Sprookjesachtige heuvels en tropisch ogend strand

Vandaag gaat de wekker om 7 uur, maar het schiet niet echt op. Mijn wandelsokken, gisteren gewassen, zijn nog steeds zeiknat en ik moet ze dus met de föhn droog zitten blazen. Vervolgens duurt het bij het ontbijt ook een halve eeuw voor we wat krijgen. Dat wat we op ons bord gepresenteerd krijgen ziet er dan ook nog uit alsof de kat het net uitgekotst heeft. Dus pfff, nee, we zijn hier niet tevreden. Gelukkig hebben ze nog wel lekkere yoghurtjes hier en zijn de croissants goed te doen. We eten dus alleen de toast, croissants en yoghurt op en verlaten zo snel mogelijk dit hotel. Bij het afrekenen probeerden ze nog een extra pint bier aan te slaan, maar die had ik door.. zucht! Nee, als je in deze regio moet zijn en je kunt om het even welk ander adres vinden.. Doen! Poolewe Hotel is echt een afrader!

Rond half 10 zijn we dan weg. Vandaag gaan we bijna helemaal naar het noordoostelijkste puntje van het vaste land van de UK. Onze volgende B&B staat in Mey wat vlakbij John o'Groats ligt en dat geldt als het meeste noordelijke stadje.

Zoals gezegd combineren we 3 rondritten, maar we pakken steeds de doorgaande weg omdat we anders in hele kleine weggetjes verzeild raken en daar hebben we gewoonweg geen tijd voor. Betekent wel dat we een aantal hele mooie dingen moeten laten liggen, maar Schotland is overal mooi, dus er komt vast wel wat voor in de plaats!

Het eerste stuk rijden we van Poolewe naar Ullapool. Onderweg zijn er weer prachtige vergezichten over Lochs en zee en steken de bergen overal om ons heen omhoog. Het regent wel en dat zorgt ervoor dat er een beetje mist is, maar dat is ook wel weer mooi. De bergen hebben nu een soort wattendekje over dat langzaam over de berghellingen glijdt. Tegelijk stromen er overal watervallen en stroompjes van de hellingen af wat het uitzicht weer een stukje interessanter maakt.

Onze eerste stop is Falls of Measach. We denken eerst dat we er voorbij zijn gereden, maar na raadplegen van de boeken, blijkt dat de waterval in een kloof loopt. Dus we parkeren de auto bij de ingang van Corrieshalloch Gorge en lopen naar beneden via de paden. Corrieshalloch betekent overigens onaantrekkelijke Corrie. Niet echt een aardige benaming, het is een erg mooi gebied. De kloof is 1,5km lang en 60 meter diep. De rivier Droma vormt hier een waterval van 46 meter hoog en dat willen we dus wel eens zien!

Het is best een steile afdaling weer en het pad maakt scherpe haarspeldbochten, maar is goed te doen begaanbaar. Als eerste komen we een hangbrug tegen die voor de waterval ligt. Er mogen maar 6 mensen tegelijkertijd op en hij wiebelt behoorlijk. Dat heeft als restultaat dat er veel mensen aan de ene kant blijven wachten omdat ze er niet overheen durven. Wij gaan uiteraard wel en vanaf de brug kun je de waterval echt heel goed zien bulderen. Het is een prachtig gezicht en we staan er al wiebelend van te genieten :D

Verder gaat het pad nog een eindje door naar een stalen constructie die vanaf de bergwand over het ravijn uitsteekt en vanwaar je een heel goed zicht hebt op de waterval en de hangbrug. Echt mooi plekje dit zeg! De naam van de waterval in het Gaelic is Easan na Miasaich, wat zoveel betekent als waterval op de plaats van de schalen of kommen. De schalen of kommen zijn de ronde uitgesleten gaten die gevormd zijn door de waterval.

