11 uur Orkney

Goedemorgen! Het is 6 uur! Wakker worden! Vandaag gaat de reis naar Orkney. We hebben een Maxi Day tour geboekt en zijn 11 uur onder de pannen. Eerst nog een lekker ontbijtje en we komen er achter dat we de enige gasten zijn. Vandaag neem ik de pancakes met bacon en syrup en Kurt gaat voor een Orkney zalm pakketje gevuld met roerei. Beide zijn erg lekker.

Na het ontbijt nog even naar boven en de tas inpakken en dan hup naar John o'Groats! We moeten er om half 9 uiterlijk zijn en we zijn er 5 voor half, dus keurig op tijd. Snel de reservering inwisselen voor kaartjes en dan naar de veerboot.

Het is maar een klein veerbootje voor alleen voetpassagiers. We gaan ergens bovenop het dek zitten zodat we over de zee uit kunnen kijken en de eilanden kunnen zien. De overtocht zelf duurt een grote 40 minuten en valt goed mee. Hier en daar is de zee erg ruw en kolkend wat volgens ons komt doordat er verschillende stromingen samen komen. Ze gaan er ook een soort onderwater turbines installeren om van die stromingen te profiteren.

Aan de overkant worden we opgewacht door 2 bussen die er luxe en ruim uitzien. Aangezien we een van de eersten zijn, hebben we meteen de voorste plekken gepakt. Op die manier kunnen we via de grote vooruit van de bus meekijken en ook nog via de zijkant. Dus optimaal genieten van de dag!

Onze chauffeur van vandaag is Stuart. De andere heet ook Stuart, maar wij hebben de jongere Stuart. Het is een ware grapjas en we worden de hele rondrit voorzien van enorm veel geschiedenis en feitjes doorspekt van de nodige grappen en grollen. Alleen zijn commentaar maakt het al de moeite waard om te gaan. We leren enorm veel over Orkney, de inwoners en de cultuur en historie van de eilanden.

We maken als eerste een korte stop in Kirkwall om even de benen te strekken en naar de wc te gaan. We hebben hier een half uur voor, maar met een half uur hebben wij de halve stad al verkent haha. Het is de bedoeling dat we ergens koffie gaan halen en ontbijt ofzo en dat doen de meesten ook. Wij doen echter alvast een verkenningsrondje en zien dat er een bruiloft in de kathedraal is vanmiddag. Uit angst dat we hem dus niet kunnen bezoeken, springen we snel even binnen en kijken even rond. Teruggekomen bij de bus verzekert Stuart ons ervan dat we na de bruiloft pas terug zijn, dus dat we de kathedraal wel kunnen bezoeken.. pfew, we kregen al een Eilean Donan deja vu!

Na Kirkwall is Stromness aan de beurt. We rijden via de Churchill barriers over de verschillende eilanden. De barriers zijn opgericht door, ja je raadt het al, Churchill om Scapa Flow te beschermen. Scapa flow was de plek waar de Britse vloot lag. Dat vertelde ik gisteren al in mijn verslag. Vroeger waren de ingangen tussen de eilanden beschermd door block ships of gezonken schepen die de doorgang moesten verhinderen. Maar nadat er een Duitser met U47 doorgedrongen was en 2 schepen naar de kelder gejaagd had, vond Churchill het wel welletjes en gaf opdracht tot de barriers.

Nu liggen er dus dijken tussen de grootste eilanden en daardoor zijn de doorgangen geblokkeerd. Het is nu wel een stuk eenvoudiger om van het ene eiland naar het andere eiland te komen. Vroeger moest dat allemaal per boot en was je er uren mee bezig. Nu ben je binnen een uur van noord naar zuid en andersom.

In Stromness hebben we lunchpauze. We krijgen een aantal tips waar we kunnen gaan eten. Persoonlijk vind ik het zonde van mijn tijd ergens om daarvan de helft aan een cafebezoek te spenderen. We besluiten dus ergens wat te kopen en dat lopend ofzo op te eten. We vinden een bakkerijtje waar we een pizzabrood kopen wat ze voor ons opwarmen en in 4 snijden. Het is een enorm ding en we zijn goed vol daarna. We schrikken wel van de prijs, die is namelijk een beetje aan de lage kant. Voor 2 pond 80 zitten we met zijn 2 plofvol..

