Naar de haaien

Gisteren lukte het me niet meer om een verslag te tikken, dus ik probeer het vanavond in te halen. Kijken of het me lukt om 2 verslagen achter elkaar te tikken ;)

Gisterochtend ging de wekker weer om 7 uur en het viel een beetje zwaar om op te staan. Ik heb toch een flinke tik meegekregen van wat voor virus/griepje/etc mams, zusje en neefje hebben. Het gaat allemaal bijzonder traag dus. Paracetamol er in, douchen, koffie en hopen dat het gaat, want we gaan vandaag leuke dingen doen!!

Vandaag staat een eerste kennismaking met de Everglades op de planning. Een paar jaar geleden lukte dat niet aangezien er net een orkaan overheen was geraasd en de boel ondergelopen was. Nu dus nog een poging wagen dus!

December is voor de Everglades onderdeel van het droge seizoen en zo mogelijk de beste tijd om het park te bezoeken. Het moet er wemelen van de alligators en verschillende vogels en de manatees. Dus als alles goed gaat en meezit, hebben we genoeg te zien.

We stappen in de auto voor een lange rit naar de eerste stop: Gulf Coast Visitor Center wat vlak bij Everglades City ligt. (City is een grote naam voor wat feitelijk een klein dorpje is middenin de Everglades) Dit bezoekerscentrum is het meest noordwestelijk gelegen gedeelte van het nationale park en biedt een uitzicht op de baai van Mexico en de 10.000 islands.

Op zich is dit alleen een lunchstop voor ons. We geven onszelf 30 a 45 minuten om even een hapje te eten en wat rond te kijken. Het uitzicht is erg mooi en het is een rustig plekje. Er worden boottochtjes georganiseerd vanaf hier om de eilanden te verkennen. Wij hebben daar echter geen tijd voor omdat we nog een ander gedeelte van Everglades willen gaan bekijken vanmiddag.

De lunch bestaat vandaag uit 2 muffins. Ja, echt een heel gezonde en bewuste lunch enzo ;p We hadden nog de muffin die we meegekregen hadden uit Orlando en eentje die we van het ontbijt meegepikt hebben. Kortom een lekker vlug hapje voor onderweg ;)

Na de "lunch" gaan we nog even bij de rangers buurten in het visitor center. Dit is een klein informatiecentrumpje over de everglades waar je meer te weten komt over de flora en fauna aldaar. Best leuk opgezet. Klein, maar fijn. De rangers zijn uiterst behulpzaam en hebben nog tips voor ons om nog wat extra's te gaan bekijken als we onderweg zijn naar onze volgende stop. We krijgen kaarten mee en er wordt gezegd dat er krokodillen gezien zijn in het andere gedeelte van de Everglades, wat we voor de volgende dag op de planning hebben staan. Kortom, in 5 minuten zitten we bomvol informatie en daarna is het weer terug in de auto op weg naar ons extra'tje.

Ons extra'tje is Big Cypress Oasis Visitor Center. Hier is een boardwalk (soort steiger/verhoogd wandelpad) gemaakt langs het kanaal dat naast Tamiami Trail loopt. Vanaf dit wandelpad heb je dus een heel mooi zicht op alle alligators die in het zonnetje liggen te bakken. Hier zien we dus onze eerste alligators, maar er zijn er ons nog heeeeeeel veel beloofd bij onze volgende stop. We blijven niet al te lang hier, maar lang genoeg om alle alli's goed op de foto te zetten :D

We zitten een beetje op een tijdschema omdat we graag op tijd bij ons laatste doel van vandaag willen zijn. We gaan naar de tweede ingang van de Everglades waar we iets lekker toeristisch gaan doen hihi We gaan naar Shark Valley en daar gaan we het trammetje nemen. Omdat het park om 5 uur sluit en de tramrit 2 uur duurt, willen we er uiterlijk 3 uur zijn. We zijn er ruim voor 3 en dan blijkt dat de laatste tramrit pas om 4 uur vertrekt. Ik koop snel 2 kaartjes en dan hebben we nog een uur om zelf rond te lopen daar.

