Van plant naar strand

Vandaag is een rustige dag. Althans, dat zijn we van plan. De wekker staat op 8:30, maar we zijn al een stuk eerder wakker. Het is hier niet donker te krijgen. 's Nachts schemert het, maar donker worden doet het niet. De zon gaat ook alweer vroeg op en de mensen hier zijn ook vroeg wakker. Het hotel is een drama qua geluidsisolatie en laten we zwijgen over de "meeverende" vloeren die ze hier hebben. Ok, toch even.. Als er mensen door de gang lopen, heb je het idee dat er een kudde olifanten langs wandelt. Alles rammelt en ratelt en alles in ons mini kamertje beweegt mee met de vloer. Echt f'ing irritant! Ik heb mezelf al zitten vervloeken dat ik niet beter heb gezocht op hotels en B&Bs maar dit was echt het enige plekje in de verre omgeving dat beschikbaar was, dus we doen het er maar mee.

We hadden gisteravond geen zin om te gaan eten in het restaurant en hebben nog een keer brood gegeten met de kaas die we eerder die dag gekocht hadden. Kopje soep erbij gemaakt en we zaten redelijk vol. Vanmorgen heb ik echter wel zin in een ontbijtje, mijn maag voelt redelijk leeg. Ik ga dus voor een Schots ontbijt (is ook de enige optie beschikbaar voor me, de rest is vis) Ik laat de bloedworst en baked beans achterwege. Kurt gaat voor de poached, smoked haddock. Een soort gepocheerde gerookte schelvis. Hij krijgt een behoorlijke vis op zijn bord die echt enorm stinkt (voor mij dan) en heeft er een gebakken ei bij. Mijn ontbijt is niet super, de roereieren zijn ok en de champignons is niets mis mee, maar de bacon en worst zijn niet om over naar huis te schrijven. Morgen doe ik wel alleen het roerei en de champignons en laat ik de rest zitten. Kurt gaat morgen voor de zalm, de schelvis was niet echt een succes. Veel te veel graatjes en de smaak viel ook wat tegen.

Na het ontbijt gaan we nog naar onze kamer waar we nog even rustig aan doen. We hebben besloten dat dit onze "rustdag" is en dat we niet gaan haasten. Het is dus ook tegen half 1 als we naar Inverewe Garden vertrekken, wat aan de overkant van het loch ligt en waar we op uit kijken. Het is nog geen 5 minuten rijden, dus dat scheelt alweer.

Inverewe Gardens is opgezet door meneer Osgood Mackenzie die dit stuk land kocht in 1862. Het land was toen kaal, onvruchtbaar en overgeleverd aan de grillen van de wind en de zee. Hij begon met het aanleggen van een hek tegen konijnen en andere beesten die groen zouden kunnen wegvreten. Daarna legde hij een grote haag van inheemse Schotse bomen aan en coniferen om zodoende een beschutte plek te maken. Vervolgens liet hij goede aarde aanvoeren en begon met het aanplanten van allerlei planten van over de hele wereld. Er groeien zelfs tropische bloemen en planten. Deze kunnen hier groeien omdat er een warme golfstroom is hier die zorgt voor een warmer microklimaat.

De tuin is in verschillende geografische herkomstgebieden ingedeelt en we lopen met het plattegrondje in de hand door alle regio's. De aanleg van de tuin doet bijna wild aan. Alsof de planten hier van nature al voorkwamen. Er zijn niet echt rechte bloembedden met plantjes netjes in op een rijtje. Alleen in de walled garden aan het begin zijn een beetje perkjes te zien, maar dit vooral omdat er daar ook groente gekweekt wordt.

De tuinen hebben diverse hoogteverschillen, dus we lopen via trappetjes en hellingen kriskras overal doorheen. Er staan een soort palmbomen dat al groeit op deze wereld sinds de dinosauriers en op een kleine eilandje staan vleesetende planten. Er staan bomen die duizenden jaren oud kunnen worden en nu met hun 150 jaar nog maar baby's zijn. Overal staan Rododendrons en er zijn enorm veel planten en bloemen die we nog nooit ergens gezien hebben.

Het zijn mooie tuinen en het is een aangenaam middagje, maar we zijn er stiekem toch niet zo van onder de indruk als we hadden willen zijn. Misschien komt het doordat de zon niet schijnt, misschien komt het door de rete irritante midges, ik weet het niet.

