Doe ons nog maar zo'n groen weggetje!

Ondanks dat we vandaag een lange rit voor de boeg hebben, besluiten we toch iets langer in bed te blijven liggen. We zijn redelijk gaar nog van gisteren en de dag ervoor. Helaas denken de buren daar anders over en worden we even voor 8 wakker gemaakt. Dan maar zoetjes aan wakker worden. Lekker douchen en gezellig saampjes ontbijten op de rand van ons bed. Yoghurt en volkoren boterhammen, heel gezond!

Rond 10.30 rijden we weg richting Cancale om onze rit te beginnen. De rit voert langs de kust van Cancale naar St-Malo, via Dinard naar Fort la Latte en Cap Fréhel en dan naar beneden weer naar Le Val-Andre.

Het is een onwijs mooie en lange rit en als ik dit tik (23.11) zijn we net 10 mins weer terug in het hotel. Allebei helemaal gaar en volgezogen met de meest prachtige vergezichten over baaien, bossen, heides en rotsen. Was is Bretagne mooi!!

Het eerste stuk naar Cancale is nog baai van Mont st Michel en die hebben we gisteren al gezien. Maar voorbij Cancale ziet het er alweer heel anders uit. Het is niet eenvoudig om niet elke 100 meter de auto aan de kant te zetten om te genieten van weer een nieuw en prachtig panorama.

We rijden met de Michelin kaart op schoot alle mini weggetjes af en sowieso zo'n beetje alles wat er groen uitziet (en dat is hier nogal wat) Het is volgens ons moeilijk om hier een weg niet groen aan te geven op de kaart. Je kijkt gewoon je ogen uit hier.

Na een eerste stuk prachtig rijden, komen we aan in St-Malo. Hier gaan we een stadswandeling doen en een wandeling over de stadswallen. We parkeren de auto bij Q Park St Vincent en stappen zo het oude stadscentrum (intra muros) binnen. We doen erg ons best om St-Malo te waarderen, maar het lukt ons eenvoudigweg niet. Er staan alleen maar huizen uit de 19e eeuw die aandoen als grote engelse poppenhuizen. Wel zwaar verwaarloosde versies er van dan. Het enige lichtpuntje in de wandeling was voor ons de kathedraal. Deze had weer een mengeling van Gotisch en Romaanse stijl en prachtige glas in lood ramen.

Na de stadswandeling zijn we nog over de wallen verder gegaan en dit beviel wat beter. Je kijkt nu uit over de baai en over de huizen en ziet niet meer de vervallen straatjes en beneden verdiepingen. We doen nog steeds ons best om het goed te praten dat we zoveel tijd aan St-Malo besteden, maar het lukt niet echt. Doe ons maar de weggetjes, dorpjes en vergezichten.

Na een laatste spot-de-monokini-blik over het strand en nog een ijsje achter het kasteel gegeten te hebben, zoeken we de auto op en gaan we snel weer verder.

In Dinard vinden we de huizen wel mooi en we rijden dan ook kris kras door de stad om ons zo veel mogelijk te vergapen aan deze bouwwerken. Het zijn stuk voor stuk kasteeltjes en landhuizen, alleen dan gebouwd in straten. Het is net alsof er een kolonie pippi langkouzen is neergestreken.

Van Dinard rijden we via St-Lunaire en St-Briac door naar Fort la Latte. We hebben hier een piep klein groen weggetje op het oog en we rijden het prompt voorbij. Gelukkig is Kurt van de snelle stuurmanskunsten dus hoppa draaien en we zijn er hoor.

Het weggetje gaat langs de Baie de a Frenaye, die als we er passeren, droog staat door eb. Nu lijkt het net een grote steppe met een klein riviertje dat er doorheen slingert. Het enige dat verraadt dat er straks weer een zee klotst, zijn de bootjes die her en der in de modder liggen.

Bij Fort la Latte aangekomen besluiten we dat we het fort niet gaan bezoeken. Het ziet er nou niet echt heel erg groot uit en er komen voornamelijk grote hordes gezinnen met kinderen uit. We kopen bij de ingang van het park een blikje cola uit de automaat en wandelen op ons gemakje rond en genieten maar weer eens van het uitzicht. Na wat foto's van het fort gemaakt te hebben, gaan we weer richting auto en rijden we naar Cap Fréhel.

