Kalm aan dagje

Vandaag hebben we rustig aan gedaan. Uitslapen hoort ook bij vakantie hé!

Na het verslag van gisteren getikt te hebben en nog even in de salle de tv op internet gekeken te hebben, zijn we richting Pleyben vertrokken. Hier staat een kerk (de Enclos Paroissial) die de moeite van het bezichtigen waard is. De rit er naar toe duurt duurt ongeveer een kwartier, dus om de hoek.

Het is echt en stralende dag vandaag, veel zon en ik heb eindelijk mijn korte broek aan (en een goede laag zonnebrand) We zetten de auto op een parkeerplaats tegenover de kerk en lopen die kant op.

Voor de kerk staat een calvarieberg. Dit woord hadden wij ook nog nooit gehoord voor vandaag, maar het lijkt nog het meest op een grote sokkel met daarop een soort triomfpoorten. Op het bouwwerk staan verschillende heiligenbeelden en bijbelse taferelen. Het schijnt de meest indrukwekkende calvarieberg van Bretagne te zijn en stamt uit ongeveer 1555.

We lopen over het plein naar de ingang van de kerk. Deze is voorzien van een portaal met daarin de apostelen afgebeeld. Eenmaal door de poort wacht ons een verrassing. De kerk is een allegaartje van stijlsoorten. Gotisch, Barok en Renaissance. Het geheel is polychroom afgewerkt en doet bijna uitbundig aan.

Langs de overgang van muur naar dak loopt door de hele kerk een fries. Daarop zijn prachtige taferelen uit de Griekse mythologie te zien alsook bijbelse verhalen. Grote kleurrijke dwarsbalken met daarop draken, vissen en andere vreemde wezens ondersteunen de muren en het dak. Overal zijn kleurrijke beelden en afbeeldingen te zien met als klapstuk schitterende glas in lood ramen.

Als we deze ramen staan te bewonderen komt er een meisje bij ons staan die vraagt of we een rondleiding willen hebben. Ze begint in het Frans, maar als we vragen of ze ook in het Engels kan zegt ze dat ze dit een klein beetje kan. We willen wel meer weten, dus ze mag van ons een rondleiding geven.

Ze is een studente kunstgeschiedenis en ze studeert in Rennes en doet dit als vrijwilliger in de zomervakantie. Haar Engels is slecht, maar ze doet enorm haar best om dingen uit te leggen en met het nodige handen en voetenwerk komen we er samen wel uit. Ze laat ons de kerk zien en wijst ons op verschillende bijzonderheden en geeft uitleg bij een aantal beelden van lokale heiligen.

Het was ons aan de buitenkant ook al opgevallen dat de kerk zo'n samenraapsel van stijlen is en zij bevestigd dit ook. Men was begonnen aan de kerk voor de reformatie en beeldenstormen en stopte met de bouw om te voorkomen dat een en ander in een oorlog vernield zou worden. Tijdens deze oorlog stierven er veel mensen en vrij snel daarna overviel de pest de regio. Dit betekende dat de gotische start van de kerk overging in de Barokke periode. Tijdens de barok bouwde men verder, maar stopte de bouw ook weer. Uiteindelijk bouwde men de kerk af tijdens de Renaissance.

Door de Renaissance komt het ook dat er allerlei rare dingen en samenraapsels zijn ontstaan. Zo heeft men zuilen uit de oudheid na willen maken en deze in allerlei hoeken van de kerk gepropt. De friezen zijn ook uit de renaissance.

Het meisje vertelt ons ook over de sacristie die in het ronde gedeelte aan de rechter kant van de kerk gebouwd is. Dit is maar een heel klein gebouwtje, maar door de manier van bouwen lijkt het enorm van binnen. We zijn hier wel nieuwsgierig naar en vragen of we even mogen kijken en het mag.

Binnen is het inderdaad heel bizar. Er zijn een soort halve koepels die door de manier van hoe de stenen geplaatst zijn echt enorm lijken terwijl dat als je een stap naar voren zet al tegen de buitenmuur staat. Echt een knap staaltje van gezichtsbedrog.

Na dit is onze rondleiding voorbij en we gaan naar buiten en kijken nog wat er te beleven valt in Pleyben. Dit blijkt bijzonder weinig te zijn. We lopen nog door een straatje richting het kerkhof en dat is het wel zo'n beetje. Terug naar de auto dan maar.

We willen vandaag niet te lang doorgaan en kijken wat we nog kunnen gaan doen. We besluiten eens te gaan bekijken wat het Cloitre de Pleyben is en volgen de bordjes die kant op. Het blijkt een heel klein dorpje te zijn en we rijden erdoorheen terug naar Chateauneuf.

Op de terugweg verbazen we ons over het feit dat deze wegen geen groene aanduiding hebben op de kaart. Ze bieden een prachtig uitzicht over de rollende heuvels waarop als een lappendeken de weilanden en akkers met geel graan staan. Vooral graan wordt hier veel verbouwd en op sommige punten heb je het idee dat je door een graanveld rijdt, want waar je ook kijkt, overal staat graan.

Als we terug zijn in Chateauneuf is er nog tijd om snel even naar de E Leclerc te gaan voor aardappelpuree. Dus vanavond hebben we aardappelpuree gegeten met veldsla, tomaten en een cordon blue.

Nu nog even lekker in het avondzonnetje geniete op ons terrasje en morgen waarschijnlijk naar Brest om Oceanopolis te gaan bekijken.