Wie zoekt zal vinden

Terwijl we naar CNN kijken om het nieuws over de aanslagen in Noorwegen te volgen, is het tijd om aan het verslag vandaag te beginnen.

Het was vandaag weer een heftig dagje voor de pootjes. Ze zijn me momenteel erg dankbaar dat ze op bed mogen liggen.

Vanmorgen ging de wekker om 8 uur, maar ik heb afgelopen nacht bijna geen oog dicht gedaan, dus het opstaan gaat bijzonder moeizaam en traag. Ik had ook niet echt zin in ontbijt, maar een kop koffie en bakje yoghurt gingen er nog net in. Vandaag staan nogal wat dingen op het programma. Eerst Josefov, daarna met de metro naar Vysehrad en een flinke wandeling terug via de Moldau en Keizer Karelplein.

Josefov is het oude Joodse Ghetto. Er is tegenwoordig niet heel veel meer van over van deze wijk. De meeste huizen zijn vervangen door grote, meestal art nouveau, gebouwen. Er zijn nog wel een aantal Synagogen, musea en een begraafplaats. Het staat hoog aangeschreven als bezienswaardigheid, dus als je dan toch in Praag bent...

We wandelen via het oude stadsplein richting de Oude Nieuwe Synagoge (Kan er ook niets aan doen, zo heet dat ding nou eenmaal) waar we kaartjes kunnen kopen. De toegang is een behoorlijk bedrag, 480 Koruna, maar het zou de moeite zijn.

Het Joodse museum bestaat al heel wat jaren. Tijdens de tweede wereldoorlog hebben de Duitsers het museum overgenomen met het nogal zieke plan om er het museum van een uitgestorven ras van te maken. Er zijn ook heel wat verwijzingen naar de oorlog te vinden.

Ok, kleine onderbreking voor een plotselinge uitbarsting van vuurwerk aan de hemel en daarna een serieuze weekbeurt onder de douche. Over het vuurwerk, geen idee waarom, maar het was mooi. We hebben sowieso een geweldig uitzicht uit onze raampjes. Naar rechts kijken we uit op het kasteel en verder een groot aantal mooie daken. De douche was ook ernstig welkom, spiertjes voelen nu een stuk beter aan. Mijn rug vindt al dat geslenter in musea enzo toch meestal niet zo fijn.

Maar goed, ik ben aan het afwijken van het verhaal, terug naar Josefov...

We beginnen bij de Oude Nieuwe Synagoge dus.. Hier hoort het verhaal van Rabbi Loew bij. Hij was een beoefenaar van de mysteriën van de Kabbala. Een daarvan is het scheppen van een Golem uit klei. Hij schiep er eentje om hem te helpen bij van alles en de Golem deed dit allemaal braaf op voorwaarde dat hij op Sabbat ook mocht rusten. Rabbi Loew haalde dus elke zaterdag braaf het heilige amulet uit de mond van de Golem zodat deze kon rusten. Op een dag was hij dit echter vergeten en de Golem was hier hevig ontstemd over en sloeg helemaal door. De rabbi heeft ternauwernood nog het amulet uit de mond van de Golem kunnen trekken en heeft daarna de Golem vernietigd. De resten van de Golem zijn naar de zolder van de Oude Nieuwe Synagoge gebracht, waar ze nog steeds zouden liggen...

Wij dalen via een trappetje af naar de synagoge. Alle mannen moeten een keppeltje op omdat het een nog een werkende (de oudste van Europa) synagoge is. Het is niet heel erg indrukwekkend moet ik zeggen. Ik ben oprecht geïnteresseerd, maar dit is niet echt spannend. Uiteraard zijn er weer van die irritante amerikanen die vinden dat de regels niet voor hun gelden en ze ook wel zonder keppeltje kunnen.

We lopen een rondje door de synagoge. Nergens is een trappetje naar zolder te vinden, dus we kunnen de legende niet bevestigen. De vrouwen moeten overigens apart zitten van de mannen en in deze synagoge wel in een gang opzij met kleine spleetjes (die wel wat weg hebben van schietgaten) in de dikke muren om te horen wat de mannen en rabbi zeggen. Erg ongeëmancipeerd van de Joden!

We wandelen naar het volgende doel, de Maisel Synagoge. Hier is een tentoonstelling van gebruiksvoorwerpen behorend bij het Joodse geloof. Veel thora houders en aanwijzers en dergelijke dus. Alles overigens van zilver. Het ging er om dat dingen van een edel metaal gemaakt moesten zijn omdat ze naast functioneel ook een waarde vertegenwoordigden die bij omsmelten weer voor iets anders gebruikt kon worden. Met andere woorden een soort appeltje voor de dorst. We komen in deze synagoge ook onze “vrienden” van gisteren van het raam in het kasteel weer tegen, nogal altijd even vriendelijk kijkend naar ons.. zucht..

We gaan door naar de Pinkas Synagoge. Dit vind ik persoonlijk nogal aangrijpend. Binnenin de synagoge zijn alle namen geschreven van de 77.297 Tsjechische Joden die omgekomen zijn in de tweede wereldoorlog. Muur na muur staat vol. De namen staan geordend op stad en daarna op familienaam met daarachter de namen en data van de overledenen. Het zijn er veel te veel en het zijn nog niet eens alle slachtoffers van toen. Zo zinloos en ik raak toch een beetje somber door er aan te denken.

De tentoonstelling boven helpt al niet echt mee om het gevoel van somberheid kwijt te raken. Hier zijn tekeningen en schilderijen van kinderen die gevangen zaten in Theresienstadt tentoongesteld. Er liggen fragmenten van dagboeken en verhaaltjes, aangrijpende tekeningen van de dood en omstandigheden, hoewel ik niet het idee krijg dat ze wisten dat ze binnenkort zouden sterven. Het is het leven in een ghetto en daarna een kamp door de ogen van deze kinderen.

De Duitsers hebben overigens bij Theresienstadt het internationale rode kruis twee keer om de tuin geleid door net te doen of het een vrijplaats was voor de Joden. Een plek waar ze werden opgevangen, compleet met winkels, scholen en zelfs een treinstation. In werkelijkheid werden de Joden hier zonder pardon de gaskamers ingestuurd via datzelfde treinstation.

Hierna gaan we verder naar de Oude Joodse Begraafplaats waar het graf van Rabbi Loew de belangrijkste trekpleister is. Overal in de reisgidsen staat dat het hutjemutje vol moet zijn met toeristen en je aan moet schuiven, maar wij hebben blijkbaar geluk overal want, hoewel er wel veel mensen op de been zijn, is het niet zo druk dat je ergens in de rij moet gaan staan wachten.

De begraafplaats bevat zo'n 12.000 in verre staat van vergaanheid verkerende grafzerken die hier over, op en door elkaar liggen. Er zouden zo'n 100.000 mensen begraven zijn op deze oudste Joodse begraafplaats van Europa. We volgen een afgebakend paadje dat redelijk smal door de zerken heen slingert en maken een paar foto's. Dit is uiteraard verboden, maar het loketje waar je een permit kan kopen is gesloten, dus pech hoor.

Bij de uitgang van de begraafplaats kunnen we direct de Ceremoniezaal binnen. Hier zijn nog meer zaken tentoongesteld uit het Joodse leven. Dingen die horen bij een Bar Mitswa (daar hebben ze zelfs een speciale stoel voor!!) geboortes en bruiloften.

Hierna is het de beurt aan de Klaus Synagoge. Hier nog meer zilverwerk en offerschaaltjes, collectebakjes, aanwijzers, thorarollen en bijbehorende artefacten. Ik moet helaas zeggen dat ik het een beetje zonde van mijn tijd begin te vinden. Ik had er voor dat geld toch een hoop meer van verwacht. Het is bovendien moeilijk om niet te zeggen, het zullen de Joden ook weer niet zijn, als elk foldertje of kaartje ook nog eens extra betaald moet worden en er overal grote collectivisten staan. Beetje tegenstrijdig.

De laatste synagoge die we aandoen is de Spaanse Synagoge. Deze synagoge heet zo vanwege de Moorse invloeden op het interieur en façade. Ja, deze synagoge is mooi. Er zijn prachtige fresco's in felle harde contrasterende kleuren en het geheel doet aan alsof het zo weggelopen kan zijn uit een sprookje van 1001 nachten. Ik snap het niet helemaal ook, want er zijn meer synagogen hier in Praag met oosterse invloeden en gebaseerd op moskeeën. Het komt mij toch voor dat die twee geloven het niet zo erg met elkaar kunnen vinden en dan toch je heilige huis bouwen in de stijl van een moskee.. Tja, ze moeten het zelf weten, het is in ieder geval erg mooi.

Nu rest ons nog een laatste stop bij de Galerie Roberta Guttmanna. Het is even zoeken, maar het blijkt aan de achterkant van de synagoge te zitten. Als we binnenkomen moet de mevrouw achter het loketje zelfs het licht nog aan doen. Blijkbaar weten niet heel veel mensen de weg te vinden.

Er is een tentoonstelling van foto's van synagogen in Tsjechië voor en na renovatie. Eigenlijk nog best interessant om te zien. Tijdens de tweede wereldoorlog en daarna het communisme raakten er toch een heleboel in verval en de laatste jaren zijn er een paar echt juweeltjes gerenoveerd.

Met deze laatste tentoonstelling is ons bezoek aan Josefov aan een einde gekomen en lopen we door Stroka richting Moldau en metrostation.

We pakken metro A naar Muzeum, waar we overstappen op de C naar Vysehrad. De metro zit hier echt een heel eind onder de grond en de roltrappen zijn dan ook enorm steil. Ze is ook heel schoon en frequent, je hoeft niet echt te wachten, bijna elke 5 a 10 minuten vertrekt er eentje.

We zijn ook echt niet lang onderweg, misschien 10 minuten waar we anders zeker een uur hadden moeten lopen.

We komen terecht op een plateau wat bovenop een heuvel ligt en waar het Congresgebouw staat. Het is even kijken waar de weg naar de vesting van Vysehrad is, maar uiteindelijk vinden we hem. Het is trouwens een geweldig uitzicht over Praag weer.

Vysehrad betekent letterlijk Hoog Kasteel en volgens de legende is dit de oorsprong van Praag. De dochter Libuse van de wijze hoofdman Krok (niet met een c dus en niet verkrijgbaar in verschillende kleurtjes) voorspelde hier dat er hier ooit een grote welvarende stad zou verrijzen. Ze heeft hier zelf aan meegewerkt door de Premysl dynastie te stichten. Uiteraard is dit allemaal een mooi sprookjesachtig verhaal en zijn er geen harde bewijzen gevonden voor deze legende.

Wel is er de burcht met hoge vestingen, die overigens in de 14e eeuw door Keizer Karel de 4e opgeknapt zijn en aangesloten zijn bij de muren van Nove Mesto. Deze Karel had gevoel voor nostalgie en vond dat Vysehrad bewaard moest blijven als onderdeel van de historie van de stad.

Wij wandelen de vestingen binnen door Tabor poort en de muren zijn serieus hoog, zo niet enorm! Het is hier mooi en rustig want Vysehrad is geen stadje meer, maar een groot park met hier en daar nog een bewaard gebleven gebouwtje. Bovendien hebben de meeste toeristen geen tijd om dit juweeltje te bezoeken. Jammer voor hen, beter voor ons, want nu kunnen we rustig wandelen.

We lopen verder door de Leopold poort en gaan vervolgens de vestingwerken op. Kurt spot een klein valkje dat op een richel in de muur zit. Ik wil uiteraard kijken naar het beestje, maar beestje vond dat wat minder en wiekt prachtig weg. Helaas ging hierbij ook het fotomoment voor Kurt verloren.. sorry!!

Het is genieten op de muren met een magnefiek uitzicht over de daken van Praag en de Moldau en in de verte het nieuwe kasteel. We lopen rustig over de muren verder en aan het einde is het hoog nodig dat ik op zoek ga naar een toilet.

