Bootje varen, biertje drinken

Terwijl me de vliegen om de oren zoemen, begin ik maar eens aan het verslag voor vandaag. Die vliegen zijn vervelend. Het zijn echt van die dikke zwarte bromvliegen en ze zijn vandaag wel erg aanwezig.

Het is vandaag weer een erg warme dag en gelukkig hebben we niet al te veel spanning en sensatie op het programma staan. We gaan nog een keertje naar Crozon. Hoe meer ik die naam zeg, hoe meer het klinkt alsof ik naar een planeet uit een van de sterrenstelsels in Startrek afreis.

We halen en route 2 dozen met broodjes als ontbijt/lunch (brunch heet dat geloof ik haha) bij de supermarkt. Het worden chocoladebroodjes en een soort appelflappen. Nog even de auto bijvullen want we verstoken aardig wat diesel en we zijn weer op pad.

Vandaag lijkt het alsof iedereen voor ons wil rijden. Nou is dat op zich niet erg, maar als je je dan ook nog een beetje aan de snelheid zou houden... Nee, wij zitten midden in de slakkenmigratie richting kust. Het schiet echt niet op. We zijn ook een beetje later vertrokken dan we in gedachten hadden en al bij al maakt dat dat we een erg krappe planning hebben.

Vandaag gaan we naar Morgat waar we met een bootje een aantal grotten gaan bekijken die in de rotsachtige kust gevormd zijn. Morgat is een klein havenstadje dat tegen het plaatsje Crozon aangeplakt ligt. Langs de hele lengte van het plaatsje is een groot zandstrand waar druk gebruik van gemaakt wordt. In al die drukte zoeken we de plek waar de boot vertrekt en uiteindelijk vinden we deze helemaal aan het einde van de haven.

We zetten de auto neer op een parkeerplaats achter de ticketverkoop en lopen rustig naar de kassa. De boottochten zouden tot 2 uur gaan en het is nu even voor 1, dus geen enkel probleem. Aangekomen bij de kassa blijkt dat we nog met het bootje van 1 uur mee kunnen als we vlug zijn. Dit is ook wel handig omdat we dan alle grotten nog kunnen bekijken voor het water te laag staat. We krijgen een geel briefje mee met Nederlandse uitleg. De rondleiding zou in het Engels moeten zijn.

Vlug lopen we de pier af naar het bootje en stappen in. Het is niet een heel erg klein badkuipje gelukkig. Er is plaats voor 45 mensen, maar die zijn er gelukkig niet. We gaan rechts voorin zitten en als we zitten, varen we ook meteen weg.

Zo op het water voel je de zon nog erger branden en ik ben blij dat ik me heel erg grondig ingesmeerd heb. Er zit een mevrouw met een klein russeltje in de boot die ik met de minuut roder zie worden. Die gaat vanavond nog lol hebben als ze probeert te slapen.

We varen de havenkom uit naar rechts richting de eerste grot. Gelukkig heb ik het Nederlandstalige papiertje bij de hand want het meisje dat de rondleiding doet, spreekt natuurlijk Frans. So much for the English spoken tour..

De eerste grotten zijn die van Sainte Marine. Dit zijn grotten met verschillende lagen zandsteen die door erosie en tektonische werking opgeduwd zijn en in verschillende lagen zijn veranderd. Het is net een soort spekkoek of engelse drop met de laagjes. Alle lagen zijn onafhankelijk van elkaar verschoven waardoor je een heel grillig geheel krijgt.

We varen door naar de kamer van de duivel. Hier is door samenwerking van de zee en de mineralen in de stenen de grot bijna helemaal rood gekleurd. Het ijzer in de stenen is als het ware rood uitgeslagen en daarom noemt men dit de kamer van de duivel.

De kamer heeft ook een schoorsteen die in verbinding staat met de rotsen erboven. De schoorsteen komt vlak bij de vuurtoren uit. Bij slecht weer wordt het zeeschuim van de golven door de schoorsteen opgezogen en op de rotsen boven weer neergesmeten.

