Here we go!
Blijf op de hoogte en volg Eveline
14 Juli 2018 | Noorwegen, Kongsberg
5 uur, lekker vroeg. We liggen allebei nog redelijk in coma als de wekker gaat. Opstaan en koffie dan maar. Nog de laatste restjes was opvouwen en spullen pakken en even na half 7 zitten we in de auto. Op naar Schiphol!
We hebben valet parking geboekt, dus we kunnen met de auto naar de vertrekhal rijden en daar de sleutels afgeven en dan direct doorlopen naar de drop off voor de koffers. In principe een goed plan, de realiteit was ietsje anders. Ik ben begonnen met bellen zodra we op de A6 waren. Je moet zo'n 20 minuten van te voren laten weten dat je er bijna bent namelijk. Helaas werd er niet opgenomen. De voicemail geeft een ander telefoonnummer om te proberen. Die ook maar geprobeerd, ook geen reactie. Dan maar op internet naar een telefoonnummer zoeken en die bellen. Die persoon geeft aan dat hij niets met de valetparking te maken heeft en dat we echt het eerste telefoonnummer moeten bellen.. Wat een ellende! Pas als we het terrein van Schiphol oprijden, krijgen we iemand aan de lijn. Eindelijk! Doorrijden naar vertrekhal 3, ingang C en tot zo!
Er staat inmiddels een behoorlijke file voor Schiphol. De eerste echte dag van de grote vakantie, dus iedereen wil op reis. We hebben er echt zin in zo.. not! Een beetje nerveus zitten we in de auto want de tijd dat we de koffers nog in kunnen leveren begint behoorlijk rap te minderen. We zijn uiteindelijk 10 over 7 bij vertrekhal 3, maar er staat niemand van het bedrijf. Ik loop wat rond en zoek iemand, maar niemand te vinden. Dus maar weer bellen. Weer tig pogingen later krijg ik iemand te pakken en die zegt dat hij er met een paar minuten is. Jemig zeg! We besluiten dat ik de koffers vast op een karretje laad en naar vertrekhal 1 loop en daar boardingpassen ga printen. Dat is een eindje lopen en het is knetterdruk ondertussen. Kurt blijft wachten op de chauffeur van 24/7.
Ik duw mijn karretje door de mensenmassa en begin hem te knijpen als ik ineens een monsterrij zie verschijnen. Een soort dejavu bekruipt me met mijn reis naar Rome een paar jaar geleden. Ik hoop heel erg dat we niet in die rij hoeven te staan. Gelukkig voor ons is de rij voor vluchten van vertrekhal 2 en kan ik me erlangs wurmen en door naar 1. Daar spot ik een vrije blauwe paal en print binnen no time onze boardingpassen uit en wacht dan op Kurt. Die komt redelijk snel en vervolgens gaan we de koffers in de drop off machine proppen.
Ik knijp hem een beetje omdat ik vond dat mijn koffer behoorlijk zwaar is. Ik heb er zelfs vanalles uitgehaald omdat ik bang was dat hij anders niet mee kon zonder bijbetalen. Als ik mijn koffer in de drop off zet, blijkt hij gewoon ruim binnen de marge te vallen en zonder probleem mee te kunnen. Wonderbaarlijk! Die van Kurt is een heel stuk kleiner en dus ook nog weer een stuk lichter en mag ook meteen mee. Dus labels plakken en door naar de douane.
De douane ging eigenlijk ook lekker rustig. Het was niet druk en we hadden alle tijd om onze spullen netjes in bakken te leggen. Inclusief de waterkoker die ik in mijn rugzak heb zitten haha. Uiteraard volgt er weer een fouilering na de bodyscan, maar daar zijn we zo ondertussen wel aan gewend. Al bij al zhebben we nog bijna een uur over voordat onze vlucht begint met boarden. Prima op tijd dus!
We halen elk nog 2 kleine flesjes bruisend water. Die kunnen we dan tijdens de reis steeds weer vullen met water voor als we ergens heen gaan. En gaan dan richting gate om een broodje te eten. Mij bevalt het broodje niet super en ik krijg het niet echt weg. Dus helaas beland er een gedeelte bij het afval. We vliegen toch met KLM, dus ik verwacht nog wel een hapje of broodje aangezien we om 9:20 vliegen.
