst. In de gift shop hier vinden we zowaar iets wat we eigenlijk al graag wilden kopen, maar wat niet gelukt is, dus we zijn blij met ons eerste Sinterkerst cadeau. Nummer 2 is nog niet gelukt, dus dat gaat shoppen in Kissimmee worden. We genieten nog van een ijsje op de veranda van het havekantoor en daarna terug naar de auto om naar de andere kant van het park te rijden.
Aan de andere kant van het eiland ligt nog een enorm uitgestrekt strand wat Sandspur Beach genoemd wordt. Hier is het beduidend rustiger dan aan de andere kant. Er zijn hier ook faciliteiten, maar misschien is het minder bekend, geen idee. Er is ook nog een kleine nature trail die we gaan lopen.
Onderweg wordt er nog het een en ander over palmbomen en de natuur uitgelegd. Ondertussen weten we al feilloos zwarte, witte en rode mangrove uit elkaar te halen. Daar zijn we goed in getraind de afgelopen dagen. Of we het over een paar maand nog steeds weten? Geen idee, maar voorlopig wel. Best een leuk klein trailtje met een leuk uitzicht over zee aan het einde.
Ik moet wel zeggen dat het vandaag echt Floridiaans warm en plakkerig is. Ik ben een beetje koortsig en met dit weer erbij is het toch lastig om veel te doen. Een rustig dagje als dit is dan best wel welkom met af en toe een bankje en een palm die even schaduw biedt. Al bij al een stukje paradijs langs de tropische snelweg :D
Na de trail is het nog snel even een sanitaire stop maken en dan richting ons hotel voor vandaag in Florida City. Stiekem is dat maar een paar km van ons vorige hotel in Homestead ;)
Gelukkig werkt het verkeer op de terugweg een stuk beter mee dan op de heenweg en voor we het weten zijn we ineens alweer bij ons hotel. We zitten in een Travelodge hier. Volgens mij zit hij helemaal volgeboekt want we hebben de invalidekamer gekregen. Helaas heeft die een connecting door naar de kamer naast ons en daardoor horen we bijna letterlijk wat de (nogal luidruchtige) buren te vertellen hebben, zouden we Spaans spreken, of wat voor taaltje ze ook bezigen.
We springen snel bij de MacD binnen voor een happie wat we meenemen naar onze kamer omdat we echt geen zin meer hebben om in een restaurant te gaan zitten.
Morgen gaan we terug richting Kissimmee en is onze rondreis voorbij. De totale vakantie niet hoor, we hebben nog een kleine 3 weken te gaan hier :D
Oja, de Japanners van gisteravond.. Nou, ze hebben een half uur moeten wachten en zijn toen uit hun lijden verlost door de hotel manager en ze konden weer hun kamer in. Wij zijn toen ook maar ons bed ingekropen en gaan slapen.
Ik ga hier nog even tv kijken en hopen dat de buren binnenkort hun snater houden. Anders ga ik mijn beste politiek correcte engels tevoorschijn moeten halen om ze te vertellen dat ze hun snater moeten houden..
Welterusten voor de mensen die nog niet slapen en fijne zondag voor de mensen die dit morgen lezen :)
Aangezien we eergisteren niet naar Bahia Honda State Park konden, doen we dat vandaag. Eigenlijk is het een van de eilanden in de Keys waar een staatspark van gemaakt is. Er ligt nog een stuk van de oude spoorlijn naar Key West waar je een eindje op kunt lopen. Verder zou het het mooiste strand van de Keys moeten hebben.
We beginnen met het strand aan de Atlantische Oceaan kant. Dit is een smal strand met veel zeegras, maar kristalhelder water dat rustig om je voeten kabbelt als we langs lopen. Her en der liggen kleine stukjes koraal en je kunt er goed schelpjes zoeken.
Hierna lopen we via de haven naar de andere kant van het eiland. Het eiland is niet heel erg breed, dus je bent er zo. Aan de andere kant van het eiland is het een heel stuk drukker. hier is het strand erg mooi. Hagelwit zand en de baai is redelijk beschut tussen de Overseas Highway en Key Honda. Er zijn picknickbanken en beschutte plekjes om te zitten. het doet allemaal best idyllisch aan.
We wandelen nog een eindje langs deze kant van de baai en Kurt ontpopt zich als een ware Meester Prikkebeen, maar dan met camera. Er dwarrelen hier overal vlinders en die moeten allemaal op de foto :) Ze zijn dan ook wel erg mooi.
We gaan nog even langs bij het Nature Center hier, maar dat stelt echt weinig voor. We doen even een raad-eens-wat-er-in-dit-bakje-zit spelletje, maar dat is dan ook wel het leukste. Maar goed, complimenten aan de rangers voor de moeite hoor.
Na het Nature Center is het tijd voor de spoorbrug. Henry Flagler, de spoorwegbarron van Florida, vond dat zijn in 1896 afgeronde spoorweg naar Miami nog niet ver genoeg doorliep. Hij vond dat het eigenlijk zonde was dat de Keys niet bereikbaar waren voor de gewone mens en ook zakelijk. Er was immers enorm veel vrachtverkeer tussen Cuba en de VS. Dus in 1904 begon hij met de aanleg van de Overseas Railroad.
