In de wolken

Weet je wat het probleem is met deze vakantie? Hoe beschrijf je alweer een prachtige dag? We zitten hier echt in de auto van; Wauw, deze rit is de mooiste rit tot nu toe! En dat gaat elke dag bijna zo. Mijn overtreffende trappen hebben zichzelf overtroffen om het zo maar te zeggen. Noorwegen is overweldigend mooi, groots en divers en wij mogen daar nog een eindje van genieten. Goed, dan maar een poging wagen om vandaag te beschrijven... Ik ben al vroeg wakker, het wordt erg licht in de slaapkamer en het bed ligt gewoon voor geen meter en daardoor heb ik last van mijn rug. Voel me niet echt uitgeslapen, dus ik doe toch nog een poging om me in een beetje houding te wurmen waardoor ik nog even kan blijven liggen. Het is nog geen 7 uur, dus ik kan nog even. Kurt is gisteravond verkast naar de andere slaapkamer omdat daar de bedden beter zijn. Ik had dat misschien ook beter kunnen doen. Als ik uiteindelijk rond half 8 toch mijn bed uit kruip, loop ik erbij als een opoe die er minstens 80 jaar op heeft zitten. Eerst maar een rondje de boel los wandelen met een kop koffie en gelukkig gaat het al snel wat beter. Het fjord is weer helemaal geweldig. Het heeft erg veel geregend vannacht en de wolken hangen laag in het fjord. Er zijn her en der nieuwe watervallen ontstaan en ik maak er een sport van om ze te ontdekken vanaf de bank. Buiten is het nog wat te fris om te zitten. Een van de watervallen is zelfs weer net zo snel verdwenen als hij ontstaan is. Ik vind het jammer dat we hier straks weer weg moeten, het is heerlijk om hier te zijn! Terwijl we boterhammen zitten te eten, zien we ook de onderburen al wandelend vertrekken. Daar blijkt ook de meneer die gisteren bij ons in de gang stond bij te horen. We begrijpen de verwarring. Hij had het trapje af moeten gaan en daar de deur naar binnen en hij was juist geweest. Het brood is wat droog, dus ik stop mijn boterham met een paar plakjes kaas in de magnetron. Werkt prima op een keukenrolpapiertje, het brood is weer lekker zacht en de kaas gesmolten. Nog een kop koffie erbij en als toetje nog een paar scheppen jelly pudding want die moet ook op. Daarna is het douchen en zwaaien we tegen 10 uur ons huisje uit. We nemen nog wel even een vlug kijkje in het appartement onder ons. Als je weg gaat, laat je de sleutel in de deur zitten en dan kun je gewoon vertrekken. Er zit blijkbaar nog iemand binnen en ik voel me zo betrapt dat ik eigenlijk niets gezien heb van beneden. Kurt zei dat het er een stukje kleiner uitzag. De persoon die binnen zit, boeit het echter niet dat wij binnenkomen en we hadden volgens mij de twee andere appartementen ook nog rustig kunnen bekijken, maar ik voelde me net alsof ik aan het inbreken was, dus dat hebben we maar niet gedaan. De auto weer in en vandaag staat er een behoorlijk eindje rijden op de planning. We denken dat we tegen een uur of 6 bij ons hotel kunnen zijn als het allemaal een beetje meezit, dus we gaan een uur of 8 zoet zijn. Eerst Undredal weer uit zien te komen. De heuvel weer op en over het boerenerf en langs de kleinste staafkerk van Scandinavië richting het kruispuntje op Madurodam-formaat en daar rechtsaf langs de Undredalselvi (rivier) die na de regen een stuk ruiger over alle keien klotst en schuimt. Dan weer door het dal over de smalle weg en tussen de geiten door (Undredal staat bekend om alles wat met geit te maken heeft. Geit is overigens in het Noors ook gewoon geit, lekker makkelijk. Oh, en melk is melk, dus dat snappen we ook nog) We rijden weer richting Flam door de 5km lange tunnel en we rijden nu eens niet achter een slak, dus we moeten uitkijken bij de diverse flitspalen die in de tunnel staan. Yup, flitspalen in de tunnel. Naast rotondes kun je die blijkbaar ook in een tunnel tegenkomen. Onze eerste bestemming vandaag is Stegastein en de Aurlandsfjellet route. Om bij Stegastein te komen rijden we richting Aurland en vanaf daar pakken we een