Flap flap, piep piep

Na een nogal koud nachtje (midden in de nacht wakker geworden om nog een deken te laten halen door Kurt) rond half 10 wakker geworden. We waren allebei redelijk gaar en besloten vandaag rustig aan te doen. Dat het net weer gaat regenen is ook niet echt een reden om sneller je bed uit te komen.

Naar beneden gegaan en gezellig ontbeten. Beetje genoten van ons uitzicht op Chateauneuf du Faou en besloten wat we vandaag eens gaan doen. Eerst nog het verslag van gisteren typen en dan maar eens verder zien. Er staat een rondrit hier in de directe omgeving van Chateauneuf in de groene Michelin gids en dat lijkt ons wel een redelijk beginnetje. Dus na het verslag geüpload te hebben, zijn we rond 2 uur vertrokken.

Wij zijn niet zo heel erg van de vaste route volgen, dus we hebben een paar highlights gepakt en de kaart bekeken op mooie groene weggetjes en bezienswaardigheden. Onze eerste stop is een kasteel met 85 hectare tuinen. Volgens de Michelin gids interessant en volgens de kaart op nog geen 5 minuten rijden bij ons vandaan.

Tijdens het korte ritje vergapen we ons weer aan het landschap. We zitten redelijk hoog en hebben een prachtig uitzicht over de omgeving en wat is Bretagne toch mooi! Glooiende hellingen met bos en akkers met dwars hier doorheen kronkelend de rivier de Aulne.

We komen aan bij Chateau de Trévarez. Het krijgt maar 1 ster in de gids, dus het kan alle kanten op. Er is een enorme parkeerplaats met plek voor tientallen touringcars en honderden auto's. Gelukkig zijn lang niet al deze plekken bezet. We zien weer alleen maar Fransen staan en een verdwaalde Brit en Nederlander. Deze omgeving is toch vooral voor de Franse toerist lijkt het zo.

We betalen de 6 euro entree en krijgen een klein gekopieerd stukje papier mee waarop de nummers van de wandeling staan. Het kaartje is een beetje cryptisch en laat veel over ter interpretatie. We zijn richting de stallen gelopen als er ineens een Française achter ons opduikt die ons verder wil helpen.

Ze komt er al snel achter dat we bitter weinig Frans spreken en schakelt over op haar allerbeste Engels (wow!!) We moesten absoluut de tentoonstelling Bed Beux gaan bekijken (BatBox) Dit was een opstelling in het donker van een kunstenaar die op het park werkt en die een fascinatie had voor les animaux flap flap flap (stel je nu even een Franse dame voor die flappert met haar handen) en die piep piep doen (ze piepte er zeer overtuigend bij)

Met onze smoelen op de serieuze modus en begrijpend knikkend vonden wij ook dat we dat maar eens moesten gaan bekijken. Ze ging nog verder over een aantal kunstwerken van landschapskunstenaars die van boven goed zichtbaar waren. Dit alles werd verteld in een schitterend mengelmoesje van Engels en Frans (denk aan allo allo), maar goed, ze deed de moeite en ze was de eerste. Dus we hebben haar heel erg vriendelijk bedankt voor de uitleg en zijn naar de Bed Beux gegaan ;)

De opstelling was in de stallen en deze waren hiervoor compleet verduisterd. Door een geluidsinstallatie was het net alsof er overal om je heen vleermuizen vlogen. Heel grappig omdat je in het begin een beetje gedesoriënteerd bent door het donker en langzaam went en dan van alle kanten belaagd wordt door deze denkbeeldige wezentjes.

Boven was nog een tentoonstelling van de kunstenaar over zijn werk en kon je zelf wat dingen uitproberen. Vooral het apparaat waarmee je geluiden heel goed kon horen door een koptelefoon was geinig. Het is zo'n plastic halve bol die hele zachte geluidjes opvangt. Je kon dus iets heel zacht fluisteren en de ander verstond dat alsof je het hardop zei. We hadden inderdaad ook een erg mooi uitzicht op het kunstwerk wat de mevrouw beschreef.

Dit kunstwerk heet Atlas en is een soort enorme schildpad die helemaal gevormd is uit wilgen tenen. Echt een enorm ding. Je kunt er ook in lopen en er zijn allerlei paden en doorgangen in. In het midden staat een grote bol van wilgen tenen, misschien daarom dat het Atlas heet? In een van de kleine ruimtes die gevormd zijn, is nog een klein schildpadje verstopt, leuk grapje.

We vervolgen de wandeling naar het kasteel en ik moet me bedwingen om niet elk klein paadje in te lopen en er zijn er heel erg veel. Het is een enorm domein wat in het midden een prairie heeft en daaromheen zijn verschillende miniparkjes aangelegd met steeds weer een verrassend thema. Echt de moeite waard van ons bezoek en we vermoeden dat dit bezoekje wel een paar uur kan gaan duren.

Zodra we het pad naar het kasteel opwandelen en we een hoekje van het kasteel zien zakt onze mond toch echt open van verbazing. Dit is verreweg het mooiste kasteel wat we gezien hebben. Het is imposant en enorm. Het heeft verschillende torens en uitbouwen. Het is niet in een stijl te proppen, maar het heeft nog het meest weg van gotisch. Het is gewoon niet te beschrijven. We hebben een paar foto's genomen en hopen dat deze het kasteel eer aan doen.

Vanaf de terrassen naast het kasteel heb je een adembenemend uitzicht over Chateauneuf du Faou en de vallei van de Aulne. Wat een vervelend leven hebben die mensen gehad zeg vroeger!

