Alle wegen leiden naar Rome

Afgelopen nacht heeft het hier gestortregend. Het was alsof ze een rivier omkeerden en in een grote plons over ons heen goten. Ik ben meerdere keren wakker geworden door het geraas. Als mijn wekker vanmorgen om 8 uur gaat, ben ik dus ook niet meteen wild enthousiast om op te staan (ja, ik weet het, wanneer ben ik dat nou wel als de wekker gaat?) Beetje rustig aan gedaan en tegen kwart voor 9 onder de douche gestapt. Dat is toch wel de truc, laat douchen, dan is hij prima te genieten. Om 10 over 9 zat ik aan het ontbijt met het vertrouwde recept. Weinig bijzonders dus. Daarna haar gedaan en tas ingepakt (en de croissantjes en cakejes voor tussen de middag vergeten uiteraard) en richting metro gegaan. Het metro station vittorio emanuele is hier om de hoek, zo'n 100 meter lopen.

Ik had gisteren een 3 dagen kaartje gekocht voor het openbaar vervoer hier in Rome en ik dacht dat dat inging op de dag dat het uitgegeven was. Fout!! Dat moet dus eerst gevalideerd worden. Ik heb gisteren dus zwart gereisd... oeps!! Nja, gevolg is dat ik nu een dagje langer met het ov kan :-)

Door de automatische floep poortjes en dan een hele lange super steile roltrap af. Als ik zo op het oog vergeleek met de hoeken, moest het 45 graden zijn. In ieder geval erg steil dus. De afstand loodrecht op de roltrap genomen was 2 meter, dus je moet niet claustrofobisch zijn.

De metro gaat hier elke 4 a 5 minuten, dus je hoeft nooit lang te wachten en ze zijn heerlijk airconditioned. Dit is bijzonder aangenaam en veel beter dan die in NY waar het zo plakkerig en benauwd was.

Ik neem de metro naar station colli albani en van daar pak ik bus 660 naar de via Appia Antica. Terwijl ik op de bus zit te wachten in het onvermijdelijke zonnetje natuurlijk mijn vader een smsje gestuurd om hem te feliciteren met zijn 56e verjaardag en bij deze nogmaals feli pap!!

We rijden met een klein busje naar de via Appia en net als gisteren vind ik het bijzonder hoe de buschauffeur denkt dat hij een klein brommertje is ofzo en op die manier met hoge snelheden de verkeersstroom trotseert. Je moet wel stalen zenuwen hebben hier als automobilist. Ik vind het als voetganger al erg genoeg soms.

Na een kort ritje worden we ergens aan het einde van een straat gedropt en lezen we op het bord dat we bij de via Appia Antica zijn. Dus dit is de beroemde Via Regina, koningin der wegen. De Romeinse snelweg, en dat is het eigenlijk nog steeds. Auto's razen je voorbij en ik denk bij mezelf, ik hoop dat het straks wat beter wordt..

Ik doe een tocht van een kleine 4 km en een stukje dubbel omdat je heen en terug moet lopen. Met de lonely planet in de hand (uiteraard) begin ik dan maar te wandelen. Om me heen strekken zich glooiende velden uit met cipressen en olijfbomen en regelmatig loop ik dwars door de gevallen vijgen. Ik zie her en der ruïnes van villa's en andere zaken. Helaas kan ik een park met thermen en aquaducten niet bezoeken omdat die gesloten blijkt te zijn voor renovatie (?) wat ik toch erg jammer vind. Dan maar door naar de catacomben.

De eerste catacombe die ik bezoek is die van San Sebastiano. Hier ben ik precies op tijd voor een kaartje voor de laatste tour in het engels. Aangezien het buiten inmiddels weer ver in de 20 graden is, besluit ik lekker in de koelte binnen te gaan zitten wachten. Onze groep wordt opgehaald door een engels sprekende italiaan. Hij is wel beter in de taal, maar het is nog steeds behoorlijk puzzelen wat hij soms bedoelt.

We dalen zo'n 24 meter af onder de grond en lopen door het doolhof van de dodenstad. Overal waar je kijkt zie je de uitgehakte graven. In deze catacombe waren oorspronkelijk ook Petrus en Paulus begraven, maar zij zijn natuurlijk naar een wat heiliger plekje verplaatst. Ook is het de plaats waar Sint Sebastiaan doodgeknuppeld is en tot martelaar geworden is. Van deze catacombe komt het woord catacombe ook. Het is afgeleid van het grieks kata (dichtbij) en kymbas (holte of grot) omdat ze dichtbij een grot waren. Volgens de gids was het een plek die afgegraven werd om de tufsteen, die gebruikt werd in de bouw van huizen. (tufsteen werd oa fijngemalen en aan het mengsel toegevoegd voor cement) Aan het einde van de rondleiding zien we nog 3 perfect bewaard gebleven mausoleums. Deze stonden ooit op straatniveau, maar nu, zo'n 1800 jaar later staan ze ruim 12 meter onder straatniveau.