Goed, je leest dus rondlopen en je hebt net ook gelezen dat ik schreef heeeeeeeeeeeel veel alligators. Yup, klopt allemaal! Je mag er midden tussen de alligators LOPEN!! Of fietsen, of met de tram, je mag kiezen.. Vriendelijk he? Maar goed, wij gaan een eindje lopen dus. Shark Valley bestaat uit een weg die een lus vormt van zo'n 24 kilometer met ongeveer in het midden een uitkijktoren vanwaar je een 360 graden zicht over een groot gedeelte van de Everglades hebt. Met de tram gaan we daarheen, dus wij beperken ons tot het eerste stukje van de lus.

Al snel ontdekken we een kleine trail genaamd Bobcat trail. Geen idee waarom dat zo heet, zal toch niet zo zijn dat die beesten daar zitten? Nee, vast niet zeggen we tegen elkaar en we banjeren over de boardwalk dwars door de bosjes en mangrove. Plotseling horen we naast ons duidelijk geplons en er loopt wat met ons mee.. Nee.. Dat kan niet hoor! Wie houdt ons voor de gek? Haha, zal wel een vis zijn ofzo! We maken wat grapjes en lopen verder over de het pad en als we aan het einde gekomen zijn, staat daar een informatiebordje. Daarop staat dus dat het gebied waar we net doorheen gekomen zijn het leefgebied van de bobcat is. We zullen hem waarschijnlijk nooit zien, maar horen zal je hem waarschijnlijk wel... Ok, bingo dus! Meneer of mevrouw bobcat is dus gespot hahaha

Door de trail hebben we de lus afgesneden naar de andere kant en lopen we nu langs het kanaal en we spotten meteen al een alligator! Woehoe!! Overal staat dat je er een meter of 5 vandaan moet blijven, dus we doen dat braaf. Niet iedereen is zo braaf als wij. Met ware doodsverachting is er zelfs een grietje dat een alligator aan zijn staart gaat zitten. Petje af voor het beest dat nog geen vin veroert. Persoonlijk zou ik dr een hap verkocht hebben, maar goed, dat ben ik he ;)

Langs het kanaal liggen diverse mooit exemplaren alligators lekker in het zonnetje hun maaltijd te verteren. Het is heel onwerkelijk om zo dicht bij deze prehistorische dieren te staan. Je hebt toch door alle films en verhalen een best wel verkeerd beeld gekregen van ze. Zo zou je denken dat ze heel gevaarlijk zijn en direct aanvallen. Gevaarlijk zijn ze zeker wel, maar aanvallen doen ze (normaal) niet. Pas als je ze als mens gaat treiteren of voeren gaan ze zich anders gedragen. Zolang je ze met rust laat is er niets aan de hand. Vooral het voeren van alligators zorgt in Florida voor veel problemen. Doordat mensen het leuk vinden om ze te voeren, gaan alligators mensen met voedsel associeren en ze zelfs voor voedsel aanzien. De alligators in de Everglades worden met rust gelaten en zijn dus erg rustig en eerder bang voor mensen dan iets anders. Zodoende kun je tussen de alligators doorlopen zonder dat er je iets gebeurd.

We maken overal foto's van en schieten nog een paar plaatjes van vogels die we nog niet gespot hebben tot nu toe. We maken er maar een spelletje van. We verzamelen foto's van zoveel mogelijk verschillende vogels. Niet dat we van alle vogels naampjes weten, maar dat is dan weer leuk om later op te zoeken. Educatief verantwoord enzo. Er is hier in Florida echt een enorme diversiteit aan vogels en het zijn over het algemeen vogels die we alleen maar in dierentuinen gezien hebben. Dus het is echt prachtig om ze hier in hun natuurlijke omgeving te kunnen zien. We ontmoeten nog een ranger die ons zelfs kan vertellen dat een van de vogels heel slim een visje verkruimeld en dit uitstrooit in het water om daar grotere vissen mee te lokken en vangen.

