Regenachtig mooi

Vandaag begon de dag vroeg. Om 7 uur liep de wekker af en het plan was om rond 8 uur naar de metro te vertrekken om kaartjes te kopen voor de tram. Helaas hadden we allebei niet super geslapen afgelopen nacht, dus het werd wat later. Rond 8.15 zaten we aan het ontbijt en een uur later waren we onderweg naar de metro.

Het regent vandaag nog steeds. Het heeft non-stop gehoosd sinds gistermiddag. Heel af en toe word het wat minder, maar als we vanmorgen vertrekken is een plu absoluut noodzakelijk. Kurt gaat als een echt bikkel gewoon met pet door de regen. Het is wel een stuk minder aangenaam om zo dingen te bezoeken.

Kaartjes kopen gaat gemakkelijk en even later wandelen we naar de tram halte. We nemen de 22 naar het kasteel. Als de tram komt is het een oude versie. Er rijden maar weinig nieuwe trams rond. Degene waar wij instappen is, net als de meeste trams hier, nog een tram uit het communistische tijdperk. We hadden nog twijfels of we een kaartje voor max een half uur moesten kopen, maar zijn uiteindelijk toch voor veilig gegaan en hebben een kaartje voor max 90 minuten gekocht. Deze beslissing blijkt wijsheid te zijn geweest want het trammetje kan zich niet al te snel voort bewegen.

Het is op zich wel een mooie rit met de tram (als je wat door de beslagen ramen en de regen door kan zien tenminste) We rijden van Narodni Tri via de Legionairs brug dwars door Mala Strana omhoog naar de burcht. De burcht is op een berg aan de andere kant van de Moldau gebouwd. Ik had geen zin om de trappen op te lopen als ik ook met de tram kon.

Wij stappen uit bij een halte voor het kasteel, het zomerpaleis, of Belvedère. Ons plan is om door de Engelse tuin naar de ingang van het kasteel te lopen.

Het zomerpaleis is een prachtig gebouw, waar je nog in kan ook. We houden het echter bij de centrale hal en de zuilengalerijen om het gebouw heen. Binnen is een tentoonstelling van oud porselein uit alle streken van de wereld. Als we niet nog een berg op het programma hadden gehad, zag dit er wel interessant uit in de boekjes die er lagen. We besluiten dus ook maar niet verder naar binnen te gaan. Entree was ook iets van 110 Koruna.

Buiten hebben we aan de achterkant van het gebouw een prachtig uitzicht over Praag. Praag is echt van alle kanten mooi en zelfs met regen biedt het nog een genot voor het oog. Aangezien het kasteel zo hoog ligt, kun je echt ver kijken.

We wandelen langs de bomen en de grasvelden richting toegang tot het kasteel. De tuinen bevatten een enorme verscheidenheid aan planten en bomen en overal staan weer bordjes bij. Jammer dat het zo hard giet wederom, anders was dit ook wel interessant geweest. Via de Oranjerie en het Balspeelhuis bereiken we de poort waar soldaten met hondjes staan. Het kasteel is nog steeds de zetel van de Tsjechische regering en de bewaking is er ook naar. Nu is er sowieso veel politie overal. Op elk enigszins toeristisch plekje staat wel een busje en een mannetje of 2 a 4 van de stadspolitie.

Gisteren liepen we nog door de politiestraat van Praag. Hier waren eigenlijk alleen maar politiegebouwen. Volgens wat wij er uit op konden maken hebben ze hier lokale politie en staatspolitie en daarnaast de kriminalski politie wat denk ik zoiets is als de recherche.

Maar goed, terug naar het kasteel. Het kasteel staat in het Guiness Book of Records als grootste kasteel ter wereld en dat belooft dus wat. Het kasteel, of Hrad genoemd hier, is de meest populaire toeristentrekker van Praag. We hebben ons dan ook redelijk ingesteld op drukke menigtes en geschuifel door de bezienswaardigheden.

We gaan kaartjes kopen en besluiten maar voor de lange toer te gaan. Dit scheelt 100 Koruna met de korte toer en het heeft (onder andere) de Story of Prague erbij en de andere opties niet, keuze snel gemaakt want de Story of Prague willen we graag bezoeken. Nog even een permit voor de fotocamera erbij en een plattegrondje. Totaal 755 Koruna. Valt nog mee voor een dagje lol vinden wij.

