Onze Canterbury Tale

Oef, weer een nacht overleefd in dit bed. Mijn rug voelt letterlijk gebroken als ik wakker word en om nou te zeggen dat ik lekker geslapen heb... Nja, onder de douche dan maar en richting ontbijt. De douche helpt gelukkig met wakker worden. Lekkere waterdruk en gewoon veel en heerlijk warm water. Dus na de douche voel ik me al een stuk prettiger.

Het ontbijt is deze keer wat minder. De aardige mevrouw van gisteren is er niet en wat we krijgen is ook al niet zo mooi opgemaakt als gisteren. Ach, het smaakt nog steeds goed. Ik heb eggs Florentine (gepocheerde eieren met spinazie en hollandaisesaus) en Kurt gaat vandaag voor de eggs Benedict.

Na het ontbijt gaan we naar onze kamer om de tas in te pakken en nog even te kijken waar we zijn moeten. Vandaag gaan we namelijk Canterbury zelf bekijken en we gaan hiervoor een audio guide ophalen. We moeten ergens in de buurt van de Cathedral zijn. Moet niet lastig te vinden zijn.

Als we de inn uitlopen is het parkje aan de overkant open. Hier staan de resten van een oude watermolen en een boomgaard. Even kijken dus. Daarna lopen we het centrum in op zoek naar de audio guides.

Nja, het zou niet moeilijk moeten zijn, maar op de aangegeven plekken staat niets. Nog de locaties nagekeken via het gratis wifi net van Mac D, maar er staat gewoon niets waar er iets moet staan. We lopen door Highstreet naar the Beany. Hier zou een kraampje moeten staan, maar ook al niets. Binnen zien we ook niets. Ik wil nog gaan vragen, maar we zien er toch maar vanaf. De enige optie die overblijft is het Welcome Centre bij de Coach Parking. Laat dit nou de parkeerplaats zijn aan de overkant van waar we slapen.. Pffff!!! Teruglopen dus!

Hier is het wel raak. We krijgen 2 audio guides. Mijn Engels is blijkbaar te overtuigend. Als ik vraag naar Dutch gaat men er vanuit dat het voor Kurt is. Ik krijg meteen een Engelse in mijn handen geduwd. Ach, ook niet erg hoor. We mogen de audio guides de volgende dag ook nog houden en omdat we er zo betrouwbaar uitzien hoeven we ook geen borg te betalen.

Goed, na ruim een uur verloren te hebben met rond zoeken naar de audio guides, gaan we toch van start. Er zijn 2 routes en we willen ze uiteraard allebei gaan doen. We beginnen dan maar weer in het parkje tegenover onze inn en lopen tegen de richting van de audio guide in richting Highstreet.

Ik moet zeggen dat het wel leuk is met een audio guide rondwandelen. Ik ben er sowieso groot fan van en als er eentje te krijgen is dan neem ik hem ook meestal wel. Voor een stadswandeling had ik het alleen nog nooit gedaan. Met de audio guide kom je op veel plekjes die je anders nooit gevonden zou hebben en overal is een stukje uitleg bij met historie en hoe het nu gebruikt wordt.

Van Abbott's Mill garden gaat het dus via Pound Lane naar de Westgate Towers en Westgate Gardens. Dat is iets waar de Britten goed in zijn; tuinen en parken aanleggen. Elk stukje dat over is en geen bebouwing heeft is wel een klein parkje geworden. Sommige heel idyllisch aan de rivier de Stour. Het is dat het niet het zonnigste weer is, maar het moet hier in de lente en zomer echt prachtig zijn.

Van de Westgate gardens gaat het via Highstreet verder langs het nieuwe Marlowe Theatre en Kings Bridge. Dit is overigens de oudste nog bestaande wegbrug, volgens de guide, ruim 800 jaar oud. Het biedt in ieder geval een mooi doorkijkje op de rivier de Stour die hier overal lijkt te stromen.

We lopen door naar Christ Church Gate. Dit is de toegangspoort naar het Kathedraal terrein. De kathedraal ligt op een groot ommuurd terrein. De kathedraal is in 597 gesticht door de monnik Augustine. Hij werd door Paus Gregorius gestuurd en werd de eerste aartsbisschop van Engeland.

In 1170 werd de immens populaire aartsbisschop Thomas Becket vermoord in de kathedraal door 4 binnenstormende ridders. Zijn dood en zijn graf in de kathedraal zorgden voor een enorme toeloop van pelgrims vanuit heel Europa. Op deze pelgrimstochten zijn ook de Canterbury Tales van Chaucer gebaseerd.

