Naar bad

Kwart voor 7 loopt de wekker af en ik sta lekker lui op. Lekker kopje koffie maken en rustig aan doen want ik heb alle tijd. Kurt blijft nog even liggen en staat even later ook op. Hij gaat alvast wat dingen naar de auto brengen. En daar begint de ellende. Iemand is zijn autosleutel kwijt. Ik noem verder geen namen hoor, maar het begint met K en eindigt op urt. Hij zet zijn hele appartement op de kop en ik zoek ook mee, maar waar hij ze gelaten heeft, geen idee. Dus hij belt zijn moeder maar wakker om meteen de reservesleutel te brengen. Yup, goed begin van de vakantie..

Als Flora er is met de sleutels, vertrekken we ook gelijk. We rijden weer eens onze vertrouwde route richting Duinkerke om daar de veerboot naar Dover te pakken. Er is nog wel een klein zorgpuntje voor als we in gaan checken. Kurt heeft een nieuwe auto gekocht en dus een ander kenteken. Toen ik dit aan wilde passen was dat 29 euro aan administratiekosten. Ik ben eens brutaal geweest en heb ervoor gekozen om een rondje bloedende neus te gaan doen en zo in te gaan checken.

We hebben bijna geen verkeer onderweg naar Duinkerke en we zijn er binnen no time. Aansluiten in de rij is natuurlijk altijd in de verkeerde rij, dus we staan wel een eindje te wachten. Als we aan de beurt zijn geef ik de paspoorten en reservering af en het meisje klopt alles netjes in en we krijgen even later een hanger voor in de auto en de paspoorten terug. Geen vragen over het kenteken, geen extra kosten. Ok, 29 euro bespaard, weten we dat ook weer voor mogelijk een volgende keer bij DFDS haha

We hebben priority boarding genomen en mogen dus als eerste aan boord en als eerste van boord, maar de rij waarin we staan is al een flinke, dus zo exclusief is dat nou ook weer niet. Het valt ons sowieso op dat het ernstig rustig is. Normaal hebben we de afvaart van 8 uur en dan is het serieus vol met auto's, nu zijn er maar een rij of 4 en een aantal vrachtwagens. Nja, met ons geluk met inschepen en ontschepen waren we anders toch ergens driehoogachteraan belandt, dus prima zo.

Aan boord hebben we de premium lounge bijgeboekt. De lounge is heerlijk rustig en we delen hem met nog een man of 10. Erg ontspannen oversteken dus. De lounge is inclusief hapjes en drankjes en we hadden dit als ontbijt gerekend. Dus lekker aan de cappuccino met macarons, koffiebroodjes, pralines, koekjes en wat al niet meer. Even later komt de hostess zelfs met een dienblad met prosecco langs. Mij nog een beetje te vroeg, maar Kurt neemt het ervan haha

Na een grote 2 uur zijn we aangekomen in Dover en begint het ontschepen. We zijn inderdaad vlot van het schip en kunnen redelijk snel de haven uit. Er is tegelijk met ons ook een P&O uit Calais aangekomen, dus het is redelijk druk.

We gaan eerst bij vrienden van mij op visite die we al ruim 7 jaar niet hebben gezien, Bhavesh en Prachi. Ze wonen momenteel in Hook en dat ligt redelijk op de route naar Bath. Dus we gaan daar lunchen en even bijkletsen. Helaas laat het verkeer op de M25 te wensen over. We komen een motor tegen die compleet in de fik staat en diverse ongevallen en wegwerkzaamheden. Uiteindelijk is er zelfs een file die tegen de 20 minuten zou duren. Al bij al loopt onze aankomsttijd steeds verder uit. We komen uiteindelijk pas rond 20 na 2 aan en hebben dus een grote 3 uur de tijd. Beetje kort, maar toch leuk.

