Komt er nog eens een einde aan?

Pffff, wat gaat die wekker vroeg! Ik ben echt nog lang niet uitgeslapen en mijn benen vinden het ook geen strak plan om op te moeten staan. Het is helaas toch echt al 8 uur. Ik laat Kurt maar eerst gaan met douchen zodat ik nog iets langer kan blijven liggen, maar daarna is het echt mijn beurt. Gelukkig is de douche lekker en heerlijk warm. Scheelt toch alweer een heleboel. Daarna lekker ontbijten met een heerlijke cappuccino helpt ook nog.

Nog even de tas inpakken en dan naar de metro. De metro zit weer propvol, maar we doen als de Romeinen. Alle toeristen stappen hier in in het midden. De Romeinen stappen voor of achter in en hebben dan over het algemeen zelfs nog zitplekken. Het is echt lachwekkend soms. Komt er een lege trein langs die in het midden afgeladen is en voor en achter bijna niemand.

Met dat we instappen, stappen er ook een aantal straatartiesten in. Een mevrouw met een karretje waar ze een luidspreker op heeft geplakt en een microfoon en een man met viool. Gelijk gaat de muziek op standje oorverdovend en begint ze te zingen. Haar stem is niet geheel onverdienstelijk, maar de muziek is echt verschrikkelijk. Ik begin er echt koppijn van te krijgen. Gelukkig loopt ze door en verdwijnt naar de andere kant van de trein.

We stappen weer uit bij Cipro en moeten weer de trappen opklauteren naar de muren van Vaticaanstad. Vaticaanstad is omgeven door enorme massieve muren die meters hoog zijn. Het is echt een middeleeuwse vesting en je kunt je er iets bij voorstellen hoe dat vroeger geweest moet zijn als je als ridder (ofzo) voor zo'n ommuurde stad stond.

We lopen langs de muur richting ingang en worden al snel aangeschoten door venters die ons vertellen dat er een enorme rij staat en we bij hun kaartjes kunnen kopen voor een toer en niet hoeven te wachten dan. Vandaag kunnen we echter trots vertellen dat we al kaartjes hebben. We mogen zelfs meteen doorlopen naar binnen. Goh, wat voelt dit goed!

Binnen is het wel even flink dringen geblazen. We moeten eerst weer door de detectiepoortjes en de tas door de scanner. Vervolgens is het aanschuiven bij de kassa voor de daadwerkelijke kaartjes. Dit alles kost echter een minuut of 10.

Na de kaartjes worden we meegesleurd in de maalstroom van mensen naar de toeganspoortjes. Het is haast onmogelijk om een andere kant uit te willen dan die kant op. We wurmen ons nog richting balie voor een audioguide. Na de audioguide gaat het dan echt beginnen.

Het gaat lastig worden om alles te beschrijven wat we gezien hebben. Het is gewoon te veel. Het museum is enorm en als je denkt dat je erdoor bent, duikt er ergens een bordje op dat er nog meer te zien is.

We hebben mummies gezien, enorme baden van porfier, duizenden marmeren beelden, tientallen gigantische wandtapijten (sommige zo groot als een huis), schilderijen, mozaïeken, fresco's, olielampjes, landkaarten, sarcofagen, pfff you name it, they have it!

Ik heb gewoon moeite om alles weer boven te halen, het is een grote sensory overload en ik denk dat ik de highlights (een paar van de vele) ga beschrijven.

We beginnen in het egyptische gedeelte. Hier staan diverse mummies en beelden uitgestald. Er zijn grafgiften te vinden en urnen waar de organen in gestopt zijn. De mummies verkeren niet in de beste staat dat je ooit gezien hebt, maar het is toch interessant om te zien.

Na het egyptische gedeelte komen we in de beeldengallerij. Hier staan honderden witmarmeren beelden uitgestald. We lopen via een deur de binnenplaats op. Deze binnenplaats is genoemd naar de enorme dennenappel die er op het bordes staat. Binnenplaats van de dennenappel dus ;-) Verder staat er een enorm hoofd van keuzer augustus wat ooit op een volledig reuzelichaam gezeten heeft. Al bij al zou het een meter of 10 hoog zijn geweest, sommigen zeggen 12. Ik kan me er alleszins geen voorstelling bij maken.