Als de toegangspoort indrukwekkend is, dan is de kathedraal dit helemaal. Het is de moederkerk van de Anglicaanse kerk. De kerk is niet langer verbonden aan de Rooms Katholieke kerk, maar volgens mij verschillen de twee niet heel erg veel van elkaar.

Uiteraard nemen we de beschikbare audio guide. Hij is nog in het Nederlands ook. De kerk is echt prachtig. Hij bestaat grofweg uit 3 delen, het schip, het koor en daarachter de kapel. Het schip en het koor zijn van elkaar gescheiden door een schitterend scherm van steen. Bovenin zit een gestileerd gat waardoor je kunt zien dat het nog een heel eind doorloopt.

Vroeger werd het schip niet gebruikt om dienste in te houden, maar als ontmoetingsplaats voor de pelgrims. Vanuit het schip begon de laatste tocht richting het graf van Thomas Becket voor velen op de knieën. Wij volgen de aanwijzingen van de audio guide en wandelen van het schip naar de kapel waar Thomas Becket vermoord werd.

Hier ligt een simpele steen met zijn naam op de grond op de plaats waar het gebeurde en erboven hangt een kruis met daaraan 2 zwaarden die door schaduwwerking 4 zwaarden lijken. Thomas Becket is nog steeds belangrijk voor veel mensen en er zijn nog steeds veel moderne pelgrims die naar deze locatie komen.

We vervolgen onze weg naar de crypte, het oudste gedeelte van de kathedraal. Hier hangt een heel mysterieuze sfeer. Het is er schemerig en er staan veel eeuwenoude beelden en alles wordt van elkaar gescheiden door rijen en rijen met pilaren en zuilen. Helemaal achterin is de kapel waar het eerste graf van Thomas Becket te vinden was. Zijn lichaam is later naar boven verplaatst.

In de crypte is ook de schatkamer te vinden. Deze bevat een ruime collectie met kelken en schalen die gebruikt worden tijdens de mis. Er springen niet echt veel dingen uit die heel bijzonder zijn. Het enige dat ik leuk vond was een klein zonnewijzertje dat bijna als een horloge gedragen kon worden. Het wees de tijd aan in Engeland en de tijd in het beloofde land (het was de tijd van de kruistochten he)

Na de crypte beseffen we dat we de kloostergangen per ongeluk overgeslagen hebben, dus we racen nog die kant op. Absoluut een goede keuze, want ze zijn prachtig. Je snapt niet hoe ze het voor elkaar kregen zo lang geleden om zulke prachtige dingen te maken in steen. De pilaren die het plafond ondersteunen lopen in een ingewikkeld patroon door over het plafond en het is net alsof je door een woud van stenen bomen loopt.

De Kapittelzaal is hier ook te vinden. We waren al erg onder de indruk van de Kapittelzaal in York, maar deze mag er absoluut ook zijn. Het is een grote hoge ruimte waar de monniken hun dagelijkse beslommeringen bespraken en een hoofdstuk (kapittel) uit hun Benedictijnse regels te lezen. Het plafond is prachtig versierd en gelukkig hebben ze hier ook van die handige spiegelkarretjes zodat je je nek niet verrekt.

Terug in de kerk is het een prachtig gezicht als je onder Bell Harry (de hoogste toren) staat en omhoog kijkt. Het is een beetje onwerkelijk gezicht en lijkt eeuwig door te gaan. Daarna door naar het koor dat is gebouwd in Gotische stijl. De crypte eronder is nog in Romaanse stijl gebouwd zijn door de Noormannen.

Achter het koor ligt de Trinity kapel. Hier stond het praalgraf van Thomas Becket van 1220 tot 1538 toen het, in opdracht van Henry VIII vernietigd is. Nu staat er een enkele kaars op de plek waar ooit duizenden pelgrims een rondje om het graf gelopen hebben. De marmeren tegels zijn er dan ook inderdaad uitgesleten. In de ramen rondom zit prachtig glas in lood en er ligt nog een schitterende middeleeuwse mozaïekvloer. Verder zijn er nog de graven te vinden van koning Henry IV en the Black Prince.

