Schots hoogland, whisky en zalm
Blijf op de hoogte en volg Eveline
03 Augustus 2015 | Verenigd Koninkrijk, Pitlochry
Na het ontbijt de kamer even nalopen en de koffers naar beneden en dan vertrekken. We hebben besloten niet naar Culloden te gaan. Gisteravond hebben we nog een en ander nagekeken op internet en je moet tegenwoordig betalen om Culloden Battlefield te bezoeken. Wij willen eigenlijk alleen even over de heidevelden lopen en hebben geen interesse in het pretpark-achtige bezoekerscentrum wat erbij gebouwd is, dus die 11 pond per persoon gaan we ergens anders aan besteden.
We rijden naar de A9 toe en daarvoor moeten we eerst door Inverness, wat nog best druk is op de maandagochtend. Het duurt even omdat ze een rotonde gemaakt hebben waarbij je verkeerslichten hebt om de rotonde op te rijden en vervolgens ook weer verkeerslichten op de rotonde zelf. Dus verkeer komt vast te staan op de rotonde, verkeer dat groen krijgt kan de rotonde niet oprijden, gevolg: FILE!
Uiteindelijk zijn we voorbij de rotonde en rijden we de A9 richting Perth en het zuiden op. Deze weg kunnen we in principe helemaal blijven volgen tot Pitlochry, waar ons volgende hotel staat. Wij gaan er echter af bij Aviemore want daar hebben we iets leuks gevonden.
We rijden dwars door Aviemore want ook niet al te snel gaat. Aviemore is een geliefd vakantieoord voor wintersporters en in de zomer een waar walhalla voor outdoor sporten. We zien overal mountainbikers en we rijden langs een veld waar mensen druk aan het boogschieten zijn. Het zonnetje schijnt en het ziet er allemaal heel bedrijvig en vrolijk uit.
Onze bestemming ligt aan het einde van de weg, namelijk een berg. We gaan vandaag tot bijna aan de top van een berg, en wel de op 6 na hoogste berg van de UK. Ben Nevis is de hoogste, maar die was te lastig om te beklimmen, dus we gaan nu een tikkie eenvoudiger te werk en we gaan Cairn Gorm eens van de bovenkant bekijken. We gaan dit op een behoorlijk ludieke manier doen en wel met een kabelbaantrein of funicular.
We rijden hiervoor bijna helemaal de berg op en dat biedt al een prachtig uitzicht over de omgeving. Vervolgens parkeren we de auto en kopen we kaartjes voor het treintje. Het treintje brengt ons in zo'n 8 minuten 1970 meter verder de berg op naar Ptarmigan station. Daarmee hebben we de hoogste spoorlijn van de UK gehad, komen we aan in een tunnel die de hoogst gelegen ondergrondse is van de UK en het gaat over het breedste (2 meter) spoor van de UK.
Het ritje naar boven is maar kort en de wagon eigenlijk een beetje te vol gepropt, dus echt heel veel valt er niet te genieten van het uitzicht, maar boven gekomen is er een heel mooi panorama terras waar je een super uitzicht hebt over zo'n beetje heel Schotland (als er geen wolken voorhangen zoals vandaag)
Ptarmigan heeft een aantal verdiepingen. Wij worden er op de eerste uitgezet en lopen dan een tentoonstelling over de berg en de omgeving binnen. Best leuk opgezet . Vervolgens loop je omhoog waar een winkel is en nog een verdieping omhoog is een restaurant met datzelfde onwijs mooie uitzicht. Via het restaurant kom je op het panoramaterras terecht. De volgende verdieping is het vertrekpunt van de trein weer. In de winter worden de mensen meteen op de bovenste etage uitgezet omdat ze dan door kunnen en skiën.
Ik vind het allemaal erg indrukwekkend en vind het heel gaaf om op 1100 meter hoogte te staan en te kunnen genieten van dit uitzicht. Het is misschien dan een echte luie manier, maar het werkt :D
Het is jammer als we weer naar beneden gaan, maar je kunt daar niet de hele dag blijven he. We rijden weer verder richting Pitlochry en nemen vlak voor Pitlochry de afslag naar Dalwhinnie. Hier ligt nog een stokerij die we met onze pas kunnen bezoeken en daar maken we uiteraard even gebruik van!