Boarden gaat ook perfect vandaag en we kunnen onze rugzakken gewoon netjes in de vakken kwijt. Dit is eens een vlucht zonder van die rolkoffertjes. Na het opstijgen, vliegen we over Noord-Holland en de waddeneilanden. Erg leuk om te zien! Ik ben nog nooit deze richting op gevlogen blijkbaar, dus ik ben Kurt een lesje topografie aan het geven. Het is redelijk helder, dus onder ons zien we alles erg duidelijk.
Dan is het tijd voor ons hapje en drankje. Tot mijn grote spijt (en die van mijn maag ook) is het slechts een plakje cake. Nja, dan eet ik wel wat in Noorwegen ergens. De koffie was zowaar eens prima te drinken. Het is wel een haastklus want de vlucht is maar anderhalf uur ongeveer en voor we het weten vliegen we al over zuid Noorwegen.
Na de landing wachten we netjes tot de rest zo'n beetje uitgestapt is en wandelen we op ons dooie akkertje de luchthaven in. De luchthaven hier is heel modern en ziet er erg nieuw uit. Groot, ruim en open en lekker koel. We merken al dat het best wel warm is hier in Oslo. Onze bagage moeten we beneden ophalen en band 6 moet het zijn. We nemen ergens een plekje in en wachten tot onze trouwe koffertjes voorbij komen draaien. Het duurt even, maar dan zien we Kurt's koffer als eerste voorbij komen en dan is het wachten op mijn turquoise bakbeest. Helaas had mijn koffer andere plannen en was niet helemaal meegekomen met de rest.
Terwijl we koffer na koffer voorbij zagen komen en om ons heen er steeds minder mensen op bagage stonden te wachten, was mijn koffer nergens te bekennen. Er stond iets op het scherm over te grote bagage of vreemd gevormde bagage die op andere plekken zou liggen. Dus ik ben alle banden zo'n beetje afgelopen op zoek naar mijn voorraadkast voor de komende 3 weken, maar nope.. nergens te vinden.. Drama! Ik ben niet blij! Als dan ook nog de tekst op het scherm verschijnt dat de laatste koffer uit Amsterdam op de band gelegd is en dat niet mijn koffer blijkt te zijn, is voor mij de ramp compleet.
We gaan op zoek naar een servicebalie en dat is een beetje onduidelijk. Er is een balie open, maar die waar bagage boven staat, die zijn gesloten en de balies die wel open zijn, lijken een beetje op transfer balies of iets dergelijks. Er zat bij ons in het vliegtuig een reisleidster van Kras stervakanties. Een wat oudere dame en zij loopt ook met mensen die geen bagage hebben gekregen. Dus ik denk laat ik het eens aan haar vragen, zij is hier de reisleidster. Nja, die wist dus ook niet wat je moet doen en waarje moest zijn en was me liever kwijt dan rijk geloof ik. Toegegeven, ik betaal niet voor haar diensten, maar in dit soort situaties vind ik het toch niet heel erg raar om een beetje behulpzaam te zijn als je dat kan.
Ik sluit dan maar aan in de rij voor de balies die open zijn en trek een nummertje uit de automaat. Net als ik dat doe, wordt er omgeroepen dat er nog een paar koffers gevonden zijn uit Amsterdam en dat deze nu op de band verschijnen. Meteen is het rechtsomkeert en terug naar de band. Daar verschijnt echter niets en ik ga dan maar even naar het toilet terwijl Kurt blijft staan wachten. Als ik terug kom zie ik echter daar mijn turquoise bakbeestje mooi staan zijn op zijn wieltjes. Haleluja! Ik ben zo blij!
Door naar de huurauto dan maar. We hebben een auto gehuurd bij Avis en in principe hoeven we die alleen maar op te halen. Maar waar? Kurt vraagt het dan maar even bij een informatiebalie en daarmee schieten we goed op. We moeten een verdieping naar beneden en dan de bordjes volgen.