De reis gaat verder naar Ullapool waar we een stop maken om te tanken en boodschapjes te doen bij Tesco. Ik ben al bijna door 2 pakken zakdoeken heen gesnoten en moet dus nodig nieuwe hebben. Weer lekkere menthol balsam zakdoekjes, alleen er aan ruiken is al fijn hihi We nemen nog wat broodjes mee en 2 salades voor onze lunch ergens onderweg. Verder nog 6 double deckers omdat ze die niet in een pak verkopen hier. Ik kreeg er nog een opmerking over van de man achter de kassa, of we een verslaving hadden.. Nja, een beetje.. Ik vrat die dingen als studievoer en snack 's avonds in de computerlokalen toen ik in Glasgow studeerde. Het is een erg lekkere candybar met een crunchy laag onder en een chewy nogalaag van boven met chocolade eromheen. Ondertussen heb ik Kurt ook aan de double deckers gekregen, dus ja.. 6 is echt wel nodig :D

We rijden na Ullapool verder door naar Durness, het meest noordwestelijke plaatsje in de UK. Ik val in herhaling denk ik, maar de weg gaat weer langs prachtige baaien en stranden, bergen, heuvels, meren vol waterlelies of riet en grote stille wateren met eenzame eilandjes met een paar verzakte bomen erop. Op de paar dorpjes, beter gezegd gehuchtjes, na, is het leeg. Alleen natuur en de weg voor ons die zich langs al dit moois slingert.

Bij Loch Assynt maken we weer een stop om naar de ruines van Castle Ardvreck te lopen. Een makkelijk pad dat naar beneden naar het loch loopt. Daar is een schiereiland waar je naar toe kunt lopen over de natte kiezels en gras en op dat schiereiland staat het halfvergane Castle Ardvreck.

Ardvreck castle is gebouwd in 1590 door Clan MacLeod en in 1672 veroverd door Clan MacKenzie die er vervolgens een groot huis bij in de buurt bouwden. Hun huis is onder mysterieuze omstandigheden in een brand verwoest. Vanaf toen ligt dit schiereiland er verlaten bij en zijn Calda House en Ardvreck castle tot ruines vervallen. Van het huis staan alleen nog de voor- en achtergevel en van het kasteel alleen nog een toren.

We beklimmen de hoogte waar het kasteel staat en we worden bijna weggeblazen door de wind hier. Het is vervolgens nog wel een uitdaging om over de losliggende stenen en de glibberige aarde en het gras in de toren te klauteren, maar het lukt. Heel even staan we te kijken en schieten snel wat foto's, het is echt onprettig in die wind.

Verder gaat de reis naar Durness en we komen echt ideale stranden tegen. Goudgeel zand, azuurblauwe zee, de temperatuur is alleen verre van ideaal. Het is ondertussen tussen de 8 en 11 graden en het weer schommelt tussen felle zon en zware regen. Typisch Schots hahaha We hebben er niet heel veel last van op zich want als we de auto uitstappen, miezert het tellkens hooguit een beetje.

In Durness stoppen we even bij een tourist information plek waar een bekroond strand ligt. Ach, wat ons betreft kunnen ze alle stranden hier in de buurt bekronen. Zooooo mooi!!! Het heeft wederom goudgeel zand en de golven spoelen als van groen en blauw glas gemaakt op het strand. Hoe mooi wil je het hebben? Heerlijk rustig ook bovendien, want tja.. Wie wil er nou op een strand gaan liggen met 9C.. Behalve de Schotten dan ;-)

Kurt neemt een weggetje wat een doorsteek lijkt en we zijn even kwijt waar we zijn en welke kant het opgaat, maar we rijden ineens langs Smoo Caves. Dit gaan we dus ook even doen. We dalen af met een trappetje tot zeeniveau en lopen dan langs een stroompje naar de grotten. De opening van de grot is enorm. Zo'n 40 meter breed en 15 meter hoog. Over een overdekte houten loopbrug kunnen we nog een grot verder gaan waar de waterval binnenvalt.