We worden door Bhavesh en Prachi volgestopt met Indiase hapjes en het is gezellig bijkletsen en veel te vlug is de middag alweer voorbij. We vertrekken naar ons verblijf in Bath. Uitgezwaaid door de familie Patel rijden we verkeerd weg uit Hook, maar Google plot al snel een nieuwe route. Die route komt ons steeds bekender voor en uiteindelijk herkennen we hem van een paar jaar geleden en kunnen we nog even zwaaien naar Stonehenge. Onze kant van de weg rijdt gelukkig door, de andere kant op staan ze weer eens in de file.

We rijden Bath nu eigenlijk via een mooie kant binnen. Vanaf Bathwick hill zien we Bath liggen. Met alle statige gebouwen tegen de heuvels opgebouwd. Het is een prachtig gezicht. Aangezien we redelijk veel te vroeg zijn, stoppen we nog even bij een Tesco Express voor de boodschappen. We zitten in een appartementje, dus ontbijt moeten we zelf regelen. Geen probleem hier, lekker cheddar en honey roasted ham en turkey en een Hovis 7 seeds bread gaan mee en een potje oploskoffie en flesje melk.

Na de boodschappen rijden we door naar ons appartement, wat letterlijk 2 minuten verder ligt. We zijn veel te vroeg, we hadden vanaf 8 uur afgesproken en dat is het nog lang niet. Even rondkijken wat er nog in de buurt is en er blijkt een park om de hoek te liggen. Daar maar eens naar toe banjeren dus.

Het blijkt een erg aangenaam park te zijn genaamd Henrietta Park. Het is er echt rustig en vredig, heel ontspannen. We doen een rondje en spotten eekhoorntjes en veel mooie bomen. Er zitten en liggen her en der mensen die genieten van het park. Het is ook een zeer geschikte locatie voor Pokemon en Harry Potter, dus dat ook maar meteen even doen haha

Zo rond 8 uur lopen we weer terug en er is zowaar een plekje precies voor de deur vrijgekomen, dus Kurt verzet nog snel de auto, dat scheelt weer in slepen met tassen straks. We gaan dan staan wachten op de eigenaar die de code en sleutel moet komen brengen. Maar er komt niemand. Het is een beetje raadselachtig hoe het werkt. Ik lees de beschrijving dan nog maar eens door van het appartement, maar daar kom ik ook niet uit. Ik bel de eigenaar en dat gaat meteen door naar voicemail, dus tja.. geen idee. Aanbellen dan maar? Ik dacht dat dat geen zin had omdat de eigenaar niet in dat pand woont, maar het blijkt een bel op afstand te zijn. Dus we krijgen zo contact met de eigenaar die zegt dat hij er met 5 minuten is.

Inderdaad, 5 minuten later komt er een man aan wandelen die ons zowaar in het Nederlands te woord staat. Zijn vrouw komt uit Den Haag, dus hij kan ook Nederlands, heel grappig. Hij heeft alleen af en toe wel moeite om woorden te vinden, dus hij mag van ons over in het Engels. Kunnen wij daar ook weer mee oefenen. Het is een erg vriendelijke man en al kletsend laat hij ons het appartement zien.

We hebben een klein appartementje op de tweede verdieping en het is erg geschikt. We hebben een slaapkamer, woonkamer, badkamer, appart toilet en een kitchenette. We kunnen dus niet echt koken, maar dat waren we toch al niet van plan. Het is echt een top plekkie. We zitten op 10 Grove street en dat is om de hoek van Pulteney Bridge. De auto staat voor de deur met een gratis permit wat bij het appartement hoort en het appartement is van alle gemakken voorzien. De dik tevreden show hier hoor!