Na de kathedraal gaan we verder met onze stadswandeling door Canterbury. We lopen via Burgate en Lower Bridge street naar Lady Wootton's Green waar 2 beelden staan ter ere van koningin Bertha en koning Ethelbert. Koningin Bertha was de eerste christen hier en zij was degene die de monnik Augustine met open armen ontving om zijn kerk te stichten.

We gaan door naar st Augistine's abbey. Dit is een van de Unesco Werelderfgoed locaties en is helaas niet open. We moeten het dus doen met een paar glimpen die we op kunnen vangen tussen de hekken door. Van hier lopen we door naar de stadsmuren waar we op Dane John Mound een prachtig uitzicht hebben over de hele stad en de omgeving. Dane John is trouwens een verbastering van Don Jon, het type toren wat hier gestaan heeft.

Bij het volgende punt hebben we geluk. We zijn aangekomen bij Canterbury castle of Roman Castle. Dit is een ruïne van een kasteel dat hier gestaan heeft en in verval geraakt is toen Dover castle de belangrijkste functie overnam in de omgeving. Het is opgetrokken uit vuursteen en je kunt er nog naar binnen door een smalle opening in een van de muren. Een van de toren staat er nog half en we klimmen naar de eerste verdieping om een overzicht te krijgen van wat er nog staat. Als we beneden zijn en nog even rond willen kijken, komt er een man binnen van de stad die de boel wil sluiten. Net op tijd dus! Een familie die na ons komt wordt naar buiten gejaagd hihi.

Via Churchlane en Stourstreet lopen we terug richting Highstreet waar we ergens een straatje in moeten naar Greyfriars, maar dit is zo goed verstopt dat we er in eerste instantie zo langs zijn gelopen. Na een tweede keer goed kijken vinden we de ingang. Het lijkt alsof je een privé terrein oploopt, maar het is een weggetje dat over een bruggetje op Greyfriars island uitkomt.

Op dit eiland hebben de Greyfriars hun kloostertje gesticht. Ze waren de eerste Franciscaans orde die in Engeland voet aan land zette. Ze zijn de volgelingen van Franciscus van Assisi en waren de armste orde. Ze droegen pijen van grijze stof en werden daarom de grijze broeders, Greyfriars, genoemd. Het eiland op zich is dus heel goed verstopt en een geliefde plek voor koppeltjes, wat ook goed te zien was daar. Ondanks het wisselvallige weer, waren er een paar te vinden daar haha

We lopen via the Canterbury Tales door naar Sun street waar the Sun Hotel staat. Hier schreef Charles Dickens menig verhaal. Via Palace street gaat de route verder naar de Mint Yard Gate. Hierachter ligt het prestigieuze Kings College waar je pappa en mamma veel geld voor moeten hebben om jou hiernaartoe te laten gaan. Het is wel een enorme school die heel veel gebouwen in Canterbury in gebruik heeft. Tegenover deze poort staat het meest gefotografeerde huisje van Canterbury. Het heeft een deur die 45 graden scheef gezakt is. Het ziet er erg grappig uit.

Hiermee zijn wij aan het einde van de route en hebben we echt heel erg vermoeide pootjes. We zouden eigenlijk nog ergens gaan eten en daarna naar Sainsbury's om wat te gaan shoppen, maar we besluiten direct naar Sainsbury's te gaan en daar wat te happen te halen.

Sainsbury's is echt wel weer leuk om van binnen te bekijken. Ik haalde regelmatig mijn boodschappen bij Sainsbury's toen ik in Glasgow studeerde, dus ik heb een paar dingen die ik graag weer zou willen eten. Mijn avondeten wordt dus broodjes met cheddar kaas en coleslaw met kaasstukjes.. Mjammie, het smaakt nog net zoals 12 jaar geleden! Kurt gaat voor de boterhammen met ham, kaas en kip. Ook erg lekker. Verder heb ik nog wat bakdingen gehaald daar. Het is gewoon niet eerlijk hoor! Ze verkopen daar gewoon marsepein en fondant in de supermarkt en diverse soorten botermix en icing. En dan niet van die lullige flutverpakkingen van Baukje ofzo. Ach, reden te meer om nog weer eens terug te komen he hahaha

In onze kamer is het al snel een zootje met alle zaden en pitten die overal liggen van de broodjes, maar het smaakt ons erg goed! Kopje koffie erbij en daarna echt slapen, we zijn bekaf! Morgen is alweer onze laatste dag en moeten we terug met de boot richting Duinkerke. We gaan morgen dus naar Dover Castle.