Van de binnentuin gaan we door een rijkbeschilderde trap op naar boven. We mogen vandaag niet naar het Etruskische museum, dus we gaan door naar de kleine achthoekige binnentuin van Paus Pius. Hier staan meerdere prachtige beelden en in het midden is een vijvertje gemaakt. Als er niet zo verschrikkelijk veel mensen waren, zou het een heerlijke plek zijn geweest.

Het hoogtepunt hier is de Laocöon groep. Laocöon is hier afgebeeld samen met zijn 2 zoons terwijl ze in doodsstrijd zijn met 2 zeeslangen. Laocöon was de priester die de trojanen probeerde te waarschuwen tegen het trojaanse paard. De goden wilden dat Troje zou vallen en daar hadden ze geen betweterige priesters bij nodig blijkbaar.

Verder gaat de tocht door ruimtes die zelf minstens even interessant zijn, zo niet interessanter, als de zaken die er in te zien zijn. Schitterende mozaieken en prachtige wandschilderingen en plafondschilderingen. We verbazen ons nogal over het feit dat de meeste mensen gewoon door sjezen. We vragen ons af waar die voor in de rij hebben gestaan of intree hebben betaald. Die gaan gewoon voor de sixtijnse kapel en wat ze nog meer zien is mooi meegenomen. Vooral aziaten zijn hier notoir in. We zien ze hier veel lopen met een filmcamera die alles opneemt terwijl ze lopen. Maakt niet uit wat er op staat en hoe het er op staat.

In de sala rotonda lopen we weer tegen het enorme bad van Nero op. De vorige keer heb ik me hierover staan verbazen, maar het is er de tweede keer niet beter op geworden. Het is een massief gevaarte van porfier, gemaakt uit een stuk. Ik heb geprobeerd op te zoeken hoe zwaar het is en wat het waard zou zijn, maar ik kan er zo snel niets over vinden. Gezien de zwaarte en dichtheid van porfier zal het snel richting de miljard gaan.

Doordat porfier zo hard is, is het ook zeer moeilijk te bewerken, dus het is des te verbazingwekkender dat er in de volgende ruimte 2 sarcofagen staan met prachtige diepe en gedetailleerde voorstellingen van paarden, mensen en andere dieren. De sarcofagen zijn van de dochter en moeder van Constantijn.

Volgende highlight is de gang met wandtapijten. Hier hangen huizenhoge prachtige wandtapijten met religieuze taferelen. Aan de rechterkant tapijten uit Rome, aan de linkerkant tapijten afkomstig uit Brussel. Kurt's Belgische hartje gaat sneller kloppen als hij dit leest.

Na de tapijten komt mijn misschien wel favoriete onderdeel van het museum. De Galleria delle carte Geografiche. Een 175 meter lange gang die van boven tot onder met kaarten en geografie gerelateerde zaken is beschilderd.. Kwijl!

Volgende absolute hoogtepunt zijn de stanze de Raffaello. De kamers van Rafaël. In deze kamers is iedere centimeter voorzien van fresco's. Ik vind deze persoonlijk boeiender dan de sixtijnse kapel, maar dat heb ik met meer kamers in het museum.

Speaking of which, we zijn toe aan de Sixtijnse kapel. We worden er zo'n beetje als vee ingedreven door een aantal zich heel belangrijk voelende bewakers. We lopen een eindje door naar het midden van de kapel. De bewakers zijn fanatiek sssshhhh aan het doen de hele tijd. Het is net alsof ze zo opgeblazen zijn door hun ego dat ze af en toe even stoom af moeten laten. Echt rete irritant. Ik luister naar de audioguide over de schilderingen. We moeten moeite doen om er erg veel aandacht aan te besteden want zo goed vinden we het niet. Er zijn voorbeelden te over te vinden in de musea die mooier zijn dan dit. Maar goed, been there, done that (twice) and now we move on.

We lopen daarna door het museo Cristiano. Hier staan voorwerpen uit de geschiedenis van het christendom, maar daar letten we niet erg op. Het zijn vooral de plafonds, muren en prachtige doorgangen die onze aandacht trekken. Het is een hele lange gang die in kleinere stukken is verdeeld door muren waarin grote doorgangen zijn gemaakt. Alle doorgangen staan op 1 lijn waardoor je een erg mooi doorkijkje krijgt als je van de ene kant van de gallerij naar de andere kant kijkt (paar honderd meter)

Als we dachten dat we er ondertussen waren, staat ons nog een verrassing te wachten. Er is nog meer!! De vorige keer was het na de Sixtijnse kapel zo'n beetje afgelopen. Doordat de musea zoveel kamers hebben, kunnen ze elke keer de route aanpassen. Zo loop ik deze keer een heel andere route dan de vorige keer en zie ik zowaar nieuwe dingen.