klein weggetje dat met een enorm aantal haarspelden steil de berg op gaat. We zijn naast ons het Aurlandsfjord, maar dan nu van een andere kant. Om de hoek moet Undredal liggen, maar dat is nu niet te zien. Het wordt nog een uitdagende rit als we in een treintje achter een bus belanden. De touring car moet ook door de haarspeldbochten en wij slakken er achteraan. Ik heb een beetje medelijden met de tegenliggers die soms echt halsbrekende toeren uithalen om ver genoeg aan de kant te gaan. Eenmaal boven heb ik weer medelijden met onszelf. Die bus is natuurlijk volgeladen met mensen die ook naar Stegastein gaan en Stegastein is echt waardeloos als het vergeven is van de mensen. Het is namelijk een constructie van hout en staal die een soort vrije val lijkt te maken boven het fjord. Het is een bak van hout waar je in loopt en aan het einde buigt hij met een bocht naar beneden en stort zich naar beneden. Bij de bocht omlaag staat een glazen wandje waardoor het lijkt alsof je zo de afgrond in kunt duiken. Iedereen uit de bus moet natuurlijk bij dat glazen wandje minstens 4 selfies en een portretreeks voor de hele familie en iedereen op het werk en in de straat maken.. Wij hebben besloten dat we dan maar wachten, we hebben geen zin om deze belevenis niet te beleven om het een beetje zweverig te zeggen. Na een minuut of 20 zijn de busmieren vertrokken en blijven wij en een ander stel dat ook heeft staan wachten over. We laten eerst hen foto's maken en hebben dan de constructie helemaal voor onszelf. Ook wij maken natuurlijk een fotoreportage, hypocrieten als we zijn, maar dan met het perfecte uitzicht en net alsof het onwijs rustig was haha Na deze stop vervolgen we de route en rijden we weer het hooggebergte in en we zien weer overal sneeuwvelden links en rechts en watervallen, meertjes en gewoon een onherbergzaam kaal landschap wat een enorme ruige schoonheid heeft. We hadden eigenlijk gedacht dat we vandaag door de langste autotunnel ter wereld zouden gaan, maar we blijken er door deze route niet door, maar over te gaan. Ik vind het prima, die 24,5 kilometer zag ik toch al niet echt zitten. Het zal ongetwijfeld een hele belevenis zijn geweest en je kunt zeggen dat je erdoor bent geweest, maar ik vind de tunnels van 5 km en langer echt vervelend worden. Ook omdat mensen opeens niet meer lijken te kunnen rijden en je vervolgens met een wandelsnelheid van een krappe 30KM per uur door een tunnel slakt waar je 80 mag. Maar goed, heb ik al eens gezegd geloof ik haha Over slakken gesproken.. Als we de route vervolgen verder de bergen in, rijden we achter een heel oude Hymer met NL kenteken. Het ding walmt grote zwarte pluimen uit de uitlaat en zakt bijna door zijn vering en rijdt op een snelheid die bij zijn gesteldheid past. We zitten erachter en komen er niet omheen. Parkeerplaats na uitwijkplaats worden gepasseerd maar de persoon voor ons vindt het niet nodig om ons (en iedereen erachter) voor te laten. Om je een idee te geven, we zijn inmiddels al door diverse auto's voorgelaten en de Britse camperaars zijn er ook erg goed in, maar de Duitsers, Fransen en Nederlandsers zijn gewoon asociaal.. punt. Uiteindelijk vindt meneer een goede lunchplaats (gelukkig) en parkeert zijn camper en eindelijk kunnen wij erlangs.. pfff Aso volkje die campers! (Ik kijk alweer uit naar de discussie met paps als ik thuiskom haha) Wij rijden dus over de bergen heen en genieten van hun toppen en stoppen op sommige plekken voor wat foto's en erg frissen neuzen. Mijn fleecejasje is weer welkom vandaag. We rijden hier op ruim 1300 meter boven zeeniveau en de zon verstopt zich achter de wolken, dus de temperatuur komt niet echt boven de 14C. Ik ben aan het kijken of we ergens naar een sneeuwveld kunnen lopen en plotseling vinden we een geschikte plek. Dus de auto aan de kant, netjes op een parkeerplaats en wij klauteren over een stenenveld naar de sneeuw. Het waait uit de richting van de sneeuw en de wind is ijskoud doordat hij de koelte van de sneeuw meeneemt. Het is niet ver en binnen no time staan we met onze korte broeken in de sneeuw. Het is behoorlijk vastgevroren sneeuw, dus ons sneeuwballengevecht gaat een beetje voorzichtig en ongericht. Maar hey, een sneeuwballengevecht in juli! Dat is toch te gek! Wij hebben in ieder geval een hoop lol en staan te genieten van ons sneeuwveld want we hebben het lekker voor onszelf. Er ligt een meertje bij en voor de rest is het een kaal landschap bezaaid met stenen, stenen, stenen en wat rotspieken en hier en daar een plukje mos. Ge Wel Dig! De weg is weer super en we hebben weer zo'n momentje dat we zeggen "Dit is de mooiste route die we gereden hebben deze vakantie!" Maar goed, ik weet het niet meer hoor. Alles is mooi en het is ondertussen lastig vergelijken in ons hoofd haha We rijden al stoppend en genietend door naar Laerdal waar het verkeer uit de tunnel zich bij ons voegt en zo rijden we door tot de weg ophoudt en we bij de Fodnes terminal een veerboot op moeten naar Manheller. Aangezien dit de enige route is (tenzij je ruim een dag om wilt rijden) zijn hier 2 veerboten ingezet op een kort stukje. Als we aan komen rijden, kunnen we ook al meteen inschepen. De kosten zijn zo'n 12 euro en we hebben weer een tochtje over een fjord. Dit keer het Sognefjord, het grootste en diepste fjord. Ruim 200km lang en meer dan 1300 meter diep. Men zegt zelfs op plekken 2km als je de sedimentlaag niet als bodem aanmerkt. Niet te bevatten die afmetingen! Aan de overkant rijden we direct weer een tunnel in en is ons navigatiesysteem compleet de weg kwijt. Wij vinden dat alles maar 1 kant op gaat hier en zien wel wat die kant is straks. Het blijkt de juiste kant te zijn als we even later de tunnel weer uit zijn. De navigatie kan de lengte van de tunnels niet aan haha Tunnels hebben wel een leuke bijkomstigheid. Doordat je dwars door en onder bergen en wanden heen rijdt, kom je aan de andere kant ineens in een heel andere wereld terecht. Je weet niet wat je gaat zien en het is elke keer weer een verrassing. Een cadeautje aan het einde van de tunnel haha Bij Sogndal gaan we tanken en besluiten dat we ook maar een hapje gaan eten bij het tankstation. Tankstations hier in Noorwegen zijn ware meesters op het gebied van hamburgers en andere maaltijden. Bijna elk tankstation heeft een restaurant erbij en je ziet veel Noren hier ook stoppen en hun buikje vullen. Wij gaan dat vandaag ook weer doen. We vullen eerst het buikje van onze Mazda en daarna is het aan ons om te kiezen wat te eten. Dat is nog een behoorlijke opgave want alles ziet er lekker uit. We gaan beiden voor een medium hamburger en ik in de 100gr variant en Kurt voor die van 200gr en we nemen er 1 portie frietjes bij. We krijgen onze burgers in een grote sterofoam bak en gaan op een kruk aan een tafeltje zitten eten. De burgers zijn enorm en zien er nog beter uit dan op de plaatjes. Dat is ook wel iets wat ze hier kunnen. Hoe het er op de foto's uitziet is op zijn minst hoe je het krijgt en vaak nog beter. Het smaakt enorm goed. Er zit lekker veel bacon en kaas tussen en een halve salade aan sla en tomaat. De frietjes zijn met een soort kruiden erover en smaken ook lekker. Ik eet mijn burger met smaak, maar hij is eigenlijk al een beetje teveel. We zijn trouwens al aardig gewend aan de prijzen hier. We vonden het gewoon goedkoop dat we nog geen 10 euro betaalden voor mijn hamburger en nog geen 15 voor die van Kurt hahaha Een portie frietjes is 20 NOK wat net iest meer is dan 2 euro. Je raakt gewend aan de stofgoud prijzen hier.. Na Sogndal rijden we door richting Gaupne waar we de tweede toeristische route van vandaag beginnen. Deze route is genaamd de Sognefjellet route en gaat over de hoogste bergpas van Noord Europa. We verwachten dus veel sneeuw en wat gletsjers en nog meer kou. Het eerste stuk laat ons langs diverse rivierenen uitlopers van