Cap Fréhel is wel echt een hoogtepunt van de rit. Hier wandelen we uitgebreid rond en zetten alles op de foto. De kust is hier weer totaal anders dan op de eerdere punten.

Er staan verschillende vuurtorens. Ze hebben steeds een nieuwe gebouwd naast de vorige. Nog iets grappigs hier is dat er verschillende kleine stapeltjes stenen staan. We hebben geen idee waarom ze er staan en er staan er heel erg veel. Ik kan het natuurlijk niet laten en bouw even later ons eigen stapeltje. Compleet met wankele steentjes en een mooi rond steentje om het af te maken.

Na Cap Fréhel rijden we door naar Erqui, waar we op zoek gaan naar Cap d'Erqui. We zijn er wel, maar tegelijk ook niet. Je kunt nergens echt bij komen met de auto. Dus we besluiten een wandeling over de hei te gaan maken naar een van de diverse uitzichtpunten.

Het is een prettige wandeling en de heide is prachtig en het uitzicht even later ook.. Tot er een auto voorbij komt rijden.. WTF??? Waar komt die vandaan? Nou, ja, als je links en dan rechts gaat, kun je net precies dat stukje met de auto doen. Maar het was een leuke wandeling hoor en we hebben de 45 mins even later in nog geen 10 mins gedaan met de auto.. hahaha

We sluiten onze rit af in La Val-André en wel op Pointe de Piéneuf waar we de zon langzaam de zee in zien zakken. Als we dan terug rijden om naar het hotel te gaan, rijden we over een prachtig bruggetje met schattige huisjes dat over de monding van de Flora gebouwd is.. toevallig!

Van La Val-Andre nemen we de weg naar Lamballe en van daar door naar Dinan via Plancoët. Van Dinan pakken we de grote provinciale weg terug naar Ducey. Al bij al nog een rit van een kleine anderhalf uur en we hebben nog niets gegeten!! Dat gaat alweer geen pizza zijn en we kunnen ons weer niet mengen in het drukke uitgaansleven van Ducey..

We besluiten te kijken of de MacDonalds open is bij Pontorson en gespannen houden we de berm in de gaten om te zien waar we eraf moeten, maar helaas. We weten dat de Mac er zit als we er voorbij rijden. Nouja, hoezo voorbij? Het is zo rustig dat Kurt besluit te keren op de weg. We hebben honger!!! Vervolgens mogen we de afslag nu niet nemen want er staat een bord verboden linksaf te slaan, pfff, dat is voor mensen die geen honger hebben, wij gaan gewoon linksaf hoor!! (De weg is bijna compleet uitgestorven als we dit doen, de eerste lichtjes doemen pas kilometers verder op)

5 Minuten later zitten we te genieten van onze maaltijd. Hardop denken we hierbij dat we dit waarschijnlijk alleen maar waarderen omdat we zoveel trek hebben. MacDonalds smaakte nog nooit zo lekker haha

Maar goed, ik ben nu echt totaal versleten en we gaan een poging tot slapen ondernemen. Ik ben me vergeten in te smeren, dus behoorlijk verbrand en verheug me al op een nachtje schurend beddengoed :(

Morgen gaan we naar Dinan en misschien nog Dol de Bretagne en heel misschien halen we morgen dan wel de pizzeria. Nouja, morgen, gezien de tijd is dat vanavond al.. Met andere woorden.. De groeten maar weer :w

ps, ik zet morgen de foto's van vandaag wel online, nu ff geen puf meer voor.

ps2, Compleet vergeten te vermelden dat we nog naar Chateau Bienassis gereden zijn. Dit kasteel was al gesloten maar we zijn als ware kasteelheer en vrouwe met onze stalen strijdwagen over de oprijlaan en de landerijen gegaan. Het is een mooi kasteel (compleet met kantelen) en erg jammer dat het gesloten was.