Terug naar het zuiden

Ok, ik beken. Ik heb gisteren na het uploaden van het verslag toch het bad nog vol laten lopen en nog een eindje heerlijk liggen drijven. Kon het niet laten! Het was zo'n heerlijk groot bad waar je je gewoon in kon laten dobberen. Gevolg is alleen wel dat ik dus veel te laat in mijn nest lag en vanmorgen (en nu nog steeds) behoorlijk tot compleet gaar ben. Eigen schuld dikke bult dus voor het gevoel wat ik heb als de wekker gaat. Ogen open doen gaat bijna niet en opstaan is al helemaal een opgave, maar we kunnen vandaag niet blijven liggen. We moeten vertrekken en naar ons volgende stekje. Dus afscheid nemen van de weelde in deze B&B. Nog een keer genieten van het ontbijt, de regendouche, de zachte kussens, het uitzicht, de badjas, de fauteuil.. en we zijn vertrokken.

Vandaag rijden we naar Beauly waar ons volgende overnachtingsadres is. We slapen 2 nachten in The Priory Hotel. Onderweg willen we nog een paar dingen doen en we hopen niet al te laat in ons hotel te zijn. De rit is niet heel erg lang, dus het zal meevallen.

Eerste stop is de Tesco in Wick waar we broodjes halen voor onderweg en een pak kaas. Het is een jumbo Tesco en we kijken ook nog even op de non-food afdeling waar ik een paar erg leuke kussentjes spot :D Na wat wikken en wegen, besluit ik er 2 mee te nemen, ik hou me in hihi. Dus de volgende die op visite komt, kan de kussentjes komen bewonderen!

Vanaf daar gaat de reis verder langs de Hill o'many stanes. D heuvel met veel stenen dus. Dit is een heuvel waar rijen met staande stenen te zien zijn. Na Carnac lijkt me dit ook wel leuk, maar het is een beetje teleurstellend. Waar er bij Carnac kilometers staande stenen te vinden zijn varierend van enkele meters hoog tot een paar centimeter, zijn de stenen hier van de laatste categorie. De grootste is nog geen meter hoog en alles staat tussen de heide en andere struiken, dus lastig zien hoe en wat. In totaal staan, liggen en hangen er zo'n 200 stenen verdeelt over 22 rijen. We zijn er dus niet heel erg lang zoet mee.

We willen vanmiddag Dunrobin Castle bezoeken en langs de weg nog wat leuke dingen bekijken. Dat laatste blijkt wat lasiger. Voor mijn gevoel rijden we over een snelweg. We zijn al zo lang aan kleine prutsweggetjes gewend dat een provinciale weg aandoet als een snelweg en deze weg loopt vrij recht en langs de kust. Om heel eerlijk te zijn vind ik het landschap bijna saai. In vergelijking met de voorgaande weken is het niet echt spannend en de uitzichten een stuk minder. We zijn gewoon verwend hoor, want ik denk dat als we de reis andersom gedaan hadden, we dit ook mooi hadden gevonden.

We komen aan bij Dunrobin Castle rond lunchtijd en de parkeerplaats staat behoorlijk vol. Nou ja, vol, slecht ingedeeld vol. Er zijn geen parkeervakken aangegeven, dus iedereen heeft de auto maar ergens gezet en daardoor ontstaat er een beetje een chaos. Wij zetten de auto nog ergens neer waar het past en gaan eerst even een broodje eten en kijken ondertussen hoe mensen moeite doen om auto's, campers en auto's met caravans erachter kwijt te raken.

Dunrobin Castle werd voor het eerst gebouwd rond de 13e eeuw voor de zoon van een Vlaamse edele die hier kwam wonen op verzoek van de toenmalige koning. De Gailic nobelen hadden moeite met een samenhangend koninkrijk en werden dus vervangen door wat meer meewerkend volk om het zo te zeggen. De zoon van deze Vlaamse edele kreeg de titel Duke of Sutherland toegewezen en sindsdien hebben we dus een Earl of Sutcherland. Vandaag de dag woont er nog een Countess of Sutherland op het kasteel.

