Tour du Lac

Vanavond geen buiten op het terras zitten. Vandaag regent het. Het is de eerste regen die we hebben gehad sinds afgelopen zaterdag en het is nog niet eens echt regen, maar meer een beetje miezeren. Het maakt ook niet zo veel uit, want we hebben vandaag weer een prachtige dag gehad met een lekker zonnetje en veel mooie dingen om te zien.

Vanmorgen liep de wekker af om 8 uur en dat was gewoon te vroeg. Gister avond was er een dansfeest en de jeugd uit de omgeving en het park waren nogal lawaaierig, dus te laat in slaap kunnen komen om echt goed wakker te zijn. Het idee om Brest of Carnac te gaan doen gaat dan ook niet door vandaag. We gaan wel wat anders doen, er is teveel om op te noemen, dus vast wel iets dichter in de buurt.

Als we dan wakker zijn is het eerst maar eens tijd voor ontbijt. Ik besluit dat ik vandaag de restjes oud brood ga roosteren en zet vol goede moed de broodrooster aan. Standje 3 is bij mij een mooie knapperig geroosterde boterham, dus ik doe die maar. Na een paar minuten begin ik wat te ruiken en dat blijkt mijn broodje te zijn. Als een kooltje zo zwart.. hmm, beter iets lager dus. Op 1 komt er een redelijk geroosterd stukje brood uit, dus dan dat maar. Ik wil niet weten wat er uit komt als je hem op 5 zet!

Tijdens het ontbijt besluiten we een rondrit om een stuwmeer te gaan doen. Het startpunt is een klein uur rijden hier vandaan. Dus na het douchen gaan we op weg.

We rijden via de N164 naar Beau Rivage. Dit is een minuscuul klein dorpje aan de oever van het stuwmeer Lac de Guerlédan. Wij rijden door tot bij het meer en worden beloond met een mooi uitzicht over het meer.

Het meer is ontstaan doordat men de rivier de Blavet heeft afgedamd. Het is 12km lang en eigenlijk niet eens zo heel erg breed. Het is omgeven door steile hellingen en uitgebreide bossen en een populaire watersport bestemming. In de reisgids staat het aangegeven als een van de drukkere plaatsen in Bretagne.

Bij Beau Rivage zetten we de auto neer op een van de vele parkeerplaatsen en lopen een eindje langs het water. Er zijn diverse gelegenheden om waterfietsen, kano's of motorbootjes te huren en er is een restaurant met uitzicht over het meer. De voorzieningen zijn geweldig. Er zijn zelfs picknick en visplaatsen voor gehandicapten en de openbare toiletten zijn voorzien van villeroy en boch sanitair en grohe kranen (helaas geen toiletpapier)

Het is echt fijn hier bij Beau Rivage en we zouden eigenlijk de rest van de middag hier wel willen blijven zitten, maar dit is pas het startpunt, dus we stappen weer in de auto en rijden door naar Mûr-de-Bretagne.

Mûr-de-Bretagne staat aangegeven als erg druk bezochte plaats, maar als we er aankomen moeten we zoeken naar de toeristen. De grote parkeerplaats is bijna leeg en het lijkt bijna alsof we de enige bezoekers zijn. Mûr-de-Bretagne was vorig jaar een van de aankomstplaatsen van de Tour de France en we zien nog diverse dingen die daaraan herinneren.

De kerk die we willen bezoeken is nog gesloten dus we gaan eerst door naar Rond-point du Lac. Dit is weer een uitkijkpunt over het meer. Vanaf hier is heel goed de stuw te zien. Er is ook een heel klein strandje waar het redelijk druk bezet is met Fransen en koelboxen.

Terug in Mûr-de-Bretagne is de kerk nog steeds gesloten dus we rijden een rondje door het stadje. Er is echt bijna niemand te bekennen behalve de lokale bevolking. In het centrum is nog een kerk die wel open is, dus we nemen even snel een kijkje, maar niet echt iets bijzonders over op te merken.