het Sognefjord en rijden door de dalen. Het water hier is turquoise en melkachtig troebel. Het ziet eruit als een tropisch paradijs (als je er een paar palmbomen bij denkt) We rijden rond een arm van het Sognefjord als ik ineens een draaikolk spot. Het is een heel bizar gezicht. Het water draait in een enorme platte cirkel rond en de boel is afgezet met boeien en bordjes dat je daar niet mag zwemmen en varen. Er is geen trechter te zien, maar gewoon een draaiende schijf water. Bizar.. We gaan daarna in een rap tempo weer de bergen in en rijden als snel ruim 1400 meter boven zeeniveau. De omgeving is weer desolaat en indrukwekkend. Hier ligt nog meer sneeuw dan we op de eerdere rit gezien hebben en we roepen spontaan dat dit toch de mooiste route is die we tot nu toe gerden hebben.. Ja, we zijn erg! We stoppen weer veel en genieten nog meer. Er zijn een paar plaatsen die echt even genoemd moeten worden. Als eerste is dat de Nedre Oscarshaug. Op dit punt heb je het beste zicht op alle bergtoppen om je heen. Voor ons betekende dat echter dat we het beste zicht hadden op alle wolkenbanken om ons heen. Er staat een constructie van glazen platen die rechtop naast elkaar gemonteerd zijn. Daartussen is een soort loodlijn gespannen. Deze constructie is op een metalen draaitafel gemonteerd waarop de toppen in de omgeving aangegeven staan met naam en hoogte. Je draait de constructie zodat de pijltjes overeenkomen en kijkt dan langs de loodlijn naar de top en je weet precies waar je naar kijkt en wordt niet afgeleidt door andere dingen om je heen omdat het beeld in de glazen platen gereflecteerd wordt. Het is uiteraard een kunstwerk en wij vinden het heel gaaf en staan er even mee te spelen en kijken als er een gat in de wolken onstaat en we sommige toppen toch kunnen zien. Uiteraard zijn alle toppen voorzien van een dik pak sneeuw. De volgende interessante stop is de Mefjellet. Hier staan we op het hoogste punt en zien we links en rechts gletsjers liggen. Het is er erg koud en we lopen vlug naar het stenen sculptuur wat hier enorm staat te zijn. Er zijn in de bergen hier enorm veel eeuwenoude vierkante cairns te vinden. De kunstenaar heeft zijn werk op een cairn gebasseerd en heeft een enorme vierkant gemaakt waar je door kunt kijken. Het is een soort van kader voor de Fanaraken gletsjer die je verderop kunt zien liggen. National geographic zou het ook goed kunnen gebruiken voor een van hun promofilmpjes.. Het uitzicht is er in ieder geval fantastisch en ik maak vlug een filmpje voor ik weg waai. Overal om ons heen zien we sneeuw, ijs en stenen :) We volgen de 55 en blijven genieten van het landschap. Langzaam dalen we weer naar zeeniveau en onderweg zien we weer diverse watervallen. Eentje is zo indrukwekkend dat we besluiten te stoppen op de enorme parkeerplaats ervoor. We zijn de enige, dus we hebben alle ruimte om een mooie foto te maken.. denken we.. We staan er nog niet of iedereen wil er staan. Goed voorbeeld doet volgen? Een rode auto valt op? Gewoon bloedirritant? Zo ook een camper die natuurlijk pontificaal in beeld gaat staan. We kunnen nu onmogelijk de foto maken die we wilden maken, dus we wachten tot de Fransen vertrokken zijn wat wel ff duurt. Zo erg is dat wachten nou ook weer niet hoor. Het uitzicht is waanzinnig! Achter ons storten 2 enorme watervallen naar beneden om samen te komen in een snelstromende beek die zich onder de weg door naar beneden stort om daar bij een andere snelstromende rivier te komen. Die rivier is afkomstig van een waterval die we even eerder zagen toen we met de haarspelden van de hoogvlakte afdaalden. Het zonnetje piept af en toe ook tussen de wolken door en ik vind het wel lekker relaxed zitten daar op de betonrand langs de parkeerplaats. Uiteindelijk vertrekken de Fransen en kan de foto genomen worden en zijn we weer weg. Of niet.. Er komt een hele rij busjes aan en we kunnen er net niet voor, dus we moeten wachten en