Volgende stop is het museum voor de rijtuigen. Hier staan gigantische koetsen en auto's die de verschillende pausen door de eeuwen heen vervoerd hebben. Een koets in het midden heeft wielen die bijna even hoog zijn als Kurt.

We treffen hier ook de pausmobiel aan en de jeep waarin de paus zat toen er een aanslag op hem gepleegd is. Verder staan er nog een aantal oude auto's. De paus zit trouwens altijd alleen in een koets of auto. Niet omdat er niemand bij in wil zitten, maar simpelweg omdat het niet kan. De achterbank is namelijk vervangen door een fauteuil. Een rondleider trekt de deuren open van de auto's en we zien een enorme stoel waar de paus prinsheerlijk in kan zitten. Het is te kort om te zien of er ook nog een pauselijke minibar aan boord is.

Aangezien we denken dat we aan het einde zijn, gaan we nog even op een bankje zitten in de binnentuin bij het koetsenmuseum. Het is schitterend weer. Bij ons zou deze tempereatuur zo begin zomer zijn. Echt genieten!

Als we weer naar binnen lopen, eigenlijk op weg naar de uitgang, zien we nog een bordje staan. Het is het Museo Missionario Etnologico. Bijna laten we het links liggen, maar we stappen toch even naar binnen, en we zijn blij dat we dat gedaan hebben.

Het blijkt een fris nieuw gedeelte te zijn. Hier worden alle geschenken vanover de hele wereld tentoongesteld. Van grote terracotta beelden van de indianen in amerika tot het gehele scala aan goden van het hindoe geloof. Alles in prachtige stukjes die echt weergeven waar de dingen vandaan komen. Paaseiland heeft grote foto's op de achtergrond van de beelden, een stukje zand met op de achtergrond een videomuur met een ruisende branding en het geluid komt er nog bij.

Ze zijn helaas nog niet klaar met het museum. Er wordt nog volop gewerkt. Ze zijn bezig met het aziatische gedeelte. Hier loopt een grote pergola van houtsnijwerk door de hele ruimte heen met daaronder diverse dingen. Lijkt me absoluut de moeite als ik ooit nog eens terug kom.

Goed, zijn we nu aan het einde dan? Ja denken we, dus snel even naar het toilet en dan naar de uitgang.

Fout! We komen weer een bordje tegen. De pinacoteca. Dit is de schilderijengallerij van de paus. Ondertussen heeft mijn rug het gevoel dat hij gebruiken is en willen mijn voeten niet echt meer, dus we lopen er redelijk vlot doorheen (voor zover dat mogelijk is) Diverse Bernini's, Rafaëls en een Rubens komen voorbij. Bovenop de andere meesterwerken die hier verzameld zijn. Er zitten ware pareltjes tussen!

Na de pinacoteca zijn we echt aan het einde van het museum. Er zijn geen bordjes meer en alles is ondertussen ook al gesloten. Het is half 6 geweest en het museum sluit om 6 uur. We zijn ruim 6 uur in het museum geweest... pfff!! Geen wonder dat we vermoeid zijn.

Goed, terug naar de metro en we gaan maar weer voor brood met pesto, tomaatjes (ik denk dat we inmiddels zo'n 2,5kg van die tomaatjes naar binnen gewerkt hebben hier) en mozzarella en het verslag tikken. Dus snel boodschappen doen en ik strompel letterlijk het hotel binnen.

Morgen gaan we dan, als we op tijd zijn, Castel Sant'Angelo doen en even kijken wat er nog meer tussen te moffelen is voordat we naar het vliegveld moeten. Om 19:55 vliegen we terug naar Amsterdam en landen daar rond 22:20. Wat gaat zo'n vakantie toch weer snel zeg! Gaan we weer terug naar de kou en kan ik mijn korte broeken weer opbergen voorlopig.

Maar goed, het is weer bedtijd ondertussen, dus welterusten en tot de volgende keer maar weer!