We kijken nu nog eens of de kerk open is en zowaar we kunnen naar binnen. De Chapelle Sainte-Suzanne ziet er enorm oud uit. Het is uit graniet gehouwen met allerlei Bretonse tekens die vaag Keltisch aandoen. Wat de moeite van het bezichtigen waard is, is het beschilderde plafond binnen. Net zoals de meeste kerken hier, heeft deze kerk ook een betimmerd gewelf en is het beschilderd, maar deze is wel erg overdadig. Er zijn niet heel veel kleuren meer zichtbaar, maar het is toch erg aardig om te zien.

Na het bezoek aan de kerk rijden we door naar Saint-Aignan. Onderweg stoppen we nog bij een leuk sluisje met nog maar 1 deur. Het water wordt duidelijk niet bevaren want daarvoor zijn er teveel wieren en andere waterplanten. Wat ook wil helpen is dat er maar 1 sluisdeur is. Als deze open gezet wordt, loopt de hele boel onder. Het geheel doet aan als een typisch reisgids plaatje.

In Saint-Aignan bezoeken we een kerk uit de 12e eeuw. Het is even zoeken waar de ingang is, maar dit blijkt een klein deurtje aan de zijkant te zijn. Binnen hebben we de kerk voor ons alleen.

Tegenover het linker altaar staat een oude luidspreker waar je een taal kan kiezen. Wij kiezen voor Engels en gaan zitten in een kerkbankje. We horen het nostalgische geluid van een plaatje dat opgelegd wordt en even later klinkt er een fraai muziekje en een verveelde Engelsman die in onvervalst Oxford English ons meer verteld over de kerk.

Het belangrijkste werk in de kerk is de boom van Jesse aan de linkerkant. Dit is een bijzonder fraai houtsnijwerk in prachtige kleuren. Men weet niet door wie of wanneer het is gemaakt, maar men vermoed dat het ergens tijdens de 17e of 18e eeuw moet zijn geweest aan de hand van de kleding die de figuren dragen. Door de uitleg van het meisje gisteren in Pleyben herkennen we nog meer heiligen uit de regio en snappen we wat meer van deze kerk.

Na Saint-Aignan rijden we door naar de Barrage de Guerlédan. Dit is een doodlopende weg met aan het einde een rotonde met parkeerplekken. We zetten de auto neer en snappen eigenlijk niet zo goed wat we hier moeten doen, maar besluiten toch maar een pad naar beneden te nemen.

Beneden aangekomen snappen we het beter. We staan gelijk met een van de enorme stuwdammen die zich over 206 meter lengte uitstrekt. De stuw is is aan de basis 33 meter dik en het stuwmeer bevat 55 miljoen kubieke meter water. We mogen niet over de stuw en kijken dus door de hekwerken hoe mannen aan het werk zijn met het een of ander. Best wel een indrukwekkend gevaarte zeg!

Er loopt een pad rond het hele meer. Wij nemen hier een stuk ervan aangezien het door een erg mooi bos langs de oever loopt. Het is een aangenaam stukje lopen. We komen nog een grot tegen waar een soort fluorescerend mos groeit. Kurt loopt een eindje de grot in, maar het is nogal een wankel geheel. De stenen waarover je loopt liggen erg los en zelfs met het licht van mijn gsm valt niet te zien waar het naar toe gaat, dus maar weer omdraaien voor we ergens verdwalen of doorheen storten.

Na een kleine wandeling weer terug naar de auto en op naar het volgende punt Anse de Sordan. Dit is een inham waar het meer rustig op een klein strand kabbelt en waar veel gezinnen met kinderen te vinden zijn om te zwemmen en op het strand te spelen.

De volgende stop is Les Forges-des-Salles. Deze stop is echt de moeite. Het is een klein ijzer-en staalverwerkend plaatsje uit de 18e en 19e eeuw dat na de stopzetting in 1880 volledig in oude glorie bewaard gebleven is. Een en ander is natuurlijk wel gerenoveerd, maar de huisjes, straten, gebouwen en voorzieningen zijn nog zoals ze toen waren.