Beneden is het tropisch warm, of zo lijkt het, en we lopen peentjes te zweten terwijl we de koffers voorttrekken door een smal gangetje naar een klein kantoortje van verhuurmaatschappijen. We staan al een eindje te druppelen in het kantoor als Kurt ineens opmerkt.. "Zijn we niet preferred?" Yup, dat zijn we.. Dus we moesten daar helemaal niet zijn, we konden meteen doorlopen naar de garage waar de auto's staan.
Daar aangekomen blijkt dat de auto die we geboekt hadden (een Ford Focus of gelijkwaardig) uit de voorraad gehaald was, dus we kregen een upgrade. Het wordt een glimmend rode Mazda 3. Met andere woorden modelletje patserbak. Lederen bekleding, voor- en achteruitrijcamera, navigatie, the whole shebang zeg maar. De jongen van Avis moest nog even het contract ophalen op een stepje bij het kantoor waar we eerder hebben staan druipen, de printer in de garage was kapot. Maar nadat we het contract binnen hadden, konden we op pad met onze bling bling wagen.
Onze eerste stop is een oud industriedorpje met een ingewikkelde naam. Nu hebben we dat hier meer in Noorwegen. Ligt hoogstwaarschijnlijk aan de taal gok ik haha Maar we gaan dus naar Blaafarvevaerket. Dit is een complex van industriele gebouwen uit de 19e eeuw die over zo'n 8 km verspreid liggen. Nu is het een terrein waar gerecreerd kan worden en waar je kan wandelen.
Het is een flink eind rijden zo lijkt het. Het schiet ook niet erg op. We rijden dan weer achter een camper en dan weer mag je maar 50km per uur. De luchthaven ligt een eindje buiten Oslo en van Oslo moeten we richting Kongsberg. De ring van Oslo is trouwens wel bijzonder. Deze ligt voor een groot gedeelte in tunnels onder de stad. Op de tunnels zijn gewoon huizen en wegen gebouwd. Oslo is dus een laagjestaart wat dat betreft. Het lijkt ook een enorme stad als we erlangs moeten, maar dat valt op zich wel mee. We rijden langs het Oslofjörd met overal zeilbootjes. Voorbij Oslo wordt het groener en zien we overal bos. Noorwegen bestaat voor mij momenteel uit Hout, steen en water en misschien is dat ook wel gewoon zo.
De rit is niet de meest mooie rit die we ooit gemaakt hebben moet ik bekennen. Noorwegen heeft me momenteel nog niet overweldigd zoals ik van iedereen die er geweest is gehoord heb. Ik gok dat dat later in de reis nog wel gaat komen. Het is hier gewoon te druk naar mijn smaak en teveel mensen. Hoe minder mensen ik tegenkom op vakantie, des te beter ik mijn reis waardeer zeg maar hahaha
Ergens in de buurt van Drammen maken we eens top bij een supermarktje om even wat boodschappen te doen. Hier worden we meteen geconfronteerd met de Noorse prijzen.. 4 flessen cola voor Kurt zijn 11 a 12 euro bijvoorbeeld. Blikjes bier kosten ruim 4 euro en we zien nog wel meer achterlijke prijzen. We besluiten een pak volkoren hamburgerbroodjes mee te nemen en een pakje kaasplakjes voor nu en voor vanavond nemen we een paar zoete broodjes mee in diverse smaken. Die vielen nog mee. Brood, melk en vlees zijn redelijk betaalbaar hier. In de auto happen we onze broodjes met kaas weg en drinken we wat. Ik was ondertussen ook redelijk uitgedroogd merkte ik. Wat drinken en eten doet me goed :)
Onderweg naar die gebouwen met lastige naam, komen we nog een soort waterval tegen die met betonrand uitgerust is. Ik gok dat het is om energie op te wekken. Er staat tenminste een soort electriciteitsding naast. We stappen dus even uit de auto voor een ommetje en "genieten" van de zon. Die staat echt ongenadig te branden hier. Ik heb me ondertussen al ingesmeerd, maar het is voor mij bijzonder onprettig om rond te lopen in de zon en ik probeer zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken. De zon staat echter behoorlijk hoog en schaduw is er weinig.
