Visje visje in het water

Als ik vanmorgen ons velux dakraampje open doe om te kijken hoe het er met de wereld voor staat, ben ik de wereld een klein beetje kwijt. De wereld is grijs. Er hangt een dichte mist in het dal en Chateauneuf is niet meer te zien. Het zicht is niet zo slecht dat je geen hand meer voor ogen ziet, maar veel verder dan 100 a 150 meter gaat het niet... Oei!

We zijn hier nu al een week, wat gaat de tijd toch snel. Je zou er bijna aan gaan wennen. Nja, bijna. Het bed van 140cm breed met een enorme kuil in het midden waardoor je effectief maar 110cm kunt gebruiken went bijvoorbeeld nooit. Nja, naar beneden, ontbijten, douchen en maar zien hoe het gaat met de mist.

Tegen de tijd dat we onze geroosterde boterhammetjes met lachende koe op hebben, begint het zonnetje er alweer door te komen. Pfff gelukkig! Niet dat we echt veel zon nodig hebben vandaag, we gaan naar Oceanopolis in Brest. Brest zelf laten we links liggen. Het is voornamelijk een marinebasis en havenstad. We hebben wat leeswerk gedaan en de meningen zijn dat het weinig te bieden heeft.

Het is een uurtje rijden naar Brest. We zitten hier in Chateauneuf echt mooi aan alle uitvalswegen, dus het is meteen de N164 op en vervolgens voor Chateaulin de snelweg richting Brest. We rijden Brest binnen via een grote hangbrug over de Elorn. Erg mooi uitzicht over de rivier landinwaarts en over de zeearm aan de andere kant. Brest is een behoorlijke stad, maar niet gigantisch groot.

Oceanopolis is makkelijk gevonden via de borden langs de weg en we zijn er rond 11 uur. Doordat we op tijd zijn, hebben we zelfs een parkeerplekje op de eerste parkeerplaats vlak bij de ingang. De parkeerplaatsen zijn enorm en het lijkt erop alsof ze enorme mensen massa's verwachten. Wij hebben waarschijnlijk gewoon geluk dat het overal steeds zo betrekkelijk rustig is.

De kaartjes zijn typisch Frans geprijsd; 17,05 Euro per stuk. Vooral die 5 centen doen het hem. Net als bij de tolwegen zijn ze hier ook heel goed in rare kromme bedragen vragen. Wij zouden het of 17 euro maken, maar meer waarschijnlijk zou zijn 17,50..

We krijgen een plattegrond mee en 2 barcodekaartjes die we vervolgens heel erg Euro Disney achtig moeten scannen om door draaihekjes te komen. Voorbij deze hekjes staan we op een behoorlijk groot terrein met daarop verschillende grote paviljoens met zo'n 1.000 dieren op ons te wachten.

Oceanopolis is opgedeeld in verschillende klimaatzones. We beginnen bij de polaire zone, aangezien we vermoeden dat deze ons het minste aan gaat spreken. We moeten weer door poortjes heen om in deze klimaatzone te komen. Meteen bij binnenkomst worden we een filmzaal ingeleid. Hier speelt een panorama film over pinguïns, albatrossen, zeeleeuwen en andere koude zone bewoners. Gelukkig wordt er niet in gesproken, dus dit begrijpt iedereen. Als de film afgelopen is, gaat er een groot luik omhoog aan de zijkant van de zaal en krijgen we onze eerste pinguïns te zien.

We lopen iets verder om een beter zicht op de koddige beestjes te hebben. Nu volgt er een spelletje vang de pinguïn met je camera. Aan de pinguïns zal het in ieder geval niet gelegen hebben, die bleven maar duikbootje spelen en langs schieten en rond spelen.

Alle pooldieren die normaal op ijs zouden leven, hebben hier ook echt ijs om op rond te lopen. Dus de pinguïns staan op heuze ijsschotsen en in de sneeuw. Er is veel aandacht besteedt aan de inrichting van de verblijven en dat is wel fijn om te zien.

Er is van alles te zien en doen, maar veel dingen zijn volledig in het Frans, zonder ook maar een lettertje Engels, of maar een heel klein summier tekstje (in ook nog een erg kleine lettergrootte) ergens in een hoekje van een informatiebord. Jammer en een gemiste kans want wij waren bepaald niet de enige niet-Franse toeristen.

We zien ook de krabben waar op gevist wordt in de serie Deadliest Catch (het duurde nog wel even voor we die naam weer wisten) De rondtoer in het polaire gedeelte eindigt met de robben die in een bassin rondjes zwemmen tussen weer het ijs. Naast het bassin staat een grote ijswand waar we als bezoeker aan mogen voelen hoe koud het ijs is en mogen proberen onze handafdruk achter te laten. Ik kan je vertellen dat het ijs zo koud is dat het pijn doet aan je handen als je ze er ook maar iets te lang op laat liggen, dus mijn handafdruk is er niet op achter gebleven.

