The Skye is the limit!

Na weer een gare nacht, zitten we weer om 8 uur aan het ontbijt. Weer een grote kom met vers fruit, yoghurtje erbij en Kurt gaat voor het full Scottish breakfast en ik voor de pancake met bacon en mapel syrup. We zijn een beetje zeurpieten, maar het is een beetje weinig deze keer. Kurt eet braaf zijn black pudding (gebakken bloedworst) op en zijn potato scone. Het smaakt allemaal prima. Mijn pancake is ook wel te doen, maar kon beter. De bacon is wel heel erg lekker.

Na het ontbijt douchen en alles weer klaar maken voor vertrek. Bij het afrekenen ook nog even afscheid nemen van de honden. Vooral Alfie de jongste Jack Russel zou ik zo mee willen nemen. Prachtig beestje! Ze zijn alleen niet zo speels als die we bij ons in de familie zijn gewend. Deze zijn meer rustig, wat ik dan weer een beetje jammer vind.

Vandaag gaat de rit naar onze volgende B&B op the Isle of Skye. We rijden via de brug naar Skye, dus het is een flinke rit. De GPS geeft aan dat het vanaf Oban zo'n 3,5 uur is. Nou weten we ondertussen wel beter dan op die tijd te vertrouwen. Onderweg kom je achter campers te rijden die als slakken over de weg gaan. Ze rijden 70 waar je 95 mag en verrekken het om even op een uitwijkplek te gaan staan en de file achter hen voorbij te laten gaan. We hebben dat ook al bij de hand gehad op weg naar Oban langs Loch Lomond. Echt een beproeving van je geduld! We proberen er zoveel mogelijk voor te blijven en zelf ruimte te maken voor mensen achter ons als we aan het rondkijken zijn.

Het eerste gedeelte van de rit hebben we al gedaan op de heenweg, alleen dan in omgekeerde volgorde. We komen dus weer langs Castle Stalker en Loch Linnhe en Loch Leven en nemen daarna de weg naar Fort William.

Bij Fort William begint het druk te worden. Dit is de grote route naar Inverness en het is hier heel erg toeristisch. Er vertrekken diverse veerboten naar de eilanden en er lopen busladingen toeristen rond. Langs de weg zijn er rijen en rijen met B&Bs, Guesthouses en hotels en ze zitten allemaal vol.

Bij Fort William gaan we 2 dingen bekijken. We doen ze alleen niet in de meest handige volgorde omdat ze op de kaart een beetje onduidelijk aangegeven staan. We beginnen met de Neptune's Staircase.

We rijden hiervoor naar Banavie. Als we over de draaibrug rijden, zien we ze rechts al liggen. Neptune's Staircase is een sluizencomplex dat als een trap werkt. Elke sluisdeur opent naar een volgende sluis waar je weer verder omhoog of naar beneden kan. In totaal zijn er 8 sluizen die in trapvorm een verval van rond de 20 meter overbruggen over een afstand van ongeveer 55 meter. Er lag net een boot in dus we hebben live mee kunnen maken hoe deze boot door de trap ging. Heel ingenieus en boeiend om te zien.

Hierna is het terug naar Fort William. Helaas net als veel mensen, dus we staan in de file om Fort William in te komen. Gelukkig kunnen wij de eerste beste rotonde voor Fort WIlliam de afslag nemen naar Glen Nevis. We gaan met de auto een bezoekje brengen aan Ben Nevis, de hoogste berg van de UK met zijn 1344 meter hoogte.

Uiteraard gaan we de berg niet beklimmen, maar we rijden door Glen Nevis en stappen hier en daar eens uit om een kleine wandeling te maken naar een waterval of om gewoon van het uitzicht te genieten. Het is een fijne weg met echt prachtig uitzicht overal om je heen. Serieus een omweg waard.

We stoppen ergens waar een pad is naar The Lower Falls en lopen over een houten brug en zien inderdaad watervallen. De kleine rivier stort hier bulderend over rotsen een paar meter naar beneden. In het midden van de stroom staat een steen kolom die nog niet weggesleten is, dus het water kolkt er omheen. Een machtig gezicht! We banjeren door het natte gras, de blubber en beekjes nog een eindje langs het pad om nog meer watervallen te bekijken en het riviertje te volgen en keren daarna terug naar de auto.

