Pareltje van een dag

Ok, ik wil me maar meteen alvast verontschuldigen voor eventuele vreemde kronkels of weet ik veel wat voor andere zaken. Ik heb net een piña antivries op en het alcoholgehalte was een tikkeltje heel erg veel boven verwachting haha

Maar goed, even bij het begin beginnen van vandaag. Kurt was al ruim voor 5 uur wakker en ik heb met nog in de buurt van slapende weten te houden tot een uur of 6. We hadden de wekker op half 7 gezet, maar blijkbaar was dat te laat. Langzaam douchen enzovoorts en dan richting ontbijt.

Het is echt onwijs druk bij het ontbijt. Het lijkt wel alsof iedereen om 7 uur aan het ontbijt zit hier. Heel bizar! We gaan weer aan hetzelfde tafeltje zitten als gisteren en negeren de bedelende zebraduiven. Er is vanmorgen helaas geen verse ananas, dus ik neem genoegen met meloen. Kurt laat een omelet maken en zit daarvan te smikkelen. Ik heb van mijn fout geleerd gisteren en vandaag doe ik 1/4 warme melk en 3/4 koffie in mijn mok en dan nog zou je er rood haar van krijgen.. pfff

Het weer lijkt omgeslagen. Na de regen van gisteren is het flink beginnen te waaien en het druppelt nog licht als we naar het ontbijt lopen. We ontzien onze excursie een klein beetje met dit weer. We gaan vandaag namelijk met Dr. Michael Poole (marienbioloog) op walvis en dolfijnen eco tour.

Dr. Poole is een Amerikaan die hier zijn Phd gehaald heeft en voor altijd is blijven hangen. Hij is gepromoveerd met de ontdekking van de laatste en kleinste walvissenpopulatie en dat de walvissen hier bij Mo'orea paren en geboren worden. Hij heeft er ook voor gezorgd dat het grootste gedeelte van Polynesië een reservaat geworden is voor walvissen en dolfijnen. Het reservaat bestrijkt een oppervlakte ter grootte van half Amerika.

Dat had ik al gelezen, maar hij vertelt het ook nog als we aan boord zijn van de boot waarmee we op ontdekking gaan vandaag. Dr Poole is een erg vriendelijke en vrolijke man. Hij maakt met iedereen een babbeltje en tegelijk leert hij je wat, maar hij is ook zeker geïnteresseerd in de mensen aan boord. Enige suffe opmerking is als hij hoort dat ik uit Nederland kom. Hij vraagt meteen Do you also smoke pot? Uh nee, ik rook niet eens. Echt iets voor Amerikanen. De meesten willen dat meteen weten, want dat is het enige wat ze over Nederland weten zo'n beetje. Kurt is wel helemaal interessant. Dr Poole blijkt een groot liefhebben te zijn van donkere Belgische bietjes, dus tijdens de tocht komt hij meerdere keren buurten om het er even over te hebben.

Ondertussen is de lucht gelukkig wat opgeklaard en regent het in ieder geval niet. Er is nog wel veel wind, maar het valt mee met de golven. We krijgen een uitleg dat dolfijnen en walvissen tot in de baai komen (dus binnen het barriererif) maar alleen in het donker blauwe gedeelte. Buiten het rif komen ze tot 4 voetbalverldlengtes over het algemeen. Verder uit het rif liggen gevaren op de loer in de vorm van orca's en diverse grote haaiensoorten die niet zo vriendelijk zijn, ook niet voor mensen. We moeten dus goed opletten of we wat zien in dat gebied, maar in de verte liggen al 2 andere bootjes, dus we hoeven niet lang te speuren en gaan daar eens kijken.

De andere 2 bootjes blijken een walvis gespot te hebben! We hebben enorm veel geluk vandaag dus! We hadden al een uitleg gekregen over de kansen vandaag. Dolfijnen 95% en walvissen een kleine 60% kans om te vinden.

Terwijl we ons bij de andere bootjes voegen, zien we ineens een "blow" Dat is een walvis die zijn blaasgat leegblaast en je ziet een fontein van water omhoog spuiten. Er volgen er nog verschillende en dan zien we ineens een rug en even later een staartvin omhoog klappen en neergaan in een duik. Wauw! We blijven hier dus een eindje hangen. Deze soort walvissen (bultrug) blijft in deze activiteit maximaal 15 minuten onder water. Dus we worden ondertussen nog geïnformeerd over van alles en nog wat rond walvissen en dolfijnen. Dr Poole doet het leuk en daagt je uit om mee te denken en vragen te stellen. Je volgt eigenlijk een college op zee en dat is leuk!