Na het polaire gedeelte is het tijd voor de tropen. We wandelen over een houten steiger de tropen binnen en lijkt het water onder de steiger leeg op wat planten na. Niet is echter wat het lijkt en hoe langer je kijkt, hoe meer visjes je ziet tussen de planten. Het zijn kleine kleurige visjes die overal tussendoor schieten.

We wandelen door en komen in een mangrove bos terecht waar het best wel vochtig en warm is. Over een paadje wandelen we naar het volgende gedeelte van de tentoonstelling. Er staat een aquarium met hele mooie irisciderende vissen. Blauw, paars, groen of misschien toch rood, ik weet het niet, maar mooi waren ze zeker!

We hebben wel hoge verwachtingen van het tropen paviljoen aangezien dit toch wel ons favoriete gedeelte is in Boulogne sur Mer. Oceanopolis stelt hier dan wel een beetje teleur. Ja, het is groot. Ja, het is mooi. Ja, er is veel te zien. Maar Boulogne heeft het veel mooier aangepakt qua aankleding. Dat is echt een waterpark waar je in, onder, over en langs loopt. In Brest is het meer bestuderend. Begrijp me niet verkeerd, het is echt de moeite waard en leuk om er te zijn, maar het tropen gedeelte van Boulogne heeft een hoger vermaak gehalte.

Wat Oceanopolis heel interessant maakt zijn de vele mogelijkheden om rustig te gaan zitten en kijken. Alles heeft grote ramen en de meeste bassins hebben aan verschillende kanten vensters om de vissen en dieren van alle kanten te kunnen bekijken.

We zijn ook enorm geboeid door het grote haaienbassin met daarin een haai met een grote zaagsnuit, diverse verpleegsterhaaien en een enorme joekel die heel jaws-achtig door het bassin patrouilleert. We doen wederom ons best om de beestjes zo goed mogelijk op de foto te krijgen terwijl we eigenlijk wel weten dat dit never de nooit niet gaat lukken.

Er is nog een hoek waar je verschillende beestjes aan kunt raken. Kurt aait een paar zee-egels en raakt een zeekomkommer aan die toch niet zo prettig aanvoelt. Ik hou niet zo van visjes aaien, dus ik sla over.

Er is nog een hele boeiende film over diepzeeduiken en hoe dat er aan toe gaat. Zo wist ik nooit hoe je als duiker naar het toilet gaat in je dry-suit, nu wel hihi Ook dat duikers het stil hangen voor decompressie maar saai vinden en daar nu allerlei dingen op verzonnen hebben. Ze kijken gewoon een filmpje of luisteren naar muziek en eten ondertussen een hapje vloeibaar voedsel met de meest lekkere smaken als chocolademousse of aarbeientaart.

Maar goed, waar de film eigenlijk over ging was de jacht op de coelacanthus, of ook wel het levende fossiel genoemd. De, een paar jaar geleden, weer gevonden beenvis die enorm lijkt op de vis die miljoenen jaren geleden uitgestorven zou zijn. De duikers filmen deze vis in al zijn bizarre schoonheid. Mooi om te zien.

Tussendoor hebben we nog gegeten bij een restaurant. We hebben allebei steak grillé gegeten. We hadden een iets ander idee van wat we kregen, maar het smaakte nog best. Het was een klein lapje rundvlees wat even op de grill was gelegd. Er was nog discussie over wat de saus was, maar handjes en voetjes erbij en we komen er wel.

Het hele etengebeuren gaat wel echt met de Franse slag hier. Onze frietjes waren een beetje koud, maar het ging nog net. Vervolgens zien we steeds mensen naar de magnetron lopen. Wat blijkt, ze warmen gewoon hun bord met friet en al op. Het was bij ons al op het randje, maar ons Frans is niet genoeg om te klagen. De Fransen zelf, vinden het allemaal echter wel best en warmen het hele zwikje gewoon op. Er staan ook overal magnetrons. Of het moet natuurlijk zo zijn dat ze hier gewoon van kleffe friet uit de magnetron houden..

Het is rond 4 uur als we besluiten dat we alles wel gezien hebben en terug lopen naar de auto. We gaan Brest zelf niet meer in en besluiten dan naar een plaatsje in de buurt van Brest te rijden en dan via een Noordelijke route terug te rijden en eens zien wat daarlangs allemaal ligt. Zo in het kader van als we toch in de buurt zijn.