Als we binnenkomen zien we meteen een paar bekenden van ons. Het zijn de irritant Italianen van de Orkneytrip. Hoe krijg je het voor elkaar? Zucht! Nou, die gaan geen woord verstaan van de rondleiding omdat ze bijna geen Engels spreken. We hebben ze beziggehoord op Orkney en we verbazen ons hoe die zich staande weten te houden buiten Italië.
Het is weer een leuke en interessante rondleiding, We beginnen onderhand steeds meer te herkennen aan smaken en geuren van de whisky en ons kleine proefertje aan het einde gaat er prima in met het blokje zachte chocolade wat erbij geserveerd wordt. We mogen deze keer ook ons glas houden, dus weer een tof souvernir erbij!
Dan is het tijd voor Pitlochry. Ons hotel zit middenin het centrum en dat is wel leuk hier. Pitlochry is een bedrijvig stadje wat erg gezellig aandoet. We rijden de hoofstraat op en neer en gaan dan snel inchecken want we hebben zin om nog even een eindje te gaan wandelen en Pitlochry te verkennen.
We hebben hier een kamer die ongeveer even groot is als het hokje in Poolewe, maar het is beter aangekleed en verzorgd en doet daardoor gezelliger aan, maar het blijft klein. Vanuit ons raam hebben we in de verte uitzicht over de Cairngorms wat wel weer leuk is.
We banjeren vervolgens vanuit ons hotelletje naar beneden door de tuin en gaan op zoek naar de dam en vistrap. Het vergt een beetje zoeken en borden volgen, maar uiteindelijk komen we er. Het is een waterkrachtcentrale met een speciale vistrap ernaast zodat zalm enzo kunnen migreren naar hun geboortegronden om daar kuit te schieten. Het water kolkt en bruist en wij vermoeden dat de vissen die daar doorheen moeten behoorlijk dizzy zijn als ze zover komen, maar het zal ongetwijfeld werken.
We lopen verder langs de rivier en steken hem weer terug over naar het centrum van Pitlochry. We moeten daarvoor over een lange hangbrug die er wel erg nice uitziet. Hij doet erg victoriaans aan en we hebben vanaf de brug een mooi uitzicht over de rivier en de dam.
We komen nu ook langs het veld waar een optreden van Schotse muziek en aanverwante artikelen zal zijn vanavond. De eigenaar van het hotel had ons er al op attent gemaakt. Wij hadden echter iets verwacht van een veldje en gratis toegang of hoogstens een paar pond. Het is echter 6 pond per persoon en om eerlijk te zijn hebben we geen idee wat het in gaat houden. We moeten ook nog wat eten, dus we houden het wel voor gezien.
Onze wandeling is nog best een behoorlijke trippel geworden en we lopen uiteindelijk weer in de winkelstraat. Nu nog op zoek naar wat te eten. Om heel eerlijk te zijn heb ik persoonlijk totaal geen zin om ergens te gaan zitten eten. Ik heb zelfs niet echt trek. Dus geen enkel restaurant spreekt me echt aan. Uiteindelijk besluiten we terug te gaan naar het hotel en daar op de gps te kijken of er een supermarkt in de buurt is.
Die blijkt er te zijn en dus gaan we daar naar toe voor iets van broodjes. We haasten ons nog omdat we denken dat we redelijk laat zijn, maar als we daar aankomen blijkt de supermarkt tot 11 uur 's avonds open te zijn.. wauw! We kopen wat sandwiches etc voor vanavond en meteen wat voor morgen onderweg. Mijn Irn Bru is weer op, dus daar gaat ook een nieuwe fles van mee en voor Kurt gaat er Cola mee.
Bij terugkomst bij het hotel, wordt ik door de eigenaresse er fijntjes op gewezen dat ik goed op moet passen met die Irn Bru omdat het onvergeeflijke vlekken maakt in het tapijt en ze daar vorig jaar ook al problemen mee gehad hebben. Ik heb persoonlijk nog nooit een fles Irn Bru omgegooid of ergens overheen gegoten, maar goed. Ik voel me een beetje de les gelezen en vrees dat mevrouw morgen met een vergrootglas haar tapijt gaat controleren.
Wij gaan morgen in ieder geval wat leukers doen. We gaan naar Blair Castle en eens kijken of we nog een glaasje whisky kunnen gaan drinken bij de stokerij hier in Pitlochry. Verder een boel rondrijden en kijken hier in de omgeving.
Nu lekker tukken weer en tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley