Bath in 3 bedrijven

Ondanks de belofte van, volgens alle voorgaande gasten, het beste bed waar ze ooit in geslapen hebben, vind ik het maar matig. Ik word de hele tijd wakker als Kurt zich omdraait. Het is namelijk zo'n stuiterbed en als de een beweegt, beweegt de ander mee. Komt dus onze nachtrust niet ten goede. Neem daar een horde terror meeuwen bij en dat enkele glas en het feest is compleet. We zijn dus niet van het snelle opstarten hier in Bath. Gelukkig hoeft dat ook niet want alles gaat pas om 10:30 open en wij zitten er ongeveer 5 minuten vandaan.

Vanmorgen weer lekker ontbijten met onze geroosterde bammetjes met kaas en ham en daarna nog een tweede rondje koffie voor mij en dan zijn we ondertussen wel een keertje rond half 11 en kunnen we naar onze eerste bestemming voor vandaag. We gaan de Victoria Art Gallery bezoeken. Dit museum zit net over Pulteney Bridge rechts en we kunnen er dus naar hinkelen als we zouden willen.

We hebben een combi ticket gekocht voor 3 musea en die gaan we vandaag allemaal doen, maar lekker op het gemakje. Ik sta met mijn printje in de hand als we binnenkomen, maar ik zie nergens waar we moeten betalen, dus we volgen een groep kinderen maar naar boven naar de gallery. Boven staat er ook niemand voor kaartjes, dus we gaan maar een rondje doen.

We beginnen bij een gang waar allerlei soorten glaswerk en aardewerk staat. Van Delfts blauw tot Wedgwood. Bordjes, bekertjes, beeldjes, er staat van alles. Er is ook een kast waarin alleen maar drankglazen staan. Van eeuwenoud glas tot recent en het is interessant te zien hoe de productieprocessen het uiterlijk van een glas hebben veranderd over de eeuwen. Overigens niet noodzakelijk beter en mooier.

Hierna is het tijd voor de main gallery en eigenlijk is de ruimte zelf hier de grote trekpleister. Het is een prachtige galerij die lichtblauw geschilderd is. Langs de bovenkant van de wanden prachtige witte friezen. De wanden hangen vol met schilderijen met diverse thema's en er zijn nog een aantal vitrinekasten met daarin kunstvoorwerpen. Het is geen grote galerij, maar hij is wel leuk.

We doen een rondje langs alle schilderijen en er zijn er een paar die ons wel aanspreken. We zijn niet bepaald kunstkenners, maar soms spreken dingen je wat meer aan dan anders. Kurt vindt een schilderij met een tafereel van boerderijdieren leuk. Er staan kippen en konijnen op en in de achtergrond een kat die aan komt sluipen. Het is een momentopname vlak voor de boel ontploft. Ik vind een nachtelijk tafereel erg mooi. Je ziet in de verte een stadje liggen en daarvoor water en op de voorgrond een hutje, misschien een visser, waarvan de ruitjes verlicht zijn. Aan de hemel schijnt de volle maan en die verlicht het landschap en het water. Erg sfeervol om naar te kijken.

We lopen naar beneden en nemen een kijkje in de shop. Aha, hier moet je dus kaartjes kopen. Ik biedt mijn printje met de kaartjes aan en hoor dan ook dat boven eigenlijk gratis is en dat we alleen moeten betalen voor de extra expositie. Oh, ok, misschien was ons combiticket dus niet nodig geweest. Ach ja, maakt het ook uit.

We gaan voor de extra tentoonstelling en dit blijkt er een te zijn van werken van kunstenaars tijdens de periode van de eerste wereldoorlog tot vlak na de tweede wereldoorlog. De periode dat materialen moeilijk te krijgen waren en kunstenaars zich moesten behelpen met wat er voorradig was. Dat het een zware periode was, is ook terug te zien in de werken. De thema's zijn hier zwaar en de onderwerpen soms ronduit deprimerend. Van loopgraven tot inslag kraters en diverse soorten fabrieksarbeid voor de wapenindustrie.