Het is toch best wel druk als we beginnen. Eerste stop is de Sint Vitus Kathedraal. Hier zijn enorm veel mensen, maar aangezien wij een lange toer hebben, mogen we zowaar achter de touwen kijken!! Hosanna, we mogen een kerk in!!

We zijn erg onder de indruk van een glas in lood raam door Mucha. Wat een kleuren en prachtige vormen en weergave! De kerk zelf is enorm hoog lijkt het, maar de Maria Sneeuwkerk zou hoger zijn en daar viel het niet zo op. We lopen rond en genieten toch vooral van het glas in lood, al stamt dit van begin 20e eeuw. Iets moois hoeft niet per definitie oud te zijn ;)

Achterin staat nog een verrassende graf tombe gemaakt uit zo'n 2 ton zilver. Erg uitbundig vormgegeven met een baldakijn van rood fluweel erboven dat vastgehouden wordt door een massa engeltjes. Over the top, maar toch nice om te zien.

Er zijn ook 3 houten deuren met hierop de belangrijkste heiligen. Op de linker deur staat onder andere Wenceslas (die naam ben je eerder tegen gekomen) die door zijn broer van achteren doorstoken wordt door een speer terwijl hij zich vastklampt aan een deurklink in de vorm van een leeuwenkop. Deze deurknop bestaat echt en wel aan de overkant van de kathedraal. Helaas is de Wenceslaskapel (een van de highlights) wegens technische redenen gesloten, evenals de crypte en de toren. Dat van die wegens technische redenen gesloten gaan we nog vaker tegenkomen vandaag.

We vervolgen onze weg naar de Story of Prague. Nog steeds zijn we geen audioguides tegengekomen. Ik had me hier toch een beetje op verheugd aangezien dingen dan toch een beetje meer gaan leven dan alleen de stukjes in onze reisgidsen. We lopen deze keer met 2 gidsen. De Nederlandstalige (nouja, Vlaams meer) Michelin en de Engelse Lonely Planet City Guide (ja zelfs al gingen ze in Rome de mist in, ik ben trouw aan mijn Lonely Planet!) Michelin geeft sterren, Lonely Planet geeft details en leuke weetjes en feitjes.

Story of Prague blijkt een ware aanslag op onze voetzooltjes, hier zijn we wel eventjes zoet. Het begint met de vroegste geschiedenis en sluit dan af met recente zaken. We beginnen met de eerste nederzettingen voor de 9e eeuw en er zijn allerlei artefacten opgegraven en tentoongesteld. Het is wel een redelijke kijken met je oogjes bedoening. Het mist de flair van westerse musea waarbij je interactie hebt. Hier is het vooral veel lezen. Op zich ook geen straf, er zijn enorm veel prachtige dingen te zien.

Wat op mij veel indruk heeft gemaakt, zijn de verlichte boeken uit de 10e eeuw. Die zijn er gewoon nog, helemaal intact, zo voor je neusje en de een nog rijker geïllustreerd dan de andere. Verder waren er een aantal graven te zien met onbekenden en zelfs een gipsafgietsel van een man die begraven is met ongebluste kalk, best wel freaky om te zien.

Er zijn verder veel kledingstukken en textiel stukken te zien, ook verbazingwekkend hoe dat al die eeuwen in doodskisten (het waren meestal doodskleden) heeft overleefd en mooi om te zien hoe de kleding er toen uitzag en wat voor stoffen. We hebben ook diverse kronen en kroonjuwelen gezien. De kroonjuwelen zijn ook een beetje heel erg overdreven. De kroon is bezet met elke grootste edelsteen die ze maar konden vinden. Maakt niet uit welke vorm het heeft.. Pleur er maar bij, hoe meer, hoe beter. Resultaat is en allegaartje.

Na de story of Prague is het de beurt aan het oude kasteel. Het nieuwe is helaas niet te bezoeken zo blijkt. Dit gedeelte van het kasteel stamt uit 1135. We komen binnen in de Vladislav hal. Hier werden banketten gehouden en steekspelen te paard (jousting, met van die lange lansen) er is zelfs een speciale trap aangelegd zodat ridders te paard de zaal konden betreden.

We gaan via een zijgang richting de plek waar de protestanten de Habsburgse bestuurders uit het raam hebben gegooid. We komen weer langs een “wegens technische redenen gesloten bordje” en bekijken dan maar door dezelfde raampjes het uitzicht over Praag.

