Nat!

Om 3 uur sta ik naast mijn bed. Ik ben het helemaal zat! Die koelkast moet uit en wel nu!!! Zo gezegd zo gedaan en weer terug mijn bed in. Het bed dat met het minste wat je doet verandert in een soort waterbed. Als Kurt of ik me omdraaien, ligt de ander zeeziek te worden. Wat een ramp zeg! Na voor mijn gevoel veel te weinig slaap, word ik weer wakker van de buren die om 5 uur besluiten met koffers over de gang te gaan slepen. Grrrr!!! Echt, dit hotel is prachtig, de kamer is super, maar het geluid... ik ben er niet happy mee, maar goed het is maar voor 1 (kort) nachtje.

De wekker gaat niet, maar ik ben toch wakker, dus geen probleem. Kurt wakker maken en dan even opstarten en nog wat beter wakker worden. Vervolgens nog een paar ongenode mieren uit de badkamer verwijderen en ontbijten. Nou ja, ontbijt... Koffie met een koekje zullen we het maar noemen. Koffie, mueslirepen, muffins (voorverpakt) en havermout in zakjes met warm water. Dat is het ontbijt. Toch wel het minste dat we gehad hebben hier in Florida. Kurt gaat op strooptocht en neemt gelijk maar een voorraadje repen mee voor de lunch, scheelt weer zoeken naar happies :) We ontbijten saampjes heel knus aan onze tafel in de keuken, hoe huiselijk hahaha

Na het ontbijt en douche gaan we op weg. Eerst even tanken want de tank is leeggereden gisteren en dan zijn we op weg naar Wakulla Springs State Park.

Ok, ik zal maar meteen eerlijk zijn. Vandaag regent het niet, nee, het giet. Het water stroomt gewoon naar beneden. Als we vertrekken druppelt het nog maar een beetje, dus we hopen dat het nog een beetje meevalt bij Wakulla en we daar een stuk van een trail kunnen lopen, maar het is tevergeefs. Het weer is zelfs zo erg dat het begint te bliksemen en de bootjes bij Wakulla zelfs niet meer uitvaren. Het is gewoon bagger weer, niet meer en niet minder. Kurt merkt al op dat hij bij dit weer meteen naar huis had mogen komen, geen twijfel over.

Dappere dodo's als we zijn, gaan we toch nog een eindje rond bij Wakulla. We zijn er nu toch, dus beter de boel eens bekijken. De Wakulla is een van de grootste zoetwaterbronnen ter wereld en pompt zo'n 2,6 miljoen liter water per minuut in een grote vijver. Ooit was het water kristalhelder, maar de laaste tijd is het op de een of andere manier vervuilt geraakt en ziet het er uit alsof iemand een enorm theezakje in het water gehangen heeft om thee te zetten voor een stel reuzen. Het is nog steeds helder, maar de kleur is die van thee. Door die kleur kunnen de glasbodem bootjes ook niet meer varen. De kleur zorgt ervoor dat het licht niet goed meer op de bron kan vallen en dan zie je dus eigenlijk niets meer.

Het enige bijzondere bij Wakulla zijn eigenlijk de eekhoorntjes. Dit zijn echte dikzakjes. Sommige zijn zo dik dat we verbaasd zijn dat ze zichzelf nog de boom in kunnen krijgen. Eekhoorntjes zijn ook bijna het enige wat we te zien krijgen aan beestjes daar. Verder nog een troepje zwarte gieren, drie witte ibissen, een reiger en een meerkoetje. Silver Springs was leuker.

Na een krap uurtje gaan we weer verder. Het druppelen is overgegaan in een gestage stortbui. Op zich niet erg voor de auto. Die zag er behoorlijk smerig uit van de rondrit van gisteren en is nu weer redelijk schoongespoeld. We zijn van plan een paar uur langs de kust te gaan rijden. We rijden dus richting de 98 waar we vlak onder Crawfordville the Big Bend Scenic Byway oprijden.