We lopen wat door de hoofdstraat van Stomness en proberen nog een cache te vinden, maar dit lukt niet aangezien er iemand met zijn auto voor geparkeerd staat en daar gedurende het uur dat wij er zijn ook niet weggaat. Wie weet zit hij er nog steeds terwijl ik dit verslag tik..

We nemen nog een kijken in de haven waar een man bezig is de kreeften, die net gevangen zijn, op gewicht te sorteren. Daarna is het zoetjes aan wel weer tijd om in de bus te stappen.

Volgende stop is Skara Brae, het neolitische dorp dat per ongeluk ontdekt is toen een zware zandstorm het zand van de gebouwen blies. Daarvoor had het ruim 4500 jaar begraven gelegen. Ik ben blij dat ik deze plek nu eens met eigen ogen kan zien. Ik heb er al veel over gelezen en gezien en wilde het al jaren eens in het echt gaan bekijken en nu ben ik er. Het is wel kleiner dan ik gedacht had, maar niet minder indrukwekkend.

De mensen waren voor die tijd best ver ontwikkeld. Er was een riool en er was een waterleiding voor vers water. Men had zelfs een soort koelkasten gemaakt. Helaas is er maar heel weinig bekend over wie er geleefd hebben en wat er met ze gebeurd is. Het punt is dat men wel weet hoeveel mensen er ongeveer geleefd moeten hebben op Orkney, maar dat er nooit zoveel graven gevonden zijn. Het is dus een groot raadsel wat er met ze gebeurd is nadat ze dood zijn gegaan.

Na het dorp lopen we door naar Skaill House. Dit is het huis waar degene die het dorp in 1850 heeft opgegraven woonde. Het is leuk om binnen te zijn en er zijn enorm veel dingen te zien binnen. Echt een heel erg brede collectie. We doen ook nog een poging om alle 6 vikings te vinden die verstopt zitten in het huis. Stuart de buschauffeur zegt dat hij er maar 5 gevonden heeft, dus we willen ze graag allemaal vinden. Ik denk dat we zijn opmerkingen wel met een korrel zout mogen nemen, maar het blijft een leuke speurtocht. We vinden ze uiteindelijk alle 6.

Door gaat het naar de ring van Brodgar. Hier hebben we een half uur en het is ondertussen echt gaan gieten, dus we worden zeiknat als we naar de steencirkel wandelen. Maar goed, we zijn hier maar een keer en we drogen wel weer op.

De Ring of Brodgar is van tussen 2000 en 2500 voor Chritus en heeft ooit 60 stenen bevat. Nu staan er nog maar 36 stenen, maar nog steeds is het een indrukwekkend gezicht. De stenen zijn enorm hoog en vormen nog een perfecte ring. We lopen tegen de klok in om de stenen omdat we in de bus een waarschuwing gekregen hebben dat je met de klok mee moet lopen om zwanger te raken en daar hebben we dus even geen zin in hahaha

Tegen dat we terug zijn in de bus zijn we dus echt door en door nat, maar goed. Door naar de volgende steencirkel en dat is die van Stenness. We krijgen een kleine 10 minuten om even een foto te maken. Er staan hier nog maar 4 stenen overeind, waarvan er 2 aan het begin van de 20e eeuw opnieuw overeind zijn gezet en in beton gegoten zijn. Toch vind ik deze stenen ook nog steeds erg indrukwekkend. Ik bedoel, er staan daar 4 stenen van 8 a 10 ton zwaar en 5 tot 7 meter hoog in een veld en 2 daarvan staan daar al duizenden jaren.. ik blijf het bijzonder vinden. Het is jammer dat we niet meer weten over de bouwers ervan.

Na Stenness gaan we weer naar Kirkwall waar we anderhalf uur hebben om rond te kijken. Ik heb ook hier nog een lijstje met geocaches die we gaan zoeken, maar eerst gaan we op ons gemak een ijsje eten. Orkney ijs welteverstaan! Orkney ijs blijkt heel zwaar roomijs te zijn dat echt super lekker is. Ik baal alleen dat ik 2 bollen heb genomen en niet 1 zoals ik eerst van plan was. Het is enorm zwaar en we krijgen ook jumbo bollen. Ik heb toffee fudge en lemon curd en Kurt heeft vanille en toffee fudge. In het toffee fudge ijs zitten complete stukken fudge en caramel en de lemon curd is gewoon hemels. De vanille vind ik een beetje saai vergeleken bij de andere smaken.