Na dit uitstapje rijden we door en gaan eerst naar een uitzichtpunt waar weer een waterval is. Hier zoek ik een plekje op een brug boven de waterval waar ik in de schaduw van een boom kan staan. Kurt gaat op onderzoek uit en gaat een kijkje nemen aan de voet van de waterval. De waterval is best wel gaaf. Hij is erg breed en groot en klettert over verschillende niveaus van de rotsen. Er is ook een waterrad geplaatst dat nog steeds werkt. Aan de kant zijn kleine restaurantjes waar de Noren hun favoriete snack, wafels, zitten te eten. Je ziet hier echt overal Noren aan de wafels. Van die grote ronde hartjes wafels zeg maar. Met een bakje jam en een bakje room en smullen maar. Wij vinden het een beetje te warm voor wafels, maar misschien morgen als we ergens een koeler plekje kunnen vinden.
Na deze waterval rijden we nog een stukje terug waar een grote parkeerplaats is en waar je zou moeten kunnen zwemmen. Er is echter totaal nergens schaduw en ik ben echt rijp voor rot en blijf in de koelte van de auto zitten. We hebben deze keer een plekje in de schaduw kunnen vinden. Bij de vorige stops was dat niet het geval en was het bijzonder pijnlijk om op de leren zitting plaats te nemen en je rug tegen de leuning aan te houden. Het is een hippe auto hoor, maar die luxe werkt alleen maar in je nadeel op die manier. Kurt gaat er dus alleen op uit en ontdekt dat er allemaal waterlelies in het water drijven verderop. Hij zegt dat het er erg mooi uitzag. Ik geloof hem meteen terwijl ik voorzichtig weg zit te smelten :(
We rijden nog een klein eindje door naar een ander gebouw uit de collectie en dit blijkt een soort boerderij te zijn. Het is echt een prachtig plaatje en we rijden er met de auto een rondje omheen. Achter het gebouw is uiteraard weer een terras waar de Noren te vinden zijn met hun wafels. Het is zo'n klassieke houten boerderij in de mooie kleuren die hier overal gebruikt worden. Er omheen een mooie tuin met prieeltje en bruggetje en het is echt een plaatje. We hebben er een paar foto's van gemaakt en er even van staan te genieten.
We zijn met zijn tweetjes ondertussen redelijk behoorlijk gaar en het lijkt ons dan ook een strak plan om maar naar het hotel te gaan en daar nog wat te lummelen ofzo. We typen het adres van het hotel in het navigatiesysteem, een keer of 5, we hebben het nog niet helemaal door haha en zijn weer op weg. Uiteraard nog hier en daar een omweggetje omdat we nieuwsgierig zijn wat er daar te zien is.
Kongsberg is een rustig stadje en ons hotel is met de navigatie, en google maps gecombineerd, redelijk snel gevonden. We kunnen de auto om de hoek gratis parkeren en gaan inchecken. We hebben een gerenoveerde kamer.. joepie! Ik had inderdaad reviews gelezen dat de niet gerenoveerde kamers niet echt super zijn. We moeten bij binnenkomst in onze kamer toegeven dat het een leuke kamer is, alleen een beetje warm. We hebben bij het boeken niet echt gedacht dat we airco nodig zouden hebben, maar dat is momenteel geen overbodige luxe. Dus het is echt neerploffen in de kamer en op bed gaan liggen uithijgen.
Na het uitpuffen en een douche voel ik me weer fit genoeg om nog even een kleine wandeling in Kongsberg te gaan doen. We wandelen naar de rivier en over een brug waar in de leuning enorm grote munten verwerkt zijn als decoratie. Erg mooi glimmend zilver. Er is sowieso veel kunst te zien. Overal staan standbeelden en sculpturen. Langs de rivier ligt een klein parkje en daar wandelen we al pokemonnend door. De stad is qua bebouwing heel gemengd. Als we bij het hotel weglopen, komen we door een schattig straatje met allemaal vrolijk gekleurde houten huisjes, maar als we even verderop zijn, lopen we tegen van die betonnen woonkazernes aan die we ook in Finland zagen.
Weer terug in het hotel is het onze broodjes eten en dit verslag tikken en nu is het 10 voor 10 en is het ernstig bedtijd. Gelukkig koelt het, met alle ramen wagenwijd open, lekker af. Het is nog wel steeds erg licht buiten omdat we hier een stukkie noordelijker zitten.
