Mooi, mooier, mooist!

Onze laatste ochtend in de hemel. Zo voelt het als we opstaan en gaan ontbijten. We moeten afscheid nemen van deze prachtige B&B en de mooiste kamer die we ooit gehad hebben. We hadden er gerust nog een paar dagen willen blijven en willen genieten van het gevoel van rust en ruimte, maar helaas. Na het ontbijt dus maar douchen en alles inpakken. De walk in closet helemaal nalopen (hier kun je gerust nog een eenpersoonsslaapkamer van maken) de slaapkamer en woonkamer controleren en de badkamer. Bij het afrekenen de eigenaresse nog maar een boel complimenten gegeven en een beetje extra betaalt, we vonden het gewoonweg veel te goedkoop voor wat we kregen. Ik voel me nog steeds totaal niet lekker, dus paracetamol er in en pak zakdoeken bij de hand en de auto maar weer in.

Vandaag gaat de rit naar Poolewe. We volgen daarvoor een rondrit uit de Michelingids die toevallig precies op de route ligt. We moeten daarvoor wel eerst van Skye af komen en dat blijkt vandaag een opgave te zijn. Misschien komt het door alle andere toeristen die op dezelfde tijd uitgecheckt zijn en het eiland verlaten of misschien hebben we gewoon domme pech. Het is in ieder geval weer aansluiten geblazen en we verliezen zo'n 20 minuten tijd op dat stuk.

Voorbij de Skye Bridge gaan wij echter meteen links een klein weggetje in terwijl de rest doorrijdt richting Inverness etc. Onze weg voor vandaag wordt hevig ontraden voor onervaren chauffeurs, campers en caravans. We gaan ze jammer genoeg allemaal nog tegenkomen vandaag haha

Volgens de Michelin gids rijden we nu het mooiste gedeelte van Schotland binnen en ze geven dit gebied dan ook 3 sterren. Voor mij is dit het eerste gedeelte van Schotland waar ik nog niet geweest ben, dus ik kijk er wel naar uit. Het gebied heet Wester Ross, niet te verwarren met Westeros uit Game of Thrones ;p

We rijden van Kyle of Lochalsh eerst naar Plockton. Dit is een klein dorpje waar aan de hoofdstraat palmbomen staan. Het ligt direct aan Loch Carron en doet door de leuke huisjes en de goed aangelegde en onderhouden tuintjes met allerlei bloemetjes heel lieflijk en knus aan.

Van Plockton gaat de reis door naar Lochcarron langs het loch en in Lochcarron tanken we en halen een brood, kaas en een knijpfles Hellman's voor onze lunch. De diesel is hier ruim 5 pence duurder per liter dan ergens anders, maar goed, we weten in dit gebied niet wanneer we weer een pomp gaan vinden.. Ze schijnen schaars te zijn. We eten onze lunch met uitzicht over het loch.

Helaas miezert het al sinds ons vertrek, dus echt buiten rond banjeren komt er niet van. Ach, het moest er eens van komen he. Je kunt niet verwachten dat je 3 weken zon gaat hebben als je naar Schotland op vakantie gaat.

Van Lochcarron gaat het verder naar Applecross en was de omgeving al schitterend, hier ontvouwt zich een waar genot voor de ogen. De weg is inderdaad uitdagend te noemen. Hij zigzagt en zit vol kuilen en hobbels. Enorme steile heuvels worden gevolgd door achtbaan-achtige afdalingen. Het hellingspercentage ligt hier en daar rond de 25% dus niet voor de bangeriken.

Halverwege Applecross komen we bij een uitzichtpunt dat 3 sterren krijgt en we kunnen niet anders doen dan het bevestigen. Het uitkijkpunt heet Bealach-na Bo en ligt bijna op de top van de Meal Gorm, op zo'n 626 meter hoogte. Vanaf dit punt kun je Raasay, Scalpay, Rhum, Skye en daarachter Harris en Uist zien liggen. Kortom bijna alle westerlijke eilanden. Skye is als altijd in een wolkenbank gehuld. Het is heel zeldzaam dat de hoogste toppen van dat eiland niet in de wolken zitten. Het eiland dankt zijn naam ook daaraan. De Vikingen noemden het het eiland in de wolken.