We maken het ons gemakkelijk en kijken nog een beetje tv en rollen dan ons bed in. Zo halverwege de nacht ontdekken we toch een minpuntje hier in Bath. Het is genaamd meeuweninvestatie. Het stikt er hier van en die krengen maken een herrie, niet normaal meer. Ons appartement is in een oud gebouw en onze ramen hebben enkel glas. Je hoort dus geluiden van buiten ook binnen erg goed. Ik sta dus op en ga op zoek naar mijn oordopjes. Kurt gaat ondertussen op de bank verder slapen. Hij heeft een beetje last van zijn rug en de bank is harder om op te liggen (slaapbank overigens)

Na de oordopjes, en ook het dikke donzen dekbed uit het dekbedovertrek te hebben verwijdert. slaap ik een stuk beter en Kurt maakt me rond een uur of 9 wakker. Tijd voor een lekker Nespresso'tje (staat hier gewoon en als de cups op zijn moest ik bellen) en geroosterd boterhammetjes met ham en kaas. We zitten erg relaxed te ontbijten en wakker te worden. Na het ontbijt lekker douchen want de douche is hier ook al super fijn en als we daar klaar mee zijn, gaan we een eindje wandelen.

De eigenaar had ons aangeraden om langs de Avon te lopen en dan een loop te maken langs een kanaal en dan terug door de parken. Klonk leuk, dus dat zijn we maar gaan doen. Ik heb me van top tot teen ingesmeerd met factor 50 want het is behoorlijk zonnig buiten.

We lopen eerst onder Pulteney Bridge door en dan een eindje langs de Avon. Pulteney Bridge is een brug die bebouwd is. De brug is in 1776 gebouwd omdat men aansluiting wilde hebben met land aan de andere kant van de rivier. De brug was echter niet breed genoeg en is binnen no time verbreedt met grotere winkels er op. Helaas hebben ze bij de aanpassingen niet zo goed op de constructie gelet en begin 19e eeuw is de halve brug weggeslagen tijdens hevige overstromingen. Men heeft uiteindelijk de brug een aantal keren opnieuw moeten bouwen waarvan de laatste keer halverwege de 20e eeuw.

Voor de brug ligt de Pulteney Weir. Dit is een V-vormige dam in de vorm van trappen. Deze dam zorgt ervoor de de stroming en snelheid van de Avon aangepast worden en daarmee voor minder schade en overstromingen. Bath heeft nogal last van overstromingen namelijk. Hier is in 2012 ook de scene in Les Miserables opgenomen waar Javert zelfmoord pleegt. Het is een minder luguber plaatje vandaag met zwanen die op de stuw staan uit te rusten en eendjes die rond dobberen op het water.

Wij lopen verder langs de Avon en komen nog langs de rugby velden waar we natuurlijk even een kijkje nemen. Prachtig open stadion met aan de achterzijde uitzicht op Bathwick hill en de bossen. Daarna door en we gaan links en rechts nog een brug op, in of over voor we linksaf slaan naar het Kennet and Avon Canal.

We steken een sluis over als er net een narrow boat doorheen gaat. Dat zijn typische Britse lange smalle boten die precies in de kanalen passen. Die kanalen zijn hier bepaald niet breed namelijk. Het schutten lijkt heel makkelijk te gaan en de sluis laat zich eenvoudig bedienen. De sluis ziet er overigens uit alsof hij inderdaad nog uit 1800 zoveel komt.

Langs het kanaal banjeren we door en we staan ineens voor een enorme sluisdeur waar het water langs naar beneden stroomt. Behoorlijk indrukwekkend kan ik je zeggen en ik moet er even niet aan denken wat er gebeurd als die deur ineens open zou knallen. We gaan met een trappetje naar boven en aan de andere kant weer naar beneden en komen erachter dat het hier om de Deep Lock gaat (diepe sluis) en ja.. Het verval is hier bijna 6 meter, dus stel je je die sluisdeur nog eens voor en dan een watermuur van 6 meter erachter en dat dat mis zou gaan.. brrr

Het is vrij rustig in het kanaal en geen boten te zien verder die er varen. Even later komen we er ook achter waarom. Blijkbaar was er een sluis kapot en is deze net gemaakt. Het schutwater bleef niet in de sluis, dus deze vulde niet en alle boten die erachter lagen konden niet verder.