Deze tentoonstelling is indrukwekkend, maar niet aangenaam. We bekijken alle werken en ik vind een schilderij van een brand erg indrukwekkend wat vooral door het kleurgebruik komt. Het is gemaakt door brandweerman Wilfred Stanley Haines en het beeldt de nachtlucht uit van Bath die in brand staat. Het hele schilderij is meerdere kleuren rood en geel en oranje en op de voorgrond zie je zwarte silhouetten van bomen en Pulteney Bridge. Er vliegen stukjes brandend materiaal door de lucht en het is net echt. Helaas is het wat minder leuk om te lezen dat de brandweerman een paar weken later om het leven kwam bij een Blitz aanval. Het schilderij wat hij die dag toevallig net afgemaakt had, hangt nu in het Imperial War Museum als eerbetoon.

Al bij al is het een leuk museum en het kost niet heel veel tijd, dus als je eens in Bath bent, zeker even binnen springen voor de galerij boven met highlights van de collectie. Wij gaan nu boodschappen doen bij de Waitrose's die aan de overkant ligt. Ons brood is op en de kaas ook, dus ff shoppen.

De Waitrose's blijkt een behoorlijk grote supermarkt te zijn met zelfs een grote non-food afdeling. Die laatste slaan we maar over en we gaan even een rondje supermarkt doen, altijd leuk om te kijken wat ze hier weer zoal verkopen. We kopen elke een zoet broodje voor de lunch en we nemen een klein doosje eieren mee. De eigenaar van het appartement wees ons op de eierkoker en zei dat niemand ooit begreep wat je ermee moet doen, behalve de Nederlanders die het appartement huren. Blijkbaar heeft zijn vrouw de inboedel uitgezocht hihi. Maar wij lusten wel een eitje bij het ontbijt, dus er gaat een doosje met 4 eitjes mee, kunnen we nog 2 ontbijtjes mee maken. Er gaat nog een bakje frambozen mee ook want ik heb zin in wat fruit en het stikt hier van de bessen, kersen (in allerlei kleuren), aardbeien, bramen en frambozen. Ik vind ook zowaar een grote fles van mijn favo rozenlimonade, dus die gaat ook mee.

Na de supermarkt gaat het weer huiswaarts en tijd voor lunch. Wel makkelijk hé zo'n appartement in het centrum haha. Kurt neemt nog even een uurtje pauze en gaat lekker op bed liggen lezen. Ik ga uitpuzzelen wat we morgen gaan doen. We twijfelen over een paar dingen. Of we gaan iets buiten Bath doen, of we gaan nog een paar musea doen. We gaan uiteindelijk voor het laatste en dan kunnen we weer een combinatieticket kopen. Doen we vanmiddag nog een extra museum en pakken we morgen de rest.

Tegen 1 uur ben ik weer helemaal ingesmeerd met factor 50 en vertrekken we richting het Fashion museum en de Assembly halls. In het Fashion museum is kleding te zien van de 17e eeuw tot nu en de Assembly halls zijn waar de high society samen kwam om te feesten in de 18e eeuw.

We steken dus Pulteney Bridge weer over en slaan direct rechtsaf, langs de Waitrose's en nemen het pad langs de rivier. We hopen eigenlijk dat dit een beetje een leuke wandeling is zoals gisteren, maar na 100 meter gaat de trap omhoog en staan we bij de centrale parkeergarage. Tot zover die poging dus. We lopen dus de heuvel maar weer op naar de straten en steken over en lopen in de schaduw verder langs Walcot street. We steken via een trappetje door naar The Paragon. Dit is een straat met weer van die indrukwekkende Georgian huizen erlangs. We kijken even rond en maken foto's. Het is een beetje jammer dat het een best wel drukke weg is tegenwoordig.

Via Hay hill gaan we verder omhoog, Lansdown road oversteken naar Alfred street en dan zijn we bij de Assembly rooms. Wij zijn echter helaas niet de enige die daar zijn. Er is een hele productie neergestreken en er worden filmopnames gemaakt voor een of ander iets waar de mensen bij de kassa niets over mogen zeggen. We zien alleen wel diverse acteurs in kostuum heen en weer lopen en de boel naar waar ik eigenlijk voor kwam, is afgesloten. Grrrr! Dat is dus onderdeel 2 van je combi ticket.. Maar goed, we gaan dan alleen voor de kledingcollectie, ik bedoel, we zijn er nu toch.