Maar goed, nu bedtijd en morgen weer verder naar de volgende slaapplek. Tot morgen!
We hebben valet parking geboekt, dus we kunnen met de auto naar de vertrekhal rijden en daar de sleutels afgeven en dan direct doorlopen naar de drop off voor de koffers. In principe een goed plan, de realiteit was ietsje anders. Ik ben begonnen met bellen zodra we op de A6 waren. Je moet zo'n 20 minuten van te voren laten weten dat je er bijna bent namelijk. Helaas werd er niet opgenomen. De voicemail geeft een ander telefoonnummer om te proberen. Die ook maar geprobeerd, ook geen reactie. Dan maar op internet naar een telefoonnummer zoeken en die bellen. Die persoon geeft aan dat hij niets met de valetparking te maken heeft en dat we echt het eerste telefoonnummer moeten bellen.. Wat een ellende! Pas als we het terrein van Schiphol oprijden, krijgen we iemand aan de lijn. Eindelijk! Doorrijden naar vertrekhal 3, ingang C en tot zo!
Er staat inmiddels een behoorlijke file voor Schiphol. De eerste echte dag van de grote vakantie, dus iedereen wil op reis. We hebben er echt zin in zo.. not! Een beetje nerveus zitten we in de auto want de tijd dat we de koffers nog in kunnen leveren begint behoorlijk rap te minderen. We zijn uiteindelijk 10 over 7 bij vertrekhal 3, maar er staat niemand van het bedrijf. Ik loop wat rond en zoek iemand, maar niemand te vinden. Dus maar weer bellen. Weer tig pogingen later krijg ik iemand te pakken en die zegt dat hij er met een paar minuten is. Jemig zeg! We besluiten dat ik de koffers vast op een karretje laad en naar vertrekhal 1 loop en daar boardingpassen ga printen. Dat is een eindje lopen en het is knetterdruk ondertussen. Kurt blijft wachten op de chauffeur van 24/7.
Ik duw mijn karretje door de mensenmassa en begin hem te knijpen als ik ineens een monsterrij zie verschijnen. Een soort dejavu bekruipt me met mijn reis naar Rome een paar jaar geleden. Ik hoop heel erg dat we niet in die rij hoeven te staan. Gelukkig voor ons is de rij voor vluchten van vertrekhal 2 en kan ik me erlangs wurmen en door naar 1. Daar spot ik een vrije blauwe paal en print binnen no time onze boardingpassen uit en wacht dan op Kurt. Die komt redelijk snel en vervolgens gaan we de koffers in de drop off machine proppen.
Ik knijp hem een beetje omdat ik vond dat mijn koffer behoorlijk zwaar is. Ik heb er zelfs vanalles uitgehaald omdat ik bang was dat hij anders niet mee kon zonder bijbetalen. Als ik mijn koffer in de drop off zet, blijkt hij gewoon ruim binnen de marge te vallen en zonder probleem mee te kunnen. Wonderbaarlijk! Die van Kurt is een heel stuk kleiner en dus ook nog weer een stuk lichter en mag ook meteen mee. Dus labels plakken en door naar de douane.
De douane ging eigenlijk ook lekker rustig. Het was niet druk en we hadden alle tijd om onze spullen netjes in bakken te leggen. Inclusief de waterkoker die ik in mijn rugzak heb zitten haha. Uiteraard volgt er weer een fouilering na de bodyscan, maar daar zijn we zo ondertussen wel aan gewend. Al bij al zhebben we nog bijna een uur over voordat onze vlucht begint met boarden. Prima op tijd dus!
We halen elk nog 2 kleine flesjes bruisend water. Die kunnen we dan tijdens de reis steeds weer vullen met water voor als we ergens heen gaan. En gaan dan richting gate om een broodje te eten. Mij bevalt het broodje niet super en ik krijg het niet echt weg. Dus helaas beland er een gedeelte bij het afval. We vliegen toch met KLM, dus ik verwacht nog wel een hapje of broodje aangezien we om 9:20 vliegen.