Het uur is veel te snel voorbij en we banjeren snel richting de tram. Gisteren waren er ook trammetjes bij het Ringling museum. Die waren voor de luie Amerikanen die te beroerd zijn om 5 minuten te lopen van de ene kant van het park naar de andere kant. Stel je voor dat je moe wordt, of dat je er ooit achter zou komen waar die benen nog meer voor bedoeld zijn anders dan het gaspedaal van je auto mee indrukken... Maar goed, vandaag gaan we wel met de toeristen tram.

We worden opgehaald door een ranger die ons eerste een inleiding geeft over de Everglades. Daarna mogen we aan boord. We gaan helemaal achterin zitten zodat we het beste uitzicht hebben rondom. De tramrit duurt 2 uur en de ranger gaat mee om onderweg alles uit te leggen en ons op dingen te wijzen die we zien.

We stoppen onderweg voor alligators, verschillende vogels en de verschillende hammocks worden uitgelegd. Hammocks zijn kleine groepjes bomen die her en der in de Everglades groeien. Over het algemeen is er niet genoeg aarde voor bomen om er hun wortels in te laten groeien, maar op sommige plekken is de bodemlaag wat dikker en kunnen bomen groeien. Dit zijn dus de hammocks. Er zijn pijnboom hammocks, tropisch hardhout hammocks en bay tree hammocks. De laatste bestaan uit onder andere magnolia's en weet ik zo gauw niet de juiste Nederlandse beschrijving voor. De hammocks vallen op als een soort van kleine beboste heuveltjes in het landschap.

Tijdens het eerste gedeelte van de trip hebben we de pech dat er een of andere vervelende meneer alles zonodig in het Hebreeuws moet gaan vertalen, oh sorry, verschreeuwen aan zijn familie. Daarbij vind hij ook dat zij niets te zien krijgen en dit laat hij duidelijk merken aan de ranger en chauffeur. Wij zitten nog 2 banken achter hun en hebben niet het idee dat we wat missen, anders dan de uitleg van de ranger omdat hij er dwars door heen schreeuwt. Maar goed, we proberen ons er niet al te veel aan te ergeren en vooral te genieten van de rit, want het is echt een super toffe rit!!

Onderweg hebben we nog een echte "treat"!! In een kleine poel ligt een mamma alligator met meerdere generaties baby alligatortjes. Je snapt het al.. We staan daar met zijn allen op de punten van onze tenen vertederd naar deze super roofdieren in wording te kijken. Want zo werkt het, alle babydieren zijn schattig.. Volgens de ranger toch.. En hij heeft wel een beetje gelijk. De kleintjes zien er koddig uit met hun enorme ogen en kleine pruts snuitjes. Mamma begint alleen een beetje te blazen en dat is voor ons het teken om door te rijden.

Een eindje voor ons op de weg zien we 2 kalkoengieren aan iets trekken. Het is nog niet duidelijk wat het is en Kurt pakt gelijk de camera erbij. Wij hebben het grootste zoombereik, dus dat moet te zien zijn! Ja hoor, het is een slang! Als we even later dichterbij komen zien we dat het een koraalslang geweest moet zijn. De tekening is in ieder geval zodanig dat het daarop lijkt. Gieren zijn aaseters en zullen de slang niet zelf gedood hebben en aan het lijk is niet te zien waardoor de slang gedood is, dus dat blijft een raadsel. Wat wel zo is, is dat deze gieren een feestmaaltje hebben :)

Als we bij de uitkijktoren stoppen begint de zon al aardig te zakken en de wereld wordt in een prachtig gouden licht gezet. Het is echt adembenemend mooi allemaal. Door de belichting krijgt alles een bijna magische glans en het is gewoon te mooi om te beschrijven. We hebben heerlijk staan genieten van het uitzicht op de rivier van gras (google maar eens ;) ) die zich onder ons ontvouwde. Kurt deed het denken aan de savanne in Kenya.

