We hebben de toeristen gevonden!!

Zei ik Carnac gisteren? Ik bedoelde natuurlijk Crozon ;-) Vandaag staat het schiereiland Presqu'île de Crozon op de planning.

Na een onrustig nachtje is de kop koffie tijdens het ontbijt meer dan welkom. Ik voel me echt niet 100% vandaag. Misschien het vocht dat me parten speelt, maar ik heb het benauwd en heb hoofdpijn. Rustig aan ontbijten en onder de douche staan weken en een aspirine erin. Het gaat wel denk ik.

Voor het startpunt van de rondrit rijden we naar Crozon. Een mooie rit die ons weer over de fantastische brug in Chateaulin voert. De wegen zijn hier sowieso geweldig. Ze zijn gemaakt om met plezier in je auto te stappen. Mooie bochtjes waar je lekker doorheen kunt zeilen afgewisseld met prachtige uitzichten over de omgeving. Het is echt een genot om hier te rijden!

Als we over de weg naar het schiereiland rijden komen we er ook achter waar alle toeristen zich lijken te bevinden, hier dus! We komen een aantal Belgen, Nederlanders en Britten tegen. Hier wordt eens niet vreemd gekeken naar je buitenlandse nummerplaat.

Even voor Crozon stoppen we bij een mooi strand. Het is enorm breed en loopt om de hele baai heen. Er staan wel veel auto's maar door de enorme afmetingen van het strand lijkt het alsof er bijna niemand is.

Crozon is een gezellig bezig plaatsje waar de verschillende wegen uiteengaan die over het schiereiland lopen. Wij doen vandaag de rondrit naar het noordwesten dus kiezen de weg naar Camaret-sur-Mer.

We geloven de Michelin gids niet zo heel erg meer voor wat betreft aangeven of een plaats druk is of niet. Over Camaret staat er bijvoorbeeld dat het een rustig badplaatsje is, nou wij vinden het niet zo rustig. We staan zowaar in de rij om ergens te kunnen parkeren.

We rijden langs de haven richting de Tour Vauban. Ook hier heeft de beste man toegeslagen. Meneer Vauban moet zichzelf wel haast gekloond hebben, wil hij overal aanwezig zijn geweest bij wat er gebouwd werd onder zijn naam. De vestingen in Ieper, vesten in Praag, vestingen in Nederland, overal verspreid in Frankrijk. Het was een bezig persoontje en heeft zeker zijn stempel gedrukt op de geschiedenis van gebouwen.

Hier in Camaret staat een toren die ze nog druk aan het restaureren zijn. De toren maakt deel uit van de Unesco Werelderfgoed lijst. Inmiddels heeft de toren al wel zijn kenmerkende pleisterlaag terug. Het is een soort geel, rozige laag die op de exact zelfde manier is samengesteld en opgebracht zoals hij vroeger was. We brengen een bezoekje aan de toren, die er van binnen veel groter uitziet dan dat van buiten leek. Er zijn 3 best wel ruime verdiepingen en de bovenste biedt een mooi uitzicht over de haven.

We hebben ook een bezoek gebracht aan een klein kerkje dat vlak bij de toren staat, maar dit was niet echt bijzonder.

Na het bezoek aan de toren slenteren we zoetjes aan via de havendam weer terug naar de auto. Er liggen talloze jachten en zeilbootjes de dobberen en op het strandje liggen de nodige zonnebakkers te genieten van het zonnetje.

Op de weg naar Crozon hebben we een paar buitjes gehad. Er hing steeds een erg donkere lucht boven ons, maar zodra we bij het schiereiland waren, klaarde de lucht ineens op en is het de hele verdere dag stralend weer gebleven. We hebben best wel eens geluk :)
Na Camaret rijden we door naar Pointe de Penhir. Hier staat een groot monument voor de Bretonse leden van de Vrije Franse Strijdkrachten tijdens WOII. Het biedt ook echt een heel erg spectaculair uitzicht op de rotsen en kliffen. Ik wou dat ik het kon beschrijven, maar dat zat waarschijnlijk niet gaan. Het lijkt een beetje alsof je aan het einde van de wereld komt en het land hier is afgebroken. Dat land is vervolgens omhooggestuwd en afgebrokkeld in prachtige granieten rotsen waar hier en daar mos en heide op groeit. Prachtige ruige schoonheid.

We hebben rondom een mooi zicht op de omgeving. Zo zien we Pointe du Raz waar we eerder deze week zijn geweest en zien we Pointe des Espagnols waar we straks nog naar toe gaan. Het is echt genieten om hier te zijn en over de rotsblokken te klauteren en vanaf elk punt weer een ander uitzicht te ontdekken. Heerlijk griezelig om 70 meter beneden je de zee op de kliffen te zien slaan en boven je de meeuwen horen schreeuwen. Maar we moeten weer verder.