Het wegrijden is alleen een beetje erg uitdagend. Er is een te groot verschil met de weg en de parkeerplaats en dit gaat ten koste van de bodemplaat van de auto. Met een heel naar geluid schuren we over de uitstekende stenen en komen uiteindelijk weer op de weg terecht. Ik stap meteen uit en ruik een hele nare lucht. We controleren op onze knietjes meteen alles op lekkage of dat er iets kapot is. Het enige wat we zien is dat de bodemplaat een oplawaai gekregen heeft. Er is niets kapot of losgetrokken.. oef! De geur zal van het teer van de bodemplaat zijn dat over de rotsen schuurde.

De weg loopt dood en vanaf daar kun je Ben Nevis ook beklimmen. Wij lopen het pad een eindje op, maar keren na een kleine kilometer weer terug omdat het begint te druppelen. Tegen dat we bij de auto zijn, is de hemel los gebarsten en vallen er dikke druppels regen. We rijden dus maar een eindje terug.

Schotland zou Schotland niet zijn als de regen nog geen 10 minuten later weer voorbij is en de zon weer doorbreekt. We zetten de auto aan de kant en gaan met een magisch uitzicht op de bergen van onze lunch zitten genieten. Dit wint het toch van elk terrasje hoor!

We pakken de weg weer op. Kurt begrijpt me verkeerd en neemt een verkeerde afslag, maar dat maakt toevallig helemaal niets uit. We komen op een B weggetje dat langs het Caledonian Channel loopt en een magnefiek uitzicht geeft op Ben Nevis nog en zijn besneeuwde hellingen. Soms loont het om verkeerd te rijden en dit is zo'n geval.

Onze omweg gaat weer over in de weg die we moeten hebben en we rijden richting Fort Augustus en pakken even daarvoor de weg naar Skye. We vallen van de ene verbazing in de andere qua uitzichten. Schotland is echt sprookjesachtig. Het licht dat in banen over de bergen en dalen valt maakt dat je aan elfjes, trollen en reuzen denkt. Ik snap dat mensen hier verhalen bedachten over deze magische wezens. We stoppen op enorm veel plaatsen om foto's te maken en gewoon enorm te genieten.

Onze laatste stop voor vandaag is Eilean Donan Castle. Dit is mogelijk het kasteel dat het meest op de foto gezet wordt ter wereld. Het is waarschijnlijk in ieder geval het meest bekende plaatje van Schotland en staat in iedere reisfolder wel. We willen er graag even binnen kijken en gaan kaartjes halen. Hier kijken we helaas heel erg op onze neus want we mogen het kasteel niet in omdat er die avond een bruiloft is. We mogen wel het eiland oplopen en een rondje om het kasteel doen.

We komen nog een verrassing tegen en een link met de Westhoek. Dit kasteel blijkt het slot te zijn van de Clan McCrae en de schrijver van het gedicht "In Flanders Fields" was John McCrae. Er is ook een monument opgericht van de gevallenen uit de Clan McCrae in WO I en daar staan een paar regels van zijn gedicht op.

Na deze stop is het tijd om naar Skye door te rijden en neer te ploffen in onze B&B. Ik ben ondertussen veel te moe om nog echt te kunnen genieten van Skye en alles om me heen en verlang heel erg naar onze kamer. We doen er nog zo'n anderhalf uur over om er te komen vanaf het kasteel en gelukkig verloopt het inchecken vrij vlot. Meteen ook de bestelling voor het ontbijt doorgegeven en dan heerlijk op onze kamer zitten genieten van het uitzicht.

We hebben deze keer een B&B met een luxe suite. Beneden hebben we een woonkamer met een mega leren loungebank en een tv zo groot als een raam. Maar die tv gaat niet aan, want de ramen bieden hier een veel beter zicht. De B&B staat op een heuvel (best nog een spannende smalle weg omhoog om er te komen. Blij dat we geen tegenliggers hadden!) en kijkt uit over Loch Snizort. Met een trapje van 5 treden kom je in de slaapkamer terecht met daarnaast een serieuze walk in closet. Alles is heel strak afgewerkt in wit, grijs en groen en we voelen ons meteen thuis.

Ik zit nu op de grond op het zachte tapijt met mijn rug tegen de bank en de laptop op een tafeltje met naast mij zicht op de zon die ondergaat boven het loch. Aan de overkant van het loch staan wat witgekalkte huisjes en er zijn uitlopers van de heuvels daarachter. We balen ervan dat we maar 2 nachten mogen blijven hier!

Maar goed, het is inmiddels 10 uur geworden en ik ga nog even op de bank zitten en naar buiten zitten staren. Het is hier een heel stuk langer licht dan in Nederland. Het is nu 23:08 NL tijd en het begint nu een beetje te schemeren, maar donker zou ik het niet noemen. Daaraan kun je wel zien dat je een stuk noordelijker zit. Dus bij deze tot morgen maar weer!