We krijgen een rondleiding mee (in het engels!!) en wandelen door het plaatsje. Eerst zijn de arbeidershuisjes aan de beurt. Het zijn er 11 en ze zijn voor onze begrippen klein, maar voor toen waarschijnlijk meer dan toereikend. Het zijn eenkamerwoningen met een redelijke voorraadkast erachter.

Na de arbeidershuisjes lopen we verder en mogen we over een hoge houten brug naar de mond van de hoogoven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze brug redelijk eng vind. Het is wankel en sommige balken liggen een beetje los. Er maar vanuit gaande dat ze je dit niet laten doen als het niet veilig was, loop ik door.

De hoogoven doet zijn naam eer aan en is inderdaad hoog. Het is zo'n 10 meter dat je naar beneden kijkt. Helaas is er niet heel veel meer van over aangezien de meeste stenen gebruikt zijn om andere dingen mee te bouwen in de omgeving.

Na de hoogoven kijken we nog in een bakkerij en de cantine van het dorpje. Daarna door naar de woningen van de opzichters die een enorm verschil zijn met de arbeidershuizen.

Via het kerkje komen we dan uit in de terrastuinen en lopen we naar beneden naar het huis van de hoofdopzichter. Het was de bedoeling dat de graaf hier zijn intrek zou hebben genomen, maar dat is er nooit van gekomen. Hij liet het werk over aan de opzichters en die mochten dan ook intrek nemen in het huis. Het is nu nog wel bewoond door de huidige graaf. Doordat het bewoond is, mogen we er niet binnen kijken helaas.

Er is ook een klein schooltje waar nog tot in 1970 les gegeven werd. Er hangt een groot plakkaat met daarop de officiële toestemming om hier basisonderwijs te mogen geven. Er staan de bekende ouderwetse schoolbankjes met ingebouwde inktpot.

We nemen nog een kijkje onderaan de hoogoven en proberen een schaalmodel van de water aangedreven blaasbalg werkend te krijgen, maar helaas.

Tijd om weer terug naar de auto te gaan. We hebben nog een paar punten in de rondrit waaronder een abdij die tot 7 uur geopend is. Dus gaat net aan worden of we dat redden of niet. We besluiten een uitkijkpunt over te slaan, maar doordat we verkeerd rijden, doen we dit alsnog. Er is echter geen uitkijkpunt te vinden waar de kaart in de gids dit aangeeft, dus snel door naar de abdij.

We komen aan bij de Abbaye de Bon-Repos om kwart over 6. Nog 45 minuten te gaan en we denken dat wel te gaan redden. Wederom krijgen we een rondleiding mee in het Engels, heel fijn!! Ik versta zowaar dat de jongen achter de kassa zegt dat er een tentoonstelling van moderne kunst is in de kamers van de 12e eeuwse abdij. Trots op mezelf!

We besluiten niet heel lang overal stil te blijven staan. We kennen onszelf, waar de gemiddelde mens een half uur voor nodig heeft, doen wij er anderhalf uur over..

De abdij is tijdens de Franse revolutie compleet geplunderd en achtergelaten als ruïne. Daarvoor heeft het 600 jaar dienst gedaan als klooster, abdij, kerk en marktgrond. In 1989 is een groep vrijwilligers begonnen met het restaureren van de abdij. Ze zijn echt al een enorm eind gekomen en vooral de abdij is bijna weer compleet.

We komen binnen via de kloostergangen en gaan als eerste naar de keuken. Hier is nog de haard en de oven te zien alsook de afvoer voor het afvalwater.

De opslagruimte naast de keuken moet waarschijnlijk eerst dienst gedaan hebben als refter gezien de open haard die de ruimte bezit. Opslagruimtes hebben geen haarden aangezien het er koud moet zijn.

Naast de opslagruimte bevinden zich de gastenverblijven. Hier staan nu kunstwerken. Een van de ruimtes is gevuld met een bos van bomen met aan het uiteinde van elke tak een vorkje.

