Geen Flamingo te bekennen hier!

Ik voel me alles behalve fit als de wekker gaat, maar vandaag staat er een super dagje op de planning! We gaan diep de Everglades in waar we een paar kleine trails willen doen en op zoek gaan naar manatees en andere beestjes. Dus ik sleep mezelf mijn bed uit en prop er maar weer een dafalgan in en een bak koffie. De douche is hier in Homestead niet zo fijn als in Sarasota, dus wakker worden kost wat meer moeite. Hij blijft tenminste wel warm, dat dan weer wel.

Bij het ontbijt neem ik een bak Fruit Loops en daarna een beetje scrambled eggs. Ze hebben hier geen zelfmaak wafels helaas, alleen opwarm wafels en die zijn toch niet zo lekker als de versgebakken versie. Verder is het ontbijt prima in orde hoor. Vers fruit, yoghurt, diverse cereals, donuts, bagels, brood, jam, cream cheese, vers sap etc etc etc en nog wat warme happies als eieren en hash browns. Best wel ruime keuze en alles wordt enorm goed aangevuld. Uiteraard serveren ze alles op mooie plastic bordjes en met plastic bestek.

Na het ontbijt rijden we richting Flamingo. Dit is een vormalig stadje dat in het hart van de Everglades aan de golf van Mexico. Het is een verlaten en geisoleerde nederzetting die tegenwoordig alleen nog door de rangers bewoond wordt. Het is van de ingang van het park nog zo'n 60 kilometer rijden. De verleiding is groot om overal al te stoppen, maar we houden ons aan de planning en rijden eerst helemaal door en gaan dan terug naar de ingang werken.

Flamingo Visitor Center is een roze gebouw dat op pilaren staat en uitkijkt over de baai. Als we vanaf de parkeerplaats er naar toe lopen, zien we onder de loopbrug door al een prachtig uitzicht dat steeds duidelijker wordt. Het is echt adembenemend!

Stel je eens voor dat het helemaal stil is om je heen. Het enige dat je hoort is het ruizen van de wind door de palmen en het zachte kabbelen van de golven. Hier en daar hoor je een vogel roepen, maar verder is het helemaal stil. De zon staat aan de hemel en als je dan uitkijkt over de baai zijn er gewoon geen woorden voor hoe geweldig mooi het is. Er liggen her en der verspreid eilandjes en in de verte kun je de keys zien liggen. Het water is kristal helder en lijkt over te gaan in de lucht.

Je moet van goede huize komen om hier niet een gelukzalig gevoel te krijgen. Kurt en ik zijn het er roerig over eens dat we ons bevoorecht mogen voelen om dit te kunnen zien en meemaken.

Maar goed, we zijn hier eigenlijk nog met een doel gekomen ook. We hebben gisteren gehoord dat er hier krokodillen gespot zijn. Deze beestjes zijn uiterst zeldzaam, dus we zouden enorm veel geluk hebben als we er eentje zouden zien. We gaan maar eens informeren bij de ranger van dienst en die verwijst ons naar de marina om de hoek.

We lopen onder de palmen door naar de haven en ondertussen kijken we nog uit naar manatees, want die zouden hier ook zomaar eens kunnen zitten. Helaas spotten we nog geen zeekoeien, maar wel leuke en mooie visjes.

Bij de plek aangekomen waar we de krokodillen zouden kunnen spotten, zien we wederom niets. Maar goed, ze zijn ook ernstig zeldzaam en zelfs bedreigd, dus we denken dat we gewoon pech hebben. Ondertussen zit er wel een visarend te broeden op een nest en dat levert ook een paar mooie plaatjes op. Grappig is wel weer dat Kurt met onze camera dezelfde en betere plaatjes weet te schieten en zoomen van het beestje als de meneer met een mega kanon van een lens naast hem. We keken even mee naar zijn resultaten en onze camera deed het toch wat beter. Toch een goede keuze gemaakt dus..pfff

We staan nog zo een beetje rond te lummelen bij de visarend als er een rondvaart bootje vertrekt die ineens een heel verhaal af begint te steken over krokodil dit en krokodil dat en zie hoe de tekening afwijkt van de alligator blablabla. Daarbij cirkelt het bootje dicht naar de marina toe en dat geeft ons ineens hoop dat er een krokje te spotten valt!

Vlug duiken we die kant op en Kurt spurt er heen met de camera om in te zoomen. De krokodil ligt een heel eind verder in het water en is met het blote oog bijna niet te zien. Ik wacht wel op de foto's en struin ondertussen eens langs de haven. Ik zie in de achterste hoek namelijk een verdachte bult drijven. Het zal waarschijnlijk wel geen krokodil zijn, maar een bult gras ofzo, maar even kijken kan geen kwaad..

