We gaan wel zien waar we uitkomen!!

Vanmorgen liep om drie minuten over acht de wekker af Die drie minuten zijn psychologisch ;-) In dit geval was er nog wel een kwartier extra nodig om wakker te worden. Snel een kop koffie en een gedeelte van mijn verjaardagscadeau van Bart en Kathy gegeten. Die Leo's smaken serieus goed! Kurt was zich ondertussen gaan douchen en daarna ovenkoeken gaan halen voor onderweg. Ovenkoeken zijn een soort platte zachte witte broodjes die heel erg lekker smaken en het enorm goed doen voor tijdens een picknick.

Nadat ik me ook gedoucht heb, zetten we alles in de auto en gaan we nog even langs de slager voor beleg en daarna zijn we dan zo rond de geplande tijd van 10 uur echt weg. Nog een korte tussenstop in Veurne en daarna de snelweg op richting de Franse grens. Echt zodra we de snelweg bij Veurne opreden begon het echt te kriebelen.. We zijn op vakantie!!

Zodra we de grens over zijn en in Frankrijk rijden begint het genieten. De weg slingert zich hier om de heuvels en door dalen. Achter elke top ontvouwt zich weer een nieuw en schitterend vergezicht. We genieten echt met volle teugen.

De route voert langs Calais en Boulogne richting Rouen. Vlak boven Rouen nemen wij echter de toeristische route richting Le Havre en rijden af bij Fécamp. We zijn van plan de Côte de Albâtre te gaan bekijken. Dit zijn de hoogste krijtrotsen van Europa.

Om op de toeristische route te komen moeten we door Fécamp heen en dan richting Yport. Fécamp heeft een schitterende natuurlijke havenkom. Het is een inham tussen de enorme krijtrotsen. Beide zijden zijn bebouwd en zo daar beneden langs de haven rijdend zakt ons de mond toch wel open. Het is echt super!

We gaan nu op zoek naar ons toeristische weggetje dat ons via Yport naar Etretat moet leiden. We denken het gevonden te hebben, maar het blijkt een hoofdroute te zijn. Nee, dit willen we niet.. Wij willen onmogelijk smalle weggetjes met mooie uitzichtpunten, haarspeldbochten, pittoreske dorpjes en dat soort dingen die je je tijdens een auto vakantie maar kunt wensen. Dus Kurt bedenkt zich niet en neemt de eerste de beste afslag naar rechts. We gaan we zien waar we uitkomen..

We krijgen inderdaad mooie smalle weggetjes, prachtige uitzichten en alles is even mooi, maar helaas gaan we de verkeerde kant op. Dus aan het einde van deze weg omgekeerd en weer terug gereden en nu wel de goede route gevonden. Mensen gaan nu roepen, ja had de TomTom maar meegenomen. Nou nee, de route verkeerd rijden leverde ons mooiere uitzichten op en heerlijk puzzelen met de kaart. We zijn lekker aan het spoorzoeken gegaan met z'n tweetjes en dat is zonder slag of stoot verlopen. Ons motto van vandaag: We gaan wel zien waar we uitkomen!

We hadden afgesproken dat we vanaf Fécamp uit zouden kijken naar een mooi picknick plaatsje en in Yport hebben we dat gevonden. Volgens onze kaart was hier een mooi uitkijkpunt, dus dwars door de pietepeuterige dorpsstraatjes richting plage. We slaan een hoek om en de reactie was zoiets van oh mijn god wat mooi!!

Er was een kleine boulevard met bankjes en strandhuisjes en een kiezelstrandje en aan de linkerkant een enorme uitstekende krijtrotsformatie. Onze eerste echte kennismaking dus. Terwijl ik op mijn kaart kijk zeg ik tegen Kurt. Toch wel vreemd dat het uitkijkpunt naar rechts staat, terwijl die rots daar links staat. Dus ik kijk achterom en trek Kurt aan zijn arm omdat ik niet meer uit mijn woorden kom.

Aan de rechterkant kun je tot Fécamp de krijtrotsen zien. Helaas is het wat mistig dus de foto's zullen niet al te best zijn, maar het is een prachtig gezicht. We besluiten hier dan ook uitgebreid van te gaan genieten en laden de koelbox uit voor onze picknick
Het is echt zo heerlijk rustig in Yport. Je krijgt er vanzelf een heel ontspannen gevoel van. Yport is een heel klein dorpje in een inham in de rotsen, maar het heeft zijn eigen Casino en 2 hotels. Maar het is er toch bepaald niet druk. Op een maandag dan..

Na de broodjes opgegeten te hebben en nog een klein wandelingetje over de boulevard vervolgen we onze weg richting Etretat.

Etretat schijnt de mooiste badplaats van Normandië te zijn en we verwachten dan ook heel wat meer drukte daar en dat krijgen we dus ook. We rijden wel een prachtige route, maar er rijden ook heel wat meer auto's hier.

In Etretat volgen we de route naar de falaises en we gaan richting Falaise d'Amont. Dit is een enorm steile weg omhoog en op een gegeven moment heeft een auto voor ons het wel heel erg moeilijk als hij een auto van links voor moet laten gaan. We ruiken ineens een vieze branderige lucht en zijn even bang dat het onze remmen zijn, maar eenmaal geparkeerd lijkt dat niet het geval te zijn. De Fransoos lukte het ook niet om een hellingproef uit te voeren en kwam niet goed weg, dus we denken echt dat het zijn remmen waren.

We besluiten de auto maar op 100 meter afstand van de top te parkeren en lopen het laatste stukje omhoog. Hier is een formidabel uitzicht op Etretat en de Falaise d'Aval. De laatste is een soort boog rots die door een kunstenaar als een grote olifant beschreven is. Wij halen er geen olifant uit, maar het ziet er niet te min mooi uit.

Na wat genoten te hebben van het uitzicht, wandelen we een eindje over de krijtrotsen en zien een pad naar beneden. We kunnen dat natuurlijk niet laten en klimmen en klauteren langs het geitenpad en de smokkeltrapjes naar de voet van de krijtrotsen. Het is echt een behoorlijke klauterpartij en niet aan te raden op slippertjes. Ben blij dat ik stevige schoenen aangetrokken heb. Vooral de terugweg, helemaal weer omhoog is een pretje.. not! Hijgend en puffend kom ik boven, maar ik heb het wel gered!!

We vervolgen de weg richting Le Havre en nemen nu de regionale weg. Na dwars door Le Havre gereden te zijn steken we dan de Pont de Normandie over. Eerst is er een enorme brug over een kanaal en je denkt dan dat dat al indrukwekkend is, maar dan heb je de Pont de Normandie nog niet gehad.

De Pont de Normandie is een tuibrug en bij opening was het de langste van de wereld. De brug is 2.143,21 meter lang en totdat de Tatarabrug in Japan geopend werd mocht deze brug het record hebben van langste overspanning. Het schijnt nog wel de langste tuibrug van Europa te zijn.

Vanaf de brug heb je een adembenemend zicht over de monding van de Seine die zo'n 214 meter beneden je in de zee uitmondt.

Tot nu toe gaat de reis voorspoedig. Het is rustig op de weg, we lijken soms wel de enige auto te zijn met hier en daar een verdwaalde fransoos, maar bij Caen is de rust dan toch gedaan. Hier staan we een klein stukje in de file. Maar anders dan in Nederland is dit een file die oplost zodra je op de ringweg terecht bent gekomen en we tuffen met een gangetje van 130km weer aardig door. Nabij Avranches duikt dan plotseling de Mont st Michel op in de verte en we genieten even van het vooruitzicht dit deze week te gaan bekijken. Even later volgt onze afrit naar Ducey en zijn we nog geen 10 minuten later (rond 19.15) bij ons hotel.

Ons hotel bevindt zich in een oude watermolen en is een echt sfeervol hotel. Het is enorm schoon en netjes ingericht en we hebben een ruime, schone en prettige kamer aan de achterkant van het hotel. Ik heb deze week ook mijn hoogst persoonlijke vensterbanken om in te zitten en dat heb ik vanavond dan ook gedaan.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden in de hotelkamer, zijn we nog even de omgeving gaan verkennen. Even de auto bijgetankt bij de Carrefour en rondgereden in ons supergrote verblijfsdorp. Met andere woorden, we waren binnen een kwartier weer terug, inclusief tanken. Daarna nog een wandelingetje gemaakt en tot de conclusie gekomen dat de pizzeria het enige vermaak is hier op een avond. Misschien morgen een pizza gaan eten?

Het is hier verder echt schitterend weer. Het is rond de 20 a 21 graden met in het binnenland bijna geen wind. Aan de kust staat er wel een wind, maar ook niet echt vervelend. De voorspellingen voor de rest van de week zijn goed en ik ben de zonnebrand vergeten.. lol

De eerste dag van de vakantie zit er op en hoewel we die grotendeels in de auto hebben doorgebracht was het absoluut een goede start. Het steeds weer veranderende landschap maakt dat je je absoluut niet verveelt onderweg. De tijd vliegt gewoon. De tolwegen waren even wennen, maar met de visakaart gingen die ook eenvoudig. Een bijkomend voordeel van de Péages zijn de vele rustplaatsen onderweg met toiletten. Er valt te discussiëren over de inrichting van de toiletten (grotendeels hurktoiletten, tip! Neem het invalidentoilet ;-) ) maar ze zijn er wel en ze worden onderhouden, dus je hoeft niet met hoge nood een bosje op te zoeken.

Het is eigenlijk gewoon verbazingwekkend hoeveel moois er binnen een dag rijden van je deur ligt, maar dat gaan we morgen verder ontdekken!!