Na een paar minuten is de walvis er weer en ineens roept Dr Poole BREACH!!! Een walvis duikt op en springt helemaal uit het water en laat zich zijwaarts weer terugvallen. Echt wauw, wauw, wauw! Wij zitten zwaar tevreden te zijn in de boot. Helaas hebben we waarschijnlijk niet echt foto's van de juiste momenten omdat je er gewoon niet op verdacht bent en tja, met je ogen zie je toch meer dan door de zoeker op je camera. De kapitein en de Dr staan samen ook te glunderen, het is zeldzaam om de walvissen te zien (zeker tijdens een breach en jump) en hij spreekt het gebeuren ook snel in op zijn recorder. Dat doet hij de hele tijd. Eigenlijk is hij full time onderzoeker en doet hij 1 tochtje en soms 2 of 3 per week. Met het geld dat binnenkomt van die tochtjes wordt het onderzoek mede gefinancierd. Duidelijk een win win situatie vind ik. Maar goed, terug naar de walvissen. Het zijn jong volwassen walvissen en ze duiken op en weer onder. We zien een aantal ruggen met de duidelijke bult en staarten, maar dan zijn ze verdwenen. Waarschijnlijk weggezwommen om ergens anders weer op te duiken.

Wij varen verder de lagune weer in en gaan naar Cook's bay om op zoek te gaan naar spinner dolfijnen. Het is een klein eindje varen en ondertussen hebben we een mooi uitzicht op het eiland. Op Mo'orea staan scherpe bergen met enorm steile hellingen die helemaal groen begroeid zijn. Het biedt een mooi plaatje met de azuurblauwe lagune ervoor. Helaas kunnen we in de baai geen dolfijnen vinden en in de andere baai ook niet. Ondertussen is het ook zo'n beetje tijd om terug te gaan. Het is jammer dat we geen dolfijnen hebben gezien, maar de walvissen maken dat meer dan goed! De tour is zijn geld zeker meer dan waard, al was het alleen al om de fijne manier waarop Dr Poole alles uitlegt en je betrekt bij alles.

We wandelen terug naar onze bungalow en pakken de portemonaie, of dat willen we toch doen. Kurt blijkt de zijne niet meer te kunnen vinden. We zetten de hele bungalow op de kop en zoeken overal, maar nergens te vinden. Ineens bedenkt Kurt zich dat de schoonmaakster hem misschien wel in de kluis gelegd kan hebben. Ik was compleet vergeten dat we er eentje hadden. Hij gaat kijken en zowaar, daar ligt hij.. oef! We nemen de paspoorten en credit cards mee naar de activities desk waar we een auto reserveren voor morgen. Het werkt hier een tikkie anders dan op Rapa Nui. We worden opgehaald door een shuttle bus die ons naar het verhuurbedrijf brengt. Er is ook een vastgestelde huurtermijn. Of 4 uur of 8 uur. Wij gaan voor de 8 uur en worden opgehaald om tien over 9. Het bedrijf sluit om 5 uur, dus die 8 uur slaan ook nergens op want we zijn pas tegen half 10 bij de auto. Maar goed, kniesoor die daar op let ofzo..

Na het huren van de auto staan we nog een eindje te kwijlen bij de etalage van de parelwinkel die hier zit. Ik besluit toch binnen eens te gaan kijken en te informeren wat ik nou kwijt zou zijn aan een ketting. Ik wil gewoon een hele simpele ketting met een parel eraan. Of een hanger of eentje geregen. Ik spot achterin een zilveren ketting met daaraan een enkele parel en vind hem heel erg mooi. Er zijn er nog een aantal, maar deze is geweldig, puur door zijn simpelheid. Ik krijg hem om en hij hangt perfect en staat mooi. Dan haalt de verkoopster een grotere parel tevoorschijn en eigenlijk staat dat nog een stukkie beter. Ik ga dus uiteindelijk voor de simpele zilvere ketting met een enkele parel eraan en ben nu de trotse bezitster van een echte "zwarte" polynesische parel. De kleur van de mijne heet pastel en is gewoon heel erg mooi haha De dingen zijn niet goedkoop ook, moet nog best wel slikken over de prijs. Mijn ketting is gelukkig van zilver, dat scheelt nog een beetje hahaha We krijgen ook een formulier mee waarmee we de belasting terug kunnen vragen. We moeten dit op de luchthaven van Papeete laten afstempelen en in een envelop doen en opsturen. Doen we dat niet, dan krijg ik nog een naheffing van belasting en da's niet zo grappig.