Terwijl ik die kant op loop, zie ik ook een ander stel die kant op lopen en die beginnen al foto's te maken. Ja hoor! Nog een krokodil! Op een paar meter afstand!! Woehoe!! Nu alleen Kurt nog hier zien te krijgen... Maar die is veel te druk met het inzoomen op de verweggistan krokodil. Dus ik trek een paar foto's met mijn gsm. Als hij dan verdwijnt, heb ik die nog. Maar het beest gaat helemaal nergens naar toe! Sterker nog.. Als er een vogel aan komt vliegen en bovenop de krokodil landt, geeft het beest geen sjoege. Het blijft vrolijk rondjes drijven door de haven terwijl de vogel lekker in het zonnetje kan zitten. Helemaal bizar en zeldzaam om te zien. Gelukkig is Kurt er ondertussen ook achter en hebben we tenminste een paar mooie foto's van de krokodil met de vogel op zijn rug :D

Ik ben ondertussen een beetje aan het babbelen met het andere stel dat er ook bij staat. Het is een ouder echtpaar uit Engeland en ze vertellen dat zij wel manatees gezien hebben. Dus ze leggen ons uit waar ze ze hebben gezien en wij gaan meteen die kant op.

Het blijkt de plek te zijn waar we eerder de visjes gezien hebben, maar de manatees hebben we even over het hoofd gezien. Als we er nu aankomen, drijft er inderdaad een kleine zeekoe rond daar. Het is echt een snoepje. Zeekoeien hebben een onwijs lief snuitje wat ze boven het water uitsteken om af en toe een hapje lucht te nemen. Voor de rest laten ze zich een beetje ronddrijven en doen absoluut geen vlieg kwaad. Het zijn misschien wel de meest zachtaardige dieren op de planeet en ernstig bedreigd ook nog. Hoe zonde!

We staan te genieten van het mooie plaatje en zouden het liefste het beestje uit het water tillen om het een knuffel te geven. Deze zeekoe is zo groot als een grote hond, dus het zou kunnen ;) Maar we laten deze lekker met rust. Als er een vrouw naar ons toe komt uit Duitsland die ons vertelt dat er nog een krokodil gespot is aan de andere kant van de haven, laten we de zeekoe even voor wat het is en snellen weer terug naar de andere krokodil. (Ja, we rennen wat heen en weer daar. We zijn compleet beestjesgek hahaha)

Aan de andere kant van de haven aangekomen ligt er inderdaad nog een krokodil en er staan mensen echt onwijs dichtbij. Wij krijgen er echt de kriebels van hoe dicht ze staan en ze willen er nog een foto van ook. Kurt heeft hem maar snel genomen omdat hij het echt onverantwoord vond. Wij hebben ook een foto van ons met de krok, maar dan van een heel wat groter afstandje dan zij.

We zijn ondertussen echt helemaal over the moon. De locatie is paradijslijk, we hebben krokodillen gezien, een manatee en broedende visarenden.. Wat wil een mens nog meer? Onze dag kon echt totaal niet meer stuk. Wat zeg ik? Onze reis kon niet meer stuk. Dit was echt meer dan waar we op gehoopt hadden.

Dus helemaal gelukkig wandelen we terug naar de auto, langs de marina en plotseling zie ik iets midden in de haven drijven. Wat denk je? Ja hoor! Manatee! Niet 1, maar 2 zelfs! Een moeder met een jong. Nou goed, dat kon er nog wel bij hoor :) We zijn ondertussen euforisch. Ik denk dat hier geen drugs meer tegenop kan hoe een buzz dit geeft hihi.

We lopen naar de aanleg vlonders om een goed zicht op de beestjes te krijgen terwijl ze steeds dichterbij komen. Uiteindelijk zwemmen ze gewoon naar de vlonder waar iedereen op staat en laat mamma manatee zichzelf gewoon aaien!! Ok, dit is echt de max! Beter kan niet meer, we aaien allebei de manatee en zijn door het dolle heen.

Ik geloof dat we zo'n beetje huppelden, stuiterend of zwevend terug naar de auto zijn gekomen uiteindelijk. Waarbij we maar steeds blijven herhalen hoeveel geluk we wel niet hebben gehad. Als we aankomen bij onze auto blijkt dat we nog meer geluk hebben. Er stit een mooie grote visarend gewoon te genieten van zijn lunch in de boom naast onze auto. Snel een foto maken dus :D Wauw! Flamingo is echt magisch hoor!

Na Flamingo is het de beurt aan zoveel mogelijk trails als er nog tijd voor is tot het donker wordt.