Het is echt een heerlijke wandeling langs het kanaal. We lopen door tunnels, over bruggen, langs sluizen en om ons heen is het groen en groeien bloemen. Links en rechts zien we kastelen van huizen. Bath is sinds de Romeinen al een kuuroord en heeft een enorme aantrekkingskracht gehad op de rich and famous. Die wilden hier allemaal een mooi huis als ze kwamen kuren en die staan er nu nog allemaal.

We maken ons rondje compleet door af te buigen naar Sydney gardens, wat niet echt een tuin is, maar een park en van daar lopen we door naar Henrietta Park en dan zijn we weer bij ons appartementje. Daar gaan we lekker even wat drinken en de pootjes rust geven en wat eten. Om vervolgens Bath te gaan verkennen in het centrum.

We lopen deze keer over de burg en slaan links af naar Parade Gardens, een mooi parkje langs de rivier. We willen hier even door wandelen en een paar foto's nemen, maar zien er vanaf als we zien dat we 2 pond per persoon moeten betalen om het park binnen te gaan. Dan maar niet zeg, beetje raar dat je ervoor moet betalen.

Op goed geluk dwalen we dus een beetje door de straten van Bath. Deze straten zijn afgeladen vol met mensen, het is erg druk en overal staan kraampjes met allerlei dingen te koop. Van hamburger tot handtas, alles kun je krijgen. Als we een eindje op en neer gelopen hebben, ontdekken we nog Bath Guildhall Market, dit is een overdekte markthal. In Newcastle vinden we dit ook een leuke plek, dus hier ook even binnen springen.

De markthal is hier een heel stuk kleiner, maar hij is wel super snoepig. Het loopt rond en er zijn kleine leuke snuffelwinkeltjes. Alles in een gebouw uit de 18e eeuw. Op deze plaats wordt blijkbaar al 800 jaar handel gedreven. We lopen een rondje langs de winkels en gaan dan weer verder met Bath ontdekken.

Ik kijk eens op Google maps en vind dat het tijd is voor wat meer structuur in de exploratie en we gaan eens wat bekende bezienswaardigheden opzoeken. Aangezien Bath niet groot is, kun je dit rustig halverwege de middag besluiten en 10 minuten later ben je er ook.

We lopen eerst naar the Circus. Dit is een grote rotonde met daaromheen een cirkel van gebouwen. De architect heeft voor dit idee Stonehenge als basis genomen. Hij heeft de hoofd site van Stonehenge uitgemeten en op basis daarvan zijn plan gemaakt. De huizen staan dus in een cirkel die dezefde diameter en omtrek hebben als Stonhenge. De cirkel wordt onderbroken door de 3 wegen die naar de rotonde leiden. De Georgian huizen die er staan zijn enorm en sjiek en statig en in het midden van de rotonde staat impostante bomen. Elke huizenblok is van gelijke lengte en ligt tegenover een weg. Dit zorgt ervoor dat als je aan komt rijden, je altijd onder de indruk zal zijn van de grandeur van de huizen. Of zo heeft de architect het toch bedoelt. Het is hem best wel gelukt, we zijn onder de indruk.

Na de Circus banjeren we door naar het volgende architectonische praalwerkje hier in Bath, genaamd the Royal Crescent. Dit is weer een hoogtepunt in Georgian architecture. Het is een halve maan van 30 huizen die zo'n 150 meter lang is. De huizen zijn stuk voor stuk zo'n 15 meter hoog en daarmee is het een enorm gezicht als je ervoor staat. De straat zelf is alleen toegankelijk voor residents en hotelgasten, maar je kunt vanaf het uitzichtpunt en het ervoor gelegen park de boel goed bekijken.