We rijden terug richting Camaret en komen langs een veld met menhirs. Hier stonden er ooit honderden. In de 18e eeuw stonden er nog 600 en vandaag staan er nog maar 84. Het is een soort picknick terrein geworden en heeft totaal geen sfeer van iets ouds en wonderbaarlijks. Het is ook niet echt de moeite om te stoppen en te zien hoe kinderen de menhirs gebruiken als doelpalen. We rijden dus maar door naar Pointe du Toulinguet.

Hier staat een groot fort dat, helaas zoals zoveel forten hier in de omgeving, nu in gebruik is door het Franse leger. Het is hier rustig en vanaf hier lijken de rotsen bij Pointe de Penhir maar kleine rotsjes. We hebben nog wel echt geluk gehad met hoe ver we kunnen kijken. Tot nu toe is het alle dagen erg helder en kunnen we overal enorm ver zien. Vanaf hier rijden we door naar Pointe des Espagnols.

Pointe des Espagnols ligt op de rechter arm van het kruisvormige schiereiland Crozon. Links is Cap de Chevre (waar we niet geweest zijn) het midden wordt gevormd door Pointe de Penhir en Pointe de Toulinguet en rechts dus Pointe des Espagnols. Het heet zo naar een Spaans garnizoen dat hier in 1594 neer streek, maar al na 6 maanden werd verslagen door de troepen van Hendrik de vierde. De resten van het fort staan er nog en we lopen er door. Het zijn niet echt heel indrukwekkende resten.

Aan het einde van de toer hebben we wel een mooi uitzicht over Brest en de zeearm (rade de Brest) maar over het geheel genomen valt dit uitzichtpunt een beetje tegen.

We rijden door naar Roscanvel waar we nog een klein kerkje bezichtigen met erg mooi glas in lood. Het kerkje op zich is heel simpel, maar de ramen zijn heel erg intens van kleur. De weg vervolgt over kleine dammetjes over inhammen van de Rade de Brest en biedt prachtige uitzichten. Echt weer een stukje genieten. We rijden nog even door Le Fret vanwaar een veerboot naar Brest gaat, maar hier is verder niet echt iets de moeite waard om voor uit te stappen.

Als we terug zijn bij Crozon is deze rondrit voorbij, maar we hebben eigenlijk nog wel zin in iets om te bekijken en op de kaart zien we dat we langs Menez Hom komen op de terugweg, dus bij deze, die pakken we ook nog even mee.

Vanaf Crozon zitten we achter een enorm irritante Fransoos die zijn gaspedaal verward met zijn rempedaal echt om je bij op te vreten. Zo mooi als de Bretonse wegen zijn als iedereen doorrijdt, zo irritant zijn ze als dit niet gebeurd, want door alle bochten is het totaal niet mogelijk om veilig in te halen. We blijven er dus maar achter plakken en tot overmaat van ramp moet meneer ook nog bij Menez Hom zijn.. AAAARGH!!!

Vanaf de weg zagen we al dat er parapenters opgelaten werden vanaf Menez Hom. Als paardenbloem pluisjes dwarrelden ze van de berg af op de wind. Echt een prachtig gezicht! We sukkelen de berg op achter de Fransoos aan en rijden hem nog bijna aan als hij op de parkeerplaats plotseling op de rem gaat staan.. ZUCHT! Gelukkig vind hij ineens zijn gaspedaal en rijdt een stuk verder voordat er de nodige West-Vlaamse scheldwoorden rondvliegen.

Menez Hom is met zijn 330 meter een van de hoogste bergtoppen in Bretagne. Het is tegelijk ook de enige in de omgeving, vandaar dat het een geliefde plek is voor de parapenters. Helemaal bovenaan is het erg mooi om te zien dat ze rondzweven. Je zou er jaloers op worden.

Op de top en de diverse subtoppen heb je een prachtig 360 graden panorama zicht over het schiereiland Crozon, Locronan, Montaigne de Locronan, Chateaulin, Pointe du Raz en het schiereiland daar, Brest en eigenlijk bijna heel west Bretagne... Magnifique!

We wandelen rond de top en genieten van de verschillende vergezichten terwijl er zo nu en dan een parapenter langs komt dwarrelen. Het wordt alleen wel echt hoog tijd om weer naar huis te gaan, dus pakken we ons boeltje en stappen weer in de auto.

Deze keer rijden we wel goed in Chateaulin en aangekomen in Chateauneuf rijden we nog even naar een andere supermarkt om te kijken waar deze is en tot hoe laat deze open is. Deze blijkt betere openingstijden te hebben en geen middagrust. Hier gaan we de volgende keer maar eens boodschappen doen. We tanken nog even en rijden dan terug naar ons huisje.

Thuisgekomen eten we coq au vin en bœuf bourguignon uit een allerschattigst klein rood pannetje dat in de magnetron opgewarmd moet worden. Echt een heel erg lekker hapje, zo mogen ze de magnetron hapjes bij ons thuis ook wel maken!