We beginnen met West Lake. Hier eten we onze lunch op een overdekte picknickplaats met een mooi uitzicht over het meer. Er is zelfs nog een kleine krokodil op de boothelling om onze gelukdsdag nog wat completer te maken. Na de lunch doen we de rondwandeling. Het is een korte die ons dwars door het mangrovebos naar de rand van het meer voert. Alle wandelingen in het park zijn weer over boardwalks, dus erg eenvoudig te doen.

Bij het meer aangekomen, staat de zon echt ongenadig te branden aan de hemel. Het is vandaag rond de 25C, maar in de felle zon voelt het echt veel te warm. Het is dus niet echt genieten op de bankjes, maar we wagen toch een paar minuten in de zon om van het uitzicht te genieten. Dat is het echt wel waard! Omdat je zo ver het park in bent, is het overal heerlijk stil en gemotoriseerde boten zijn niet toegestaan, dus er is geen lawaai.

Onderweg naar de volgende trail stoppen we links en rechts nog bij een paar mooie vijvers en plekjes. Het is lastig om niet overal te stoppen. De Everglades zijn echt een schitterend en divers landschap en gewoon enorm!

De volgende trail is de Mahogany Hammock. Helaas worden we hier achtervolgd door een lading luidruchtige Japanners. Je zou denken dat dat een ingetogen volkje is, maar misschien hebben deze iets te veel met Amerikanen gepraat, want ze zijn echt niet te genieten zo luid. Gelukkig vormt de trail een lus, dus we laten hen de ene kant opgaan en gaan zelf de andere kant op. Zo jagen ze tenminste niet alle vogels en beestjes weg die er nog mochten zitten.

In deze subtropische hammock staat de grootste mahonie boom van Amerika. Het is echt een joekel met een enorme stam. Er omheen staan nog diverse andere exemplaren en het is een mooie rondwandeling die weer een heel andere blik werpt op de natuur hier.

Van de Mahogany Hammock gaat het door naar Pa-Hay-Okee Overlook. Hier hebben we een panoramisch uitzicht over wat de grasvlakte lijkt, maar in werkelijkheid de traag stromende Shark river is.

We zijn aardig op dreef en de trails zijn niet al te lang, dus we gaan nog even door. Volgende op het menu is Pinelands. Deze trail is wat langer en slingert door pijnboombossen. Deze pijnboombossen worden onderhouden doordat er eens in de zoveel tijd brand uitbreekt en deze branden zorgen dat het bos niet compleet dicht groeit of te groot wordt.

Nu zijn we bijna aan het einde van het daglicht en tijdens de het gouden uur bereiken we Royal Palm Visitor Center. Deze is inmiddels gesloten, maar alle trails en eigenlijk het hele park is 24 uur per dag geopend, dus we gaan op zijn minst nog een trail doen. Het Anhinga trail. Anhinga is slangennekvogel en deze vogel zie je enorm veel in deze omgeving.

Het is een hele mooie wandeling over een verhoogde boardwalk langs water dat vergeven is van de alligators en enorm veel vogels. We hebben er weer tientallen foto's bij en genieten met volle teugen. Vooral met het laatste daglicht ziet alles er weer bijna magisch uit.

Als de zon onder is, gaan we toch nog de laatste trail doen. Het is nog een beetje schemerig en we kunnen genoeg zien om het te redden. De Gumbo Limbo trail is 800 meter dwars door de bossen en die pikken we nog even mee.

Mja, in het donker is geritsel in de bosjes ineens niet zo leuk meer. In de stilte klinkt elk tikje, kraakje of piepje ineens heel onheilspellend. Er schuift en kruipt vanalles wat we niet kunnen zien. De Everglades wordt ook bewoond door diverse zeer dodelijke slangen en die zijn actief als het donker wordt. Dus we beginnen ons eigenlijk steeds minder op ons gemak te voelen en het laatste trail wordt in een record tempo afgelegd en binnen 10 minuten staan we aan de andere kant van het pad.

We kunnen nu wel zeggen dat we alle korte afstandspaden van de Everglades gehad hebben. Met een goed gevoel en moeie pootjes stappen we weer in de auto en rijden terug richting Homestead.

Vanavond eten we weer wat uit de magnetron. Ik ben weer compleet gaar, op en kapot en loop te tollen op mijn benen. Eten, tikken en bed in is het motto!

Morgen gaan we de Overseas Highway naar Key West rijden. Een lang gekoesterde droom van mij :D

Ik moet trouwens nog wel wat zeggen. Ik wist het natuurlijk al lang, maar het is maar weer eens bevestigd. Kurt is echt wel een lekker ding! Veel lekkerder dan ik. Hij kan het bewijzen ook.. Hij heeft namelijk 14 enorme muggenbulten overgehouden aan het Everglades avontuur en ik maar een heel klein, nauwelijks jeukend plekje. Dus hij wint! hihi