We rijden verder naar Applecross en serieus, ik weet echt niet meer hoe ik dit landschap moet prijzen. Het is adembenemend mooi. Heel ruig met kleine meertjes en stroompjes afgewisseld met hoge ruwe bergen en heuvels. Neon groen gras en diep donkergroen mos wisselen af met nog gedeeltelijk in de bloei staande heide en witte, gele en roze veldbloemen. Schapen en Schotse hooglanders lopen hier vrij rond en menigmaal moet je aan de kant of uitwijken voor deze beesten. De Michelingids overdreef niet dat dit een schitterend stukje Schotland is en sorry, als je wilt weten hoe het landschap er echt uitziet, doe deze rit dan zeker ook eens zelf! Je gaat niet teleurgesteld zijn :)

In Applecross stoppen we weer even en kijken wat rond. Het is een mooi plekje weer, een leuk plaatsje en precies zoals je verwacht in dit landschap. Het maakt het hele plaatje compleet zeg maar.

Ondertussen begin ik me steeds minder te voelen en begin weer een beetje koorts te krijgen. We balen, zo'n mooie rit en ik voel me alsof ik het liefst in bed wil liggen. Maar goed, tanden op elkaar en doorbijten. Genieten van het uitzicht en over een paar uur kruip ik wel in bed!

Vanaf Fearnmore krijgen we een heel mooi uitzicht op Loch Torridon en ergens hier langs de weg moeten we ineens tussen een groep Schotse hooglanders door. Volgens ons zijn het stieren en het zijn echt enorme beesten die doodgemoedereerd aan weerskanten van de weg liggen te herkauwen. We nemen uiteraard diverse foto's want zo'n kans krijg je niet meer. Dit zijn exemplaren met echt enorme hoorns. De mensen achter ons en het tegemoetkomend verkeer is het met ons eens en het wordt al snel een kleine photoshoot haha

Door gaat de reis over de redelijk vermoeiende weg ondertussen. Kurt is wel toe aan een normale weg. Het begin is leuk, maar uur na uur ingespannen rijden begint te vervelen. We krijgen gelukkig een stuk normale weg waar we ineens ook een heel stuk rapper vooruit kunnen komen. Aansluitend gaan we de Glen Corridon in. Wel weer een eenbaansweg met uitwijkplaatsen, maar een vlakke versie waarbij je een heel eind kunt kijken en verkeer aan kunt zien komen. Dat rijdt een stuk relaxter dan blinde heuveltoppen en bochten om elke hoek.

Na Glen Corridon zijn we al aan ons laatste stukje van de rit toe en rijden we langs Loch Maree naar Victoria Falls waar we nog een korte wandeling maken langs de watervallen. Gelukkig heeft het geregend ondertussen, dus er stroomt redelijk wat water naar beneden. We maken hier ook gelijk kennis met de midges (spreek uit mitsjies) hele kleine pruts muggen die steken. Ze zijn zo klein dat er geen muggennet tegen helpt. Alleen antimuggenspray of iets dergelijks werkt. Morgen dus maar goed inpuiten met die troep.

Langs een redelijk steil pad lopen we omhoog langs de watervallen en bovenaan een stukje langs de rivier om vervolgens op een uitkijkpunt te komen dat over het Loch Maree uitkijkt en dan weer aan de andere kant van de heuvel naar beneden. Helaas is de achterzijde van de heuvel nogal kaalgeslagen. We vermoeden dat ze hier druk bezig zijn met herinrichting, maar het doet nu een beetje sneu aan.

Na Victoria Falls is het nog maar een klein stukje naar ons hotel. We komen nog door Gairloch wat een redelijke plaats is en waar we morgen eens gaan kijken voor brood enzo voor onderweg naar ons volgende logeeradres.

We verblijven de komende 2 nachten in Poolewe in het Poolewe Hotel. Het is wel een deceptie na onze vorige kamer. Het komt eerder over als een hok dan een hotelkamer. We zitten ook weer eens in een bijgebouw in plaats van in het hotel zelf en de muren lijken van bordkarton. Probleem was dat er bij het boeken geen hotel of B&B meer te vinden was in de omgeving, dus dit was de enige optie en ik weet ondertussen waarom. Goed, het is geen verschrikkelijke kamer hoor. Hij is klein, maar het uitzicht over het loch is mooi. Enige minpunt van dat uitzicht is dat je over de hele breedte van je kamer een raam hebt zitten op de begane grond, waar iedereen dus voor langs moet lopen en je dus in een soort etalage zit. Ik was al bijna op zoek gegaan naar een rode lamp aangezien de stoel zo pal voor het raam gezet was.

Het is nu 8 uur en ik ga maar eens vroeg slapen. Morgen "uitslapen" tot half 9 want we kunnen tot half 10 ontbijten hier, dus ik pak even een beetje rust. Het enige wat echt op het programma staat hier is Inverewe garden en dat ligt op een steenworp afstand van het hotel. Dus tot morgen en welterusten!