Het was niet bepaald een simpel spoorweggetje dat aangelegd moest worden. Het terrein was lastig, de omstandigheden zoals muggen en orkanen maakten het nog veel zwaarder. In sommige jaren werd al het werk weer ongedaan gemaakt doordat er een orkaan overheen raasde. Uiteindelijk was de spoorweg in januari 1912 klaar en kon men van New York direct helemaal doorrijden naar Key West. Men noemde het ook wel het achtste wereldwonder.
Helaas mocht dit alles niet lang blijven bestaan. In 1935 werd bijna 65km van de spoorlijn vernield en vernietigd tijdens de zwaarste orkaan die Amerika ooit gezien heeft. Flagler was toen al een tijdje overleden en men viel er niet van te overtuigen dat de spoorlijn hebouwd moest worden. Vooral ook omdat het project veel meer heeft gekost dan dat het hooit opgebracht had. De schatting is dat Flagler zo'n 50 miljoen dollar (1,3 miljard tegenwoordig) uit eigen zak betaald heeft om de spoorlijn voor elkaar te krijgen.
Aangezien de structuren van de viaducten er al lagen en deze wel stormbestendig waren, besloot men om er een weg van te maken. In 1938 was deze weg een feit en sindsdien is het toerisme ook echt op gang gekomen in de Keys. In 1980 is een groot gedeelte van de weg opnieuw aangelegd en zo zijn er naast de weg van tegenwoordig nog gedeeltes van de oude spoorlijn en snelweg naar Key West te zien en toegankelijk voor voetgangers en fietsers.
Wij beklimmen vandaag het stukje dus bij Bahia Honda. Dit is een van de hoge bruggen en het biedt een mooi uitzicht over de Keys, de Baai van Mexico en de Oceaan. Aan het einde van de brug is een hek gemaakt en men heeft een stuk tussen het loopgedeelte en de oude spoorbrug gehaald om het mogelijk te maken voor grote zeilschepen om te passeren. Ik krijg wel even kriebels in mijn buik als ik zo naar beneden staar. We staan zo'n 23 meter boven het wateroppervlak ook en dat kolkt daar toch best wel daar beneden.. slik!
Na de brug gaan we nog even een kijkje nemen in de souvernirwinkel en de snackbar. We hebben gisteren geen kans gehad om te shoppen in Key West omdat ik daar veel te ziek voor was en we moeten nog steeds cadeautjes regelen voor Sinterkerst. In de gift shop hier vinden we zowaar iets wat we eigenlijk al graag wilden kopen, maar wat niet gelukt is, dus we zijn blij met ons eerste Sinterkerst cadeau. Nummer 2 is nog niet gelukt, dus dat gaat shoppen in Kissimmee worden. We genieten nog van een ijsje op de veranda van het havekantoor en daarna terug naar de auto om naar de andere kant van het park te rijden.
Aan de andere kant van het eiland ligt nog een enorm uitgestrekt strand wat Sandspur Beach genoemd wordt. Hier is het beduidend rustiger dan aan de andere kant. Er zijn hier ook faciliteiten, maar misschien is het minder bekend, geen idee. Er is ook nog een kleine nature trail die we gaan lopen.
Onderweg wordt er nog het een en ander over palmbomen en de natuur uitgelegd. Ondertussen weten we al feilloos zwarte, witte en rode mangrove uit elkaar te halen. Daar zijn we goed in getraind de afgelopen dagen. Of we het over een paar maand nog steeds weten? Geen idee, maar voorlopig wel. Best een leuk klein trailtje met een leuk uitzicht over zee aan het einde.
Ik moet wel zeggen dat het vandaag echt Floridiaans warm en plakkerig is. Ik ben een beetje koortsig en met dit weer erbij is het toch lastig om veel te doen. Een rustig dagje als dit is dan best wel welkom met af en toe een bankje en een palm die even schaduw biedt. Al bij al een stukje paradijs langs de tropische snelweg :D
Na de trail is het nog snel even een sanitaire stop maken en dan richting ons hotel voor vandaag in Florida City. Stiekem is dat maar een paar km van ons vorige hotel in Homestead ;)
Gelukkig werkt het verkeer op de terugweg een stuk beter mee dan op de heenweg en voor we het weten zijn we ineens alweer bij ons hotel. We zitten in een Travelodge hier. Volgens mij zit hij helemaal volgeboekt want we hebben de invalidekamer gekregen. Helaas heeft die een connecting door naar de kamer naast ons en daardoor horen we bijna letterlijk wat de (nogal luidruchtige) buren te vertellen hebben, zouden we Spaans spreken, of wat voor taaltje ze ook bezigen.
We springen snel bij de MacD binnen voor een happie wat we meenemen naar onze kamer omdat we echt geen zin meer hebben om in een restaurant te gaan zitten.
Morgen gaan we terug richting Kissimmee en is onze rondreis voorbij. De totale vakantie niet hoor, we hebben nog een kleine 3 weken te gaan hier :D
Oja, de Japanners van gisteravond.. Nou, ze hebben een half uur moeten wachten en zijn toen uit hun lijden verlost door de hotel manager en ze konden weer hun kamer in. Wij zijn toen ook maar ons bed ingekropen en gaan slapen.
Ik ga hier nog even tv kijken en hopen dat de buren binnenkort hun snater houden. Anders ga ik mijn beste politiek correcte engels tevoorschijn moeten halen om ze te vertellen dat ze hun snater moeten houden..
Welterusten voor de mensen die nog niet slapen en fijne zondag voor de mensen die dit morgen lezen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
