Pitlochry naar Peebles

Laatste nachtje in Fawlty Towers en dan gaan we door naar ons laatste hotel hier in Schotland. We nemen voor ons ontbijt maar geen yoghurt met fruit meer, maar rice krispies en een yoghurtje. Beide niet echt super. Ik neem, bij gebrek aan iets anders, roerei met toast en Kurt neemt roerei met zalm. De eieren in Poolewe waren bijna nog beter. We lepelen het maar op en gaan de spullen inpakken en vertrekken.

Bij het afrekenen verbaas ik me weer dat dit hotel gewoon hetzelfde per nacht vraagt als Mey House. Terwijl je in Mey House in luxe baadt (letterlijk) en je hier opgehokt wordt. Het hotel ligt wel in het centrum van Pitlochry, dat zal het zijn.

De laatste keer de steile helling af en dan richting de A9 en richting Edinburgh. Vanaf Perth wordt het een serieuze snelweg en gaat de reis best vlot. Bij Edinburgh aangekomen, begint de weg gelijdelijk aan dicht te slibben. Wij maken eerst nog een tussenstop om naar de bruggen over de Firth of Forth te kijken. We rijden daarvoor van de snelweg af vlak voor we over de brug heen gaan en rijden naar North Queensferry. Een klein plaatsje dat aan de oever van de Firth of Forth ligt, pal onder de bruggen.

De Forth Bridge heeft onlangs de status van World Heritage gekregen en ik was er wel benieuwd naar. Het is een enorme stalen spoorbrug die fraai vormgegeven is. Hij is 2413 meter lang en de pijlers zijn 110 meter hoog en de rails hangt 48 meter boven het water.

De Forth Road Bridge heeft ook een lengte van 2413 meter en heeft pijlers van 156 meter hoog.Het wegdek hangt hier 2 meter lager op 46 meter boven het water.

Als je zo onder die bruggen staat voel je je wel enorm klein, het zijn echt gigantische constructies die een behoorlijke afstand overbruggen. Ze zijn momenteel nog met een nieuwe brug bezig en die moet in 2016 open gaan. Gezien de drukte op de brug voor wegverkeer, mag er ook nog wel een extra brug bij.

Vanaf de brug gaan we door naar onze volgende stop. Ik stel de GPS in om de ringweg om Edinburgh te vermijden. We hebben ondertussen wel door dat dat een drama is en er de hele dag file staat. We rijden dus door allemaal voorsteden van Edinburgh en zien zo best nog wel een boel van de omgeving en de bouwstijlen hier.

We zijn op weg naar Rosslyn Chapel, de 15e eeuwse kapel die al eeuwen tot de verbeelding spreekt en waar het geheim van de heilige graal verborgen zou zijn. Het is een kleine kapel die van onder tot boven en binnen en buiten bijna op elke cenitmeter van beeldhouwwerk voorzien is. Eigenlijk is de huidige kapel alleen maar het koor van een nooit afgebouwde kruiskerk.

We lopen om de kapel heen en bewonderen het beeldhouwwerk van alle kanten en gaan dan naar binnen. Het is behoorlijk druk en de ruimte is maar klein, dus het is passen en meten om alles te kunnen zien.

Middenin de kapel staat een man in middeleeuwse kleding muziekinstrumenten uit te leggen. Vanaf 1 uur geeft hij zelfs demonstraties. Het is heel mooi om die middeleeuwse muziek weer tot leven te horen komen in deze omgeving. We hebben een mooi plaatsje gevonden op een kerkbankje naast de mascotte van de kapel; huiskat William.

William laat zich alles welgevallen. Hij ligt prinsheerlijk op de bank te slapen en laat zich door alle toeristen vertroetelen zonder maar een snorhaar te bewegen. Als hij zijn andere kant gekriebelt wil hebben, draait hij zich gewoon om en slaapt weer verder. Je kunt hem overal aaien en zelfs zijn pootjes vastpakken, hij draait zich hoogstens nog eens om. William is een prachtige zwart witte wilde kat die als kitten eens is aan komen lopen en sindsdien stamgast is van de kapel en meestal dus slapend op een bankje te vinden is.

Na de kat uitgebreid geaaid te hebben en de demonstratie aangehoord, maak ik mijn rondje van "Ontdek de ornamenten aan de hand van een grote kaart" af. Ik sluit me aan bij de Michelingids, er is gewoon teveel in de kapel om te beschrijven. Er zijn heidense symbolen, enorm veel flora en fauna afbeeldingen en je zou kunnen zeggen dat bijna de hele bijbel in steen afgebeeld is hier. Wat ik wel bijzonder vind zijn de maiskolven. Ze zijn natuurgetrouw afgebeeld zo'n 100 jaar voordat Columbus Amerika officieel ontdekt heeft. Dat doet toch wel vermoeden dat er dus al eerder contact moet zijn geweest, want mais komt uit Amerika..

Na Rosslyn Chapel gaan we nog een glaasje Whisky drinken.. Uiteraard! Er ligt hier nog een stokerij in de buurt die we met onze passen kunnen bezoeken en wel de Glenkinchie distillery in Pencaitland. Ook hier krijgen we een rondleiding en aan het einde mogen we een Glenkinchie van 12 jaar proeven en.. verrassing! We mogen nog een whisky kiezen om te proeven. We zijn ondertussen razend nieuwsgierig naar de rokerige eiland whisky en aangezien Talisker op Skye gesloten was, hebben we daar nog geen kans toe gehad.

