Van geloof tot hoop op eeuwige liefde

waarbenjij lag er vannacht uit wegens technisch onderhoud, dus nu maar even het verslag van gisteren plaatsen.


Kwart voor 12 en we zijn nog maar net terug op de hotelkamer. Vandaag weer veel gezien en gedaan en de dag waardig afgesloten. Maar laten we bij het begin beginnen.

Aangezien we gisteren nogal dood waren, hebben we besloten lekker lang uit te slapen tot 9 uur. Behoorlijk fris en met maar een beetje spierpijn gaan we ontbijten en daarna rustig douchen en richting tram.

Vandaag nemen we de 22 weer richting de overkant en een paar haltes verder dan het kasteel. We gaan als eerste naar het Strahov klooster. Het klooster stamt uit de 12e eeuw, maar de huidige monniken wonen hier pas sinds 1990 omdat onder het communisme de monniken allemaal verdreven of opgesloten werden.

We beginnen bij het convent building en de picture gallery, waar we tot onze grote verbazing onze vriend uit het kasteel weer tegenkomen. Echt niet te geloven, we beginnen te denken dat we een stalker hebben. Waar wij zijn, duikt hij even later op met zijn trouwe sidekick, de zuur kijkende vrouw.

We kopen een combinatiekaartje om ook naar de schilderijen boven te kunnen kijken en wandelen door de kloostergangen en andere ruimtes. De kloostergangen liggen rond een prachtige binnenhof met grote vijver die, heel toepasselijk, hof van Eden heet. De vijver was vroeger een waterreservoir en wel het grootste Romaanse waterreservoir in een klooster in Europa.

Van de zalen binnen is vooral de zomer refter echt prachtig. Degenen die dit hebben geschilderd waren ware meesters van het gezichtsbedrog. Hoewel het een tongewelf is, lijkt het alsof er enorme torens boven ons staan. Zeker de moeite van het bezoeken waard!

Boven zijn onder andere religieuze werken te zien van tussen 1200 en 1900, met enkele grote namen en vooral erg mooie schilderijen. We mogen in dit gebouw zowaar foto's maken zolang we geen flits gebruiken en dat doen we dus ook.

Hierna gaan we naar de bibliotheek die veel moois beloofd. We kopen hier ook maar een foto permit omdat de foto's in onze reisgidsen echt super zijn. Helaas blijkt al snel dat je niet in de ruimtes mag en je ze alleen maar vanuit de deuropening mag bekijken. Dit is gedaan omdat onderzoek uitwees dat de adem en lichaamstemperatuur van de bezoekers de kostbare fresco's op de plafonds aantastten.

We vergapen ons aan de bibliotheek, die de grootste van het land is en maken heel wat foto's. De eerste is de Filozofický sál. Deze hal is gebouwd om de enorme walnoot houten boekenkasten die van vloer tot het 2 verdiepingen hoger gelegen plafond reiken. Ze staan helemaal vol met boeken en het geheel wordt afgetopt met een prachtige fresco op het plafond wat een voorstelling is van de zoektocht van de mensheid naar ware wijsheid.

Buiten deze ruimte is een rariteitenkabinet met allerlei opgezette en half vergane wezens. Bizar en toch boeiend om even naar te kijken. Daarna lopen we door een gang met nog meer boekenkasten vol met, deze keer bijna alleen maar witte, boeken. De laatste ruimte hier is de Teologiský sál.

Hier is het plafond lager, maar even uitbundig gedecoreerd. Er staan een aantal globes in de ruimte en uiteraard nog veel meer boeken. Het jeukt gewoon om naar binnen te stappen en door alle boeken te gaan bladeren en heel wat heerlijke uurtjes zoet te zijn in deze ruimte. Er moet daar op al die planken in dit gebouw toch een schat aan geschiedenis en kennis opgeslagen staan.

Toen we van het ene gebouw naar het andere gebouw liepen, zijn we langs de tuinen gegaan, waar een prachtig uitzicht was over Praag. Er was ook nog wat anders verrassends daar, er hupte zowaar een bruin witte flappie over het gras. Het beestje hield er blijkbaar erg van om geaaid te worden, want het kwam meteen naar je toe en ging er helemaal voor zitten. Uiteraard is zo'n zacht wollig beestje niet te weerstaan en ik sta er zelfs mee op de foto ;) Waarom dat konijn daar zat is ons een raadsel. Het was niet opgesloten, zat niet vast, maar bleef heel tevreden op zijn stukje grasveld zitten.

We eindigen onze toer van het klooster uiteindelijk met nog een blik in de kerk van het geheel. Uiteraard door de tralies die weer uitkeken op een volgend traliehek, maar goed, we hebben er een glimp van gezien. Die van gisteren in Vysehrad was vele malen mooier!

Na het klooster wandelen we verder naar Loreta. Dit is een Barok pelgrimsoord uit de 17e eeuw. Boven de ingang hangen 27 bellen die gegoten zijn in Amsterdam. Loreta moet een replica voorstellen van het huis van de maagd Maria. Deze replica bevindt zich in het hart van het gebouw in de binnentuin. We kopen maar weer een permit om te fotograferen en gaan de boel eens verkennen.

We lopen door de gangen waarvan de muren bezet zijn door schilderingen van alle heiligen die je je maar kunt voorstellen en meer. Er zijn diverse kapellen in de hoeken en alles is enorm uitbundig, maar mooi. We nemen weer veel foto's, net zoals alle andere mensen die niet zo stom zijn geweest om een permit te kopen. Echt waar, wat een sof zeg, waarom koop je dat nog als er toch geen controle is?

De Loreta zelf is een grote stenen kolos waaruit diverse beelden gehouwen zijn en waar we doorheen mogen lopen. Binnen is een klein kapelletje en een aantal oude fresco's uit de 17e eeuw.

Na de Loreta lopen we door naar de kostel Narození Páne wat zoiets betekend als de kerk van de geboorte van onze Heer. Hier is iemand net een oefenronde aan het doen op het orgel en we worden begroet door een stevig orgelconcert waar de hele kerk van lijkt te trillen. Het geeft in ieder geval meteen een bepaalde sfeer.

Voorin de kerk staat het altaar en hierop staan twee skeletten van heiligen aan weerszijden. Deze skeletten zijn gewikkeld in kleding en voorzien van wassen maskers om het niet te luguber te laten lijken.

Boven mogen we een blik werpen op de schatkamer en het topstuk is de ster van Praag. Zuiver zilver en goud en bezet met 6220 diamanten. Ik wil niet weten wat dat ding waard moet zijn, maar het staat in ieder geval erg goed bewaakt achter slot en grendel en alarmsystemen.

Na de Loreta gaat de wandeling door naar het kasteel waar we eerder deze week al geweest zijn. Aangezien nu de zon vrolijk aan de hemel staat en het toen nogal behoorlijk hard regende, willen we toch zien hoe het er nu uitziet. Het lijkt erop dat er nog heel veel meer mensen op dat idee gekomen zijn. Het is echt enorm druk.

Als we aan het einde van de weg gekomen zijn en bij het kasteelplein aankomen zien we iets erg ongewoons. Er staan echt tientallen corvettes. Het hele plein en de straat erachter staat vol. Rijen en rijen van de bolides in de meest uiteenlopende uitvoeringen. Het blijkt een toerrit te zijn van de Franse Corvette Club van Parijs naar Praag en er staan dan ook veel Franse wagens tussen, maar ook Duitsers, Polen, Tsjechen, Slovenen, Oostenrijkers en nog andere landen. Het was een behoorlijk spektakel, maar vooral een lawaai als al die auto's tegelijk met hun v6 en hoger gaan grommen.

Bij het kasteel aangekomen gaan we eerst nog een kijkje nemen in de Sint Vitus. Nu de zon op de glas in lood ramen schijnt, is de kerk bezaait met kleurige vlekken. Het is erg mooi om te zien. Het raam van Mucha is nog even schitterend en we hebben er nog even van staan genieten.

We lopen langs de verschillende binnenplaatsen naar de achterpoort als we ineens achter ons marcherende laarzen horen. Het is 5 uur, wisseling van de wacht. Even snel vooruit lopen en er een foto van nemen dus!

Daarna gaan we op zoek naar de tuinen onder de burcht. Deze blijken afgesloten en de zuiderse tuinen moet voor worden betaald, wat ons een beetje zonde van het geld lijkt, dus we klimmen weer naar boven en nemen de trap naar beneden.