Op de weg naar beneden hebben we nog even staan kijken hoe 2 kalkoengieren elkaar te lijf gingen. Het was een soort kussengevecht maar dan anders. De veren vlogen in het rond en uiteindelijk moest een van de 2 zijn meerdere erkennen en foetsie.

Het tweede gedeelte van de tramrit had meneer de hebreeuwsschreeuwer besloten om in de voorste kar te gaan zitten, dus hadden wij alle kans om de uitleg van de ranger te verstaan. De ranger vertelde dat er in al de jaren dat het nationale park bestaat, er nog niet een aanval van alligators is geweest op mensen. Er is maar 1 incident geweest, maar dat betrof een jongentje dat per ongeluk het kanaal ingefietst was en bovenop een alligator terecht kwam. Zowel de alligator als het jongentje konden dit verhaal later navertellen.

Inmiddels is het donker en we rijden met een redelijke snelheid in een open trammetje en ik heb er weer stevig de balen van dat ik mijn fleece jack in Kissimmee heb laten liggen. Nog nergens een trui of jack gezien, dus nog maar even doorbijten..

Het is 10 over 6 al we terug zijn bij het startpunt, dus snel de auto in en het park uit want de slagboom is eigenlijk al dicht en men wacht tot wij het park af zijn zodat de rangers naar huis kunnen.

In het donker rijden we het laatste gedeelte van de Tamiami Trail naar Homestead. Er is geen verlichting op de weg, maar hier in Amerika heeft men de wegen zo aangelegd en ingericht dat dit geen enkel probleem is. Er zijn duidelijke reflectoren geplaatst waardoor je de weg erg duidelijk kunt zien. Je hebt niet eens groot licht nodig om te zien hoe de weg loopt.

Na ruim een uur en een kwartier rijden (het werd richting Homestead steeds drukker) komen we aan bij ons hotel voor 2 nachten: the Floridian. We pakken snel onze spullen uit de auto en willen inchecken, maar blijkbaar werkt dat niet zo. We krijgen de sleutelkaarten en moeten dan met de auto naar onze kamer rijden. Oja, we zijn in Amerika he.. We parkeren onze auto voor onze hotelkamer en ja, het is echt zo'n hotel/motel uit de films. Twee verdiepingen en wij zitten op de benedenverdieping. Het is een soort blokkendoos met kamertjes. Het ziet er niet slecht uit en alles lijkt schoon, dus prima in orde weer!

Nog snel even boodschappen doen bij de Publix aan de overkant is ook een uitdaging. De Amerikaan doet niets zonder zijn auto, dus van voetgangersoversteekplaatsen hebben ze hier nog nooit gehoord geloof ik. Je moet maar zien hoe je aan de overkant komt dus. We wachten maar tot het wat rustiger is en sjezen dan de driebaansweg over naar de middenberm om daar vervolgens weer hetzelfde kunstje uit te halen. Op de terugweg weer hetzelfde. Niet mijn idee van prettig oversteken moet ik zeggen.

Nadat ik mijn magnetronmaaltijd achter de kiezen heb, val ik ook bijna meteen in slaap. Ik stond in de supermarkt al te draaien op mijn benen en nu ben ik echt compleet kapot. Dus liever wat slaap dan een verslag. Maar dat heb ik vandaag dan weer ingehaald :)

Nu vind ik het weer hoog tijd worden voor wat slaap, dus haal ik morgen het verslag van vandaag wel in :D

Dus, morgen meer over ons Everglades avontuur! Het was echt een avontuur vandaag kan ik al wel zeggen! Het was echt super!!! Maar nu eerst slapen.. Tot morgen vanuit Key West ;)