Boarden gaat ook perfect vandaag en we kunnen onze rugzakken gewoon netjes in de vakken kwijt. Dit is eens een vlucht zonder van die rolkoffertjes. Na het opstijgen, vliegen we over Noord-Holland en de waddeneilanden. Erg leuk om te zien! Ik ben nog nooit deze richting op gevlogen blijkbaar, dus ik ben Kurt een lesje topografie aan het geven. Het is redelijk helder, dus onder ons zien we alles erg duidelijk.
Dan is het tijd voor ons hapje en drankje. Tot mijn grote spijt (en die van mijn maag ook) is het slechts een plakje cake. Nja, dan eet ik wel wat in Noorwegen ergens. De koffie was zowaar eens prima te drinken. Het is wel een haastklus want de vlucht is maar anderhalf uur ongeveer en voor we het weten vliegen we al over zuid Noorwegen.
Na de landing wachten we netjes tot de rest zo'n beetje uitgestapt is en wandelen we op ons dooie akkertje de luchthaven in. De luchthaven hier is heel modern en ziet er erg nieuw uit. Groot, ruim en open en lekker koel. We merken al dat het best wel warm is hier in Oslo. Onze bagage moeten we beneden ophalen en band 6 moet het zijn. We nemen ergens een plekje in en wachten tot onze trouwe koffertjes voorbij komen draaien. Het duurt even, maar dan zien we Kurt's koffer als eerste voorbij komen en dan is het wachten op mijn turquoise bakbeest. Helaas had mijn koffer andere plannen en was niet helemaal meegekomen met de rest.
Terwijl we koffer na koffer voorbij zagen komen en om ons heen er steeds minder mensen op bagage stonden te wachten, was mijn koffer nergens te bekennen. Er stond iets op het scherm over te grote bagage of vreemd gevormde bagage die op andere plekken zou liggen. Dus ik ben alle banden zo'n beetje afgelopen op zoek naar mijn voorraadkast voor de komende 3 weken, maar nope.. nergens te vinden.. Drama! Ik ben niet blij! Als dan ook nog de tekst op het scherm verschijnt dat de laatste koffer uit Amsterdam op de band gelegd is en dat niet mijn koffer blijkt te zijn, is voor mij de ramp compleet.
We gaan op zoek naar een servicebalie en dat is een beetje onduidelijk. Er is een balie open, maar die waar bagage boven staat, die zijn gesloten en de balies die wel open zijn, lijken een beetje op transfer balies of iets dergelijks. Er zat bij ons in het vliegtuig een reisleidster van Kras stervakanties. Een wat oudere dame en zij loopt ook met mensen die geen bagage hebben gekregen. Dus ik denk laat ik het eens aan haar vragen, zij is hier de reisleidster. Nja, die wist dus ook niet wat je moet doen en waarje moest zijn en was me liever kwijt dan rijk geloof ik. Toegegeven, ik betaal niet voor haar diensten, maar in dit soort situaties vind ik het toch niet heel erg raar om een beetje behulpzaam te zijn als je dat kan.
Ik sluit dan maar aan in de rij voor de balies die open zijn en trek een nummertje uit de automaat. Net als ik dat doe, wordt er omgeroepen dat er nog een paar koffers gevonden zijn uit Amsterdam en dat deze nu op de band verschijnen. Meteen is het rechtsomkeert en terug naar de band. Daar verschijnt echter niets en ik ga dan maar even naar het toilet terwijl Kurt blijft staan wachten. Als ik terug kom zie ik echter daar mijn turquoise bakbeestje mooi staan zijn op zijn wieltjes. Haleluja! Ik ben zo blij!
Door naar de huurauto dan maar. We hebben een auto gehuurd bij Avis en in principe hoeven we die alleen maar op te halen. Maar waar? Kurt vraagt het dan maar even bij een informatiebalie en daarmee schieten we goed op. We moeten een verdieping naar beneden en dan de bordjes volgen.
Beneden is het tropisch warm, of zo lijkt het, en we lopen peentjes te zweten terwijl we de koffers voorttrekken door een smal gangetje naar een klein kantoortje van verhuurmaatschappijen. We staan al een eindje te druppelen in het kantoor als Kurt ineens opmerkt.. "Zijn we niet preferred?" Yup, dat zijn we.. Dus we moesten daar helemaal niet zijn, we konden meteen doorlopen naar de garage waar de auto's staan.