Tot onze grote vreugde mogen we ook nog het kasteel binnen, maar dit ziet er nogal vervallen uit. Buiten was ons ook al opgevallen dat het kasteel wel aan wat onderhoud toe was, maar binnen is het helemaal zo.

Er is een kleine tentoonstelling van hoe het er vroeger uitzag en nu en we komen er achter dat het kasteel tijdens de tweede wereldoorlog plat gebombardeerd is. Vraag me niet waarom, dat verteld het verhaal niet, maar dat hadden ze toen ook geen reden voor nodig. Eeuwig zonde, maar ze zijn nu stapje voor stapje bezig om een en andere weer op orde te brengen. Een hels karwei dat bijzonder traag gaat.

We komen er achter dat in 1892 gestart is met de bouw van het kasteel en dat de eigenaar een combinatie van stijlen voor ogen had. Het kasteel is daarom zo prachtig geworden want het is gebouwd op basis van alle mooie dingen uit eerdere stijlperiodes. Bovendien was alles mogelijk aangezien er een stalen frame gebruikt werd zoals Eiffel gebruikte. Het was de tijd van de industriële vormgeving en een kasteel kan niet achterblijven. Het was geheel voorzien van elektriciteit en waterleidingen met prachtig sanitair dat hetzelfde was voor de bedienden als de familie. Al bij al een waar pronkstuk en onwillekeurig denken we even aan Downton.

Het kasteel is niet diep, maar wel breed en zo gebouwd dat alle kamers uitzicht bieden over de vallei. Echt, je moet het zelf zien, het is gewoon super! We hebben dan ook even staan gapen weer voor we weer verder gaan. Wat ook erg leuk was bij de tentoonstelling, was een fotoalbum van de familie van hoe het kasteel er uitzag vroeger.

Na het kasteel lopen we via het terras aan de andere kant door naar de vijver en fonteinen en daarna door naar het belvedère. Hier heb je een schitterend uitzicht op de zijkant van het kasteel.

Als we daar zo zitten horen we achter ons een waterval en besluiten dat ook eens te gaan bekijken. Langs een paar trappen dalen we af naar een verborgen tuin in een soort aangelegde mini vallei. Hier stort een waterval naar beneden, om vervolgens tussen stapstenen door, in een beekje weg te klateren. Deze tuin is echt een klein stukje paradijs. Elk stukje is met zoveel precisie aangelegd. Er zijn talrijke kleine hoekjes ontstaan waar je gewoon weg bent van de wereld. Het is niet groot, maar het lijkt alsof je in een compleet andere wereld terecht bent gekomen.

Ik zou hier zo een hele tijd kunnen blijven, maar we zijn nog niet op de helft en we moeten nog een enorm stuk van het park en de tijd schiet ook al op. We lopen dus maar door. Door ons vermoedde tijdgebrek slaan we de Japanse tuin maar over en lopen verder naar beneden naar de kleine kapel van het kasteel.

Het park is echt bijzonder door de manier waarop het aangelegd is. Er is voor elk seizoen aandacht en er is altijd iets dat er op zijn best bij staat als je er bent. Er is een enorme diversiteit aan bloemen, planten en bomen. Zo komen we enorme fuchsiastruiken tegen, het zijn bijna bomen, en staat er een plant die nog het meest weg heeft van rabarber, maar dan met bladeren van een paar meter.

We lopen het hele park rond en aan het begin vragen we ons nog af waarom ze een prairie aangelegd hebben en of het misschien niet gewoon grondvulling is, maar aan het einde van de rondwandeling zien we het effect. Het glooiende lege landschap laat het kasteel enorm goed tot zijn recht komen, heel slim van die tuinarchitecten.

We gaan nog bij de thema tuinen kijken en bewonderen nog de verschillende soorten hortensia's die prachtig in bloei staan in alle kleuren tussen rood, wit en knalblauw. Helaas, gaat het park zo sluiten en gaan we terug naar de auto. Door het hoogteverschil in het park is het af en toe stevig aanpoten geblazen en we hebben behoorlijk moeie voetjes. Niet erg dus om in de auto te stappen en een eindje door te rijden.

We besluiten op zoek te gaan naar de neolithische monumenten die op de kaart staan. Deze staan wel aangegeven, maar zijn zo eenvoudig niet te vinden. We rijden diverse weggetjes met echt schitterende uitzichten en komen dan ineens bij een toren terecht met een grote witte bol erbovenop. Joost mag weten wat het was, het zag er interessant uit, maar we mochten er niet bij in de buurt komen gezien het prikkeldraad en de bordjes met fermée.

Na wat heen en weer rijden hebben we dan onze eerste stapel stenen te pakken en Kurt maakt er snel een foto van. Ons eerste neolithische ding. Er zijn er erg veel hier in Bretagne. Het wordt hier ook wel het land van de druïden genoemd en Bretagne heeft een heel interessante geschiedenis op dat vlak. We gaan ergens de komende weken ook naar Carnac, waar honderden staande stenen staan. Stonehenge, maar dan wat groter zeg maar.

Na deze stapel stenen gaan we op weg naar de volgende en deze blijken, een beetje teleurstellend, in het weiland van een boer te staan waar we niet bij kunnen. Ze zijn wel een heel stuk groter.

We vervolgen de weg terug via allerlei kleine weggetjes hier in de omgeving en komen uiteindelijk rond half 9 weer bij ons huisje uit. Aangezien we ondertussen al flinke trek hadden, heb ik snel een pan pasta gekookt waarop we hongerig aanvielen.

Morgen ochtend staat er eerst een overval op de lokale supermarkt op het schema en daarna Locronan en Menez Hom.

Nu eerst dit verslag snel uploaden en dan bedje in. Tot morgen!!