Na de rondleiding eindigen we in de kerk, waar blijkbaar ook iets hangt, staat of ligt van een nederlandse kunstenaar, maar ik kon het te slecht verstaan om er achter te komen wat. Nog wel de hele kerk nagekeken, maar niets kunnen vinden. De kerk heeft wel een prachtig uit hout gesneden en beschildert plafond. Heel kleurrijk en rijk aan versieringen, maar op een ingetogen en niet pompeuze manier (als dat mogelijk is voor een katholieke kerk)

Het is inmiddels half 1 en de zon staat zo mogelijk nog feller te branden en ik wandel door over de via appia richting de catacombe di san callisto. Dit zijn de grootste en beroemdste catacomben. Ik kom er rond 1 uur aan en helaas gaan ze pas om 2 uur open. Dus maar een bankje in de schaduw zoeken en genieten van het uitzicht over Rome en wat krabbelen in mijn boekje.

Om kwart voor 2 kan ik een kaartje kopen en sluit ik aan bij de andere nederlanders. Blijkbaar vormen we de laatste tijd een invasie want de gids vindt het prachtig. Om 2 uur worden alle taalgroepen op een chaotische afroepmethode opgeroepen op zich te verzamelen en inderdaad, de nederlandse groep is het grootst. Blijkbaar vinden de nederlanders het wel de moeite waard om naar de via appia te gaan, het is wel een eindje om natuurlijk.

Eerst krijgen we een uitleg over de catacomben en een uitleg over de gids zelf. Het is een vlaamse nucleair fysicus die voor zijn hobby een paar weken per jaar gids speelt hier. Hij is als klein jongetje verliefd geworden op deze plek en zo doende. Ik begin weer te geloven dat de belgen me achtervolgen en het wordt nog erger als hij zegt dat hij van Koksijde is (zucht, waarom ook geen iemand van west vlaanderen lol, voor de mensen die niet het hele verhaal kennen, neem van mij aan, ik kom niet van de west vlamingen af, ze achtervolgen me gewoon hahaha)

We dalen wederom af in de catacomben en deze maal ben ik nog meer onder de indruk. Na wat rondlopen en uitleg bij verschillende dingen begin ik echt het gevoel te krijgen dat ik in een ondergrondse stad loop. Een stad met muren met graven als ramen. Het zijn allemaal steegjes en de muren zijn of gemetselde bakstenen of grote blokken uitgehakt. Het is een bizar gevoel, maar ik kan het niet anders uitleggen. In deze catacombe zijn zo'n 500.000 mensen begraven. Doordat ze begraven werden in een linnen lap en er ongebluste kalk over ze heen gegooid werd, is er vrij weinig van ze overgebleven. De resten die er her en der nog waren zijn verwijdert waar er toeristen langs lopen uit respect voor de overledenen.

Het is jammer als we weer naar boven moeten. Ik had hier ook nog graag een tijdje rondgedwaald. De catacomben zijn echt absoluut de moeite waard om een omweg te maken en hier alleen al door ben ik blij dat ik deze kant op ben gegaan. Snel snuffel ik nog in de souvernirwinkel rond en koop een sint Christoffel penning want ik ben per slot van rekening op reis. De penning stop ik achterin mijn krabbelboekje wat ik altijd bij me heb.

Nu de rest van de via nog. Vol goede moed begin ik aan het laatste stuk, maar had ik geweten wat dat was, dan had ik rechtsomkeert gemaakt. Ik kan het niet anders samenvatten dan dat ik met ware doodsverachting de laatste kilometers gelopen heb. De auto's raasden me met hoge snelheid op nog geen 20cm afstand voorbij. Ik hoopte steeds dat het beter ging worden, maar helaas. (De penning kan meteen aan het werk hihi) Daarnaast hielpen de hoge muren aan weerskanten van de weg ook niet en heb ik verder weinig kunnen zien. De inspanning die het me koste om op te passen en niet plat gereden te worden deden mijn gevoel van “wat gaaf dat ik op een romeinse weg loop” helemaal teniet en ik was dan ook ernstig blij dat ik aan het einde van de weg was gekomen. Nog snel een foto van de eerst mijlsteen en daarna foto van de originele toegangspoort tot Rome en op zoek naar de bus terug. Ik ben het echt helemaal zat en voel me kapot.

De lonely planet zegt dat ik verschillende bussen kan pakken en ik besluit de 118 te pakken. Deze gaat naar metrostation Piramide en dan kan ik ook gelijk de piramide di caio cestio bekijken. Helaas mocht dit niet. Na een half uur braaf in de brandende zon op de bus gewacht te hebben, heb ik besloten dat deze niet meer kwam. Dan maar een andere bus en ik heb er een gepakt waarop stond dat hij naar een metrostation ging, ik wilde alleen nog maar richting een douche hihi.

Ik kwam uiteindelijk terecht op piazza di san giovanni waar de basilica staat, maar ik zat er zo doorheen op dat moment dat de hele kerk me gestolen kon worden. Het was 10 eeuwen lang de zetel van de paus en misschien dat ik er nog eens langs ga als ik echt veel zin heb. Volgens mijn reisgids is het absoluut de moeite waard, maar ik raak een beetje overkerkt (a)

Na wat zoeken de metro gevonden en hotelwaarts gekeerd alwaar ik op mijn bedje ben geploft en later genoten heb wan een heerlijke (ja in de avond is het echt heerlijk) douche.

Morgen ga ik eens proberen of ik de vaticaanse musea in kom. Hopelijk staat er geen al te lange rij.. Maar goed, dat gaan jullie morgen wel lezen ;) Voor nu, welterusten of goedemorgen en tot het volgende verslag!!

Ps, erg leuk om jullie reacties te lezen en te horen :-)