Na de parel vind ik het wel weer even genoeg geweest. Ik hou dus niet van shoppen en moet me er echt toe dwingen omdat ik iets graag wil hebben, maar het hele gebeuren mag wat mij betreft ook overgeslagen worden. Het geblaat dat het zo goed bij je ogen past en bij je huidskleur en bladieblabla Nope, daar jaag je mij eerder de deur mee uit, dan dat ik iets ga kopen. Ik voelde me dan ook super ongemakkelijk daar in de boetiek. Tijd voor wat ontspannen niets doen. We verplaatsen de ligbedden onder de parasol en nemen plaats. Kurt gaat nog even snorkelen, voor mij is de zon dan veel te fel. Ondanks het constante insmeren, verbrand ik alsnog en in de schaduw voel ik nog steeds de zon echt prikken en bijten. Ik ga aan het einde van de middag nog eventjes mee snorkelen.

Als we samen snorkelen is het water helaas een stuk minder helder geworden. Waarschijnlijk door de sterke stroming vandaag. Je voelt de stroming ook aan je trekken tijdens het zwemmen, meer dan de voorgaande dagen. Ik merk ook wat ik zo eng vind aan snorkelen, geen diepte zien. Ik doe dit voor het eerst en heb totaal geen houvast aan hoe ver iets is. Hier is veel koraal en het koraal zit vol met zeeëgels. Daar wil je je dus niet aan prikken, maar soms moet je je even ergens op afzetten of aan vast houden om niet weg te drijven en tja, ik moet er gewoon niet aan denken om tegen koraal te stoten, laat staan zo'n egel vast te pakken. Mijn oplossing is dan ook me aan Kurt vasthouden. Hij beweegt langzaam tussen de koralen door en ik flipper met hem mee, hij is mijn snorkeltaxi vandaag. Eergisteren ben ik in een gedeelte geweest waar veel meer ruimte was tussen het koraal en daar had ik minder moeite, maar vandaag zitten we in een stuk met erg veel koraal. We zien weer enorm veel vissen. Het is leuk om aan te komen dobberen en even stil te hangen. Waar kort daarvoor geen vis te bekennen is, komen dan ineens uit alle hoeken en gaten de mooiste visjes tevoorschijn. We zien vandaag weer diverse exemplaren die we nog niet eerder hebben gezien. Helaas wordt het water al snel te koud en al bibberend zwemmen is ook niet wat. We gaan dus terug richting strand. Onderweg schrik ik van een Picasso Trekkersvis en de vis schrikt net zo hard van mij. Hij zat vlak bij het strand, daar zitten ze normaal niet echt.

Met een strandlaken om staan we nog even na te babbelen en visjes te bespreken. Ik blijf het jammer vinden dat ze niet iets van een vissenkaart in de bungalows gelegd hebben, zodat je kunt opzoeken welke vissen je gezien hebt. Plotseling zien we beweging vlak bij de waterrand. Het blijken scholen met zilver en pastelgekleurde visjes te zijn die op zoek zijn naar lekkere hapjes. Ze gaan zo dicht bij de waterrand dat ze met vinnen boven het water uitsteken. Deze visjes zijn ook niet bang voor mensen. Het zijn de enige die je tijdens het snorkelen ook gewoon kunt observeren en niet wegduiken als jij opduikt.

Na de visjes is het tijd voor een douche en gaan we richting de bar voor het eten. Ik doe eens gek en bestel een Piña Colada en Kurt een biertje. Die cocktail is dus echt niet te zuipen! Ik vind het een kruising tussen antivries en glassex. Maar goed, hij is niet goedkoop en misschien is het een kwestie van wennen? Tja, niet echt. Tegen het einde toe begint hij wat beter te smaken, maar ik proef er alleen de kokos in, de ananas heb ik niet kunnen vinden. Beetje jammer. We gaan vanavond beide voor een hamburger. Ik neem een kipburger en Kurt de cheeseburger die ik eergisteren heb gehad. Mijn kipburger bestaat uit stukken bbq gegrillde kip tussen een broodje en dat smaakt ernstig goed! Bij de drankjes hebben we ook een snackbordje gekregen van pinda's, kokosstukjes en olijven en de olijven zijn echt goddelijk. Ze zijn ingelegd in een soort Italiaanse kruiden en ik zou er wel een pot vol van lusten! Vandaag geen toetje en we gaan weer terug naar onze bungalow.

Morgen hebben we dus een auto gehuurd en gaan we eens een rondje eiland doen. Eens zien wat er zoals te zien en doen is hier en dat lees je morgen dus :D

Jullie een fijne dag en wij gaan hier zo ons bed eens in :)

(ps ik denk dat verslagen tikken ontnuchterend werkt haha)