Kurt gaat dus voor Talisker en krijgt een speciale editie. Ik neem Lagavulin, de meest rokerige whisky in het assortiment. We hebben al aangegeven dat we 5 stokerijen bezocht hebben met onze passen en dat we een en ander geproefd hebben. We krijgen het idee dat de beste rondleider denkt dat we experts zijn ofzo hahaha

We staan lekker te neuzen en te proeven en van elkaars glaasje te nippen als de rondleider naar ons toe komt lopen met de vraag of we er nog eentje willen proeven. Die is heel bijzonder! Het is een Lagavulin special die na de bourbonvaten ook nog een rijping gehad heeft in sherryvaten en dus naast zijn rokerige smaak ook een zoete kersensmaak heeft meegekregen. Hij ruikt fantastisch, bijna als een zoeter romige kersentaart met iets branderige geur erbij van de rook. We zijn heel nieuwsgierig inderdaad, maar we zitten redelijk aan onze tax qua alcohol en een auto, dus we krijgen hem mee in een klein plastic potje om later nog eens van te genieten. We zijn helemaal in onze nopjes!

Helemaal content stappen we in de auto en gaan op weg naar ons hotel in Peebles, waar we de laatste nacht gaan doorbrengen. Helaas moeten we nu wel via de ringweg van Edinburgh. We moeten er wel 2200 meter overheen en die hele 2200 meter staan we in de file. Als we een paar meter opgeschoten zijn, snappen we ook waarom. Het is weer een rotonde. Midden op de snelweg zet je een rotonde neer. Compleet met stoplichten voor het op- en afrijden. Welke idioot heeft ooit gedacht dat dat handig zou zijn? Maar goed, wij nemen gelukkig een afrit waar niemand anders heen hoeft en gaan weer van de rondweg af.

We rijden nu dwars door de Borders en dat is weer heel anders dan de highlands. Het zijn zacht glooiende heuvels met veel groen. Geen blootliggend graniet en rondzwervende rotsblokken. Alles is rond, zacht en groen. De dorpjes zijn ook allemaal steeds schattiger en aandoenlijker. Veel cottages en kleine huisjes. Het doet weer wat meer Engels aan.

Wij slapen vannacht in het Park hotel in Peebles en we zijn er niet helemaal gerust op. Vlak voordat we vertrokken, kwamen er een aantal recensies online over het hotel die rondweg beangstigend waren. We hebben een beetje het idee dat het een aftandse zooi moet zijn en we zijn op het ergste voorbereid.

Als we de parkeerplaats oprijden valt het allemaal erg mee. Het is een groot hotel. Het eerste grote hotel van de reis. Het ziet er oud, maar netjes uit. Binnen is het statig, maar wel versleten. We krijgen kamer 75 op de eerste verdieping en via een grote houten trap in een mooie hal komen we bij onze kamer. Het hotel heeft allemaal spannende gangen en trapjes en overlopen die uitnodigen om een eindje rond te gaan dwalen. Dat hebben we dus ook even gedaan. Er zijn enorm veel kamers en er zijn er niet 2 hetzelfde zo te zien. Alles is wel erg oud en versleten. Het hotel schreeuwt gewoon om een beetje liefde en aandacht om vervolgens te schitteren. Voor zover ik begrepen heb, is het hotel recent overgenomen en zijn de eigenaren van plan om het hotel grondig te renoveren, dus hopelijk komt dat wel goed.

We hebben een arrangement met diner, dus we gaan weer naar beneden en schuiven aan in de eetzaal. We hebben een mooi plekje bij het raam en kijken uit over de tuin waar een stuk of 5 a 6 wollige konijntjes van het gras zitten te genieten.

Het is nog lastig kiezen van de kaart. We hebben 3 gangen, dus we gaan eraan geloven. Kurt neemt cured black angus als voorgerecht en ik ga voor wild mushrooms met gepocheerd ei op geroosterde brioche. God, wat hebben wij zitten smullen zeg! De Angus was een soort carpaccio, maar dan eeuwig veel beter en de paddenstoelen waren perfect bereid met een heerlijke kruiding. Om je vingers bij af te likken!

Na dit hadden we eigenlijk al wel genoeg gehad, maar er kwam nog meer. Kurt had een bepaalde soort kip in zijn geheel bereid waar de naam ons even van ontschoten is en ik had een Angus beef burger met pulled pork. Oef! Veel! Ik heb gegeten wat ik lekker vond en de rest maar laten liggen. Er zat een bakje green slaw bij, maar dat luste ik niet zo. Er zat prei is en daar ben ik geen fan van. Kurt heeft wel van zijn kippetje zitten smullen, het vlees was heel zacht, maar had een tikkeltje meer gekruid kunnen zijn.

Tja, en als je dan zover bent gekomen, neem je ook maar een toetje. Ik dacht maar eens voor een salted caramel chocolate pot te gaan met hazelnoten shortbread. Kurt nam Arctic roll. Ik dacht nog bij brengen dat het allemaal prima te doen was, maar pfff Het was pure chocolade ganache in een potje op een laag zoute caramel afgetopt met fleur de sel en een soort brittle en daarbij 3 hazelnoten koekjes. Nou, dat ging dus echt niet vanzelf naar binnen. Kurt heeft, nadat hij zijn met ijs en jam gevulde cakerol op had, me nog moeten helpen. Het glas was een beetje veel te vol met lekkere hapjes. Uiteindelijk heb ik maar een beetje laten staan, het ging echt niet meer!

Vol en tevreden zijn we dus maar naar onze kamer gelopen. We gaan nu nog even genieten van onze bonus whisky en daarna lekker slapen. Morgen eens zien hoe het ontbijt er hier uitziet hihi.

We hebben helaas geen internet door een storing, dus we moeten het even zonder nieuws etc doen. Best irritant want we gingen nog wat dingen uitzoeken voor morgen om te bezoeken en voor de boot terug, maar het zal zo maar moeten. Dit verslag gaat dus ook pas gepost worden als we weer thuis zijn.