Deze weg ligt vanaf Medart aan de Golf van Mexico en moet met mooi weer echt fenomenaal zijn. Vandaag met de stromende regen heeft deze route nog steeds zijn charme, maar helaas zijn er niet echt goed uitzichten te krijgen over de baai. Je kunt door de regen niet ver genoeg kijken en we kunnen niet echt de auto uit om even te gaan staan genieten van wat we zien. Begrijp me niet verkeerd, het is echt een prachtige rit, maar met droog weer zou het spectaculair zijn.

Bij Carrabelle ontdekt Kurt een klein weggetje wat uiteraard ingeslagen moet worden. Het weggetje brengt ons nog wat dichter langs de baai en uiteindelijk staan we in de haven van Carrabelle. Hier zijn een paar overdekte picknickplaatsen. De auto wordt er zo dicht mogelijk bij gezet en we spurten naar het afdak toe. Vanaf hier hebben we een erg mooi uitzicht over de Saint George Sound en zien we Dog Island liggen.

Onze weg vervolgt over een brug over de Carrabelle river en door richting Saint George Island.

Om op Saint George Island te komen moet je over een lange brug die dwars in en over de Apalachicola Bay gebouwd is. De brug is ruim 4 mijl lang en zelfs met dit beestenweer voelt het nog alsof we weer terug zijn in de Keys. De oude brug staat er nog voor een gedeelte naast en wordt nu gebruikt als vispier. Aan de Saint George kant gaan we nog snel even een kijkje nemen en raken aardig doorweekt. Dus snel de auto weer in en de airco lekker warm. Al is het buiten niet echt koud, je koelt toch snel af met die regen.

We rijden wat over het eiland heen en bekijken alle beach houses hier. Alle kleuren van de regenboog en prachtige bouwsels zijn er te zien. Het doet erg gezellig en tropisch aan. Alle dwarsstraten vanaf de hoofdweg komen op het strand uit, dus we gaan daar ook nog even een kijkje nemen. Strand is alleen niet zo leuk in de regen, dus na een paar foto's is het snel weer de auto in.

Aan de andere kant van het eiland is nog een State Park en dat is onze laatste bestemming voor vandaag. Ik kan we zo ongeveer zeggen dat we het park voor onszelf hadden vanmiddag. We hebben nog 2 auto's gezien en voor de rest was er geen kip te vinden, alleen wat meeuwen. We rijden de wegen af door de duinen en nemen vanuit de auto een kijkje bij de boothellingen en strandpaviljoens. Bij eentje zijn we snel naar buiten gerend om meteen onder het afdak te gaan schuilen en toch even een uitzicht over zee te hebben. Wederom is het Park fantastisch, maar jammer dat het regent.

Op de terugweg richting hotel lijkt het een beetje op te klaren en we kunnen inderdaad wat verder kijken en het wordt wat lichter. De regen is nog steeds irritant, maar het wordt minder.

We doen nog een rondje op een klein schiereiland naar Alligator Point. Hier liggen de sjieke strandhuizen met lange pieren de zee in en de dure bootjes die op bootliften liggen aangelegd. Het ziet er erg mooi uit allemaal.

Daarna is het tijd om echt terug te gaan en wat te gaan eten. Ons hotel ligt een beetje in the middle of nowhere, dus we voeren iets in de gps in om wat te eten te vinden. We belanden bij een Hardee's. Een of andere burgertent en het is goed te pruimen. Daarna door naar het hotel en inchecken. Gezellige babbel gehad met de jongen achter de balie die zijn kennis en kunde over Europa uit een spel haalt dat hij speelt. We hebben niet helemaal meegekregen welk spel het is, maar het schijnt wel kloppend te zijn qua info, dus toch eens opzoeken.

Onze kamer vandaag is wederom een balzaal. Deze keer geen keuken, maar een plafond van ruim 3 meter hoog. We hebben een ruime kamer met een bed en een bank en verder een grote lege ruimte. Het doet een beetje vreemd aan, maar niet vervelend. Helaas geen koffie op de kamer en heb het even niet gespot verder, dus dat moet maar wachten tot morgenochtend. Laat ons hopen dat het ontbijt hier wat meer voorstelt. Er is in ieder geval een ontbijtruimte met tafels en stoelen, dat belooft al iets hahaha

Nu eens kijken hoe het bed hier ligt en dan vroeg slapen, ik ben behoorlijk gaar na afgelopen nacht.

Tot morgen!