Op zich vind ik kleding ook leuk hoor. Ik ben dol op kostuum drama en vind al die jurken schitterend. En er staan hier nogal wat van die dingen, dus ik zal vast wel wat leuks zien het komende uur. Jammer is het echter wel van de Assembly rooms. Die staan echt superhoog aangeprezen als gebouw.

We krijgen een audio guide mee en ik kom er al snel achter dat die net zoveel zegt als er op de bordjes bij de diverse kledingstukken staat. Beetje overbodig dus. Omdat de helft van het museum afgesloten is, moeten we heen en weer lopen en beginnen we met hedendaagse kleding. Er staan een paar designerstukken waar we echt niets in zien. We herkennen er wel de periodes in. De jaren 90 en 80 zijn ronduit belachelijk en in de jaren 70 zijn er ineens gehaakte niemendalletjes. De mondriaanjurk staat er uiteraard ook tussen en zo zijn er nog wel meer bekende modegrillen.

We vinden het pas interessant worden vanaf de jaren 30 en daarvoor. Hier zijn de kledingstukken nog veelal handgemaakt en anders dan wat we nu hebben. De stijlen zijn ook meer richting de series en films op tv en het is leuk om te zien. We lopen langs diverse baljurken, debutantenjurken, een overjas voor een chauffeur, trouwjurken, korsetten en wat al niet meer.

Ineens is er een ruimte waar allemaal jurken en kledingstukken hangen en in het midden ook diverse pruiken en hoeden. Hier kun je je dus in de bewuste kleding hijsen als je dat wilt. Uiteraard wil ik dat wel en ik hijs mezelf in 2 jurken. Dat hijsen moet je echt letterlijk nemen. De dingen zijn loodzwaar. De stof is heel dik en er zitten diverse onderdelen in. Zo is er een korset, onderrok, een soort kussentjes die op de heupen en kont gedragen worden en er hangen een soort mandjes is die het nog meer body geven. Kurt helpt me mee met de boel aan de achterkant dicht te knopen en zet me op de foto. Ik vind het helemaal geweldig, hoe bloedheet en loodzwaar die jurken ook zijn. Een van de jurken heeft zelfs een bijpassen hoedje. Het doet me een beetje denken aan Madam Tussaud. Anyway, ik heb schik en vind het wel jammer dat Kurt zich niet wil verkleden. Ik krijg niet eens een hoge hoed op zijn hoofd. Best flauw!

We kijken verder nog in een ruimte waar de opslag is van het museum en daar staan een paar voorbeelden van kantwerk, een complete trouwuitzet, heren jackets en poppen voor kleine meisjes waarvan de jurken in Parijs besteld zijn. Compleet met onderrokken, schoenen en handschoenen. De kleding voor een pop kostte meer dan een bediende in een half jaar verdiende, om je even perspectief te geven..

In een ander gedeelte is een tentoonstelling van een kunstenares die van alles met handschoenen doet of deed. Ze was ook redelijk religieus denken we, want de meeste handschoenen zijn op kleine houten kruisjes genageld als ware het de hand van Jezus en de stigmata. We kunnen weinig met deze kunstzinnige uitingen om eerlijk te zijn.

Daarmee zijn we eigenlijk alweer door het museum heen en gaan we door naar het volgende. We gaan weer terug naar waar we gisteren ook geweest zijn. Dus we lopen eerst via Bennett Street naar The Circus. Ik heb gisteravond tijdens het tikken van mijn verslag het een en ander bijgelezen over de gebouwen aan The Circus en we willen het toch even beter gaan bekijken, gisteren zijn we er vrij snel langs gelopen. Dus vandaag steken we over naar het midden en gaan in de schaduw van de bomen daar even staan genieten van de huizen en bestuderen de verschillende zuilen en de decoraties in de fries. Alle types zuilen zijn gebruikt, dus dorische, ionische en corintische zuilen. In de fries zijn allerlei symbolen verwerkt die afgeleid zijn van de druides.

Ik schreef gisteren al dat het hele gebeuren op Stonehenge gebaseerd is. The Crescent en The Circus zouden op een Leylijn gebouwd zijn en zo samen de zon en de maan voorstellen. Vanuit de lucht gezien vormen The Circus, Gay street en Queen Square een sleutel wat weer een symbool van de Vrijmetselarij is en een terugkerend symbool in de de gebouwen van architect Wood.