Het allereerste kasteel is er niet meer, maar wat er nu staat stamt uit de 15e, 17e, 18e en 19e eeuw. Het is een enorm kasteel en is het grootste kasteel van de noordelijke hooglanden. De Michelin gids geeft aan dat het een leuk kasteel is met een mooie tuin en we verwachten er dus niet heel erg veel van. Het krijgt geen ster, geen eervolle vermelding, niets. Dus naar binnen en we gaan wel zien. Er zijn 189 kamers in het kasteel en een deel daarvan is opengesteld voor het publiek.

Goed, wij denken ondertussen dus dat de Michelin mensen een foutje hebben gemaakt. Dit kasteel verdient op zijn minst een ster. Er zijn enorm veel kamers opengesteld. Allemaal van plafond tot vloer volledig ingericht en prachtig gerestaureerd. Je valt van de ene verbazing in de andere als we erdoor lopen. Via wenteltrappetjes komen we in nog meer vertrekken en ik kan niet anders zeggen dan dat het een aanrader is voor iedereen die eens in deze buurt komt.

We zijn hevig onder de indruk van de slaapvertrekken van Lady Eileen. Via een kleine houten wenteltrap staan we ineens in een 19e eeuws kamer vol weelde. Het is de Green and Gold room en je komt ogen tekort. Deze mevrouw had het goed voor elkaar! De kast, met een enorme zware spiegel als deur, is nog gevuld met haar kleding en de badkamer is ook te zien. Het is erg leuk om zo een kijkje te kunnen nemen in het verleden.

Na het kasteel wandelen we de tuinen in die erg Frans aandoen. Ze zijn strak aangelegd en prachtig. Overal bloeien bloemen en het is een uitbarsting van kleur. Tussen de perken door wandelen we naar de andere kant waar de valkenier zijn stek heeft. Er staat net een show op het punt van beginnen, dus hij is zijn valken aan het verzamelen. Ik blijf erg gecharmeerd van een slechtvalkje (peregrine) dat met zijn vleugels open staat en op het punt lijkt om op te stijgen. Ik vind dat echt een van de mooiste roofvogels die er zijn.

Van de valken (en een uil) lopen we door naar het Victoriaanse museum. Hier hield de Earl zijn verzameling bij van souvenirs en andere frutsels die hij kreeg en vond. Als we binnenkomen worden we begroet door tientallen opgezette beesten en koppen van beesten. Zelfs een giraffe en een olifantenkop staan er. Ik snap dat de tijd anders was, maar ik vind het toch geen prettige ruimte met al die dode beesten.

De volgende ruimte ligt bomvol met allerlei dingen. Van Romeinse muntjes tot een kaartje voor de tram van Middelkerke naar Nieuwpoort. Dat laatste was wel even bijzonder om te zien liggen. Er staan stenen van Pictische herkomst met prachtige tekeningen erop. Het zijn waarschijnlijk grafstenen geweest. Verder liggen er nog munten, mineralen, kogels, wapens, postzegels, medailles, eieren, lepels, pijlpunten, botten, ... Veel te veel om op te noemen dus!

Ik snap nu ook waarom de Belgen zo raar doen over de Nederlanders en waarom wij zo'n slechte reputatie hebben. Kurt en ik lopen rustig in het museum rond en bekijken de collectie op ons gemak en spreken zachtjes met elkaar als we wat willen zeggen. Vervolgens komen er 2 Nederlandse stellen binnen die meteen vol afkeer beginnen te roepen over de dode beesten. Ok, hebben ze een punt, maar moet dat zo hard? Daarna lopen de dames snel langs alle kasten met tentoongestelde zaken en lopen luid duidelijk te maken wat het toch voor een allegaartje en troep is die daar ligt en dat je daar toch geen tijd voor hebt en weet ik allemaal wat. Ik had echt zo'n zin om te zeggen tegen ze dat ze hun arrogante mond moesten houden en buiten moesten gaan staan wachten als het ze niet aanstond. Dat er mensen bezig waren wel te waarderen wat er lag. Gelukkig dropen de dames al snel demonstratief af naar buiten terwijl de heren (nog altijd redelijk aanwezig) bleven rondkijken.