Na het ijsje lopen we de kathedraal binnen en kijken hier wat rond. St Magnus Cathedral is de meest noordelijke kathedraal van de UK en is gebouwd tussen 1137 en 1152 met uitbreidingen in de 14e en 15e eeuw. Het is een zwaar bouwwerk dat donker aandoet, maar toch hoog en licht is. Het voelt een beetje smal aan binnen terwijl het dat niet is en dat komt doordat de pilaren heel zwaar zijn en alles naar boven getrokken wordt als het ware. Er zijn bijna geen versieringen die de hoogte breken. De vloeren zijn erg mooi met geglazuurde en veelkleurige tegels met mooie patronen. Alles doet wel een beetje rommelig aan, maar wel een prettige kerk om te bezichtigen.

Na de kathedraal is het geocache tijd! De eerste ligt achter de kathedraal op het kerkhof en is zo gevonden. Daarna gaat het door naar de tuin van het museum waar we er een onder een bankje in de tuin vandaan peuteren. Vervolgens gaan we naar een plekje waar ik persoonlijk nooit een cache had gelegd en dan naar een zijsteegje van de winkelstraat voor we de laatste gaan zoeken op de pier in de haven. Ze zijn allemaal best wel snel gevonden, wat wel zo fijn is als je weinig tijd hebt. We hadden nog een cache in de lijst staan, maar daar hadden we net niet genoeg tijd meer voor omdat we weer terug naar de bus moesten.

We zijn alweer toe aan het laatste bezoek van de dag en dat is de Italian Chapel. Dit is een klein kunststukje van Italiaanse krijgsgevangen die hier zaten om verplicht mee te werken aan de bouw van de Churchill Barriers. Ze hadden 2 kleine hangar-achtige schuren toegewezen gekregen en deze hebben ze met behulp van gips en beton omgetoverd tot een prachtige (van binnen) kerk.

Ze kregen gipsplaten die ze in water opgelost hebben en waarmee ze de binnenkant helemaal bestereken hebben en daarop hebben ze meesterlijke trompe l'oeils op geschilderd. Vervolgens was er een gevangene die voor de oorlog in dienst is geweest bij een meestersmid en die heeft uit verzamelde stukjes metaal een waar kunstwerk gesmeed als hekwerk voor het koor.

Alles wat je ziet aan kunstwerken is van beton gegoten of uitgehakt. Best wel indrukwekkend en daaraan zie je ook dat de soldaten die toen meevochten eigenlijk totaal geen soldaten waren, maar gewoon opgeroepen jongens met totaal verschillende achtergronden. Niet bepaald de beroepssoldaten die we tegenwoordig hebben.

Ik heb nog 1 geocache op mijn lijstje staan en die ligt in de buurt van de kapel. We hebben nog een kleine 5 minuten voordat de bus vertrekt, dus we gaan snel op pad. Gelukkig is hij goed beschreven en kloppen de coordinaten, dus binnen 3 minuten hebben we de cache gevonden, gelogd en zitten we weer in de bus.

We rijden terug naar de veerboot die net aanmeert als wij aankomen en we kunnen gelijk de boot op. We gaan bovenop zitten om weer te kunnen genieten van de zee en eilanden op de teruweg. Er staat wel een straf windje en het is wat fris, maar toch goed te doen. Nog 10 minuten in de auto en we zijn weer terug bij de B&B. We hebben totaal geen zin om nog ergens uit eten te gaan en eigenlijk geeft de eigenaresse al aan dat we ook weinig kans meer hebben omdat alle gelegenheden binnenkort sluiten. Geen probleem, een pot of noodles it is!

Eigenlijk hadden we heel veel zin om in bad te plonsen, maar gezien de tijd is dat wel een beetje te laat ondertussen. Jammer! Morgen vertrekken we richting Beauly en zitten er alweer 2 weken vakantie op. Wat gaat dat onwijs snel zeg!

Maar goed, eerst nog maar een nachtje slapen. Welterusten!