We lopen weer verder naar The Crescent want we kunnen hier number 1 bezoeken. Dit is het eerste huis aan de boog en dit huis is geheel in de Georgian stijl beschikbaar. Dit is dus meteen weer een van de combi's die we gaan doen.

Bij binnenkomst worden we begroet door een super vriendelijk, maar echt hyperactief meisje. Ze legt alles uit op een tempo waar Jochem Meijer jaloers van zou worden en ik ben echt moe als ik haar hele verhaal beluister. Mijn hoofd moet alles ook nog vertalen namelijk en met dit tempo gaat dat niet meer haha Maar goed, we kopen kaartjes voor de 3 musea en we gaan het huis ontdekken.

Eerst een film over de eigenaar van het huis en boven een soort ontdekkingskamer voor kinderen. Nog niet veel soeps. We moeten weer naar buiten om de rest van het huis te bekijken. Weer binnen gekomen begint het echte werk. Er zijn 4 verdiepingen om te bekijken en we beginnen op straat niveau. Hier zijn de herenkamers en een eetkamer. We krijgen in elke kamer uitleg van een gids die daar aanwezig is en het zijn interessante feitjes die we in combinatie met andere bezoekjes elders in het land weer kunnen opslaan.

De Georgian periode is er een van ontdekkingen en de heren trekken zich graag terug in hun "man cave" genaamd The Gentleman's retreat. Hier bestuderen ze de nieuwe wereld en allerlei zaken van astronomie naar botanie. In de kamer zelf wordt je vooral uitgenodigd om alles te bekijken en op zoek te gaan naar de hands on dingen. Er zijn veel lades en vakjes waar je in of naar kunt kijken. Een telescoop, een camera obscura.

We kunnen ons prima vermaken in dit huis. We komen er gaandeweg wel achter dat de Georgians niet echt een schoon volkje waren. Ze geloofden toen nog dat het niet gezond was om je te wassen. Dan gingen namelijk de dingen van je huid die je gezond hielden verloren en dat was niet de bedoeling. Het moet dus onwijs gestonken hebben want ze droegen ondertussen wel van die loodzware, dikke warme kleding en hadden een enorme pruik op de kop. Gelukkig waren daar dan weer krabbertjes voor gemaakt, zodat je je op je hoofd kon krabben als daar iets rondliep wat jeuk veroorzaakte..

In de eetkamer leren we dat het normaal was om alle gangen tegelijkertijd op tafel te zetten en ieder maar moest nemen wat ze wilden hebben en dat het een puinzooi was tijdens het diner. Men had toentertijd enorme trek blijkbaar want er werd veel gegeten en ongezond. De maaltijd werd afgesloten met diverse zoete toetjes waarbij de een nog meer suiker bevatte dan de andere. De huizen in Bath werden gebruikt door de rijken die, onder andere, rijk geworden waren door de slavenhandel en van suikerplantages. Suiker was enorm duur toen en hoe meer je ervan aan je gasten voor kon zetten, des te welgestelder je was (of leek) Ook weer een reden waarom je niemand ziet lachen op portretten, ze hadden beestachtig slechte gebitten in hun mond zitten.

Voor we naar boven gaan bekijken we nog een rariteitenkabinet met bizarre vondsten. Het is letterlijk een kabinet omdat het in een grote kast zit. We mogen de lades open trekken en de inhoud bewonderen. Net zoals de heer des huizes dit vroeger aan de gasten getoond zou hebben. Er liggen dingen in van de continenten en bizarre kettingen gemaakt van de ruggengraat van een grote vis en een slang en een tasje met hondentanden. De mensen hielden toen zeker van lekker griezelen.

We bezoeken ook de kamers op de eerste en tweede verdieping en dalen dan via de bediendentrap aan de achterkant van het huis af naar de kelders.
Op de eerste verdieping bevinden zich de damesvertrekken. Hier bezoeken we de slaapkamer van de vrouw des huizes. De welgestelden sliepen toen nog niet samen. Aan de andere kant van de gang is de kamer waar vrouwen zich terugtrokken na het eten. Er staan muziekinstrumenten en de kamer is elegant ingericht. Vanuit de ramen heb je een mooi uitzicht op de Crescent en het park wat ervoor ligt. Vroeger was dit een nog weidser uitzicht omdat er toen nog geen bebouwing was op de heuvels in de verte. The Crescent is ook gebouwd met het idee om een buitenverblijf in de stad te hebben.

