Herinneringen, oude en nieuwe

Jeutje, wat was het eten gisteravond lekker zeg! Het was nog lastig kiezen wat we zouden nemen, maar uiteindelijk ben ik voor Chicken Goujons gegaan en Kurt heeft Creamy Chicken Bake gehad. Vooral het hapje van Kurt was super lekker. Het waren stukjes kipfilet, bacon en ui in een witte wijn saus met dikke room. Daarbij een berg dikke frieten en een lekkere salade. We gaan hier het recept van opzoeken want we kregen het niet van ze helaas. Mijn hapje waren kipreepjes in een bierbeslag gebakken met een pruimen dipsaus. Ook met friet en salade. Als toetje had ik sticky toffee pudding met toffee saus en vanilleijs. Het was gewoon veel te snel op, veel te lekker dus ook. Kurt heeft een liqueur coffee genomen, maar het probleem was dat ze tig whiskies hadden staan. Hij heeft het dus maar aan de waard overgelaten en kreeg uiteindelijk, een beetje saai, Famous Grouse door de koffie. Gelukkig smaakte het niet saai.

Vanmorgen ben ik voor de Schotse havermout gegaan en Kurt weer voor de zalm. Ik kreeg een kom dampende havermout met een kannetje room erbij om het aan te lengen. Helaas was ik vergeten te vragen of ze de pap zonder zout konden maken (was echt totaal vergeten dat ze dat hier doen) dus er is aardig wat room en demerara sugar aan te pas gekomen om die smaak weg te werken. Verder nog een handje verse kersen en een handje gedroogde abrikozen en een yoghurtje. Prima ontbijtje dus weer.

Daarna naar boven en de koffers weer inpakken en vervolgens uitchecken. We zeggen nog tegen de eigenaresse van het hotel hoeveel zon we wel niet gezien hebben de afgelopen dagen en dat het tot nu toe allemaal nog best wel meevalt met het weer. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Als we de deur van het hotel uitstappen giet het. Het komt met bakken uit de hemel vallen en als we richting Glasgow rijden lijkt het alleen maar erger te worden. Dat gaat een tegenvaller worden denken we nog. Ach ja, je gaat niet naar Schotland voor het weer.

De rit naar Glasgow gaat weer door de heuvels en uiteindelijk over de M8 steeds verder door de voorsteden naar het hartje van de stad. Onderweg komen we nog een Belgische auto tegen en we hebben vriendelijk naar elkaar zitten zwaaien. Vriendelijke mensen hoor de Belgen! Hoe dichter we bij Glasgow komen, des te minder gaat het regenen en uiteindelijk stopt het helemaal. We zijn wel een stelletjes mazzelaars tot nu toe hoor!

We rijden de M8 af richting Cathedral en komen meteen al langs de bibliotheek van mijn oude universiteit. De auto parkeren we daar om de hoek en daarna lopen we naar de Cathedraal. Dit is eigenlijk het enige wat we echt gaan bezoeken vandaag.

De kathedraal is een 13e eeuws bouwwerk wat in het niet valt bij de Royal infirmary die ernaast staat. Dit ziekenhuis is echt enorm en ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat je er makkelijk in verdwaalt. In de kathedraal zijn mooie glas in lood ramen te zien en het plafond is ook erg mooi met uit hout gesneden knoppen op de gewelven. De tegelvloer in de sacrestie is zeker de moeite waard om wat beter te bekijken en ook de "beneden kerk" met het graf van St Mungo is bijzonder. Mijn persoonlijke favoriet is de Blackadder Aisle, al is die in de afgelopen 15 jaar wel een stuk opgeknapt en toegankelijker geworden.

Je gaat met een trap naar beneden en staat dan in een soort kelder kapel en rondom zijn glas in lood ramen hoog boven je. Toen ik in Glasgow woonde moest je hier echt in en uit klauteren omdat de traptreden ontbraken en ik vond dat echt een soort "geheime plek" tegenwoordig is de trap hersteld en kun je er redelijk in en uit. Ook hebben ze de witkalk opnieuw aangebracht en zijn de ramen opgeknapt en hersteld. Toch blijf ik dit de plek in de kerk vinden die het meest speciale gevoel oproept.