Toen we uit het museum kwamen stonden we ineens in de stromende regen. Dus geen tuinen meer verder, maar snel door naar binnen en nog een laatste sanitaire stop en terug de auto in. We rijden nog even door het dorp Dornoch waar de huizen uit natuursteen gemaakt zijn en een geheel vormen. Heel anders dan de gehuchten in de noordelijke hooglanden waar de huizen verspreid liggen en het meer toeval is dat ze bij een plaats horen, dan opzet lijkt het.

Daarna rijden we door naar de Glen Ord distillery. Hier hebben we weer gratis toegang met onze "clubpas" We zijn net op tijd voor de laatste rondleiding als we binnenkomen. Glen Ord stookt alleen maar Whisky voor Azië. Wat op zich best jammer is, want hij smaakt goed. We krijgen een zeer informatieve rondleiding. Beter eigenlijk dan die in Oban om eerlijk te zijn. De stokerij is ook enorm vergeleken bij die van Oban. Ze mouten hier hun eigen gerst nog en zelfs dat van andere stokerijen. Zoals bijvoorbeeld dat voor Talisker op Skye. Die hebben we helaas gemist omdat het zondag was, maar we hebben vandaag wel even aan hun mout mogen ruiken en dat ruikt echt puur naar rook. Ik snap wel waar die rooksmaak vandaan komt zo.

Na afloop van de rondleiding genieten we nog van een glaasje whisky en besluiten we ons eigen whisky-proeverijtje aan te schaffen. We kopen 3 kleine flesjes van verschillende merken die we eens gaan proberen. Allemaal klinken ze interessant qua smaak. Ik vroeg me echt af hoe iets naar vuurwerk kan smaken bijvoorbeeld en groene appels in whisky wil ik ook wel eens proberen :D

Ik had ook nog een geocache opgeslagen bij de stokerij en die waren we bijna vergeten toen we wegreden. Kurt dacht er gelukkig nog aan en we keren de auto en zetten hem weer op de parkeerplaats neer. De cache is met een goede aanwzijzing snel gevonden en gelogd, dus we kunnen naar ons hotel in Beauly.

Beauly ligt een grote 5 minuten verder en we zijn er zo. Inchecken gaat ook vlot en we krijgen een redelijke kamer toegewezen. Hij is niet zo luxe als onze B&B, maar goed te doen. We hebben bijvoorbeeld 2 relax fauteuils met voetenbankje om te zitten en de afmeting van de kamer is zeker ruim te noemen.

Aangezien ik bijna omdonder van vermoeidheid, gaan we snel wat eten in het restaurant beneden. Kurt heeft een gevulde kipfilet met worstvulling en prei en een aardappelkoek met gebakken kool en cranberry jus. Ik heb bbq kip met uienringen, friet en salade. Het is allemaal goed te eten, maar we hebben wel eens beter gegeten. Toetje was voor Kurt pistache panacotta en vanilleijs en voor mij een prosecco jelly met rode vruchten. De pistache pudding is een grote pistache bende. Het zijn allemaal fijngehakte nootjes. Op zich wel beter dan alleen het smaakje, maar het maakt het toch wel een beetje rare textuur. Mijn toetje is lekker licht alleen smaakt wat weinig naar prosecco,

Dat was allemaal ruim een uur geleden. Verslag tikken duurt best nog wel een eindje altijd. Nu snel bedje in en tukken. Mijn oogjes vallen bijna dicht. Morgen gaan we naar Loch Ness, want anders ben je niet in Schotland geweest he ;)

Tot morgen!