Zijn we er al bijna?

Na een korte nacht gaat de wekker om 5 uur en opstaan kost me flink wat moeite. Ik heb alleen geen tijd om lekker lui wakker te worden want vandaag gaan we een week op vakantie en over een uur moet ik in de auto zitten. Dan maar met mijn ogen nog half dicht naar het Senseo apparaat lopen en Kurt wakker maken. Er moet nog een douche aan te pas komen en uiteindelijk ben ik redelijk wakker. Klaar om op vakantie te gaan!

Rond 6 uur rijden we weg, lekker op tijd. We gaan richting Duinkerken waar de veerboot ons naar Dover brengt. De boot vertrekt pas om 8 uur, maar we willen vroeg zijn vanwege eventuele grenscontroles door de aanslagen van afgelopen dinsdag. Er is echter geen enkele controle bij de grens en niet heel veel later zijn we dan ook bij de terminal.

De ferry terminal heeft een opfrisbeurt gehad. Er is een nieuw gebouw neergezet en aangezien we nu zoveel tijd over hebben, gaan we daar eens binnen kijken. In tegenstelling tot de schuur met koffieautomaat, is de nieuwe terminal fris, ruim en netjes. Het zijn nog steeds automaten waar je je koffie moet kopen, maar er is wel een mooi uitzicht over de haven. Het zonnetje begon al mooi te schijnen en we hebben daar staan kijken hoe de boot binnen kwam en afmeerde.

Mensen zijn wel heuze kuddedieren. Voor de helling waarover je de boot oprijdt, staan lichten die de hele tijd met een rood kruis erop stonden te branden. Op het moment dat er op de lichten een groene pijl springt, draait iedereen zich om om naar de auto te lopen. Blijkbaar werkt dat net zo goed als een omroepbericht. Wij zijn de kudde maar gevolgd.

We waren vrij vroeg ingecheckt, dus we hadden de hoop dat we een mooie plek zouden krijgen aan boord met de auto. Helaas doen ze daar niet aan. We moeten ergens in het midden opstellen waarbij de laatst gearriveerde auto's in de eerste rij mogen staan uiteindelijk. Heel vreemd.

Maar goed, we zijn op de boot, de boot vertrekt redelijk op tijd en we mogen niet klagen. Het zonnetje schijnt, en de vakantie begint goed!

Omdat ik elke keer razend nieuwsgierig was en het volgende week mijn verjaardag is, heb ik deze keer een upgrade van onze tickets gekocht. Voor 10 euro per persoon, enkele reis, varen we eerste klas deze keer. We melden ons bij de balie van de Seaview Lounge en krijgen magnetische toegangskaarten voor de lounge. Door de glazen schuifdeuren komen we in een ruimte waar het heerlijk rustig is. Links zijn de relax stoelen waar je kunt slapen of languit een boek kunt lezen. Rechts zijn er tafeltjes met daaromheen stoelen en een paar tafels hebben ook erg comfortabel ogende banken erbij staan. Bij de bar kun je zelf bij een automaat diverse soorten koffie tappen. Er zijn verschillende soorten thee, sap, water en warme chocolademelk. Een grote schaal met koekjes staat ons toe te lachen en even later zijn er nog kleine zoete koffiekoeken. Er is ook WiFi, maar dat werkt niet zo super.

Wij kiezen voor een tafeltje bij het raam met 2 stoelen erbij en genieten van een glas sinaasappelsap en een kop cappuccino met koekjes erbij terwijl de boot afvaart. Als we even zo gezeten hebben, heb ik toch ook wel zin om even mijn ogen dicht te doen. Dus de relax stoelen hiernaast komen als geroepen. Nog een kop cappuccino mee en wat koekjes en we nemen in de andere ruimte plaats. Goh, dat is fijn zeg! Bijna stil, met heel in de verte wat geroezemoes. Ik zit naast een groot raam en kan lekker in mijn stoel hangen en een beetje naar buiten kijken of mijn ogen dicht doen en een beetje tukken.