Vervolgens gaan we naar de “kelders” die hun naam te danken hebben aan de manier waarop ze gebruikt werden tijdens de Franse revolutie. Hier werden voedselwaren opgeslagen en erachter ligt de refter. Er staan hier allemaal bakken en kasten met specerijen waaraan je mag voelen en ruiken. Erg leuk om te zien en doen. Bijzonder ook om te zien hoeveel er al in gebruik was in die tijd. Ik denk dat de monniken best lekker te eten hadden als ik zo zie wat er voorradig was.

Boven gekomen zien we in een van de ruimtes een groep. Kurt vermoed dat het een gids is die een groep rondleidt en opent de deur. We mogen echter niet naar binnen, dus snel maar weer de deur dichtdoen. Nou die zat erg goed dicht. Kurt had de klink in de hand en aan de andere kant was hij eraf gevallen. Na wat morrelen lukte het niet meer om de klink erop te krijgen, dus dan maar eraf laten en de deur open laten staan.. Sorry!! hihi

We lopen snel verder over Julia's balkon naar beneden naar de resten van wat ooit een behoorlijk grote kerk is geweest. Helaas zijn alleen de grondvesten nog over. Er is een podium gemaakt vanaf waar je de omtrekken van de kerk kunt zien. Misschien dat ze de kerk in de toekomst ook weer op gaan bouwen. Dat zou best indrukwekkend zijn.

De laatste dingen die we nog bekijken zijn de latrines en de kamers van de abt. Om 2 minuten voor 7 staan we weer buiten, alles gezien en netjes binnen de tijd!

We lopen terug naar de auto en kijken nog even bij de sluis. We zien vaak sluizen in de Michelin gids staan, maar we vinden de sluis in de Aulne bij ons om de hoek van het park veel indrukwekkender dan die in de rondritten. Dus we zijn redelijk snel uitgekeken. Wat wel bijzonder is zijn de lange wierslingers. Op sommige plaatsen zijn het er zoveel dat het net lijkt alsof het water beschildert is met licht groene strepen.

We zijn toe aan het laatste punt van de rondrit; Gorges du Daoulas. Ik kan goed kaartlezen, maar hier heb ik toch echt een probleem. In de Michelin gids staat het punt voorbij de snelweg aangegeven en op de Michelinkaart staat het voor de snelweg aangegeven. We rijden een aantal weggetjes en kunnen het gewoonweg niet vinden. Echt heel erg irritant zeg! We besluiten dat het vast prachtig is als je het tegenkomt, maar dat wij richting huis gaan.

We zijn ondertussen alleen zo erg aan het zoeken geweest dat het even de vraag is welke kant op huis eigenlijk is. We rijden allerlei kleine kronkelweggetjes door het bos en komen door kleine gehuchtjes. Het is best een leuke weg die we rijden, maar er staat totaal geen aanduiding op welke weg het is of welke gehuchtjes we doorheen komen. Uiteindelijk komen we plotseling toch weer op de grote weg uit en beginnen we aan de terugrit.

Het is inmiddels half 8 en het is nog een klein uurtje rijden, dus we besluiten een Mac op te zoeken in Carhaix Plouguer. Daar aangekomen blijkt dat er morgen een groot festival van start gaat. De stad wordt overspoeld door tieners met tentjes en grote rugzakken. Alle zijwegen zijn afgesloten en bij de Mac is de parkeerplaats zelfs afgesloten. We zetten de auto dus maar ergens aan de kant van de weg. Waarop een Fransman die voorbij komt ons erop wijst dat dit niet toegestaan is. We roepen dat we alleen even naar de Mac willen en we lopen door.

De Mac is overspoeld door festivalgangers en we zijn net op tijd om de ergste drukte voor te zijn. Snel even een burger naar binnen werken en even op internet kijken of er nog wat gebeurd is. Gelukkig goed nieuws gekregen over Ko, dat hij weer naar huis mag. Blij om dat te lezen!

Na de Mac is het nog 20 minuten rijden naar ons huisje. Ik heb geen idee wat we morgen gaan doen, maar het gaat in ieder geval niet Carhaix zijn hahaha