We gaan op zoek naar de Wallenstein tuinen, maar nemen een verkeerde afslag en komen aan de verkeerde kant van de tuinen uit. De kant waar geen ingang is, maar een enorm hoge muur. Omlopen zou teveel tijd kosten en de tuinen zijn maar open tot 6 uur. Misschien dat we morgen nog even langs gaan als we tijd genoeg hebben.

We lopen verder door Mala Strana naar de Sint Nicolaaskerk. Voor deze kerk moet je ook al betalen en inmiddels hebben we zoveel barokke en andere kerken gezien, dat we dit maar besluiten over te slaan.

We hebben nog geen zin om naar het hotel terug te gaan en gaan, met de kaart in de hand een beetje dwalen door de wijk. We lopen naar het Malta plein. Dit is wel een beetje het punt met Praag. Op de kaart lijkt het een enorm eind lopen, in werkelijkheid ben je er binnen 5 minuten. Het is dan ook echt onzin om te investeren in al te veel kaarten voor het openbaar vervoer, tenzij je weinig tijd hebt.

Vanaf het Malta plein (zo genoemd omdat de Maltezer Ridders hier (nog steeds) zitten) zien we een bordje staan naar de John Lennon muur. Dus ook maar even die kant op. Deze muur tegenover de Franse ambassade is sinds de dood van John Lennon een eerbetoon aan hem en de Beatles. De eerste jaren schilderden de Ridders van Malta de muur steeds weer over, maar ondertussen hebben ze het opgegeven en iedereen mag hier nu een tekstje of tekening of wat dan ook achterlaten en je ziet er heel wat hartenkreten, leuzen of andere zaken staan.

Net voorbij de muur komen we bij een bruggetje waar aan een kant een hek staat waar enorm veel hangsloten opgehangen zijn. De hangsloten staan voor eeuwige liefde en stelletjes laten hier een hangslot achter om hun liefde voor elkaar te betuigen. Wij hebben geen hangslot bij ons, dus we laten het maar even zo.

Hierna wandelen we via een paar leuk straatjes naar de Moldau waar we door het Kampa park lopen langs het Kampa museum. Hier staan drie beelden van baby's door David Cerny. Deze baby's kruipen massaal over de tv-toren elders in Praag.

Het is een aangename wandeling naar de legionairsbrug die we oversteken om vervolgens weer via de Narodni Trida naar het hotel te lopen.

Al met al was het vandaag weer een stevige wandeling en mijn voetjes zijn me dan ook weer enorm dankbaar als ze uit de schoenen mogen.

Ze krijgen even een half uurtje rust voor we gaan eten. We besluiten naar een bekend Italiaans restaurant te gaan dat vlak voorbij het stadhuis en de kruitpoort ligt. Als we daar aangekomen zijn, blijkt echter dat het op dat moment volgeboekt is voor een privé feest, dus ons feestje gaat niet door.

We lopen terug en komen langs het stadhuis en besluiten dat we daar dan een hapje gaan eten in het prachtige Art Nouveau Grand Cafe. Dit was echt een super beslissing!! We hebben heerlijk rustig zitten genieten van ons eten en de sfeer en omgeving. Alles is art nouveau en je eet van borden met het logo van het stadhuis. Het is goed Tsjechisch eten zonder al te veel poespas en het vormt echt een geweldige afsluiting van onze vakantie. Morgen is het alweer afgelopen :(

Terug in het hotel wisselen we onze voucher voor het welkomstdrankje nog maar even in. Mooi welkom op de laatste avond en daarna gaan we terug naar de hotelkamer.

Inmiddels is het kwart over 1 en ik denk dat het maar beter is om te gaan slapen zo. Morgen is weer een lange dag. Ons vliegtuig vertrekt om 19.20 terug naar Nederland. We hebben morgen dus nog bijna de hele dag om dingen te bekijken en rond te banjeren. We gaan wel zien wat we morgen nog gaan bekijken en jullie gaan het wel lezen nog ;)

Tot zo ver de berichten uit Praag, de volgende is weer vanaf het natte Nederland. Of is het inmiddels droog daar?