Het enige jammere was wel dat onze magneetkaarten niet werkten. Als we buiten de lounge gingen, moest de ander binnen blijven zodat je er weer in kon. Even bellen met de gsm zodat je naar de schuifdeur kon lopen.

De overtocht verloopt verder rustig en een uur of 2 later zijn we in Dover. We pakken onze spullen weer bij elkaar en gaan richting de auto. Het is even wachten en dan mogen we de boot af. Uiteraard mogen de mensen die het laatst de boot opgereden zijn, er het eerste af weer. Het boeit dus niet hoe vroeg je komt, je bent aan de willekeur van de mensen die het inschepen begeleiden overgeleverd.

Voorgaande keren was het een eitje om de haven uit te komen en reed je binnen no time weg. Nu moeten alle Belgische auto's door de extra controle. Uiteraard kan een terrorist geen auto huren en rijden die allemaal met een belgische auto rond. We staan gelukkig nu wel in de goede rij en hoeven alleen even vriendelijk te lachen en de kofferbak open te maken. We verliezen er al bij al wel een half uur mee, maar hoeven gelukkig niet door de controle waar ze je hele auto uitpluizen. De auto's in de rij links van ons werden allemaal doorverwezen naar de speciale loods waar dat gebeurde.. oef!

Na de laatste controles zijn we dan op weg! Het is vlakbij de kust al slechter weer geworden en hier is het ook een beetje grauw en grijs. Dat belooft niet veel goeds voor de reis.

We rijden van Dover naar St Just in Cornwall met een tussenstop in Glastonbury. Totale rit is zo'n 7 uur en dan komt er nog een uur of 2 bij voor Glasto. Prima te doen lijkt ons.

Het eerste stuk gaat goed en we zijn, ondanks wegenwerken bij Dover, toch vrij vlot op de grote ringweg rond Londen. Helaas knalt er een eindje verderop een auto tegen een andere auto en zo hebben we plotseling file. Onze eerste vertraging. Daarna zijn er weer wegenwerken, nog een paar ongelukken, uiteraar de kijkfile bij Stonehenge (we stonden daar zo erg stil dat ik ook maar even toerist gespeeld heb en foto's gemaakt heb) en de tijd blijft maar doortikken, onze planning loopt niet helemaal zoals we willen en het weer doet ook echt flauw. Toen we uit Dover weg reden stond er op de GPS dat we rond 1 uur in Glasto zouden zijn, het wordt uiteindelijk half 3.

Onze GPS stuurt ons zo af en toe ook wel langs erg uitdagende wegen. Zo staan we ineens voor een onverharde modder en kuilenweg richting Glasto. Kurt is de koele kikker en stuurt de Clio er vakkundig door en over. Ik kom niet meer bij van het zenuwachtige lachen. Ik was al aan het bedenken naar welke boerderij is moest gaan lopen om te vragen of we uit de blubber getrokken konden worden haha

Het is lastig om een parkeerplek te vinden op de parkeerplaats waar we willen staan. We gaan naar de Glastonbury Abbey en daarna nog naar the Tribunal. Uiteindelijk rijdt er gelukkig een auto weg en hebben we een plekje. Uiteraard kun je bij de parkeerautomaat alleen met munten betalen, dus ik ben naar de Abbey gelopen om alvast kaartjes te kopen en geld te wisselen. Daar kom ik er ook achter waarom het zo afgeladen vol staat (en er mensen in allerlei kostuums rondlopen) het was Medieval Faire dit weekend en we konden dat ook bezoeken als we wilden. Helaas hebben we daar geen tijd voor, het zag er wel geweldig uit. Dus terug naar de parkeerplaats, 2 pond erin voor 2 uur en hup naar de abdij.

Het is echt prutsweer en we hebben het denk ik 5 minuten droog gehouden, daarna begon het te miezeren wat gestaag overging in echte regen...brrr! De abdij is eigenlijk een groot stuk grond waarop alleen de ruine van de abdij nog op over is gebleven. De afmeting van de overblijfselen komt echter erg imposant over en ons vermoeden is dat toen hij er nog stond, het een onwijs mooi gebouw moet zijn geweest. Door het slechte weer doen we een snelle toer. We bezoeken King Arthur's tombe (een bordje en een paar narcissen erop) en dan zijn we er ook eigenlijk wel klaar. De tuinen van de abdij zijn ingenomen door het middeleeuwse festijn en zijn dus niet te bezoeken.

We banjeren daarna door naar the Tribunal waar we een tentoonstelling over het oude avalon (het huidige Glastonbury) bekijken. Nooit geweten dat Avalon en Glastonbury dezelfde zijn. Eigenlijk nooit over nagedacht ook. Maar nu weten we het. De eerste bewoners woonden op een eilandje in een soort rieten hutten en hielden vee op nabij gelegen eilandjes en verbouwden gewassen op droge stukken land. Het hele gebied was een soort moeras met meren. Een klein museum, maar wel leerzaam.

Na the Tribunal besluit Kurt ondanks de regen dat hij toch nog naar de Tor wil klimmen op een heuvel net buiten de stad, dus terug naar de auto en die kant op. Als we echter bij de heuvel zijn waar de Tor (een soort toren) op staat, kunnen we nergens een parkeerplek vinden. We rijden de heuvel rond en zien de Tor van een afstandje. Overal zijn wandelpaden die naar de top gaan, maar nergens een parkeerplek. We hebben ook geen zin om de auto een eind verder te parkeren en doorweekt te zijn voordat we ook maar in de buur van de heuvel zijn. We blazen de beklimming dus af. We zetten de auto een eindje verder even aan de kant en eten nog een ovenkoek voor we verder rijden richting Cornwall.

We verwachten niet al te veel problemen de rest van de rit. Nou, dat valt nog tegen als er ergens op de M5 ineens een auto in de fik staat. De weg verder is niet moeilijk en eigenlijk gewoon de A30 afrijden tot bijna helemaal het einde. Het is ondertussen echt smerig weer en donker geworden als we eindelijk in de buurt van St Just aankomen.

We zetten de auto neer op een centrale parkeerplaats en lopen met onze tassen naar hotel om daar in te checken. Het is rond half 8 en ik ben bijna total loss dan. We reserveren nog snel een tafeltje voor een hapje eten en na een rondleiding door het hotel, brengen we de tassen naar boven.

We hebben een erg mooie en ruime kamer. Het is een 3 persoonskamer. Niet dat we die geboekt hebben, maar we hebben eens geluk. Onze slaapkamer kijkt uit op het centrale plein van St Just en aan de achterkant kun je (bij daglicht) de zee zien. De bedden liggen lekker en de badkamer is erg ruim. Yup, we zijn content!

Snel naar beneden voor een hap eten. We mogen voorin bij het raam zitten en krijgen de kaart. Bijna alles is al uitverkocht van de specials, dus de keuze wordt al wat eenvoudiger. Ik ga voor een kip korma en Kurt neemt kipfilet in sherrysaus met chorizo en dan is er een hele tijd niets. Ik zit te knikkebollen en het duurt maar en duurt maar. Uiteindelijk komt 3 kwartier later ons eten eindelijk eens pfff Mijn korma is echt matig. Waterig en flauw. Maar hij is warm en vult, dus whatever. Kurt's eten is lekker en hij zit te smikkelen. Ik pik een paar hapjes van hem mee dus.

Als we eindelijk klaar zijn, wil ik alleen nog maar slapen. We komen boven en ik kan nog net een pyjama aantrekken. Volgens mij sliep ik al zo'n beetje toen mijn hoofd het kussen raakte. Compleet van de wereld in ieder geval haha. Dus dit reisverslag is een dag te laat ;)