Na de kerk is het tijd voor een bezoekje aan St Mungo's Museum. Dit is een museum dat alle religies ter wereld behandelt op een neutrale wijze. Dus alle religies zijn gelijk. Een stukje utopia eigenlijk. De tentoonstellingen zijn enorm verbetert sinds ik hier voor het laatst geweest ben. Alles is opgefrist en gemoderniseerd. Het is een leuk en interessant museum en op de bovenste etage is er een mooi uitzicht op de kathedraal en de necropolis.

Laat de Necropolis nou net onze volgende stop zijn. De stad van de doden is de begraafplaats achter de kathedraal. Een heuvel bezaaid met mausolea en grafzerken die bovendien nog een erg mooi uitzicht biedt op de kerk en Glasgow zelf. We wandelen naar het hoogste punt en vervolgens nog een beetje rond banjeren.

We gaan weer naar beneden en lopen naar de campus van de universiteit. Ik wilde Kurt graag laten zien waar ik gewoond heb toen ik aan Strathclyde studeerde en waar ik les heb gehad enzo. Nou, het gebouw waar ik woonde staat er nog en de campus is er inderdaad nog, maar het is allemaal drastisch gerenoveerd. Sommige gebouwen herkende ik gewoon niet meer terug. Weg zijn de vervallen en afbrokkelende facades. Nu zijn er glazen puien en strakke gevels. Het was even wennen, maar goed, het is dan ook alweer 15 jaar geleden.

We lopen verder via Taylor street naar Cathedral street om deze af te lopen tot we bij Buchanan street zijn. Daar gaan we rechtsaf naar Sauchiehall Street die we een heel eind aflopen tot we bij de Willow Tearoom zijn. Hier gaan we een late lunch nemen. Ik heb hier ooit met mijn mams mijn 21ste verjaardag gevierd en vond het altijd een aangename plek om thee of koffie te gaan drinken. Het hele pand en alles er in zijn ontworpen door Charles Rennie Mackintosh, een architect, ontwerper en kunstenaar uit Glasgow met een geheel eigen stijl.

Het is heel erg druk dus helaas kunnen we niet zitten waar ik eigenlijk graag had willen zitten. De mensen voor ons hadden net de laatste plekken daar. We krijgen dus een klein tafeltje aan een muur en bestuderen de kaart. Ik ben er al snel uit en ga voor de afternoon tea, maar dan met koffie en Kurt neemt, na een beetje uitleg, de Scottish Rarebit. Dat van mij is een soort mini high tea met een scone en een paar mini sandwiches en een gebakje naar keuze. Kurt's hapje zijn 2 dikke plakken brood met mosterd en kaas mengsel erop en dat gegrild. Alles is prima te eten, maar de sfeer is niet echt super meer te noemen daar. De bediening is gehaast, het is te druk, mensen worden vergeten en het duurt allemaal heel erg lang. Erg jammer en niet te vergelijken met hoe het vroeger was.

Met toch wel volle buikjes wandelen we terug over Sauchiehall Street. We kopen voor Kurt nog een paar nieuwe schoenen aangezien het paar dat hij mee heeft nogal kapot is. Er zit een grote scheur aan de zijkant en ze zijn compleet doorweekt geraakt tijdens het Hadrian's wall avontuur. Hij heeft ook geen extra paar schoenen mee... Maar goed, na wat passen en proberen heeft Kurt nu ook een paar stevige wandelschoenen aan zijn pootjes en dat nog voor een schappelijk prijsje ook aangezien alles zwaar in de uitverkoop was.

We lopen via Buchanan street naar George Square en springen nog heel vlug even binnen bij de Gallery of Modern Art. De laatste was alleen helaas net gesloten dus dat moet een volgende keer maar dan. We vinden het ondertussen ook redelijk welletjes en gaan richting de auto terug.

Met de GPS proberen we in de spits Glasgow uit te komen. Op de M8 staat het inmiddels helemaal vast en dat is op zich erg mooi aangezien we er op de rechterkant op komen en we er meteen aan de linkerkant weer af moeten en dat zo'n 5 banen oversteken is, wat je niet echt redt als ze je met 110 km voorbij komen racen.

