Daarheen en weer terug

Beetje laat geplaatst..Maar goed, beter laat dan nooit he ;)

Vandaag gaat de grote tocht terug naar België weer beginnen. We denken dat we een uur of 7 onderweg zullen zijn. Gisteren hebben we alles al ingepakt, dus vanmorgen hebben we eigenlijk weinig anders te doen dan douchen en een klein hapje eten en de boel laten inspecteren.

Om 9 uur hebben we een afspraak met onze grote Franse vriendin voor de laatste inspectie. We lopen maar naar voren want we weten niet precies hoe en wat. Daar aangekomen komt ze ons al tegemoet lopen. Ze roept wat in het Frans en springt in haar auto om naar het huisje te rijden. Ok, wij lopen wel terug hoor!

We lopen de berg weer op en aangekomen bij ons huisje staat ze ons al parmantig op te wachten. Nee hoor, zij was niet te laat. Ik overhandig de sleutel en ze sloft door het huis heen met haar typische huishoudschort voor. Ze geeft ons een bonnetje want alles is in orde.

Zou ook eens niet zo moeten zijn aangezien het nou niet bepaald schoon was toen we aankwamen. Onze schoonmaakdoekjes hebben heel wat schoongemaakt. De vloer bleek bijvoorbeeld helder rood en oranje te zijn ipv het bruine en roestkleurige wat we zagen. Maar goed, we kunnen dus de auto in en naar voren rijden om onze borg terug te krijgen.

Na de borg te hebben ontvangen, rijden we weg uit Chateauneuf. We zwaaien nog even naar de Aulne en rijden nog langs de supermarkt voor broodjes onderweg.

Het gaat allemaal helemaal goed met rijden. Het is niet al te druk en we kunnen nog een laatste keer genieten van de omgeving. Bretagne is echt aan alle kanten mooi! Mooie dorpjes, prachtige heuvels en bergen en beekjes en rivieren.

We hebben nu zo'n beetje alle kanten van Bretagne gezien behalve de oostgrens. Misschien voor over een paar jaar nog eens leuk om te doen, maar voorlopig hebben we het wel gezien.

Na een korte sanitaire stop bij Plouer zien we een vervelend bord.. Bouchon! Uhm, het zal toch niet? Nee vast niet, dit is Bretagne, hier is alles rustig. Ok, alles rustig, behalve de brug over La Rance. We staan bijna stil! Toegegeven, het is een machtig gezicht deze enorme zee-arm die Bretagne bijna doormidden snijdt.

De vorige keren dat we er overheen reden stond er geen water in, nu is het nog niet helemaal laagtij en staat er nog water in. Toch leuk om te zien dat de bootjes ook echt drijven in plaats van alleen maar in het slib op hun kant liggen.

Na deze kijkfile gaat het weer vlot verder en rijden we zonder verdere problemen Bretagne uit. Het gaat echter al snel weer mis. We komen aan bij de eerste tolpoortjes en hier staat een behoorlijke file helaas. Weinig aan te doen behalve rustig in de auto wachten en je vooral niet ergeren.

We komen erachter waarom het in de zomer niet zo heel erg fijn rijden is op de tolwegen. Het is bij elke tolpoort druk en vervelend. Fransen zijn vervelende mensen voor wat betreft het elkaar een plekje op de weg gunnen en af en toe is het bijna zielig hoe ze met hun auto een plekje voor zichzelf in een rij weten te biggen.

We staan ook stil op de Pont de Normandië. Eigenlijk is dit wel een aangename file. Normaal kun je niet zo langzaam over deze brug en nu kunnen we met een slakkengangetje genieten van het uitzicht. Omdat we stil hebben gestaan stoppen we niet bij de aire hier en rijden we door.

Ik ben ondertussen aan het uitrekenen om de hoeveel minuten we een aire tegenkomen. We komen uit op de 5 a 8 minuten. Geen paniek dus als je hier naar het toilet moet, het duurt nooit lang voordat je er eentje tegenkomt.

Aangezien we steeds gewaarschuwd worden door borden met Bouchon erop, maken we ook graag gebruik van deze aires. Er is niets zo erg als naar de wc moeten en je kan niet. Tja, tot ze vergeten een bord neer te zetten en we ineens een enorme file tegenkomen. En je raadt het al, ik moet en had eigenlijk naar de aire willen gaan die 3 kilometer verder ligt. Je weet wel, 3 kilometer file verder.. Jemig wat een hel!!

Naast de weg is een steil talud en geen bosje in zicht. Geen optie dus! Ok, think happy thoughts en ga andere dingen doen, we gaan dit volhouden!!
Ik heb Kurt dus ruim een uur lang de oren van de kop gekletst over de meest achterlijke dingen, maar het hielp!

Wat nou niet bepaald hielp was de idioot voor ons. Een of andere rare Fransoos (zijn ze per definitie niet allemaal raar?) voor ons laat, met zicht op de tolpoortjes, een steeds groter gat vallen tussen hem en zijn voorligger. De rij rechts van hem bedenkt zich niet en schiet massaal voor hem. Het is nog een meter of 150 naar de toiletten, maar wij kunnen er niet komen doordat er weer een file voor hem ontstaat. Ik overweeg nog even om zijn passagiersstoel te gebruiken als toilet, maar ik hou me in.

Eindelijk zijn we door de tolpoortjes en samen met nog een groot aantal anderen rennen we naar de toiletten. Om me heen zie ik heel wat beteuterde kindertjes die het niet zo goed hebben gered als ik. Er staan dan ook heel wat ouders in koffers te graven naar schone kleding. Maar goed, heel fijn zo'n toilet!

Na deze Peage wordt het steeds rustiger als we dichterbij de grens van België komen. Als we de afslag richting Calais nemen, blijft er bijna niemand meer over. Heerlijk rustig zo!

Zonder verder nog problemen tegen te komen, zijn we weer in België. We rijden door naar snackbar Nicole voor frietjes. Daarna door naar huis en eigenlijk is het best wel weer fijn om (bijna) thuis te zijn!!