Je mag niet aan de ramen zitten, of openen, maar dat belet een andere toerist natuurlijk niet. Dezelfde man had mij bij een eerder raampje al bijna weggeduwd om maar een foto te kunnen maken. Ik had een beetje genoeg van hem en wees hem op het bordje naast het raam dat het niet mocht. Ach ja, wat heeft dat toch met hem van doen? Regels gelden niet voor dit soort mensen, en even later ging het raampje gewoon weer open, terwijl mevrouw aso me aankeek met een vuile blik van durf er nog eens wat van te zeggen. De rest van de toer was de man steeds behoorlijk aso voor aan het dringen en lekker interessant aan het doen, echt onwijs irritant zo'n persoon!!

De tweede helft van het kasteel en de bovenverdieping zijn afgesloten, heel verrassend natuurlijk, dus we gaan dan maar voor de kleine bovenverdieping. Hier waren nog wel een aantal heel erg mooie kamers. Een daarvan was de kamer waarin alle wapenschilden van de edelen waren geschilderd. Een hele drukke kamer met de muren en plafonds zo vol, maar echt prachtig wel. Er is ook een prachtige boekenkast die boven een deur gemaakt was.

Doordat een groot gedeelte gesloten was, is de toer toch wel erg kort en voor we het weten, staan we weer buiten, waar het nog steeds regent.. :(

Volgende op de lijst is de basiliek van Sint Joris (je weet wel, van Joris en de Draak) We hebben weer een algemene toegangskaart en mogen weer bij een kerk binnen.. joepie!

Hier is een staaltje van prachtige Romaanse architectuur te zien. Er zijn een aantal magnifieke fresco's bewaard gebleven op het plafond. Bij de uitgang is nog een enorm mooie kapel te zien die gewijd is aan Sint Johannes van Nepomuk.

Ik kan er niets aan doen, maar elke keer als ik ergens Nepomuk lees, moet ik denken aan een Duits kinderprogramma dat we vroeger keken, waar er ook een Nepomuk in speelde. Het was een soort Sesamstraat/Muppetshow-achtig programma. Even Googlen.. Ok, Hallo Spencer dus.. Goed, weer terug naar vandaag..

Volgende is het klooster van Sint Joris. Dit blijkt een kunstgalerij te zijn met enorm veel schilderijen. In de categorie, ach we hebben het kaartje toch, laten we er even doorheen lopen, banjeren we door de tentoonstellingsruimten. Er zijn een zestal enorme katholieke beelden, waar er niet van bijstaat wat ze zijn en waar vandaan ze komen, maar waarschijnlijk komen ze ergens uit een kerk. Er hangen zeker heel wat mooie schilderijen bij, maar we hebben er niet zo veel zin in om er al te lang bij stil te blijven staan en zijn dus ook zo weer buiten.

Na deze stop is het de beurt aan wederom een twijfelachtige attractie, de kruittoren. Hier is een tentoonstelling te zien van de Koninklijke wacht door de eeuwen heen en hij wordt ook door de wachters zelf onderhouden en ingericht. Met andere woorden, saai!! Een boel militaire zaken als uniformen in het Tsjechisch uitgelegd, maar we doen braaf een rondje.

De geschiedenis van de toren is interessanter, in deze toren werkten vroeger de alchemisten van de Koning die de opdracht hadden van inferieur materiaal, zoals lood, goud te maken. Dit lukte uiteraard niet en een van de alchemisten is zelfs in de verschrikkelijke put in de Daliborka gekomen door zijn falen. Over de Daliborka straks meer.

We wandelen vervolgens naar de Sint Jorisstraat die beter bekend staat als het Gouden Straatje of Zlata Ulicka. Dit is een straatje dat speciaal aangelegd is voor de scherpschutters van de koning. De kleine huisjes zijn later betrokken door goudsmeden en daar heeft het de naam aan te danken. Het is nu een rij met onder andere souvenirwinkeltjes, wat we dan weer te danken hebben aan de communisten. Deze laatsten hebben de laatste bewoners uit hun huisjes gezet om er winkeltjes in te maken.

Veel van de huisjes zijn in stijlperiodes ingericht en zijn te bezichtigen alsof de bewoners zo opgestapt zijn (wat dus heel goed mogelijk is door de commies) Op nummer 22 heeft Kafka veel bij zijn zus gelogeerd en er diverse korte verhalen geschreven. Het zijn stuk voor stuk piep kleine huisjes in mooie kleurtjes en het is dan ook een erg schattig straatje.

Boven de huisjes is een lange gang gemaakt waar diverse harnassen in de meest bizarre uitvoeringen staan en er is een heuse kruisboogbaan gemaakt waar je voor 50 Koruna 3 keer mag schieten. We hebben dit niet gedaan, maar wel even staan kijken. Het ziet er eenvoudiger uit dan het is. Ik heb nog een leuke boekenlegger gekocht in een van de winkeltjes. Een klein metalen hondje die in een leren koordje hapt waar aan het andere eind een botje hangt.

Aan het einde van het straatje gaat een trappetje naar beneden en komen we bij een soort lugubere toren genaamd Daliborka. Zo genoemd omdat de ridder Dalibor hier ooit gevangen zat. Nu hangen er allerlei enge martelwerktuigen en andere zaken om gevangen onder bedwang te houden. In het midden is de vergeetput. Een enorm diep gat met een rooster erboven, waar je in gegooid werd en meestal pas weer uitkwam als het tijd voor je begrafenis was. Hier is die alchemist dus ook in terecht gekomen.

De laatste stop is het Rosenberg Paleis, waar we dan eens geluk hebben. Dit paleis is nog maar pas geopend voor publiek en wordt nog steeds gerenoveerd (wat aan de foto's te zien echt hard nodig is en was) We lopen hier nietsvermoedend toch wel de mooiste ruimte in die we tot nu toe gezien hebben. Een soort overdekt atrium over 3 verdiepingen en van vloer tot en met plafond voorzien van prachtige fresco's, echt adembenemend mooi! Het geheel was achter witkalk verstopt de afgelopen eeuwen en de renovaties hebben tot begin dit jaar geduurd.

Verder is de tentoonstelling niet heel erg uitgebreid, maar ik vermoed dat er steeds meer zalen bij gaan komen en het over een paar jaar een van de mooiste onderdelen van de burcht gaat zijn.

We hebben nog even enorm veel lol met tentoongestelde kopieën van oude kledingstukken door erachter te gaan staan en op de foto te gaan. Ook dossen we ons nog even uit als jonkvrouwe en edelman en al met al was dit dan wel weer lachen :)

Het is 20 voor 6 als we klaar zijn. We hebben de picture galerij overgeslagen. We hadden geen zin meer in nog meer schilderijen. Via de trappen verlaten we de burcht en dalen af naar Mala Strana waar we aan een plein nog even gaan zitten op een gezellig terrasje om de planning voor morgen te bespreken en een biertje en een cappuccino te drinken.

We lopen daarna via de Karelsbrug terug naar het hotel. Eigenlijk is het maar een klein half uurtje lopen naar de burcht. Het oude gedeelte van Praag is echt niet overdreven groot.

Aan de andere kant van de brug hebben we weer eens geluk. De kerk die eerder deze week gesloten was, is nu open en je mag er een heel eind in en zowaar foto's maken. Je mag gerust van een wonder spreken!

De biertjes beginnen te spreken en we banjeren maar snel door naar het hotel via het oude stadhuis naar rechts en dan ergens links is ons hotel. Je moet wel erg traag lopen om hier meer dan 10 minuten over te doen.

In het hotel aangekomen ploffen we op bed neer, onze voeten willen niet meer!! We zijn compleet versleten, maar het was een absoluut mooie dag, ondanks de regen (die trouwens ondertussen gelukkig gestopt is.)

Morgen hebben we weer grootse plannen. Eerst naar Josefov, de Joodse wijk en hier een aantal synagogen en de begraafplaats bekijken. Daarna de metro naar Vyserhad en dan terug wandelen naar het hotel via het Keizer Karelpark, het dansende huis en nog een aantal andere dingen. Met andere woorden, inhalen wat we gisteren niet gedaan hebben. Eens kijken hoe ver we komen. Ik heb in ieder geval al een metrokaartje. Heb vanmiddag een dagticket zonder stempel gevonden hihi

Nu in ieder geval lekker slapen, want ik rol bijna om, maar wilde per se dit verslag tikken ;)

Tot morgen!!