De auto heeft lekker in het zonnetje gestaan en is tropisch warm. Gelukkig komt de airco er na een paar minuten doorheen en wordt het weer aangenaam in de auto. Met de kaart op schoot rijden we terug over de hangbrug en gaan we richting Landerneau.

Landerneau is een plaatsje dat stroomopwaarts ligt aan de Elorn. In Landerneau hebben ze een van de laatste bebouwde bruggen van Europa. De brug stamt uit 1510 en ligt over de Elorn. Het historische centrum van Landerneau doet heel knus en gezellig aan en we stappen uit om even een rondje te doen.

De brug is erg leuk om te zien. Aan de randen staan huizen gebouwd en in het midden loopt een pad. Er zitten de nodige kroegjes en crêperies in de huizen en er staan een paar terrasjes. De Elorn raast er met een noodvaart onderdoor. Veel van de huizen zijn inmiddels gestut door palen, maar dat doet niet af aan het plaatje. Het is echt iets voor in een film over de middeleeuwen.

Ook het bureau de tourisme is gevestigd in een schitterend pand dat ooit toebehoorde aan Anne van Bretagne. Het heeft 3 verdiepingen dat voor die tijd een wonder was. De meeste huizen zijn nog middeleeuws, maar toch weer heel anders dan de vakwerkhuizen van Dinan bijvoorbeeld. In deze omgeving was veel meer steen voorradig zoals graniet en de huizen bevatten dus veel minder houtwerk.

Na deze stop rijden we door met als idee dat we nog gaan stoppen in Saint-Thegonnec, maar als we in Landivisiau langs een Super U rijden besef ik ineens dat we ook eigenlijk nog boodschappen moeten doen aangezien we geen brood meer in huis hebben voor ontbijt en het avondeten wordt ook wel een beetje karig als we niets erbij halen.

Na wat rondrijden komen we bij de oprit van de Super U en dit blijkt de naam Super echt eer aan te doen. Jeetje, ze worden steeds groter en dit is nog niet eens een echt grote supermarkt. We hebben geen zin om de hele supermarkt op de kop te zetten, dus we kopen wat we nodig hebben. Water en bier om te starten hahaha.

Ik wil ook nog wat frisdrank hebben aangezien ik met mijn laatste fles bezig ben. Er is echter een probleem, er is teveel keuze aan smaken die ik niet ken. Ik heb al een fles Schweppes rode vruchten en hier staan nog mandarijn, bramen en mango.. pfff Wat te kiezen? Kurt is daar nogal makkelijk in, alle smaken zijn dus meegegaan en ook nog een fles Fanta aardbei kiwi. Tja, vervelend hihi

We nemen volkorenbrood mee om te toasten en wat kleine broodjes om mee te nemen in de auto. Vervolgens naar de groente afdeling voor champignons en paprika voor door de pasta. Ze verkopen hier champignons die uit Nederland komen, maar zo mooi heb ik ze thuis nog nooit gezien. Enorm groot, vlezig en prachtig wit en voor maar 4 euro per kilo kun je ze los kopen. Heerlijk!! Hoef niet te zeggen dat we lekker gegeten hebben vanavond ;)

Vanaf Landivisiau rijden we door naar Morlaix en vanaf daar pakken we de weg terug naar Chateauneuf. We dachten eigenlijk dat Morlaix enorm ver rijden is, maar het blijkt minder dan een uur rijden te zijn, dus dit zetten we ook nog op ons mentale lijstje voor misschien eens bezoeken volgende week.

Thuisgekomen is de grote wisseltruc uitgevoerd en hebben we overal weer nieuwe buren. Zo te zien zijn het weer allemaal Fransen. Dit park is een goed bewaard geheimpje. We zetten nog snel ons wasrek buiten met onze handdoeken en pyjama's zodat ze kunnen drogen. Binnen droogt bijna niets door de vochtigheid.

Tijdens en na het eten is er nog een of ander concert aan de gang met stichtelijke liederen ofzo. Het klinkt echt ronduit dramatisch en na luidkeels sur le Pont d'Avignon te hebben gezonden en andere stomme liedjes zijn we het echt beu en bedenk ik me dat ik ook gewoon muziek op mijn laptop heb staan. Editors klinkt echt een heel stuk beter ;-)

Morgen gaan we nog boodschappen doen om de verse spullen te halen die we niet een uur in een warme auto wilden laten zitten en misschien eens gaan neuzen in Chateauneuf zelf. We kijken uit op een erg mooie kerk en die wil ik ook wel eens van binnen zien. Morgen ook maar eens deze reisverslagen en foto's weer online zetten.