Ilfracombe

Gelukkig ligt het bed hier in Ilfracombe een heel stuk beter en onze nacht is een stuk beter. Niet dat we super uitgerust zijn als we wakker worden, maar het kon een stuk slechter. Ik heb geen zin om te douchen voor het ontbijt en schuif een beetje opgepoetst om kwart voor 9 aan.

We hebben ons ontbijt gisteren al besteld en Kurt gaat voor een versie van full English breakfast en ik voor 2 gepocheerde eieren op toast met bacon. Helaas zijn mijn eieren meer zachtgekookte eieren zonder schaal dan gepocheerd, dus morgen maar wat anders proberen. De bacon is wel erg lekker en het smaakt ook wel prima, maar ik ben groot fan van gepocheerde eieren, dus dat was een beetje jammer. Kurt's full English is te doen, maar niet super naar zijn zeggen. We eten er nog een rekje toast bij met boter en we hebben een cafetiere met iets wat voor koffie door moet gaan. Note to self.. morgen iets langer laten staan voor we het ding naar beneden drukken, misschien dat hij dan beter op sterkte is.

Na het ontbijt is het douchen en rustig opschuiven richting garage om een nieuwe band te regelen. Bij het ontbijt kwam de eigenaresse een briefje brengen met de routebeschrijving naar de plaatselijke garage waar zij ook hun auto in onderhoud hebben. Ze legde alles nog goed uit en even vriendelijk praten. Het is een erg aardige dame, een beetje timide, maar dat kan ook gewoon ouderwets Brits zijn hihi

Helaas regent het behoorlijk vandaag. Het is vannacht al begonnen en het lijkt niet echt op te houden. We rijden naar het centrum van Ilfracombe omdat de garage, heel bizar, middenin ligt. Google maps wijst ons eerst nog totaal de verkeerde kant op langs een weggetje wat wij echt niet in durven te rijden. Dus omkeren en even verder zoeken en dan is de garage binnen no time gevonden.

In het kantoortje leg ik uit wat er aan de hand is en de mompelige baas loopt met ons mee naar buiten. Hij bekijkt de boel eens en het is in orde, de band kan nu vervangen worden, of we even willen wachten. Kurt loopt nog achter de auto aan de werkplaats binnen, maar hij wordt meteen naar buiten gestuurd. Hier in de UK mag je als leek niet in de werkplaats komen, gevaarlijk gevaarlijk!

Binnen no time ligt er een nieuwe band om de velg en is de boel weer gemonteerd. Wij rekenen iets van 70 pond af waarbij montage van het wiel etc niet eens gerekend worden. We kijken vervolgens nog met enig leedvermaak toe hoe 3 monteurs proberen het reservewiel weer op zijn oude plek terug te krijgen. Wij hadden daar gisteren ook de grootste problemen mee om het los te krijgen. Het is een systeem van een handgreep vastklikken en de ene kant en dan de andere kant op draaien ofzo en dan komt er een staalkabel los waar het reservewiel aan gemonteerd is. Dat moet nu dus andersom en het is wel een geruststellend dat 3 monteurs er blijkbaar net zoveel moeite mee hebben als wij. En zij hebben lampen en liggen zelfs onder de auto om het voor elkaar te krijgen hihi Maar goed, al bij al heeft het 20 minuten geduurd van binnen komen tot we weer mogen vertrekken. Top service hoor! Als je ooit pech hebt met je auto in de buurt van Ilfracombe.. Ga naar garage Jubilee!

Wij rijden de auto weer terug naar het guesthouse en pakken onze regenjassen en gaan toch aan een wandeling in Ilfracombe beginnen. We steken eerst de weg over en kijken daar bij een rotsige inham. Er is een helling waarlangs ook een reddingsboot te water gelaten kan worden. Ik heb vandaag nog steeds flinke last van mijn rug, maar hoop dat het met flink wandelen beter zal gaan.

Na de inham gaan we richting de haven van Ilfracombe waar we vanuit onze kamer op uitkijken. We willen het beeld van Damien Hirst van dichtbij bekijken. Het heet Verity en moet de moderne weergave zijn van waarheid en rechtvaardigheid. Het is een beeld van een zwangere vrouw die met haar ene arm een zwaard omhoog houdt en met haar rechterhand de weegschaal achter haar rug verbergt. Ze staat op een berg wetboeken. Wat opmerkelijk is aan het beeld is dat het beeld in de lengte ontleed is. Aan de ene kant is het een complete vrouw, aan de andere kant zien we een skelet en de organen en de foetus in haar buik. Het beeld is sinds 2012 te leen voor 20 jaar van de kunstenaar. Damien Hirst woont zelf in Combe Martin wat hier vlakbij ligt.

Onderweg naar het beeld krijgen we nog een regenbui op ons hoofd, maar gelukkig lopen we net langs de reddingsbrigade. Die kun je hier overal bezoeken en dat doen wij dan ook maar even. We bekijken de reddingsboot van de Shannon klasse die hier ligt. Ook hier hebben ze een rupsbrandvoertuig om de boot te water te laten en weer uit het water te halen, maar deze heeft een rubber loopvlak omdat deze over straat en zand moet om bij het water te komen.

Als het weer een beetje droog is lopen we naar het beeld en daarna door over de pier en nemen een kijkje bij de zeewering. Het is weer eens eb en alle boten liggen op de bodem van de haven, maar net voorbij de zeewering klotsen de golven tegen de rotsen op. Het verschil tussen eb en vloed is hier tussen de 4 en 8 meter, net wat de stand van de maan en de aarde is op dat moment. We hebben net het grootste verval achter de rug en de verschillen worden de komende weken weer minder.

Het begint weer te regenen en we gaan even schuilen bij het aquarium op de pier. Het is een klein aquarium en hebben niet echt behoefte om het te gaan bekijken, maar de regen houdt maar niet op, dus we gaan gewoon wat drinken bij het café wat erbij hoort. Kurt neemt een blikje tango en ik ga voor een flat white met en Devon scone. Lekker met dikke clotted cream en jam. Prima alternatief voor in de regen lopen.

Als het een beetje droger is, lopen we weer verder. Het blijft een beetje miezerig, maar dat overleven we wel. We gaan proberen naar Tunnels beach te komen. Daarvoor nemen we een weg omhoog en dan de route langs de zee. We lopen om Capstone hill en genieten van het uitzicht op de kust. Deze is heel ruig met veel rotsen en grotten. Vroeger zaten hier veel smokkelaars en was deze kustlijn daarom berucht. Als we om Capstone hill heen zijn, zien we de lucht daarachter en die is gewoon zwart. Het is ook flink beginnen te waaien en we moeten nog een behoorlijk stukje lopen. We besluiten toch maar terug te gaan naar ons stekkie op de berg en lopen door het stadje weer terug terwijl het steeds erger begint te regenen. Ik kan je zeggen dat het geen pretje is om druppelend een heuvel te beklimmen.

Redelijk doorweekt komen we weer in onze kamer en dat is het dan ook wel weer voor vandaag. Voor mij zeker. Mijn rug doet niet lief. Er zijn steken en pijnscheuten en ik vertrouw het voor geen meter. Morgen even een rustig dagje doen en kijken hoe het gaat. Hopelijk werkt hij een beetje mee met een paar nachten in een prettig bed en anders zien we het wel weer.

Vanavond hebben we nog even snel boodschappen gedaan bij de Tesco en bestond onze maaltijd uit boterhammen met cheddar en coleslaw. Eigenlijk ons standaard avondeten als we op reis zijn hier hahaha

Nu lekker bedje in en morgen hopelijk iets droger dan vandaag. Tot morgen!