Daar aangekomen blijkt dat de auto die we geboekt hadden (een Ford Focus of gelijkwaardig) uit de voorraad gehaald was, dus we kregen een upgrade. Het wordt een glimmend rode Mazda 3. Met andere woorden modelletje patserbak. Lederen bekleding, voor- en achteruitrijcamera, navigatie, the whole shebang zeg maar. De jongen van Avis moest nog even het contract ophalen op een stepje bij het kantoor waar we eerder hebben staan druipen, de printer in de garage was kapot. Maar nadat we het contract binnen hadden, konden we op pad met onze bling bling wagen.
Onze eerste stop is een oud industriedorpje met een ingewikkelde naam. Nu hebben we dat hier meer in Noorwegen. Ligt hoogstwaarschijnlijk aan de taal gok ik haha Maar we gaan dus naar Blaafarvevaerket. Dit is een complex van industriele gebouwen uit de 19e eeuw die over zo'n 8 km verspreid liggen. Nu is het een terrein waar gerecreerd kan worden en waar je kan wandelen.
Het is een flink eind rijden zo lijkt het. Het schiet ook niet erg op. We rijden dan weer achter een camper en dan weer mag je maar 50km per uur. De luchthaven ligt een eindje buiten Oslo en van Oslo moeten we richting Kongsberg. De ring van Oslo is trouwens wel bijzonder. Deze ligt voor een groot gedeelte in tunnels onder de stad. Op de tunnels zijn gewoon huizen en wegen gebouwd. Oslo is dus een laagjestaart wat dat betreft. Het lijkt ook een enorme stad als we erlangs moeten, maar dat valt op zich wel mee. We rijden langs het Oslofjörd met overal zeilbootjes. Voorbij Oslo wordt het groener en zien we overal bos. Noorwegen bestaat voor mij momenteel uit Hout, steen en water en misschien is dat ook wel gewoon zo.
De rit is niet de meest mooie rit die we ooit gemaakt hebben moet ik bekennen. Noorwegen heeft me momenteel nog niet overweldigd zoals ik van iedereen die er geweest is gehoord heb. Ik gok dat dat later in de reis nog wel gaat komen. Het is hier gewoon te druk naar mijn smaak en teveel mensen. Hoe minder mensen ik tegenkom op vakantie, des te beter ik mijn reis waardeer zeg maar hahaha
Ergens in de buurt van Drammen maken we eens top bij een supermarktje om even wat boodschappen te doen. Hier worden we meteen geconfronteerd met de Noorse prijzen.. 4 flessen cola voor Kurt zijn 11 a 12 euro bijvoorbeeld. Blikjes bier kosten ruim 4 euro en we zien nog wel meer achterlijke prijzen. We besluiten een pak volkoren hamburgerbroodjes mee te nemen en een pakje kaasplakjes voor nu en voor vanavond nemen we een paar zoete broodjes mee in diverse smaken. Die vielen nog mee. Brood, melk en vlees zijn redelijk betaalbaar hier. In de auto happen we onze broodjes met kaas weg en drinken we wat. Ik was ondertussen ook redelijk uitgedroogd merkte ik. Wat drinken en eten doet me goed :)
Onderweg naar die gebouwen met lastige naam, komen we nog een soort waterval tegen die met betonrand uitgerust is. Ik gok dat het is om energie op te wekken. Er staat tenminste een soort electriciteitsding naast. We stappen dus even uit de auto voor een ommetje en "genieten" van de zon. Die staat echt ongenadig te branden hier. Ik heb me ondertussen al ingesmeerd, maar het is voor mij bijzonder onprettig om rond te lopen in de zon en ik probeer zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken. De zon staat echter behoorlijk hoog en schaduw is er weinig.