We doen ons uiterste best om er een fatsoenlijke foto van te maken, maar we hebben er een speciale lens voor nodig om alles er op te krijgen en die hebben we niet. Uiteindelijk wandelen we door het park en maken op een plekje een zo goed als het gaat foto. Op dat plekje ligt ook een Nederlands stel wat niet al te snugger is. De vrouw ligt echt pontificaal in het midden en vindt het maar raar dat iedereen foto's van haar staat te nemen. De man maakt er stomme grappen over en over en weer gaan ze maar door over mensen om hun heen. Als Kurt een foto maakt, waar zij helaas ook op staan, zegt de vrouw van kijk daar gaan ze weer en een stomme opmerking over iets tussen haar benen door ofzo. Dus ik kan me niet meer inhouden en zeg een beetje bot dat we zo langs komen om een handtekening te komen vragen van mevrouw. Ineens is het stel niet zo praatziek meer en heel stil wordt er een andere kant opgekeken. Ja joh, heel handig dat Nederlands wat niemand verstaat..

Wij lopen ondertussen verder over de weg die het park doormidden snijdt. Aan het begin en eind van deze weg staan prachtige poorten en het doet allemaal erg royal aan inderdaad. We nemen nog een kijkje bij de Queen Victoria Obelisk en als er niet zoveel bomen en hekken hadden gestaan, hadden we vanaf daar een erg mooi uitzicht over de omgeving kunnen hebben aangezien we een aardig eindje omhoog geklommen waren.

We besluiten rechtsomkeert te maken en naar ons huisje terug te wandelen. Thuis aangekomen klokte Kurt zo'n 10km wandelen op zijn Pokemon en zo voelde het ook wel aan de pootjes. Het is heel relaxed om gewoon een appartementje zo midden in het centrum te hebben. We kunnen steeds ff naar huis en weer door als we daar zin in hebben.

Voor ons avondeten heb ik een reservering bij Sally Lunn's gemaakt. Dit is een restaurant/museum in een van de oudste huizen in Bath. HIer wordt alles met, op, tussen, onder, bij, etc een Lunn Bunn geserveerd. Lees alles is met een stuk brood. De Lunn bunn zou een uitvinding zijn van Sally Lunn, maar er is geen bewijs dat ze ook daadwerkelijk geleefd heeft, dus het is meer een legende. De broden lijken nog het meest op een soort van brioche en zijn erg luchtig en zoetig. Wij gaan voor een traditionele avondmaaltijd genaamd trencher. Dit zijn broodborden in het Nederlands. Het broodbord is in dit geval een overlangs doorgesneden en getoaste Lunn bunn. Het is best lekker moet ik zeggen.

Vooraf heeft Kurt een geblenderde groentensoep en ik een lunn bunn met kruidenboter. Als hoofdgerecht neemt Kurt de kip met jagersaus en dragon op brood en ik een middeleeuws gerecht met varken. Het is beiden erg lekker en we zitten best te smikkelen. Het mijne is bereid zoals het ook in de middeleeuwen bereid zou zijn en het is ook wel een beetje pittig van smaak. Ik heb erbij ook mijn favoriete limonades gevonden. Eerst een flesje rozenlimo en daarna een flesje met vlierbloesem.. yum yum! Als toetje ga ik voor de abrikozen brownie met huisgemaakt ijs en Kurt neemt een Irish coffee. Nja, wat door moet gaan voor koffie. Blijkbaar is de machine kapot ofzo, want we zien de jongen van de bediening hannesen met het apparaat en het duurt maar en duurt maar. Uiteindelijk komt er een glas voor Kurt's neus wat er een beetje waterig uitziet en op de slagroom is koffie gestrooid ipv cacao ofzo. Het smaakt nergens naar en is behoorlijk waardeloos, maar goed, we hebben geen zin om te klagen. Maar wel rottig dat als je apparaat kapot is, je dat niet gewoon even zegt, maar alsnog een bak slootwater serveert en dan denkt dat het goed komt.

Na het eten zijn we zo weer thuis en is het zitten en tikken en ondertussen is het alweer half 12 hier en vind ik het wel gezegend haha Tijd voor bed! Morgen is een dagje met wat structuur en planning ;) Tot morgen!