Op de tweede verdieping is dan de slaapkamer van de heer des huizes en ik vind deze persoonlijk een stuk mooier. Hij is blauw, dus dat is voor mij altijd al een winnende kleur. Hij is ook een stuk rustiger en minder tierelantijntjes. Geen kanten randjes en franjes. Lekker rustig.

Beneden komen we aan in de wereld van de bediening. Net waren we in upstairs en nu zijn we in downstairs. Hier vinden we de kamer van de huishoudster. Zij was vaak een oudere en hooggekwalificeerde vrouw en ze had een eigen ruimte passend bij haar status. Hier kon zij zich terug trekken voor wat privacy en had ze de rust en ruimte om rekeningen te betalen en de het hele huishouden te organiseren. De ruimte ziet er praktisch uit, maar comfortabel. Er staat een tafel wat stoelen en een schrijftafel waar ze haar werk kon doen.

We gaan door de keukenpassage door naar de keuken. Waarschijnlijk moest het eten wat van de keuken naar de eetkamer gebracht werd weer opgewarmd worden boven, want het is een best eindje lopen van de keuken naar daar. Er staat van alles in de gang, van boterkarn tonnen tot vleeshaken.

In de keuken is het lekker volgepropt. Er draait een stuk vlees aan het spit en op tafel staan de specerijen klaar voor de maaltijd. In het midden staat een suikerkegel en een suikersnijder waarmee er stukken suiker afgesneden werd. Het bakje specerijen bevat peper, kruidnagelen, kaneel, chili, nootmuskaat en steranijs. Het zal een flink kapitaal zijn geweest wat daar nu staat. We zien hier ook hele gemene muizenvallen en een tredmolen voor een hond. TIjdens deze periode hadden ze in dit gedeelte van Engeland speciale hondenmolens in de keuken. De molens waren aangesloten op het spit en de hond zorgde door te lopen ervoor dat het spit bleef draaien. Er was zelfs een speciaal ras honden voor gekweekt, maar ik ben de naam vergeten. We lopen ook nog even naar buiten en gaan op een bankje beneden in de schaduw zitten. Het is behoorlijk warm in het huis.

Als we klaar zijn lopen we weer naar boven en langs meisje hyperactief en gaan we een eindje door het park voor de crescent en dan terug richting centrum. Net als gisteren staat er een ijsverkoper en gisteren was er nogal een rij, maar vandaag niemand. Even later lopen we dus beiden met een lekker soft ijsje inclusief flake. Het soft ijs is hier een stuk romiger dan bij ons, maar wij vinden dat wel lekker :)

In het centrum kopen we bij de Cornish Pasty Shop een giant tradional Cornish pasty en lopen dan terug naar ons appartement. We kijken nog even bij de Abbey binnen, maar blijkbaar moet je betalen. Aangezien de kerk midden in een verbouwing zit, is er nog niet de helft te zien van wat er normaal te zien is. We vinden het een beetje zonde om te gaan betalen en we hebben om eerlijk te zijn ook al erg veel kerken bezocht. We skippen deze dus.

De pasties worden opgesmikkeld en rond een uur of 7 vertrekken we weer richting centrum voor de highlight van Bath... The Roman baths. Vanwege het hoogseizoen zijn de baden open tot 10 uur 's avonds en aangezien het overdag megadruk is, nemen wij dus een kijkje tijdens de avondopening. Er zijn inderdaad geen wachtrijen en we kunnen zo naar binnen.

We krijgen een audioguide mee en gaan op het terras staan wat om het hoofdbad gebouwd is. Ik heb echter problemen met mijn audio guide. De eerste houdt er mee op en begint zielig te piepen, dus weer terug naar de desk en een nieuwe mee. Weer terug naar terras, nummertje invoeren en er komt geen geluid uit. Van alles proberen, maar niets werkt. Kurt was ondertussen al een eind doorgelopen omdat hij niet door had dat ik stond te martelen, dus die weer achterna om het te zeggen en dan weer terug naar de desk om een nieuwe te halen. Vervolgens de nieuwe maar uitproberen bij de desk zelf en gelukkig werkte deze wel, dus een beetje valse start, maar dan ben ik ook vertrokken.