Terwijl wij in onze boot zitten, zien we overal kajakkers varen. Je zou er bijna zin in krijgen om ook een kajak te huren. Ik denk alleen dat ik dan echt als een kreeftje terug kom. Mijn zonnebrand is nu al niet toereikend en ik begin een beetje te verbranden.

Na de grot van de duivel varen we naar de andere kant van de baai. Doordat het zeewater niet dezelfde temperatuur heeft als de lucht is er zeemist ontstaan. Door deze mist kunnen we Pointe du Raz en de andere Pointes vandaag nauwelijks zien. Gelukkig hebben we deze uitzichten vorige week wel gehad omdat het toen nog wat frisser was.

Aangekomen aan de andere kant van de baai gaan we de meest indrukwekkende grot van de rondvaart bekijken. Dit is de grot van het altaar. Deze grot is zo'n 80 meter diep en opent zich tot 10 meter boven de zeespiegel. De grot is vernoemt naar een steen in het midden van de grot. Deze steen zou als altaar gediend hebben voor een niet beëdigde priester die hier tijdens de Franse revolutie heeft gepreekt.

Wat wij vooral erg indrukwekkend vinden, zijn de schitterende kleuren van de stenen en het enorm heldere water. De kleurenpracht wordt veroorzaakt door de chemische reactie van de korstmossen die hier groeien en de mineralen in de stenen.

Na deze grot varen we terug naar de aanlegplaats. Onderweg komen we nog langs diverse bezienswaardigheden waar we niet alles over meekrijgen. Zo is er een versterking van Vauban (het zal ook weer eens niet he) en het huis van meneer Peugeot (die van de auto's) die deze badplaats als favoriet had. We varen langs het strand van Portzic, dit strand ligt volkomen op het zuiden en heeft heel fijn zand en is de meest beschermde plek om te zwemmen en watersporten.

Terug in de haven kunnen we inmiddels niet meer aanleggen bij de pier omdat het water tot voorbij daar is teruggetrokken. We moeten een eindje verder naar de zee aan de boothelling aanleggen. Hier staat nog net genoeg water om met een boot te kunnen komen. Ik ben echt blij dat ik de boot uit kan stappen. Mijn benen doen gewoon pijn van de felle zon die er de hele tijd op staat te branden.

We lopen terug naar de auto en kijken nog even bij de pier. Hier is inderdaad alleen nog maar zand met hier en daar een plasje water. Binnen een uur tijd is de zee meters teruggetrokken. Bretagne heeft echt grote getijdenverschillen.

We rijden nog door naar Cap de la Chèvre (kaap van de geit, vraag me echt niet waarom het zo heet, er is geen geit te vinden) Hier is eigenlijk weinig te zien aangezien het uitzicht belemmerd wordt door de zeemist. We lopen wat rond, maar de hitte wordt me ook een beetje teveel en we stappen weer in de auto.

Nu we ook naar Cap de la Chèvre zijn geweest, hebben we alle kanten van het schiereiland gedaan. We rijden terug naar ons huisje. Je wordt toch veel sneller moe van die hitte dan wanneer het kouder is. Vorige week konden we langere dagen maken, dat is deze week wel anders.

Onderweg stoppen we nog bij een Bretonse specialiteitenzaak om wat Bretonse dingetjes te kopen. Ik koop caramelsnoepjes en Kurt bier.. tja.. Redelijk gaar komen we terug bij ons huisje waar we nu lekker zitten te lanterfanten in de warmte. Het is binnen net lekker om te luieren en buiten kun je net in de schaduw op het terras zitten.

Beneden bij de rivier draaien ze muziek van het een of ander. Er is dit weekend jazz festival en dit schijnt nogal een groot iets te zijn. Ik denk dat we blij zijn dat we zaterdag naar huis gaan want het zou wel eens gedaan kunnen zijn met de rust. Zo meteen nog even wat eten en dan eens kijken vooraan om dit verslag online te zetten.