De grotten zijn uniek in de UK vanwege hoe ze gevormd zijn. De eerste grot is gevormd door de zee en de tweede grot is gevormd doordat de rivier de Allt Smoo door poreus gesteente sijpelde en door de eeuwen heen een sinkhole gevormd heeft. Je kunt nog een eind verder de grot in, maar dit kan alleen per boot en daar hebben we geen zin en tijd voor. Het grottenstelsel loopt nog enkele honderden meters door en de rivier heeft nog een eerder sinkhole gevormd waardoor er ook een ondergrondse rivier gevormd is. Deze grotten kun je alleen bezoeken als grotduiker en dan ook nog alleen als je zeer ervaren bent, het schijnen erg lastige ruimtes te zijn.

Voorbij Durness wordt de weg langzaam rustiger en leger en voorbij Laid zien we eigenlijk bijna niemand meer. Dat schiet wel een stuk sneller op. Het landschap wordt langzaam vlakker en minder bergachtig. Op sommige plekken doet het ons denken aan toendra's met glooiingen.

We verbazen ons nog even over hoe groot Thurso is, het is een heuze stad met winkelstraat en alles erop en eraan. Er wonen tegen de 9.000 mensen en dat is best een bizar gezicht na de afgelopen dagen alleen door kleine dorpjes en gehuchtjes te hebben gereden. We moeten ineens weer voor verkeerslichten staan wachten en mensen op zebrapaden en dat soort stadse dingen. Even aanpassen weer dus.

Rond Thurso hebben we bijna het idee dat we bij ons in NL of België aan de kust zijn, ware het niet dat het nog net wat teveel op en neer gaat. Maar het is een grazig landschap met hier en daar een boom en het is eigenlijk heel herkenbaar.

We rijden nog langs Mey Castle wat we niet kunnen bezoeken tijdens ons verblijf. De koninklijke familie heeft dit kasteel in haar bezit en die heeft deze periode net gekozen om haar zomervakantie hier te gaan houden. Dus het kasteel is gesloten voor het publiek en alle borden er naar toe zijn afgeplakt.

Onze B&B is eenvoudig te vinden wederom en ligt maar een klein stukje van het kasteel verwijderd. We worden hartelijk ontvangen en naar onze suite gebracht. Ja ja, een suite! We hebben er weer eentje!!

Als de deur opengaat begin ik alweer te glimmen. Natuurlijk heb je foto's gezien op internet, maar als het dan in het echt ook nog zo mooi is, ben je wel eventjes helemaal happy! We hebben een zeer ruime slaapkamer met een joekel van een bed. De hoofdkussens komen in verschillende hardheden, dus die ga ik zo nog even uitzoeken. De badkamer is voorzien van een inloop regendouche en een badkuip waar we met zijn twee inpassen. Alles is smaakvol afgewerkt en heeft het thema reizen. Op de muur zit een behang met briefkaarten erop en de wekker is in de vorm van een ouderwetse metalen wereldbol. Het uitzicht vanuit onze slaapkamer is op Mey Castle en het eiland Hoy wat onderdeel uitmaakt van Orkney.

Ik zit dit verslag nu te tikken gehuld in een dikke wafelkatoenen badjas in een heerlijke grote orenfauteuil met een kopje pepermuntthee erbij. Uiteraard hebben we al gebaddert en heb ik genoten van een kopje Nespresso koffie uit ons Nespressoapparaat. Wat kan een mens zich toch verwend voelen. Morgenochtend hebben we een laat ontbijt rond 9 uur en we gaan zien hoe luxe dat nog is. De rest van het huis straalt ook overal rust en luxe uit. Echt heeeeeel erg fijn na die prut ervaring in Poolewe!

Dus, kort samengevat, we hebben de langste rit prima overleefd en zijn nu dik tevreden met onze kamer. Nu lekker bedje induiken en lekker slapen en dan morgen eens kijken wat we gaan doen hier in de omgeving. Dus welterusten en tot morgen!