We lopen al luisterend over het terras rond het bad. Het terras is een soort omloop boven langs en je kunt over de reling naar beneden kijken naar het bad. Er is erg veel te zien en de audioguide is zeer informatief. Als we weer binnen zijn, zien we de heilige bron. Dit is een bad waar het bronwater opborrelt. Je ziet echt bubbels in het water. De bubbels worden gevormd door gas wat mee naar boven komt en zich een weg baant door het water. Dit bad werd ten tijde van de Romeinen niet gebruikt om in te baden, dat zou heiligschennis zijn. In de 16e eeuw werd hier echter een bad gebouwd door de latere bewoners en werd er wel gebaad.

We dalen vervolgens af naar het waterniveau en komen in ruimtes die geothermaal verwarmd worden en warm is het er zeker. Aangezien alles hier afgedekt is, is het er flink warm en plakkerig. Het huidige straatniveau ligt zo'n 4 meter boven dat van het Romeinse. We staan nu waar de binnenplaats moet zijn geweest en waar het altaar stond. Er staan nog hoeken van het altaar, maar het middengedeelte is verdwenen. Op dit altaar werden dieren geofferd en er was een speciale priester die de ingewanden kon lezen. Deze priester was uitzonderlijk voor de regio en geeft misschien wel aan hoe belangrijk Bath was in die tijd.

Als we verder lopen zien we het water stromen. Het komt uit een afvoerkanaal en loopt door een kanaal weg. De route is zo gemaakt dat er plexiglazen panelen over het kanaal liggen en je dus over het water loopt en het kanaal kunt bekijken. Ik vind het echt heel erg gaaf. Ik heb nu al een heel aantal thermen gezien, maar deze is super. Vooral omdat het over een nog werkende bron gebouwd is en dat het water dus nog steeds baden vult. Het is daarmee ook een uniek complex omdat er nergens zulke grote warmwaterbaden waren. Elders moesten ze verwarmd worden en dat was te kostbaar, de heetwaterbaden waren dan klein en meer een soort dompelbadjes. Hier komt er elke dag ruim een miljoen liter heet water uit de grond omhoog, dus aan heet water geen gebrek.

We zijn zijn in totaal bijna 3 uur in de baden geweest en het voelt nog niet als een uur, zo interessant is het. Het complex is enorm en erg mooi geconserveerd. Aan weerskanten van het grote bad zijn bad gedeeltes gebouwd die hetzelfde zijn. Een soort spiegelbeeld. Waarschijnlijk voor mannen en vrouwen. Er zijn hete baden, koude baden, lauwe baden, massage plekken, kleedkamers, hangplekken, voetenbadjes en wat al niet meer. Overal hangen doorzichtige schermen waarop een film geprojecteerd wordt zodat het net lijkt alsof je naar badende en ontspannende Romeinen aan het kijken bent. In de kleedkamers liggen zelfs stapeltjes kleding in de nissen. Langs het grote bad lopen ook mensen in Romeinse kleding rond. Yup, ze hebben heel erg hun best gedaan hier!

Aan het einde van ons bezoek mogen we nog een bekertje spa water drinken. Dit water komt uit een speciaal aangelegd boorgat uit 1986 en is veilig om te drinken. Het water is lauw en smaakt inderdaad ook als lauw water. We drinken braaf een bekertje, wie weet wat het geneest haha

Zo tegen 10 uur verlaten we het museum en banjeren rustig naar ons stekkie hier. Nog even langs de Avon en een opdracht voor Harry Potter doen en links en rechts een pokemon in een gym poten en nog foto's maken van de inmiddels verlichte Pulteney Bridge en dan aan mijn verslag gaan werken. Dat is uiteindelijk niet in een keer afgekomen. Het was half 1 en toen was ik nog maar halverwege number 1 Royal Crescent, dus bed in en nu nog even verder getikt.

Vandaag staan er nog 2 musea op de planning en even kijken bij de botanische tuinen. De musea gaan pas om 1 uur open vanmiddag, dus alle tijd, maar dat is voor een volgend verslag :)