Zieke Sjinksie

Na een heel erg slechte nacht, word ik wakker en ik weet het al. Het is niet beter dan gisteren, sterker nog, het is veel slechter. Ik ben ziek. Mijn neus zit dicht, mijn keel doet pijn en ik voel me gewoon behoorlijk *piep*

Hier gaat geen paracetamol meer bij helpen helaas. Kurt haalt een kop koffie voor me op en een kaneel bagel bij de ontbijttafel aan de kant van het zwembad. Daarna ga ik weer slapen, iets anders zit er gewoon niet op.

In de loop van de ochtend word ik weer wakker en het gaat een klein beetje beter, maar nog steeds niet goed genoeg. Weer wat drinken en paracetamol en nog wat meer slaap dan maar. Ik wil vanmiddag met alle geweld nog een klein rondje Key West doen. Ik ga hier niet alleen in bed liggen!

Slapen en daarna even op het ligbed in ons tuintje liggen. Vooral dat laatste is toch wel fijn. De lucht is fris en gewoon het buiten zijn voelt goed. Ik denk dat ik het er maar op ga wagen en stommel richting de douche.

Dit is wel een bijzonder geval. Het is een waterleiding die uit de muur steekt en vervolgens met een soort scharnieren in verschillende standen te buigen is. Voor mij is hij hoog genoeg in te stellen om als regendouche te fungeren. De waterdruk is fantastisch en dit is de beste douche die ik hier in Florida al gehad heb. Ik sta er echt even van te genieten. Ook het water ruikt hier niet mega chloorderig, dus ik ruik zowaar mijn eigen douchegel eens.

Na de douche is het al einde van de middag en gaan we maar eens een wandeling maken hier. Helaas moeten we Hemingway House en the Lighthouse links laten liggen. Daar is het al veel te laat voor. Ook het Eco Discovery Center en de marina lukken niet. We gaan voor de highlights dan maar.

Aangezien we in South Street zitten, beginnen we bij Southernmost Point. Dit is het monument om aan te geven dat je op het zuidelijkste stukje van Amerika staat. Mensen staan hier gewoon in de rij om ermee op de foto te gaan. Grappig om te zien, maar ik heb geen zin om een uur in de rij te staan om met een blok beton op de foto te gaan hoor!

Wij lopen verder richting Duval street. Dit is de hoofdstraat van Key West en hier liggen alle toeristische winkels en is het nachtleven geconcentreerd. Nu is het nog redelijk rustig. Ons plan is om richting Mallory Square te lopen.

Het is nog even puzzelen hoe we daar uiteindelijk moeten komen, maar het lukt. We vinden Mallory Square en alle straatartiesten. Iedereen staat te wachten tot de zon ondergaat en het is behoorlijk druk aan de waterkant. Ik spot een kraampje dat uitgeholde ananassen verkoopt gevuld met ter plekke geblend ananassap met kokos en kersen. Uiteraard wordt er daar eentje van aangeschaft en samen met Kurt is het genieten van een lekker vers sapje terwijl de zon in de zee zakt. Er hoort nog een gratis refill bij ook, we zijn per slot van rekening in Amerika he ;)

Als de zon onder is, kijken we naar het optreden van een straatartiest die met vuur jongleerd en eigenlijk gewoon erg grappig is. Daarna is het terug naar Duval Street en op zoek naar een hapje te eten. Kurt wil eigenlijk bij Wendy's eten, maar we weten niet precies waar die zit. Als we een eindje gelopen hebben, zien we een Johnny Rockets.

We bestellen een dubbele hamburger met het idee van de Mac in ons hoofd. Als onze burgers gebracht worden, krabben we ons toch eens achter de oren.. Deze zijn wel echt enorm zeg! Het is een hele uitdaging om deze monsters naar binnen te werken. Het smaakt allemaal wel erg lekker en opeens zijn ze toch verdwenen. We zijn wel blij dat we geen voorgerecht of extra's genomen hebben, de burgers zijn meer dan genoeg.

Duval Street is ondertussen heel wat drukker geworden en alle lampjes van de kerstdecoraties etc schijnen erg mooi. Het is een leuke wandeling terug naar ons hotel. Ben blij dat ik mezelf toch nog naar buiten heb gesleept!

Terwijl ik dit verslag zit te tikken werd er net op de deur geklopt. Er is een Japans stelletje dat zichzelf buitengesloten heeft. Ze kunnen hun kamer niet meer in en weten niet wat gedaan. Ze hebben net met mijn gsm het nummer gebeld dat gebeld moet worden in geval van nood, maar daar werd niet opgenomen. De voicemail maar ingesproken en ze zitten nu bij de poort van het complex te wachten in de hoop dat er iemand gaat komen. Ik ga het nog even afwachten en anders laten we ze wel in onze woonkamer slapen. Daar staat een uitklapbed, dat is beter dan dat ze de hele nacht buiten moeten zitten wachten tot er mogelijk iemand komt.

Ik laat het morgen wel weten. Nu afsluiten en nog even niksen en wat tv kijken :)

Gelukkig ben ik nu weer bij met mijn verslagen. Morgen de terugweg over de Overseas Highway en een overnachting in Florida City. Ons hotel ligt denk ik hemelsbreed 5 km van het hotel in Homestead haha

Maar goed. Fijn weekend iedereen en tot morgen!