Ik vind er eentje vlak bij de Basiliek van Petrus en Paulus. Deze is verrassend genoeg gewoon te bezoeken en we mogen nog foto's maken ook! Nouja, er staat een verboden te fotograferen, maar de nonnen en beheerder lijken het prima te vinden. De enige opmerking is dat Kurt zijn pet af moet zetten. Ook verwarrend weer, net moest hij de hele tijd op in de synagogen en nu moet hij weer af.

De kerk is van de buitenkant al enorm kleurrijk en mooi versierd, maar toen hadden we de binnenkant nog niet gezien.. In de reisgids staat het omschreven als art nouveau trippend op LSD. Nou dat klopt.. elke beschikbare oppervlakte oppervlakte in deze kerk is voorzien van prachtig art nouveau schilderwerk. De meest mooie fresco's en schilderingen vechten om je aandacht en lopen in elkaar over en door elkaar. Je weet gewoon niet waar je kijken moet..

Na de kerk brengen we een bezoekje aan de begraafplaats ernaast. Hier moet ergens het graf van Mucha ook zijn. We zoeken en zoeken, maar kunnen het niet vinden. We zijn 3 keer de begraafplaats over gegaan en nog steeds niets. Het frustreert me enorm en ik besluit maar voor een dagje internet te betalen om niet maanden later nog te lopen denken had ik maar dit of dat.

Na een rondje googlen is de grafzerk, of beter grafplaat gevonden en het blijkt doodsimpel te zijn. We keken op de verkeerde plaats. We dachten dat hij zelf een grafmonument had, maar hij staat op een soort verzamel monument voor belangrijke mensen. Nou, ik was weer helemaal blij dat ik hem gevonden had.

Nu ik toch internet heb, heb ik meteen ook maar even lopen foursquaren en een paar puntjes verdient hihi

We besluiten via een aantal trappen af te dalen naar de Moldau en via de lage aanlegkade richting het Dansende Huis te lopen. Het is inmiddels heerlijk zonnig en niet te warm en het is een aangename wandeling langs het water. De Moldau staat wel een stukje hoger sinds het eergisteren en gisteren zo hard en veel geregend heeft.

Bij het Dansende Huis maken we een aantal foto's en lopen vervolgens door naar het Keizer Karelplein, wat eigenlijk een park is.

Het is leuk om te zien hoe de huizen rond de vesting van Vysehrad heel anders van stijl zijn dan die meer richting het oude centrum. Richting Stare Mesto veranderen de huizen weer in paleizen en worden we weer overvloedig voorzien van art nouveau en barokke dingen.

Over Art Nouveau gesproken, we zijn vanmorgen ook nog bij de investeringsbank wezen kijken. Dit is een enorm prachtig gebouw. Veel gebouwen zijn hier nog vele malen mooier aan de binnenkant dan aan de buitenkant. Prachtige gewelven en schilderingen in combinatie met beeldhouwwerk. Lijkt me een prachtige omgeving om in te werken :)

We komen na een flinke banjertocht via het Wenceslasplein weer terug bij ons hotel terwijl we bijna niet meer op onze voeten kunnen staan. We zijn echt kapot! Na een korte pauze gaan we nog snel naar de Tesco voor broodjes en wat te drinken voor het avondeten. We kijken ondertussen naar CNN die een verslag biedt van de aanslagen in Noorwegen. Blijkbaar zijn er ook bommen gevonden op het eiland.. verschrikkelijk :(

Maar goed, het is ondertussen alweer verschrikkelijk laat volgens mijn ogen en ik ga snel dit verslag afronden en publiceren en daarna slapen.

Morgen gaan de voetjes ook geen rust hebben. Dan gaan we terug naar de overkant van de Moldau om een klooster in de buurt van het kasteel te bezoeken en daarna via de kasteeltuinen af te dalen naar Mala Strana en daar nog een aantal dingen te bezoeken. Maar dat is morgen, nu slapen!