Aansluitend gaan we nog wat drinken en eten in het restaurant wat aan de parkeerplaats ligt. Oja, dat was wel een gemiste kans. Er staat een prachtig huis middenin de tuinen, maar er wordt niets mee gedaan. Persoonlijk zou ik hier een tearoom gemaakt hebben. Niets uitgebreids, maar gewoon thee, koffie en frisdrank en wat taartjes ofzo. De plek was er ideaal voor. Nu moet je dus buiten de tuinen in een zelfbedieningsrestaurant iets gaan eten. Op zich ook niet verkeerd hoor, maar de entourage is toch wel even wat minder.

We kiezen wat dingen uit en besluiten onze eigen high tea maar samen te stellen. We nemen een zakje met enorm dikke sandwiches met kaas, tomaat en chutney, een fruit scone met aardbeien jam, een empire biscuit en een choco bananen muffin. Ik neem er een potje thee voor 1 bij met earl grey en Kurt gaat voor de Irn Bru. De sandwiches zijn echt enorm en de zoete hapjes zijn ook goed. Alleen de muffin viel wat tegen. Hij was met pure chocolade en een beetje teveel gepureerde banaan er in.

Na dit hapje zitten we eigenlijk erg vol (goh) en besluiten dat we dus ook maar niet uit eten gaan in het restaurant van het hotel waar we zitten. We gaan daarvoor in de plaats naar Gairloch en kopen kaas en wat andere dingen voor onderweg morgen en natuurlijk een nieuwe 2 liter fles Irn Bru :D

Daarna rijden we nog een beetje door Gairloch en gaan weer richting Poolewe. Naast ons hotel loopt een weg die verder het schiereiland op gaat. We zijn allebei erg nieuwsgierig hoe het er verder nog uitziet, dus we volgen die weg met de auto. Het is toch nog erg vroeg en ondertussen is de zon doorgebroken en ziet de wereld er een stuk vriendelijker uit (voor zover je dat kan zeggen met zo'n ruw landschap om je heen ;) )

Hoe verder we de weg afrijden, hoe meer we het gevoel krijgen op een eiland te zijn. Het is echt een leuke route en op een gegeven moment komen we zelfs bij een prachtig breed zandstrand uit waar grote groenblauwe golven op de rotsen beuken. We zetten de auto neer op het kleine parkeerplaatsje van Firemore Beach en wandelen het paadje af naar beneden.

Het is hier echt prachtig! Groen gras dat bezaaid is met gele, paarse en witte bloempjes. Mooi schoon wit/geel zand en een uitdagende rotspartij die je kunt beklimmen. We lopen langs de waterlijn naar de rotsen en klauteren naar boven en aan de andere kant gaan we op een rotsblok zitten genieten van het schouwspel dat de zee ons biedt. Golf na golf beukt op de rotsen en we worden besproeid door de fijne zoute druppeltjes. Hier voel je echt al je zorgen wegzakken en er is gewoon niets meer in je hoofd behalve rust. De zeelucht helpt hier ook mee met mijn longen. Ik kan weer diep ademhalen en moet een stuk minder hoesten. Fijn!

We blijven hier een klein uurtje en gaan dan weer richting hotel. Morgen is de langste en misschien ook zwaarste rit van de hele vakantie. Dus we willen een beetje uitgerust zijn. De rit terug naar het hotel is dezelfde als de heenweg, maar van de andere kant zie je toch weer andere dingen. Je bent hier overal omringd door hoge heuvels in een grijs/roze graniet die gedeeltelijk begroeid zijn door mos en gras en overal lopen schaapjes. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar deze reis is echt prachtig!

In het hotel aangekomen pakken we de dingen alvast in die niet meer nodig zijn en nu is het alleen het verslag nog tikken en even kijken waar we morgen nog echt moeten stoppen of waar we moeten doorrijden. We knopen 3 rondritten uit de Michelingids aan elkaar en willen de echte highlights niet overslaan, maar er kort even aandacht aan geven. Er zitten nog heel wat 2 en 3 sterren punten tussen, dus zou zonde zijn.. Maar goed, dat zet ik wel in mijn verslag van morgen. Voor nu, welterusten en tot morgen maar weer!