We steken dus de M8 over en rijden er een stuk paralel aan, maar vervolgens gaat het mis. De GPS geeft een afrit aan die we gewoon niet voor elkaar krijgen. Het alternatief is ook niet haalbaar in de drukte, dus het wordt een toeristische route door de voorsteden van Glasgow. De rit gaat 5 km lang over de Maryhill Road om vervolgens in Bearsden op de 809 uit te komen en ineens rijden we weer door de heuvels en bergen. Hier begin je toch te merken dat het landschap wat ruiger wordt. We verlaten de borders en komen meer en meer in de highlands.

De 809 leidt eigenlijk nog recht naar ons doel, onze overnachtingsplaats in Balmaha; The Oak Tree Inn. We zijn er rond 6 uur en het is er best wel bedrijvig. Het ligt pal aan de oever van Loch Lomond en het doet allemaal erg mooi aan. We krijgen een plek in een cottage toegewezen. Dit is niet in het centrale inn gebouw helaas, dus we moeten een eindje lopen als we gaan ontbijten 's ochtends. Aan de andere kant, dan ben je wel meteen wakker en je kunt even van het uitzicht genieten op het loch.

Als we bij de cottage aankomen, hebben we nog even het idee dat we misschien wel de hele cottage voor onszelf hebben, maar helaas is het in 4 kamers verdeelt en hebben wij natuurlijk de kamer op de eerste verdieping aan de achterkant. Dus we kunnen alles de trap op slepen en hebben weinig uitzicht. Alleen in de badkamer hebben we met een beetje moeite uitzicht op Loch Lomond.

Nadat we ons geinstalleerd hebben, komt de zon uit en we hebben ondertussen in de informatie die we gekregen hebben een leuke wandeltocht ontdekt die op een paar minuten van onze deur begint. Dus we trekken onze wandelschoenen aan en vertrekken. Eerst nog een paar broodjes halen in de local store hier en een flesje Irn Bru voor onderweg en dan stappen we richting de waterkant en de bossen.

De wandeling gaat naar een uitzichtpunt en tja, die liggen meestal hoog he.. Dus ja, het wordt weer klimmen en behoorlijk steil ook nog. Met een paar tussenstopjes om steeds het uitzicht te bekijken (en even uit te hijgen) lukt het toch prima om boven te komen. Boven is de klim ook meteen vergeten.. Wat een uitzicht! Met de zon die over het loch schijnt en gewoon kilometers zicht, onbeschijvelijk. We zien hier echt zulke prachtige dingen en ik wilde dat ik dit uitzicht zo goed kon uitleggen of laten zien als het in het echt is, maar dat zou je gewoon zelf moeten gaan zien. Adembenemend! We staan er een hele poos van te genieten :)

Daarna gaat het weer naar beneden naar de stranden langs het loch en lopen we over de kleine kiezeltjes weer terug tot we niet verder kunnen, dan weer op een pad en uiteindelijk komen we bij een stalen brug die over een kleine inham ligt. Na de brug is het een stukje klauteren over de rotsen om vervolgens bij de steiger uit te komen waarvandaan er bootjes vertrekken naar de diverse eilanden in het loch en naar Luss, een dorpje aan de overkant. Het is gewoon een prachtige wandeling die we eigenlijk nu als bonus cadeau gekregen hebben vandaag. Wie verwacht dat nou dat je 's avonds tussen 7 en 8 met een stralende zon in Schotland nog kan gaan wandelen?

Na de wandeling springen we nog even binnen bij de receptie aangezien we WiFi niet aan de praat krijgen en daar blijken we inderdaad een code voor nodig te hebben. In plaats van dat je die meteen bij het inchecken meegeeft... Maar goed, laat maar. Alles werkt nu en ondertussen is het alweer 11 uur en ben ik hoognodig aan slaap toe.

Morgen gaan we naar Stirling en als we tijd over hebben proberen we nog naar the Falkirk wheel te gaan. We gaan het zien :-)

Welterusten en tot morgen!