Na dit uitstapje rijden we door en gaan eerst naar een uitzichtpunt waar weer een waterval is. Hier zoek ik een plekje op een brug boven de waterval waar ik in de schaduw van een boom kan staan. Kurt gaat op onderzoek uit en gaat een kijkje nemen aan de voet van de waterval. De waterval is best wel gaaf. Hij is erg breed en groot en klettert over verschillende niveaus van de rotsen. Er is ook een waterrad geplaatst dat nog steeds werkt. Aan de kant zijn kleine restaurantjes waar de Noren hun favoriete snack, wafels, zitten te eten. Je ziet hier echt overal Noren aan de wafels. Van die grote ronde hartjes wafels zeg maar. Met een bakje jam en een bakje room en smullen maar. Wij vinden het een beetje te warm voor wafels, maar misschien morgen als we ergens een koeler plekje kunnen vinden.
Na deze waterval rijden we nog een stukje terug waar een grote parkeerplaats is en waar je zou moeten kunnen zwemmen. Er is echter totaal nergens schaduw en ik ben echt rijp voor rot en blijf in de koelte van de auto zitten. We hebben deze keer een plekje in de schaduw kunnen vinden. Bij de vorige stops was dat niet het geval en was het bijzonder pijnlijk om op de leren zitting plaats te nemen en je rug tegen de leuning aan te houden. Het is een hippe auto hoor, maar die luxe werkt alleen maar in je nadeel op die manier. Kurt gaat er dus alleen op uit en ontdekt dat er allemaal waterlelies in het water drijven verderop. Hij zegt dat het er erg mooi uitzag. Ik geloof hem meteen terwijl ik voorzichtig weg zit te smelten :(
We rijden nog een klein eindje door naar een ander gebouw uit de collectie en dit blijkt een soort boerderij te zijn. Het is echt een prachtig plaatje en we rijden er met de auto een rondje omheen. Achter het gebouw is uiteraard weer een terras waar de Noren te vinden zijn met hun wafels. Het is zo'n klassieke houten boerderij in de mooie kleuren die hier overal gebruikt worden. Er omheen een mooie tuin met prieeltje en bruggetje en het is echt een plaatje. We hebben er een paar foto's van gemaakt en er even van staan te genieten.
We zijn met zijn tweetjes ondertussen redelijk behoorlijk gaar en het lijkt ons dan ook een strak plan om maar naar het hotel te gaan en daar nog wat te lummelen ofzo. We typen het adres van het hotel in het navigatiesysteem, een keer of 5, we hebben het nog niet helemaal door haha en zijn weer op weg. Uiteraard nog hier en daar een omweggetje omdat we nieuwsgierig zijn wat er daar te zien is.
Kongsberg is een rustig stadje en ons hotel is met de navigatie, en google maps gecombineerd, redelijk snel gevonden. We kunnen de auto om de hoek gratis parkeren en gaan inchecken. We hebben een gerenoveerde kamer.. joepie! Ik had inderdaad reviews gelezen dat de niet gerenoveerde kamers niet echt super zijn. We moeten bij binnenkomst in onze kamer toegeven dat het een leuke kamer is, alleen een beetje warm. We hebben bij het boeken niet echt gedacht dat we airco nodig zouden hebben, maar dat is momenteel geen overbodige luxe. Dus het is echt neerploffen in de kamer en op bed gaan liggen uithijgen.
Na het uitpuffen en een douche voel ik me weer fit genoeg om nog even een kleine wandeling in Kongsberg te gaan doen. We wandelen naar de rivier en over een brug waar in de leuning enorm grote munten verwerkt zijn als decoratie. Erg mooi glimmend zilver. Er is sowieso veel kunst te zien. Overal staan standbeelden en sculpturen. Langs de rivier ligt een klein parkje en daar wandelen we al pokemonnend door. De stad is qua bebouwing heel gemengd. Als we bij het hotel weglopen, komen we door een schattig straatje met allemaal vrolijk gekleurde houten huisjes, maar als we even verderop zijn, lopen we tegen van die betonnen woonkazernes aan die we ook in Finland zagen.
Weer terug in het hotel is het onze broodjes eten en dit verslag tikken en nu is het 10 voor 10 en is het ernstig bedtijd. Gelukkig koelt het, met alle ramen wagenwijd open, lekker af. Het is nog wel steeds erg licht buiten omdat we hier een stukkie noordelijker zitten.
Maar goed, nu bedtijd en morgen weer verder naar de volgende slaapplek. Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