erachter de weg opdraaien. Dat is een slecht plan. Voor in de stoet rijdt een camper die bijna stapvoets rijdt. Zo onwijs traag dat we ons afvragen of hij misschien pech heeft. We sukkelen er een eindje achter en uiteindelijk laat de camper ons voor. We denken dat we er dan zijn, maar dan begint het feestje opnieuw. Het busje voorop rijdt niet door en remt bij alles waar we langs komen wat mooi is. Hij stopt niet, maar rijdt er tergend traag voorbij. Uiteraard is de weg enorm bochtig en kunnen we nergens passeren. Zo rijden we ruim 20 kilometer achter die klootzak aan en missen daardoor nog een stop die we wilden zien omdat we steeds moeten remmen, uitwijken en oppassen. De mensen voor ons rijden midden op de weg en er is geen doorkomen aan. Kurt is het meer dan zat en als er een klein recht stuk is vindt hij dat de 155 paarden ook hun best mogen doen en geeft hij een stoot gas en dwingt de mensen voor ons naar rechts. De Italiaanse bus rijdt namelijk op het midden. Met veel gebaren en gedoe komen we er langs, maar dan zijn we er nog niet. We komen nog niet voorbij de eerste 2 voertuigen, daar blijven we dan nog achter plakken. Op het volgende rechte stukje (of toch een klein eindje waar we zien dat er geen tegenliggers zijn) gaan we weer. Deze inhaalactie kan het boekje in als regelrechte verkeershufteractie van onze kant, maar omfg wat zij die mensen erg. We passeren de eerste en als we bij de laatste auto zijn, degene die de trage stoet aanvoert, rijdt deze over de middenstreep van de weg zo op de kant van de tegenliggers. Het lijkt wel alsof hij ons wil dwingen erachter te blijven. Kurt is het daar niet mee eens en haalt alsnog is. We rijden mete de linkerwielen over de zijstreep van de tegenliggers en gaan rakelings langs de berm daar. Ik heb er zo de balen van dat de bestuurder van het busje de middelvinger krijgt. Wat een hufters! Asociale, egoïstische rotzakken zijn het. Ik zeg het niet snel, maar ze zijn nog erger dan de camperbestuurders! Daarna rijden we rustig door richting Lom en de drukte weer in. Hier is alles weer erg toeristisch en lijken de dorpjes wel uit enkel toeristen te bestaan. BIj Lom is het zelfs zo erg dat het hele kruispunt vergeven is van de toeristen. Lijkt me dus ook waardeloos als je daar zit. Je hebt niets echts dan, alles is nep en toeristisch. Van Lom is het nog een uurtje rijden naar Otta waar we slapen vannacht. In Otta rijden we eerst naar de Kiwi om daar boodschappen te doen. We eten deze keer een soort ronde, zacht platte haverbroodjes met vleeswaren. De broodjes zijn blijkbaar traditionele broodjes voor Noorwegen en ze zijn best lekker. We halen ook weer een paar flessen water met smaakje. We drinken de hele vakantie al Farris Bris omdat ik dol ben op water met smaakjes en omdat het overal in de aanbieding is. Normaal kost 1 fles tussen de 22 en 28 kronen en nu is de aanbieding dat je er 3 voor 30 kronen hebt. Ik weet niet hoe ze dat precies doen, maar ik vind het een geweldige aanbieding. Dus er gaat weer een fles met citroen/citroengras, mango/papaya en een framboos/granaatappel mee. Ik neem ook een grote bak zalig ruikende frambozen mee voor 2 euro vijftig en we gaan vlug door naar het hotel. We slapen weer in een Thon hotel en deze keer een city uitvoering. Die zijn wat minder luxe, maar ook prima te doen. Op weg naar de kamer neem ik nog een kopje Nespresso mee uit de lobby en in de kamer gaan we aan onze broodjes en daarna het verslag. Het verslag duurt vandaag wel erg lang moet ik zeggen en ik lig hier ondertussen met mijn ogen half dicht en het is bijna 11 uur. Dus snel de boel afronden en uploaden en dan bedje in. Morgen is weer een dagje in de auto met een mooie route, dus tot morgen! ps. In tegenstelling van wat dit reisverslag je wil doen geloven, zitten we niet in Ottawa, maar in Otta. Waarbenjij heeft echter kuren en houdt voet bij stuk dat dit de locatie is en ik krijg het niet verandert.. ZUCHT!!